88
ELM DÜNYASI
/ Elmi‐kütləvi jurnal / 1 (05) 2014
Zeytun insanlar tərəfindən becərilən
qədim meyvə bitkisidir. Qədim əfsanəyə görə,
Həzrəti Nuh tufanı sakitləşdirəndən sonra ağ
göyərçin zeytun ağacından balaca bir budağı
Həzrəti Nuha bağışlamışdır. Ona görə də o za‐
mandan həm göyərçin, həm də zeytun bitkisi
müqəddəslik rəmzi kimi tanınmışdır.
Qədim yunanlar üçün zeytun milli bitki ol‐
maqla onların məişətinə və mifologiyasına
dərindən daxil olmuşdur. Qədim yunanlar
zeytun budaqlarından möhkəmlik və əyil ‐
məzlik rəmzi kimi qəhrəmanlara və olimpiya
qaliblərinə çələng hörərdilər. İ.A.Jiqareviç
(1955), İ.M.Axundzadə, Z.Hə sə novun yazdıq ‐
larına görə, zeytunun vətəni, onun ilk forma
əmələgəlmə mərkəzi Aralıq dənizi hövzəsi re‐
gionunun şərq hissəsi: Suriya, Cənubi Türkiyə
və Egey dənizi böl gəsində yerləşən adalardır.
Qədim misirlilər eramızdan çox əsr əvvəl
zeytunun becərilməsini bilirdilər. Zeytun
Yunanıstandan İtaliyaya və oradan digər qərb
ölkələrinə yayılmışdır. Zeytunun müasir
yayılma arealı çox genişdir. Z.Həsənov yazır
ki, zeytunun yayılması şərqdə İraqdan və
Şimali İrandan başlayaraq Orta Asiya və
Әfqanıstana qədər, qərbdə isə Amerika qitə ‐
sinə qədər yayılıb. Amerika qitəsində zeytun
ən çox Meksika, ABŞ, Peru, Çili, Argentina,
Afrika qitəsində, Cənubi Afrika ölkələrində,
həmçinin Avstraliya qitəsində və Yaponiyada
yayılmışdır.
Zeytun bitkisi Aralıq dənizi hövzəsi
dövlətlərində əhalinin əsas qida məhsulları
sırasına daxil olaraq bu ölkələrdə sənaye
əhəmiyyəti kəsb edir.
Dostları ilə paylaş: