"Evet, buyurun benden yakın."
"Sonra da bir tane sizden alırım."
Sigaralarını yakarlar, derin bir nefes alırlar ve "ne şanslıyız,
bizim bir ödülümüz var, sigara içmeyen zavallıların ödülü
yok." diye düşünürler.
Sigara içmeyen zavallıların ödülü yoktur. İnsanlar
bedenlerini
sistemli
bir
şekilde
zehirlemek
üzere
yaratılmamıştır. Ne acıdır ki, tiryakiler sigara içerken bile
sigara içmeyenlerin yaşamları boyunca sahip olduğu iç
huzur ve öz güvene sahip değillerdir. Sigara içmeyen bir
insan kilisede oturup zaman geçmesini beklemez. Yaşamının
tadını çıkarır.
Kışın kapalı salonda bowling oynarken sürekli tuvalete
gidiyormuş gibi yapıp sigara içtiğimi anımsıyorum. Hayır o
zamanlar okula giden on dört yaşında bir genç değil, kırk
yaşında seçkin bir muhasebeciydim. Ne acı. Oynadığım
zaman bile oyundan zevk alamazdım. En sevdiğim hobi
olduğu halde zevk almak yerine tekrar sigara içebilmek için
oyunun sonunu beklerdim.
Benim için sigara içmemenin en büyük butluluğu yaşamının
yarısını sigara açlığıyla geçirmek ve sigara yaktığım zaman
keşke içmesem diye düşünmek yerine yaşamdan zevk
alabilmek ve bu esirlikten kurtulmaktır.
Tiryakiler sigara içmeyenlerle birlikteyken yada onların
evindeyken kendilerini haklı bulan bu insanlar yüzünden
değil "küçük canavar" yüzünden eğlencelerinden olduklarını
unutmamalıdırlar.
Dostları ilə paylaş: