SiNDİRİm sistemi hastaliklari

NEKROBASİLLOSİS (Dana difterisi)

Tüm yaştaki sığırlarda ve kuzularda nekroz bakterileri tarafından meydana getirilen ve ağız, farenks ve larenks mukozası ile karaciğerde nekrotik nitelikte yangılarla karakterize öldürücü bir hastalıktır. Hastalığın lokalizasyonuna göre klinik belirtilerde değişiklikler görülür.

Etiyoloji: Hastalıkta esas etken Fusobacterium necrophorum’dur. Özellikle sap veya saman gibi sert cisimlerin ağız mukozasında lezyon oluşturması sonucu etken buralara yerleşir. Daha sonraları ağız ve ağız boşluğundaki diğer organ ve dokulara hatta karaciğere metastaz yaparak doku kayıplı nekrotik yangılara neden olur.

Semptomlar: En tipik klinik bulgular olarak, ateş, güçlü lokal reaksiyonlar, ağız kokusu, ağızda şişme görülür. Sekonder olarak etkenin metastaz yapması sonucu farenks, trake, akciğer, barsak, dalak, karaciğer, kalp ve beyinde lezyonlar meydana gelebilir.

Hasta buzağılarda, iştahsızlık ve durgunluk ilk dikkati çeken semptomlardır. Etkenin, larengitis veya farengitis sonucu solunum sistemine ulaşması halinde patolojik akciğer sesleri alınır. Dişlerde dökülme ve dilde nekrotik yangı ve doku kayıpları görülür. Ayrıca etkenin karaciğere ulaşması sonucunda ise apse oluşumu gözlenir. Hastalık genelde öldürücü seyreder.

Teşhis: Klinik bulgulara göre hastalığın tanısı oldukça kolaydır. Otopside ağız mukozası değişiklikleri ile akciğer, karaciğer ve diğer organlara metastaz sonucu nekrotik odakların varlığı ile kesin tanı konur.

Tedavi: Öncelikle ağız boşluğu temizlenir ve antiseptiklerle dezenfeksiyonu yapılır. Nekrotik dokular cerrahi yöntemlerle uzaklaştırılmalıdır. Hastalara yüksek dozlarda geniş spektrumlu antibiyotikler (penisilin, neomisin veya sulfanamid) uzun süreli olarak enjekte edilmelidir. Ülser odaklarının üzerine tentürdiyot veya gliserin iode gibi iyotlu solüsyonlar sürülür.

Korunma: Hasta hayvanlar ayrı tutulmalıdır. Hayvanların barınaklarında, su içme kaplarında ve kullanılan aletlerde genel hijyenik kurallara uyulması gereklidir.