Şirvani Ədilli
Yüklə 0,73 Mb.
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Lakin həmin uyğur şeirlərinin qələmə alındığı VIII əsrdə heca vəzninə daha yaxın şeirin paralel şəkildə mövcud olub-olmadığı qaranlıq qalır.
|
Tərcüməsi:
Ağır yükünü başqasına yükləmə, Özünü aclıqdan öşərib başqasını doyurma. 72, III.c. səh. 65 Eştib ata-anañıñ savlarını kadırma, (7-7) Nəñ kut bulup kövəzlik kılnıp yana kudurma. (7-7) Tərcüməsi: Ata-ananın öyüdlərini eşidib rədd etmə, Nemət tapsan, ərköyünlük edib qudurma. 72, I.c. səh. 484. Məlumdur ki, DLT-ə qədər VIII-IX əsrlərə aid uyğur şeir mətnləri (dini məzmunlu “maniçi” poeziya) vardır. XI əsrdə (bəzi fikirlərə görə daha öncəki əsrlərdə) qələmə alınmış, sonradan üzü köçürülmüş Dədə Qorqud das-tanında olan şeirlərin isə formaca hansı dövrün məhsulu olduğunu müəyyən etmək xeyli çətindir. Bu abidənin bu günə gəlib çatmış ən əski əlyazma nümunəsi XVI əsrə aiddir. Məlumdur ki, bu dövrdə artıq heca vəzni mü-kəmməl bir inkişaf səviyyəsinə çatmışdı. Dədə Qorqud dastanının yaranma dövrünün əsasən VII əsr olduğu qəbul edilir. Həmin dastanın məzmununda isə hətta era-mızdan əvvəlki dövrləri əks etdirən motivlər var. Şeir-şünas alim T.Quliyev Dədə Qorqud şeirləri ilə “Divanü Lüğat-it-Türk” əsərindəki şeir nümunələri arasındakı for-ma fərqinin azı 1000-1500 illik inkişaf dövrü ərzində baş verə biləcəyini ehtimal edərək, Dədə Qorqud mətnlərinin forma baxımından da eramızdan əvvəlki əsrlərə aid olduğu qənaətinə gəlir (34, 36). Lakin aşağıda görəcəyik ki, Divani-Lüğat-it Türk əsərinin yarandığı dövrdən cəmi 3 əsr öncəyə aid olan uyğur şeirləri də formaca Dədə Qorqud şeirlərinə oxşardır, hətta Dədə Qorqud şeirləri ilə müqayisədə heca vəznindən daha uzaqdır. Lakin onu da nəzərə almaq lazımdır ki, şeir nümunələrinin forması onun qələmə alındığı dövrün xalq şeir förmasına uyğun olmaya (ondan geri qala) da bilər. Şərqi Türküstandakı Turfan vilayətindən qazıntılar zamanı əldə olunan əlyazmaların arasından tapılmış, Aprınçur Təginin (VIII əsr) qələmindən çıxmış aşağıdakı nümunələr “maniçi” poeziyanın ən əski nümunələri kimi qəbul olunur: I mətn: Bizim tenqrimiz edqüsi redni tiyür Bizim tenqrimiz edqüsi redni tiyür Rednidə yiq menin edqü tenqrim alpım bekrəkim Rednidə yiq menin tenqrim alpım bekrəkim Biləqüsüz yiti vajçır tiyür Biləqüsüz yiti vajçır tiyür Vajçırda ötvi biliqliqim tüzünüm yarukum Vajçırda ötvi biliqliqim bilqəm yanqam Kün tenqri yarukın teq köküzlüqüm bilqəm Kün tenqri yarukın teq köküzlüqüm bilqəm Körtlə tüzün tenqrim külüqüm küzünçüm Körtlə tüzün tenqrim burkanım bulunsuzum.
(77, s. 110-111) II mətn: 1. a...
adınçığ amrak Amrak özkiyəm 2. kasınçığımın öyü kadğurar men kadğurdukça kaşı körüləm kavışığsayur men 3. öz amrakımın öyür men öyü evirür men ödü... çün öz amrakımın önüqsəyür men 4. barayın tisər baç amrakım baru yimə umaz mən bağırsakım. 5. kirəyin tisər kiçiqkiyəm kirü yimə umaz mən kin yıpar yadlığım. 6. yaruk tenqrilər yarlıkazun yavaşım birlə 7. küçlüq priştilər küç birzün közi karam birlə külüşüqin oluralım
(77, s. 111-112) Göründüyü kimi bu nümunələr formaca Dədə Qor-qud şeirlərinə oxşardır. Belə ki, burada da qafiyələnmə əvəzinə eyni söz və ya şəkilçinin təkrarını görürük. Mis-ralarda heca sayları fərqlidir. Misraların bölgülənməsi isə demək olar ki, hiss olunmur. Məhz bölgülənmə baxımın-dan bu uyğur şeir mətnləri Dədə Qorqud şeirlərindən geri qalır. Lakin həmin uyğur şeirlərinin qələmə alındığı VIII əsrdə heca vəzninə daha yaxın şeirin paralel şəkildə mövcud olub-olmadığı qaranlıq qalır. Qədim folklorumuzun tədqiqatçısı Bəxtiyar Tuncaya görə uyğur abidələrində mühafizə olunmuş aşağıdakı şeir nümunəsi məhz III əsrdə yaşamış şair, mütəfəkkir, din yaradıcısı Maninin qələminə məxsusdur: 1.Tüzün bilqə kişilər, tiriləlim, Tenqrininq bitiqin biz işidəlim. Tört iliq tenqrilərkə tapınalım, Tört uluğ emqəkdə kurtulalım. 5.Tört iliq tenqrilərdə tanığmalar, Tenqri nomın todağmalar. Tünəriq yeklərkə tapunuğmalar, Tümənliq irinçü kılığmalar 10.Tüpintə ol ukma ölməki bar, Tünəriq tamuka tüşməki bar. Tümənliq yeklər kelir tiyür, Tumanlıq yeklər ayar tiyür 15.Tünəriq tünçülə basar tiyür Tunumluğ teqir tiyur Tönq özə olurup tültürür tiyur Tanmış üzütlər taşıkar tiyür... Tərcüməsi: 1.Əsil müdrik insanlar, toplanaq,, Tanrının kitabını dinləyək, Dörd haki9m tanrıya tapınaq, Dörd böyük əzabdan qurtulaq. 5.Dörd hakim tanrını inkar edənlər, Tanrı sözünə qiymət verməyənlər. Qaranlıq şeytanlara tapınanlar On minlərlə günah işləyənlərə 10.Sonunda insanın yenə bu ölməyi var. Qaranlıq cəhənnəmə düşməyi var Dumanlı şeytanlar işini görür, deyirlər 15.Qaranlıq gecə kimi üzərinə çökər deyirlər, Sıxıntı içinə düşər, deyirlər. Köksünə oturaraq dəlik-deşik edər, deyirlər. İnkar edən ruhlar bayıra çıxar deyirlər... (77, s. 112) Bu şeir parçasını həqiqətən III əsr Azərbaycan şeiri nümunəsi kimi qəbul etsək, bu nümunəyə əsasən Azər-baycanda o dövrün şeir vəzni haqqında müəyyən təsəv-vür yaratmaq olar. Maraqlıdır ki, nümunə “maniçi” poezi-yanın digər nümunələri ilə, hətta Dədə Qorqud şeirləri ilə müqayisədə heca vəzninin 11-hecalı variantına daha yaxın olması ilə seçilir. Belə ki, burada, misralardakı heca sayları Dədə Qorqud şeirlərinə nisbətən daha az fərqlənir və 11 hecaya yaxın ətrafda dəyişir. Deməli bu gün müəllif ədəbiyyatında heca vəzninin ən çox istifadə olunan 11-hecalı ölçüsünə yaxınlaşma artıq həmin dövrdə baş vermişdir. Lakin bu nümunə bölgülənmə baxımından Dədə Qorqud şeirlərindən geri qalır. Belə ki, burada Dədə Qorqud şeirlərindən fərqli olaraq bölgülənmə his olunmur. Qafiyələnməyə gəldikdə bu şeir nümunəsində Dədə Qorqud şeirlərində olduğu kimi qafiyələnmə hələ forma-laşmamış, qafiyə yerində qrammatik paralellər dayanmış-dır. Lakin misraların əvvəlində “t” samiti əsasında allitera-siyanın (səs təkrarının) şahidi oluruq. Yüklə 0,73 Mb. Dostları ilə paylaş:
|