Sosyo-küLTÜrel değİŞme açisindan güney marmara genç ÇİFTÇİleri Üzerine bir araştirma
Yüklə 1,11 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
2.1.2.8. Çiftçi Eğitimi
Dünya nüfusunun önemli bir bölümünü gençler oluşturmaktadır. Türkiye’de 2011 yılı itibariyle 15 ve 24 yaşları arasında kalan nüfus 12.542.174 olarak tespit edilmiştir. Dünya’da toplam genç nüfusun %55’i kırsalda yaşarken, Türkiye’de bu durum yaklaşık %23 seviyelerindedir. Sosyolojik olarak gençlik bir toplumun geleceğidir ve nitelikli eğitilmesi, bilgili, bilinçli ve yetenekli olarak geliştirilmesi toplumlar için hayati önem taşır. Kırsal gençler, eğitim olanakları açısından genel olarak kent gençliğine göre dezavantajlı bir durumdadır (Karaturhan ve diğerleri, 2018: 1129). Türkiye’de kırsal yörelere devlet eliyle götürülen ilk hizmet eğitimdir ve yaygınlaşması ise 1950’lere denk gelmektedir. 1935’te okulu olan köy oranı %14 olarak belirlenirken bu 1980’lerin başına gelindiğinde okulsuz köyün kalmadığı olarak karşımıza çıkmaktadır. 1975 yılı Hacettepe Üniversitesi’nin Köy
%7’i okullaşmıştır. Yine aynı araştırmaya göre bu durum bölgeler arası değişim göstermekte 21
ve öğretmeni olmayan köyler de dahil edildiğinde %0 ve %98 oranları olarak karşımıza çıkmaktadır (Özbay, 2015). Türkiye’de genel olarak çiftçiler, çiftçiliği diğer mesleklerdeki gibi genellikle seçimleri sonucunda meslek edinmemekte, genelin dışında bazı örnekleri bulunmakla birlikte, çiftçilik mesleği onlara ailelerinden miras olarak kalmaktadır. Bundan dolayı geleceğin çiftçileri çoğunlukla bugün köyde yaşamakta olan köy gençlerinin arasından çıkacaktır. Bu nedenle de tarımımızın gelecek perspektifi ve ülke tarımımızdaki yapısal değişimler tartışılırken, planlanırken ve gelecek pratikler için kararlar alınırken gelecekteki tarım toplumlarını oluşturacak bugünün köy gençlerini yani genç çiftçilerini çeşitli yönleri ile tanımak bizlere bu konularda yol göstererek yararlanabileceğimiz çok değerli bilgiler verebilir. Kır gençliği, bugüne kadar uygulanan tarımsal yayım programlarından yeterince yararlanamayan bir gruptur. Kırsal alanda yaşamakta olan milyonlarca genç, kırsal kalkınma sürecinde önemli ve çalışmalarda yeterince işlenmemiş bir kaynağı oluşturmaktadır (Karaturhan, ve diğerleri, 2018, 1130). Geleneksel ve modern dönemde çoğunlukla kent merkezli olarak ortaya çıkan eğitim ve öğretim kurumları sosyal yaşamı etkileyen pek çok olgudan biridir. Geleneksel dünyada dar anlamda ve kişiye özel eğitim ve öğretim süreçleri modern dünyada cinsiyet ayırımı gözetmeksizin kamuya dönük bir süreç izlemiş ve eğitim ve öğretimin niteliklerini ve anlayışını değiştirmiştir. Bugün eğitim ve öğretim kurumlarının ağırlığı kent merkezlidir. Ancak temel eğitim noktasında kırsalda da ilköğretim kurumları okullar bulunmaktadır. Bu noktada kalkınmışlık anlamında kırsala da uzanan eğitim ve öğretim faaliyetleri kalkınmışlık ve gelişmişliğin önemli göstergelerinden biri olmaktadır. Bu durumda modern dünya kalkınmışlık anlamında özellikle karma eğitim ve kız öğrencilerin eğitim ve öğretim süreçlerine katılma oranı noktasında bir nitelik belirlemektedir. Diğer bir ifadeyle, kız öğrencilerin eğitim ve öğretim sürecine özellikle kırsalda katılmaları kalkınmışlığın ya da gelişmişlik derecesini gösteren önemli bir niteliktir (Demirel, 2018). Temel eğitim anlamında okuryazarlık seviyesinin geçen süreçte kırsalda arttığı gözlense de genel olarak donanımı arttırmak konusunda alanda uzmanlaşmanın özellikle çiftçilikte gerçekleşmediği düşünülmektedir. Özellikle kırsalda faaliyet gösteren gençlerin temel eğitim sonrasında alanlarında yeterliliğe ulaşabilmeleri için kırsal eğitim programlarıyla teşvik edilmeleri ve desteklenmeleri gerekmektedir. |