Süleyman sani axundov seçİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ

TUTU QUŞU

(nağıl)

Biri  vardı,  biri  yoxdu  bir  çal-çəpəri  dağılmış,  gülləri  soluxmuş,  ağacları

yarıqurumuş bir köhnə bağ vardı. Bağın quşları bu xarabada çox məşəqqət ilə gün

keçirirdilər. Günlərin bir  günündə bu bağa  haradansa bir bülbül uçub  gəldi  və bir

neçə nəğmə oxumaqla bağdakı quşları başına cəm etdi. Quşlar yığılan kimi bülbül

onlara  bir  fəsih və bilic  nitq  söylədi.  Bu  nitqdən  quşlar  bir  şey  anlamadılarsa  da,

yenə çoxları alqışlayıb  "Əhsən! Əhsən!"  dedilər.  Sonra  bülbül  özünün  gözəl

vilayətlərini buraxıb bu bağa gəlmək qəsdini bəyan etdi və dedi:

- Mənim əziz  qardaşlarım!  Mən  yaşıl  çəmənləri,  laləzar  gülşənləri buraxıb  bu

viranəyə gəldim  ki,  siz  bədbəxt  qardaşlarımı  da özüm  kimi musiqi  işlərinə aşna

edim.

Haydı, əfəndilərim, başlayalım!

Bunu deyib bülbül bir dəstgahdə cəmi muğamatı tamam etdi və sonra quşlarla

təliminə şüru  etdi. Qarğalar  qırıldaşdı,  bayquşlar  ulaşdı,  sağsağanlar  qığıldaşdı,

sərçələr  curuldaşdı,  xülasə hər  quş  öz  anasının  öyrətdiyi  səslə oxumağa  başladı.

Bülbül  nə qədər  çalışdı  quşlardan  heç  biri  onu  yamsılamağı  da  bacarmadılar.

Ancaq  bircə tutu  quşu  öz  adətinə görə onun  təqlidini  çıxardırdı.  Axırda  bülbül

quşlardan  naümid  olub  onları  tutu  quşuna  tapşırdı və özü  də gəldiyi  vilayətə

qayıtdı.  Bülbül  gedəndən  sonra  tutu  quşu  bülbülün ədası  ilə bir  "konsert"  məclisi

düzəltdi. Dəvət olunmuş qonaqlar həmin gün məclisə yığıldılar. Tutu quşu bir uca

yerə çıxıb  kərahətli

1

bir  səslə qarğa  kimi  qarıldadı,  sağsağan  kimi  qığıldadı,  hətta

qurbağa kimi də quruldadı, ancaq bir bülbül kimi oxuya bilmədi. Siçan bunu eşidib

dedi:

- Ay  tutu  dayı!  Qabaqlarda  pis  də olsa,  öz  ana  dilində oxuyurdun, amma  indi

bülbülün də adını biabır etdin və hər tərəfdən avara qalmısan.

İyrənc

---

Milli Kitabxana

246