Milli Kitabxana
403
qabaq-qabağa oynamağa başladı. Bu xəbər bir anda ağalıq xidmətçilərinə yayıldı.
Onlar dəstə ilə yüyürüb qapının ağzından tamaşa etməyə başladılar. Bu xəbər
Pəricahan xanıma da çatdı. O da tamaşaya gəldi. Ancaq o, qızının oynamağına əsla
şad olmayıb acığından bilmirdi ki, nə etsin.
Qızlar oynamaqlarını bitirdilər, hər tərəfdən onlar alqışladılar. Hüseynqulu ağa
fərəhlənib qızını bağrına basdı. Bəylər onu tərif edib başını sığalladılar.
Bir azdan sonra Pəricahan xanım qulluqçusunu göndərib Ağca xanımı yanına
çağırtdı. Hüseynqulu ağa duydu ki, arvadı qızını tənbeh etmək üçün çağırır. Bu
fikir düz də çıxdı. O biri otaqdan Pəricahan xanımın bağırtısı gəlirdi. Hüseynqulu
ağa səbir edə bilməyib qonaqlardan üzr istədi və Pəricahan xanımın yanına gəlib
gördü ki, Ağca xanım hönkürtü ilə ağlayır və Pəricahan xanım da qışqırır:
-
De görüm, bu oynamağı sənə kim öyrətmişdir?
Hüseynqulu ağa dedi:
-
Buyur, cavabım mən verim, bunu Qaraca qız öyrətmişdir. Sözün nədir?
-
Qaraca qız onu harada görürdü ki, öyrətsin. Mən onunla görüşməyi
qadağan etməmişdimmi?
-
Sən etmişdin, lakin mən etməmişdim. Bu evin sahibi mənəm, yoxsa sən?
Kimin həddi var bundan sonra mənim əmrimdən çıxsın...
Pəricahan xanım indiyə qədər ərini bu dərəcədə hirsli görməmişdi.
-
İndi ki, belədir, daha mən bu evdə nə üçün oturmuşam.
-
Özün bilərsən, oturursan-otur, gedirsən-get. Bunu bilməlisən ki, bundan
sonra mən öz istədiyim kimi davranacağam.
O biri otaqdan bəylər onun səsini eşitdilər. Rəhim bəy və Səlim bəy onun
ailəsinə məhrəm olduqları üçün onları sakit etməyə gəldilər. Hüseynqulu ağanı
çəkib o biri otağa apardılar. Bu itifaqdan qonaqlar pərişan olub bir-bir dağılmağa
başladılar. Ancaq Rəhim bəy ilə Səlim bəy qaldılar ki, ər ilə arvadı barışdırıb,
getsinlər. Bunlar istədiklərinə çatdılar. Hüseynqulu ağanın hirsi yatıb arvadına
dedi:
-
Nə üçün razı olmursan Ağca xanım oynasın, oynamağın nə zərəri var ki?
Səlim bəy dedi:
Milli Kitabxana
404
-
Pəricahan xanım, mənim qızım Ağca xanım kimi oynamaq bilsəydi, onun
başına dolanardım. Amma nə etməli ki, atası kimi şüursuz çıxıb, ayaq atmağı da
bilmir.
Rəhim bəy dedi:
-
Uşaq tayfası Ağca xanım kimi oynamağa, gülməyə yaranmışdır.
Yoxsa, mənim qızım kimi qaradinməzdən nə fayda.
Pəricahan xanım onun sözünü kəsərək dedi:
-
Mən dəmirəm ki, qızım oynamaq bilməsin, lakin mən deyirəm ki, Mehdi
ağanın nəvəsi Ağca xanıma bir qaraçı qızı ilə yoldaş olub, oturub-durmaq
yaraşmaz. Bu ittifaqdan sonra, mən Ağca xanımı burada qoya bilməyəcəyəm. Mən
irəliki kimi şəhərə köçəcəyəm və qızımı da pansiona verəcəyəm. Hüseynqulu ağa
burada qalsın, çünki şəhərdə yaşamağı sevmir.
Hüseynqulu ağa buna razı oldu.
* * *
Sabahısı günü Ağca xanım anası ilə şehərə köçdü. Yazıq qızcığaz istəkli dostu
Qaraca qızla görüşe bilmədi. Ağca xanımın şəhərə koç-məsi Qaraca qıza böyük
təsir etdi. Bir tərefdən Ağca xanımın aynlıq həsrətİ, o biri terəfdən də onun ata-
anasının arasma ədavət düşməsi Qaraca qızı çox qəmgin edirdi. Onu şad edən bir
şey varsa, o da qonaqlıqda zühur edən ittifaqdan sonra Hüseynqulu ağanın
günlərini dostu Səlim bəy və Rəhim bəygildə keçirib öz evində az görünməsi idi ki,
beləliklə də Qaraca qızı da oynanıağa çağırmırdı. Bundan elavə Qara-ca qız özü də
oynamağı tərk etmişdi. O, günlərini bağda keçirirdi. Yoldaşı da Qara köpək idi. Bu
it Qaraca qızla elə dost olmuşdu ki, yanından iraq olmaq istəmirdi. Qaraca qız da
onu elə öyrətmişdi ki, hər istədiyini edirdi. Piri kişi həmişə bunları bir yerdə
görəndə gülüb deyirdi:
- İki qara yaxşı tapışmısınız.
Bir ittifaqdan sonra Qaraca qızın Qara köpəyə məhəbbəti daha da artmışdı.
Belə ki, bir gün Qaraca qız moruq yığmaq qəsdi ilə cəvərəni görürüb meşəyə
getmişdi. Qara köpək də yanında idi. Meşə Hüseynqulu ağanın mülkündə idi.
Qaraca qız azmaqdan və meşə heyvan-
|