T. Malikov O. Olimjonov moliya

J + S = I + Dx, 
Bu yerda: J 
– jamg’armalar; 
S 
– soliqlar; 
I 
– investitsiyalar; 
Dx 
– davlat xarajatlari. 
Shunday qilib, J.M.Keyns ishlab chiqarishning monopollashuvi 
sharoitida iqtisodiyotni tartibga solishga yo’naltirilgan va printsial 
jihatdan yangi bo’lgan moliya nazariyasini ishlab chiqqan. 1970- 
yillarga qadar sanoati taraqqiy etgan ko’pgina mamlakatlar moliyaviy 
siyosatining 
asosini 
tartibga 
solish 
keynscha 
nazariyaning 
boshlang’ich holatlari (nuqtalari) tashkil etdi. 
Neokeynschilar nazariyalari
. J.M.Keynsning izdoshlari o’tgan 
asrning 50-60-yillarida uning nazariyasiga dinamik elementni joriy 
etdilarki, bu narsa ularga 
iqtisodiy o’sish nazariyasi
ni yaratishga 
imkon berdi. Bu nazariyada ko’pgina mamlakatlarning iqtisodchilari 
(AQShdan 
– A.Xansen, S.Xarris; Buyuk Britaniyadan – R.Xarrod, 
A.Ilersik, A.Pikok; Fransiyadan 
– F.Perru; Germaniyadan – 
F.Neymark va boshqalar) tomonidan ishlab chiqilgan moliyaviy 
kontseptsiya muhim o’rinni egallaydi. Ular 
fiskal antitsiklik 
nazariya
ning yaratilishini nihoyasiga etkazdilar. Bu nazariyaning 
mohiyati balanslashtirilgan iqtisodiy taraqqiyot maqsadlari uchun 
davlat daromadlari va xarajatlaridagi o’zgarishlarga borib taqaladi. 
Neokeynschilar samarali talabga erishishning usuli sifatida 
“
defitsitli moliyalashtirish
” g’oyasini olg’a surdilar. Ular davlat 
qarzlarining o’sishini inobatga olmagan (davlat qarzlarini o’sishi 

---

bilan hisoblashmagan) holda davlat katta xarajatlarining zarurligini 
isbotlab berdilar. Biroq xronik xarakter kasb etgan katta miqdordagi 
byudjet defitsitlari iqtisodchi ol
imlarning ma’lum bir guruhini, shu 
jumladan Stokgolm maktabi vakillarini (E.Lindal, G.Myurdal va 
boshqalar), byudjetga oid muammoni yangicha hal etishga majbur 
etdi. Bu maktab vakillari “