T me/akrommalik

T.me/akrommalik 
 
www.facebook.com/akrom.malik2020 
 
– Mashinang ham bizga qoladi. 
– Og‘am, mashinada hech narsam yo‘q. Bir musofirni oilasi bilan 
manziliga eltyapman. 
– Аldama, och, yukxonani! Och! 
O‘tirgan supamizning orqa tomoni eshigi ochildi. Fonus tutgan otliqlar 
k
o‘rindi. Ularning qo‘lida miltiq ham bor edi. Onam qo‘rqib ketdi. Otam 
bizga: 
– Qo‘rqmanglar! – dedi. O‘zi supadan pastga tushish uchun yurdi. 
Osmon tiniq edi. Osmonda t
o‘lin oy. Yulduzlar charaqlaydi. Cho‘lning 
iz
g‘irinli shabadasi esadi. Ona bolalar bo‘yraga o‘randik. Onam ikkimizni 
mahkam quchoqlab oldi.
– Yo Qodir Egam! Bizni panohingda asra! Yo Mehribon Egam, bizni 
tashlab q
o‘yma! Yo Qodir Egam! Yo Rahmli Xudoyim! Bizni himoya qil! – 
onam tinimsiz pichirlab shunday derdi. Onam bizni shunday qattiq 
quchoqlab olgandiki, yurak urishini sezib turdim. Ich 
–ichimdan 
q
o‘rqmasam -da, xatarda ekanligimizni idrok etib, nafas ham 
chiqarmasdim. Pastda esa otamning y
o‘lto‘sarlar bilan suhbati quloqqa 
chalinadi: 
– Og‘alarim, – derdi otam. – Xotinim, ikki bolam bilan ketyapman. 
Uy
g‘urman. Xitoy zulmidan qochdim. Borimni yo‘lda sarflab kelyapman. 
Shu ulovni ham baz
o‘r topdim. Hali manzilim olis. 
– Shunday de? Qaerga ketyapsan? 
– Og‘alar, Eronga o‘tishim kerak. Keyin Turkiyaga. 
– Turkmanda yuraver! Turkiyada nima qilasan! Kiming bor u yerda? 
– Og‘alar... 
– Аyt, ayt! It egasini tanimaydigan zamonda Turkiyada senga ko‘zi 
uchgan kim ekan? 
Otam jim qoldi. 
– Ey musofir, isming nima? – bu mutlaqo jiddiy bir ovoz edi. 

---

T.me/akrommalik 
 
www.facebook.com/akrom.malik2020 
 
– Ibrohimman, – dedi otam. – Ibrohim Yorqin. 
– Yaxshi, Ibrohim Yorqin. Meni eshit! Sen chiqqan ulovni o‘rislar 
k
o‘proq minadi. Ular bu ulovda nasha, ko‘knori tashib yuradilar. Аfg‘ondan 
olib, Eronga, Qir
g‘izga, Termizga, Toshhovuzga, Xorazmga sotadilar. Biz 
insofsiz qaroqchi emasmiz. Bu kofirlarning shunday qilib, dodini beramiz. 
Keyingi paytda ahvol o
g‘irlashdi. O‘ris Аfg‘onga qo‘shin kiritadi deyishyapti. 
Sen xitoy zulmidan qochdim deyapsan. Men mazlumni talamayman. 
Rostini ayt, Turkiyada kimni qora qilib ketyapsan? Gaping rost b
o‘lsa, seni 
Turkiyagacha eson 
–omon borishingni taʼminlashga harakat qilaman. 
– Og‘a, men qora qilib borayotgan odam hayotmi, yo‘qmi, bilmayman. 
U juda taniqli odam. Bobom uning mujohidlaridan b
o‘lgan, – dedi otam. 
– Bobong mujohid bo‘lganmi? Yo Qodir Аlloh! – yo‘lto‘sar og‘a 
hayqirib yubordi. 
– Bobomning ismi Qilichbek Mujohid bo‘lgan. U amirulmuslimin 
Yoqubbek q
o‘shinida bo‘lgan. Yettishaharni barbod etganlaridan keyin 
bobom X
o‘tanga, ona yurtiga qaytadi. U payt yosh, navqiron yigit bo‘lgan. 
Yoshi yetmishga yetganida Far
g‘ona kofirga qarshi Ergash qo‘rboshi jihod 
qilyapti deb eshitadi. Far
g‘onaga kelib, Ergashning G‘orbuvadagi 
qarorgohiga boradi. 
O‘sha yerda Shermuhammadbek qo‘rboshiga 
yordamchi b
o‘ladi. Bobom askarlar ichida nisbatan yoshi ulug‘ edi. 
Yoqubbek Badavlat lashkaridan ham olgan tajribasini ishga soladi. Oppoq 
soqoli 
bilan 
o‘risga 
qarshi 
k
o‘p 
urushib, 
shahid 
b
o‘lgan. 
Shermuhammadbek shunda k
o‘p mahzun bo‘lgan. Bobomning yakkayu 
yagona 
o‘g‘li otasining shahodat topganini eshitib G‘orbuvaga kelgan. U 
mening otam Xolid Mujohid edi. Uni ham Shermuhammadbek 
o‘z 
lashkariga olgan. K
o‘p urushlardan so‘ng, har xil sabablar bilan qo‘rboshilar 
lashkari 
tarqalib 
ketdi. 
Kobulga 
chekinishga 
majbur 
b
o‘lgan 
Shermuhammadbek q
o‘rboshi otamga «Yurtingga qayt!» deydi. Otam 
X
o‘tanga keldi. Men o‘shanda ancha esimni tanib qolgandim. Keyin otam 

---