Toplayan və TƏRTİb edəN: K. HÜSeyn

«(Ya Muhəmməd! Ümmətinlə birlikdə) batildən haqqa tapınaraq üzünü Allahın fitri olaraq insanlara verdiyi dinə (İslama) tərəf tut. Allahın dinini heç vəchlə dəyişdirmək olmaz. Doğru din budur, lakin insanların əksəriyyəti bilməz». (ər-Rum 30).

430 Təbərani 841, İbn Hibban 1827, Əhməd 4/24, əl-Albani “Səhih Silsilə” 1434, 2468.

431 Əbu Davud 4391, əl-Albani «İrvaul Ğəlil» 297.

432 Buxari 7416, Müslim 1499.

433 Tariqul Hicrəteyn 412-414.

434 Təfsirul Qasimi 5/1307-1308.

435 Umdətul Qari 19/369.

436 İbn Qudamə «Muğni» 10/85-86.

437 İbn Qudamə «Muğni» 2/435.

438 Fəthul Bəri 12/407, Məaricul Qəbul 1/329.

439 Fətava 23/345-346.

440 «Məcmuul Fətava» 12/501,523,524 səh, «Məsail Mardiniyyə» səh 66.

441 Fətava 1/112.

442 Fətava 11/407.

443 «Tariqul Hicrəteyn» 414, 443.

444 Əlam əs-Sunnətul Mənşura li Etiqadi ət-Taifa ən-Nəciyətil Mənsurah 219.

445 Durarus Səniyyə 9/90.

446 Durarus Səniyyə 1/56, Dəhlan «Siyanətul İnsan» 449.

447 Muəlləfəq Şeyx 5/220 səh, Durar əs-Səniyyə 10/69,70.

448 Məcmuətur Rəsail ən-Nəcdiyyə 5/638.

449 İmam Şafii – rahmətullahi aleyhi – «əl-Umm» 1/246-da deyir ki: «Mən qəbir üzərində məscid tikilməsini və ya düzəldilməmiş halda üzərində namaz qılınmasını, yaxud da qəbirə doğru namaz qılınmasını məkruh (haram) görürəm. Əgər bir kimsə qəbirə doğru namaz qılarsa namazını qılmış olur, lakin çox pis bir iş etmiş olur».

450 Təriqul Hicrəteyn 412-413.

451 əl-Kəbair 12, “Fatava Masail Şeyx Muhəmməd İbn AbdulVahhab” 11.

452 “Məcmuul Fətəva” 5/563.

453 Bax: “əş-Şifa” 2/500, 529, “əl-Muğni” 12/276, İbn Teymiyyə “Məcmu əl-Fətəva” 20/263-268, 5/161,162, “İsar əl-Haqq” səh 376,377,393, İbn Teymiyyə “Təkfirdə mənhəci” risaləsi 1/193-250, “Dəvabit ət-Təkfir ində əhlissünnə vəl Cəmaə, Təkfir əl-Mutəəvvil” səh 75-80, Nəvaqidil İman əl-Etiqadiyyə və Dəvabit ət-Təkfir indəs Sələf” 2/20-38.

454 “Minhəc Sünnə” 5/239.

455 “Məcmuul Fətəva” 23/364.

456 “Təhaviyə Əqidəsinin Şərhi” səh 437.

457 Şeyx Muhəmməd İbn İbrahim “Fətvalar toplusu” 1/74.

458 “İrşad ilə Mərifətil Əhkam” səh 207.

459 Minhəc Sünnə 5/95, Məcmuul Fətəva 3/282, 283, 7/217, əl-Muğni 12/276, Durərus Səniyyə 10/431, 12/272.

460 Bu hökm Ğulətul (həddi aşan) Cəhmiyyələrə aid deyildir. “Durərus Səniyyə” 10/374 İbn Qeyyim – rahmətullahi aleyhi – demişdir: “Amma Ğulətul Cəhmiyyə, həddi aşan Rafizilər kimidir. Onların İslamda heç bir payı yoxdur. Ona görə də bəzi sələflər onları yetmiş iki firqədən çıxarmış və: “Onlar millətdən ayrıdılar”. “Mənhəc İbn Teymiyyə Fit Təkfir” 1/197, 199.

461 “İman əl-Əvsat” səh 374, 375, “Məcmuul Fətəva” 7/507, 508.

462 “Durərus Səniyyə” 10/373.

463 “əl-İstiğasə” 1/383, 384, Məcmuul Fətəva 5/563 - də bəzi Cəhmiyyələrin iğtişaş və zəlalətini qeyd etdikdən sonra demişdir: “Lakin Onlar Peyğəmbərin – sallallahu aleyhi və səlləm – gətirdiyinin həqqiqətini bilmədilər. Ağıllarının onu dərk etməsində çaşqınlıq əmələ gəldi. Quran və Sünnədəki dəlilləri ağılın dərk etməsində naqislik yarandı. Baxmayaraq bu naqislik sahibinin sonuncu qüdrətinin bəhrəsidir, onu dəf etməyə o qadir deyildir. Bir insan lazımınca ictihad edərsə lakin aciz qalarsa bu acizliyi Allahın ona əzab verməməsi üçün üzrdür. Sələfərin və imamların rəyi budur. Kim Allahdan bacardığı qədər qorxarsa və haqqın bəzisini bilməkdə aciz olarsa buna görə əzab görməz”. “Məcmuul Fətava” 12/485, 489.

464 İbn Məcə.

465 Tirmizi, əl-Albani «Səhih Hədislər Silsiləsi» 1348.

466 İmam Əhməd «Musnəd» 4/102, əl-Albani «Ziləlul Cənnə».

467 “Məalimu Sunan” 4/273. Beyhəqi «Sunənul Kubra» 10/208.

468 İbn Macə 2045, Beyhəqi 7/356, əl-Albani «Mişkətul-Məsabih» 6293-cü hədis.

469 Buxari 4339.

470 Buxari, Müslim, əl-Albani «İrva» 295.

471 Buxari 7/592.

472 «Minhəc Sünnə» 4/457.

473 «Məcmuu Fətava» 13/30.

474 Beyhəqi «Sünnənul Kubra» 8/173, «Məcmuu Fətava» 3/282, 7/217, 28/518.

475 “Məcmuul Fətava” 28/518.

476 Buxari «Kitabul Əşribə» 5590, «Fəthul Bəri» 10/51, İbn Hibban 6754, Təbərani “Kəbir” 3417, əl-Albani “Silsilə Səhih” 1/140, İbn Qeyyim – rahmətullahi aleyhi - deyir ki: “Hədisin zəif olduğunu İbn Həzmdən başqa heç kəs deməyib. O, da musiqi alətlərinin halal olması barəsində olan yalan fikirlərini təsdiq etmək üçün bunu etmişdir...”. “İğasətul Ləhfan” 1/259-260 , “Təqzib əs-Sunnə” 5/271-272. Həmçinin İbni Salah “Muqəddimə Ulumul Hədis” 72, İbn Teymiyyə “”İstiqamə” 1/294, Hafiz əl-İraki “Muğni Hamal əl-Asfar” 2/271, İbn Həcər “Taqliq” 5/22 hədisin səhih olduğunu söyləmişlər.

477 “İbtəlul Təxlil” 20.

478 “əl-Fisal” 3/293.

479 əl-Muğni 8/131.

480 «Məcmuul Fətava” 12/180, “əl-İstiqamə” 2/143, “Raddu Aləl Bəkri” 289.

481 əl-Muğni 12/283.

482 İbn Macə 2045; Beyhəqi 7/356. əl-Albani «Mişkətul-Məsabih» 6293-cü hədis.

483 «Minhəc Sünnə» 5/239-240.

484 «İman» 206,256.

485 «Fəthul Bəri» 2/304 səh.

486 «Durar əs-Səniyyə» 8/212.

487 “Məcmu əl-Fətəva” 12 cild səh 487-489, 498

488 «Qasimi Məhasinut Təvil» 5/1314.

489 “Məcmuul Fətəva” 3/229-231.

490 “Məcmuul Fətəva” 12/498, 449, 500, 501.

491 “Məcmuul Fətəva” 1/372, 35/165-166, “Məsail əl-Mərdiniyyə” risləsi səh 71.

492 “Buğyatul Murtəd Firraddi Aləl Mutəfəlsifə vəl Qaramita” kitabı səh 353, 354, “Buğyatul Murtəd” səh 311.

493 “Məcmuul Fətəva” 10/329, 330.

494 Rəddu aləl Bəkri 2/493.

495 əl-Albani «Səhih Silsilə» 87.

496 Buxari 3478, Müslim 2757.

497 Məcmuul Fətava 35/164-165, Durar əs-Səniyyə 1/414, Sual vəl İcabə səh 372.

498 “Məcmuul Fətava” 14/477.

499 “Rədd Alə əl-Əxnəi” 61.

500 Şeyx Əbu Batini, İbn Teymiyyə – rahmətullahi aleyhi – nin hüccət çatdırana qədər müəyyən insana kafir deməyin qadağan olması haqda fətvasını nəql etməsi açıq-aşkar göstərir ki, Şeyx Əbu Batinin minhəcinə görə də müəyyən insana kafir demədən öncə hüccət qaldırılmalıdır. Durar Səniyyə 1/414, Sual vəl İcabə 372, «əl-İstiğasə əl-Kubra» 1/629, 2/731, Bu fikri dəstəkliyənlərdən: AbdurRahman əs-Sədi, Şeyx Useymin və həmçinin AbdulVahhab – Allah onlara rəhmət etsin – və s.

501 Şərhu Əqidətul Əsfəhaniyyə 211 səh.

502 Durar əs-Səniyyə 12/87-89.

503 Dəhlan «Siyanətul İnsan» 449, Fətava Məsəlul Şeyx AbdulVahhab 11 səh, «Minhəc Əhlil Həqq vəl İttibə» İbn Suhman səh 56.

504 Muəlləfət əş-Şeyx Muhəmməd İbn AbdulVahhab 6/12.

505 Muəlləfət əş-Şeyx Muhəmməd b. AbdulVahhab 6/25.

506 Muəlləfət əş-Şeyx Muhəmməd b. AbdulVahhab 6/58, 3/33, «Durar əs-Səniyyə» 1/99,100.

507 Muəlləfət əş-Şeyx Muhəmməd b. AbdulVahhab 3/34, «Durar əs-Səniyyə» 10/128.

508 Muəlləfət əş-Şeyx Muhəmməd b. AbdulVahhab 3/14, «Durar əs-Səniyyə» 10/131.

509 «Durar əs-Səniyyə» 1/73.

510 Durar əs-Səniyyə 11/317.

511 Durar əs-Səniyyə 1/229-236.

512 Durar əs-Səniyyə 10/112-113.

513 Dəhlan «Siyanətul İnsan» 449, Fətava Məsəlul Şeyx AbdulVahhab 11 səh.

514 “Misbah əz-Ziləm Fi Raddi alə Mən Kəzəbə əş-Şeyx əl-İmam Nəsəbəhu İlə Təkfir Əxlu əl-İman Vəl İslam” 52-53.

515 Dəhlan «Siyanətul İnsan» 449, Fətava Məsəlul Şeyx AbdulVahhab 11 səh.

516 Tənbih Zəvil Əlbab əs-Səlimə anil Vuqui fil Əlfəz əl-Mubtədiətil Vaximə və Təbriət əş-Şeyxeyn əl-İmameyn Min Təzviri Əhlil Kəzibi və Meyni səh: 121.

517 Durar əs-Səniyyə 1/467-468.

518 əl-Kəlimət ən-Nəfiə fil Mukaffirat əl-Vaqiə səh 17.

519 Muhəmməd B. Abdulvahhab – Rahmətullahi Aleyhi - Təkfir Məsələsində Ona Atılan Böhtanlara Cavabı - В своем послании, адресованном Мухаммаду ибн Иду, одному из старейшин Тармиды, он говорит: «Что же до утверждений моих противников о том, что я обвиняю в неверии на основании собственного предположения и со слов других, или же что я объявляю неверным человека невежественного, против которого не выдвинуто никаких доказательств, то все это великая ложь, с помощью которой хотят отвратить людей от Веры Аллаха и Его Посланника». (Собрание сочинений Шейха, т.5, стр.25). В послании к Абд ар-Рахману ас-Сувейди Мухаммад ибн Абд аль-Ваххаб писал: «И ополчились против нас с воинством шайтана, распространяя клевету, которую человек мыслящий постыдился бы пересказывать, не говоря уже о том, чтобы измыслить (в том числе и то, о чем вы упоминали), будто бы я объявляю всех людей неверными, кроме тех, кто последовал за мной. И будто бы я утверждаю, что ваши бракосочетания – недействительны. Удивительно, как подобное могло прийти на ум человеку мыслящему? Чьи это слова – мусульманина или неверного? Человека здравомыслящего или безумца?». (Собрание сочинений Шейха, 36/5). В послании шерифу Мекки, отвечая на его вопрос относительно объявления мусульман неверными, Мухаммад Ибн Абд аль-Ваххаб писал: «Ложью и клеветой, посредством которой людей отвращают от религии Аллаха и Его Посланника, являются россказни о том, что мы будто бы огульно объявляем людей неверными и предлагаем переселяться к нам тех, кто доказал свою веру; что будто бы объявляем неверными того, кто сам никого еще не обвинил в неверии и кто никого не убил, и так далее, и тому подобное». (Собрание сочинений Шейха, 11/3). В послании одному из иракских ученых Шейх Мухаммад Ибн Абд аль-Ваххаб пишет: «Что же касается обвинения в неверии, то я обвиняю в нем тех, кто познал веру Посланника Аллаха, а затем – уже познав ее – стал поносить ее, отвращать от нее людей и враждовать с теми, кто следовал ей. Вот кого я обвиняю в неверии. Хвала Аллаху, большинство членов уммы не таковы. Что касается сражения, то до сих пор мы ни с кем не сражались по своей воле. Это они приходили в наши дома и не оставляли нам другой возможности, кроме как сражаться с ними, ведь «за зло воздается подобным». То же с теми, кто хулил религию Пророка после того, как познал ее». (Хусейн ибн Ганнам. – «Тарих Неджд», стр. 302-322). Также, когда его спросили об обвинении в неверии того, кто не молится, сказал: “Столпов Ислама пять, первые из которых – это два свидетельства (Ля Иляха Илля-Ллах, Мухаммад Расулю-Ллах). Затем следуют четыре столпа, и тот, кто оставит что-либо из этого, признавая их обязанность, то мы можем казнить его, но не называя его неверным! Ученые разделились во мнении относительно того, кто не совершает молитву по лени, а мы не обвиняем в неверии, кроме как за то, в чем единогласны все ученые, а это только два свидетельства”. См. “ад-Дарару-ссания” 1/102.

520 Risalə 508-510.

521 İləmul Muvəkkin 10 səh.

522 Müslim.

523 Buxari.

524 İstiqamə 1/165 səh.

525 Təhavi Şərhi 436 səh.

526 Məcmuul Fətava 12/487-488.

527 Minhəc Sünnə 5/158.

528 Durərus Səniyyə 10/423, 424, 425, Minhəc Sünnə 5/89-125.

529 “Durərus Səniyyə” 1/467-469.

530 “Durərus Səniyyə” 10/374, 375.

531 “Təfsir Qurtubi” 3/341.

532 Əhməd 2/291, İbn Məcə 4036, əl-Albani “Həsən”.

533 Tirmizi 2254, İbn Məcə 4016, əl-Albani “Səhih”.

534 “Təfsir əs-Sədi” 185.

535 “İləmul Muvəkkin” 4/212.

536 “Cəmiul Bəyanil Elm” 1588.

537 Əhməd, Təbərani, əl-Albani “Səhih Cəmi” 1000.

538 “Min Hədi Sələf Fi Talibul Elm” 14.

539 “İlyanun Nəkir” 48.

540 Əbu Davud 3657. İbn Məcə 53, əl-Albani “Həsən”.

541 “İləmul Muvakkin” 4/217.

542 “Durərus Səniyyə” 1/467-469.

543 “İslami bəhslər” jurnalı say №56 səh 357-359.

544 Müslim.

545 Buxari.

546 “əl-İləm Bi Qovatil İsləm” 98.

547 “Tibyən Kizb əl-Muftara” 405.

548 “Təmhid” 17/22.

549 “İhkamul Əhkam” 4/76.

550 “Tuhfətul Muhtəc” 9/88.

551 Təbərani, əl-Albani “Səhih Cəmi” 6269.

552 “Feyzul Qədir” 6/328.

553 Buxari «Tarix» 297, Heysəmi, Hibban 81, əl-Albani «Səhih Silsilə» 3201.

554 Buxari 6477, Müslim 2988.

555 İlamul Muvakkin 1/38.

556 “Muxtəsər Savaiq” 494.

557 “əl-İrşad” 1/198.

558 “Minhəc Sünnə” 5/244, “Məcmuul Fətava” 3/245, “Raddu Alə Bəkri” 254.

559 Buxari 7/592, H. 3983.

560 “Fəthul Bəri” 1/112.

561 “Sarimul Məslul” 963.

562 “Fatava İbn İbrahim” 1/131.

563 Məcmuu Fətava 7/210-213.

564 “Məcmuul Fətava” 19/224.

565 “Cuyuşil İsləmiyyə” 28.

566 “Təfsir” 4/217.

567 “Muxarrar əl-Vəciz” 4/556, Qurtubi “Ahkamul Quran” 4/80.

568 Əsl adı Əshəmə b. Əbcardır. «Rahmən və Rahim olan Allahın adı ilə. Hidayətdə olanlara, Allah və Rəsulunun salamı olsun. Mən şəhadət edirəm ki, Allahdan başqa ibadətə layiq heç bir haqq ilah yoxdur, O təkdir və şəriki də yoxdur, O nə doğmuş nə də doğulmuşdur. Yenə də şəhadət edirəm ki, Muhəmməd onun qulu və Rəsuludur. İslama gir və salamt ol! «(Ya Muhəmməd!) Söylə ki, Ey kitab əhli, sizinlə bizim aramızda eyni olan bir kəlməyə tərəf gəlin! Allahdan başqasına ibadət etməyək. Ona şərik qoşmayaq və Allahı qoyub bir-birimizi (özümüzə) Rəbb qəbul etməyək! Əgər onlar yenə də üz döndərərlərsə, o zaman (onlara) deyin: İndi şahid olun ki, biz həqiqətən müsəlmanlarıq. (Allaha təslim olanlarıq)». (Ali-İmran-64). Peyğəmbər – sallallahu aleyhi və səlləm – Nəcaşinin yanına elçi olaraq Amr b. Umeyyə əd-Damriyi göndərmişdir. Nəcaşi məktubu alıb gözünə qoydu. Cəfər b. Əbu Talibin əli ilə müsəlman oldu. Peyğəmbər – sallallahu aleyhi və səlləm – ə cavab məktubu yazaraq İslama girdiyini və müsəlman olduğunu yazdı. H. 9-cu ili Rəcəb ayında vəfat edir. Peyğəmbər – sallallahu aleyhi və səlləm – onun üçün cənazə namazı qılır. Peyğəməbr – sallallahu aleyhi və səlləm – müsəlman Nəcaşinin yerinə keçən krala da məktub yazmışdır. Lakin onun müsəlman olub-olmadığı bilinmir.

569 Müslim 951.

570 “Məcmuul Fətava”, “Minhəcus Sunna” 5/112,113, 126-134.

571 “əl-Mufhim Şərh Səhih Mslim” 2/611.

572 “Şərh Muslim” 10/372.

573 “Malimus Sunan” 1/310.

574 “Sira Almin ən-Nubala” 1/440.

575 Buxari 3208; Müslim 2643.

576 “Minhacus Sunna” 5/131.

577 Buxari 4591, Səhih Tirmizi 3030.

578 Məcmuu Zəvaid 7/66 H, 10943 əl-Heysəmi.

579 İbn Kəsir Təfsir 1/717.

580 “Təfsir Əbu Xatim” 5829.

581 Fəthul Bəri 1/109.

582 əl-Bazzar “Kəşf əl-Astar” 1/391, Şeyx Muqbil “Cəmius Səhih” 5/165.

583 Fəthul Bəri 12/282.

584 Buxari, Müslim.

585 “əl-Cəmi ət-Tirmizi” 2632.

586 “Usulu Sunna” 67.

587 “Şərh Sahih Muslim” 1/235.

588 “Cəmiul Ulum Vəl Hikəm” 436.

589 Buxari 7114.

590 Müslim 82, Əbu Davud 4678, İbn Məcə 1078,1080, əl-Albani «Səhihul Cəmius Səğir» 2848,5388.

591 Əbu Davud, Həkim, əl-Albani «İrva» 1529.

592 Buxari 8/14 – Babın adı isə: «İçki içənə lənət etməyin məkruh olması və bundan ötrü dindən çıxmadığı babı», Məcmuul Fətava 4/474.

593 İbn Qudamə «əl-Muğni» 12/276. B. 1040, AbdurRazzaq «Musənnəf» 9/240, h. 17076, İbn Həcər «Fəthul Bəri» 13/173, f. 93 əl-Əhkam b. 15, Həkim 4/41.

594 Buxari 772, 4070, 4559, Müslim 1791, Tirmizi 3003, İbn Məcə 4027, İbn Hibban 6574.

595 Buxari, Müslim.

596 Məcmuu Fətava 12/466-487, 23/348.

597 Məcmuu Fətava 3/229 – 35/165.

598 Minhəc Sünnə 5/244.

599 Şərh Əqidətul Təhaviyyə 357 səh.

600 Şərh Kitabu Tövhid 29-30, 51-52.

601 Əhməd, İbn Məcə.

602 Qovlu Mufit alə Kitəbi Tövhid.

603 Müslim.

604 Şərhu Kəşfu Şubuhət, “Məcmuul Fətəva- İbn Useymin” (Fəhd əs-Suleymanın cəm etdiyi 2/133, 134), Musnəd 2/376, Əbu Davud, İbn Məcə.

605 Müslim.

606 “Məcmuul Fətava” 35/165.

607 “Lika əl-Babul Məftuh” kasset 127.

608 Buxari «Ədəbul Mufrad» 886.

609 Müslim.

610 Tirmizi 2627, Nəsai 8/104,105, Əhməd 2/379, İbn Məcə 3934, əl-Albani «Səhihul Cəmi» 6710.

611Buxari 5010.

612 Əhməd 5/346,355, Tirmizi 2621, Nəsai 1/231-232, İbn Məcə 1079, İbn Əbi Şeybə «əl-Musənnəf» 30387, İbn Hibban «əl-İhsan» 1454, Darakutni 1733, Beyhəqi «Sünnən Kubra» 3/366, «Şuabul İman» səh. 43 və s. Bureydə b. əl-Husayb əl-Əsləm - radıyallahu anhu – dan. əl-Albani «Səhihut Tərğib» 561, «Səhihul Cəmius Səğir» 4143, «Mişkətul Məsabih» 574.

613 İbn Qeyyim «Kitabus Salah və Hukmu Tarikiha» s. 54.

614 «Fəthul-Bəri» 1/62, «İman kitabı».

615 Fikhul Əkbər s. 62.

616 əl-Vəsiyyə s. 72.

617 əl-Lələkai «Şərhu Üsulu Etiqadi Əhli-Sünnə Vəl Cəmaat» 4/932 (1590).

618 əl-Hallal «Sunnə» 3/579 (1002).

619 İbn Rəcəb Hənbəli «Tabaqatul Hənbəliyə» 1/203.

620 əs-Səfərani «Şərhu Sulasiyyatı Musnədi İmam Əhməd» 2/218.

621 Müslimin şərhi 1/124.

622 Müslimin şərhi 1/125.

623 əl-Laləkai «Şərhu Usuli Etiqadi Əhli Sünnə vəl Cəmaat».

624 əl-Acurri «Kitabu Şəriyyə» 2/611-614 Darul Vətən.

625 İbn Teymiyyə «Kitabul İman» s.90.

626 Bax: 35-ə.

627 Bax: 35-ə.

628 İbn Əbi Şeybə «İman» 108, «əl-Musənnəf» 11/26.

629 əl-Laləkai «Şərhu Usuli Etiqadi Əhli Sünnə vəl Cəmaat».

630 əl-Laləkai «Şərhu Usuli Etiqadi Əhli Sünnə vəl Cəmaat».

631 əl-Albani Səhih Sünnən ibn Məcə 1/16.

632 əl-Acurri «Kitabuş Şəria» 2/596 – təhqiq Abdullah əd-Dəmici «Darul Vətən».

633 İbn Batta 2/845 (1131).

634 Buxari.

635 əl-Humeydi «Usuli Sünnə və ya Musnəd» 2/546.

636 Abdullah b. Əhməd «Sünnə» 1/307.

637 Bax: 35-ə.

638 Bax: 35-ə.

639 Bu rəvayətləri səhih sənədlərlə imam əl-Lələkai «Şərhu Üsulu Etiqadi Əhli-Sünnə Vəl Cəmaat Minəl Kitəbi Vəs Sünnəti Və İcməi Səhəbəti Və-T Tabiin» əsərində qeyd edir.

640 Lüğətdə