Degay: — «Bergan odam emas musulmon!»
Qilay man ham emdi so‘zimni tarnom,
Malolovar o4g‘ay cho‘zilgan kalom.
76
VOQIAI KO‘R ASHURBOY HOJI
Ajab xalq ekanmiz, ajab ro‘zg‘or,
Qiziq hodisa, turfa layl-u nahor.
Ashurboydin eshiting qissaye,
Ayo ey bu Farg‘onada nomdor.
Qorovul uyidin yarim oqshomi
Banogoh bo‘ldi fig‘on oshJcor.
Mahalla bu hangomadin uyg‘onib,
Eshigiga keldi sag‘ir-u kibor.
Qorovul, istarshi-yu mingboshilar,
Chopib keldilar, deb: nachuk kor-zor?!
Bosib kirdilar bu nachuk dod deb,
Qorovulning uyig‘a, beixtiyor...
Ko‘rub dedilar: boy ekan, qochiring,
Ashur ko‘r o‘zi ham bo‘lub beqaror.
Qo‘yub tomga bir buzuq norvon,
Qo‘lidin tutib ko‘mi, qildi duchor.
Iki-uch pog‘ona chiqib, shoshilib,
Yiqildi, sinib shoti, ul murdavor...
Itorib ketidin pishanglar bilan,
Azob ila tomga qilishdi suvor.
77
Qochar erdi tomda sarosima ko‘r,
Chap-u rostig‘a muztar-u beqaror.
Xalojo edi, tuynukidin ani —
Ketib boshi birlan o‘sha nobakor.
Turub hovlining sohibi nogihon,
Chirog‘ida naqzi vuzug‘a chiqor.
Xalojoda pish-pish qilur bir nima,
Dedi: ne balodursan, ovozing chiqor!
— Sekinroq gapir, men Ashurboy...
decH’
Qochib o‘lturibman, senga intizor.
Bu so‘zda xaloyiq g‘uluv aylashib,
Tutib chiqdilar etgali sangsor.
Qorovulni, xotin, qizi, boyni
Garonishga keltirdilar har chahor.
Kirib ilgariroq kordon qoshig‘a,
Dostları ilə paylaş: |
