To'siqlarga qaram ay sevdik
Hech qachon go'zal shaklda sevila olmasligimning
dalilini men o'z onamda ko'rdim
Bu dunyodagi yagona aziz insonim va oradan
qanday gap o'tsa ham, men sevishdan sira voz kechmay-
digan yagona ayol - bu mening onamdir. Ha, yuqorida
to'g'ri o'qidingiz, u menga hech qachon go'zal shaklda
sevilmasligimni o'rgatgan. Qanaqasiga, deysizmi? Bu
haqida hozir gapirib beraman.
Bizning
oilamizda
onamning
to'ylarda
juda
chiroyli raqsga tushishi haqida ko'p gapirilardi. Qo'ni-
qo'shnilarning to'ylarida hammaning ko'zi davrada
o'ynaganlarning ichida bir onamga qadalardi. Singlimning
to'y oqshomi ham bo'lib o'tdi. Ammo onamning uni ham
chiqmadi. Davrada raqsga tushishni qo'yib turing, hatto
birov bilan durust gaplashmadi. Men uni davraga tortib,
qo'llarini raqsga tushirish uchun ko'tarsam, u bo'lsa
qo'llarini pastga tushirib olardi. "Ona, sizga nima bo'ldi?"
degan savolimga javob ham bermas edi. Men ham bir
necha bor uni majburlab, davraga olib chiqdim va qo'llarini
tutib, o'ynashga undadim. Ammo u yana qarshilik qildi.
Men esa biroz qizishgancha, "Ona, sizga nima bo'lyapti?"
deb so'raganimda, "O'g'lim, axir otang tuproqning tagida
yotganida, men uning qizining to'yida qanday o'ynayman?
Qaniydi, u ham tirik bo'lsa-yu, shu kunlarni ko'rsa edi",
deb yig'laganida joyimda qotib qolgan edim. Mening
onam otamning vafot etganiga naqd yigirma yil bo'lganiga
qaramay, uni bir on ham yoddan chiqarmagan va unga
sadoqatda yashashdan zinhor charchamagan ayol edi.
Dostları ilə paylaş: