Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

olumsuz . nəhy.

olumtay . yolumtay. uyumtay. ötümtay. geçintay. geçitay. olumlu. yolumlu. uyumlu. ötümlü. geçinli. geçitli. mümkün.

olumun . olurmusun.

olunmuş . keçinmiş. ötrük. ötürük. ötəki. sərcək. sər quzəşt.

olur bolur . (osuş osuşlu). (alba olba). (boğuş doğuş) شدنى ،ممکن ،امکان پذير،ميسر،مقدور،امکان) ) (ممكن, مستطاع, جائز حدوثه, محتمل, معقول)

oluruna bağlamaq . oluruna bıraxmaq: olacağına bıraxmaq. nərsəni öz gedişinə, gəlişinə bıraxmaq.

olurunu almaq . okeyini, təvafüqün almaq.

oluş . çatış. satış. keçiş. çıxma. düşüş. təsadüf. (viqu'. vaqiə. pişaməd. hadisə. ruydad. ittifaq. roxdad).

oluş . yoluş. yolman. axma. axım. axın. axar. axış. axman. ağış. ağma. ağım. ağın. ağar. ağış. ağman. sürüm. cərəyan

olündür . öldürən. qatil.

om . op. qop. oma. opa. qopa. gopa. omca. opca. qopca. gopca. oca. uca. girdə, şişik biçimli olan.

omca . 1. topuq gəmiyi. 1. toppuz, şişik gəmik.

omca . umca. komca. tumca. 1. kütük. tomruq. kündə. 1. qonca. külbə. 1. umluq. darlıqda, sıxlıqda umub əl atılan nərsə, gedilən yer. pənahqah. 1.

omduq yağı çıxsın, ağı çıxdı.

omuq . qomuq. gömük. cumuq. oğruq. oğuq. nərsənin qaçıb gizləndiyi yuva, yer.

omurilik . omurqa, onurqa içində olan ilik. nuxa.

omurqa . omraq. opraq. obraq. koma. komba. qalağ. taxıl yığını, dəməti.

omurqa . yomurqa. yamurqa. bağıs. bağrıs. qapatmaq, örtmək amacıyla çatıya, döşəməyə salınan kirişlər, pərdilər.

omurlik . mundar ilik.

omuz . < tomuz.

omuz . 1. dağ yamacı.

omuz . tomuz. qomuz. çiğin. iğin. əğin. kətf. kitf. - omuz: - omuz omuza: 1. çiyin çiyinə. yan yana. 1. çox sıxışıq biçimində. - omuz öpüşmək: əşit durumda olmaq. - omuza çıxmaq: başa çıxmaq: sırtılmaq. şımarmaq. üzlənmək. - omuzda daşımaq: sayqı göstərmək. - omuz: - omuz: - omuzu sobalı: omuzu dayaqlı: qaba saba, ağcına gələni danışan. - omuz: - omuz: - omuz: - omuz: - omuzü düşük: 1. çəlimsiz, çalımsız, yuxulu, uyuşq duruşlu olan. 1. törtöküntü geyimli olan. - omuz vermək: 1. dayaqlamaq. yardaqlamaq. yardaclatmaq. 1. yersiz, haqsız olaraq dirənmək, sarğınmaq, salğınmaq.
- omuz: çatı döşəməsi yüklənən, yatay qoyulmuş dirəklər.
- omuzlama: 1. çiğinləmə: bir çiyinlik (bir kərədə çiyində daşınan) yük. 1. çatı. iki başına dolça taxılıb, çiyində daşınan çubuq. 1. çiyinin incinməsin, əzilməsin önləmək üçün çiyində daşınan nərsənin altına qoyulan yastıq, küpcük, döşəkcə. öbək. obac. boğac.

omuzluq . (çadır çatısı kimi). çatının orta dirəğinə əğrik (əyrik) çaxılan dirəklər.

on barmağında on qara . çatar çatmaza qara, iftira çalan.

ona . ondan. - ona görə: ondan ötrü. ondan dolayı.

onac . (< onamaq: doğütmaq). güvənilir. muridi e'timad, visuq. mö'təməd.

onaq . (< on: doğru. düz). mütəxəssis.

onaq . varsat. barsat. bolluq. bolaqlıq. qapıslı. qapızlı. günüs. gülük. gur. bol. boluğ. oluğ. suluş. sulum. bərəkət.

onal . onğal. doğan. doğam. doğum. olan. olum. yaratış. - onaldan bəri.

onalamaq . onğağlamaq. onağlamaq. 1. donalamaq. donlamaq. donamaq. önələmək. düzəltmək. bəzəmək. süsləmək. - üz gözün onağladı.

onalmaq . onalmaq.

onamaq . onğamaq. önəmək. 1. birinci, üstün tutmaq. yeğləmək. 1. > oramaq. dəğər, dəğir vermək. bəyənmək. bəğənmək. 1. onğamaq. olamaq. olğamaq. olqunlaşmaq. böyümək. 1. yaxcılaşmaq. sağalmaq.

onanası . onası. yonası. gözəl.

onanizm . kəfləmə çəkmə. istimna'.

onar . 1. öz. töz. çiğdək. içdək. əsas. məğz. - sözümün onarı. 1. oyar. uyar. uy. uyluq. uyğunluq. yaxşı yön. yaraşqanlıq. yaraşaylıq. tənasüb. munasiblik. - onda olan üç onarı sayabilirmisin.

onarçı . ortaçı. oratçı. dursutçu. durusuçu. tə'miratçı. sapaçı. (yamaçı. rufəçi. pinəçi).

onarı . önəri. nərsənin öndən görnüşü, dışı, eşiyi, üzü. (ru nəma).

onarım . onarma. onarı. otarı. ortarı. oratı. dursat. dursatı. tə'mirat. (yamaçılıq. rufəçilik. pinəçilik).

onarınmaq . 1. özlənmək. özləşmək. tözünmək. tözüşmək. çiğdənmək. çiğdəşmək. içdənmək. içləşmək. məğzlənmək. məğzləşmək. əsaslaşmaq. əsaslanmaq. - ged gedə sözləri onarınır. 1. oyarınmaq. oyarışmaq. uyarınmaq. uyarışmaq. uyğurunmaq. uyğuruşmaq. yaxışınmaq. yaxışışmaq. onğaşmaq. oğaşmaq. onaşmaq. tənasübə gəlişinmək. münasibləşmək. münasiblənmək. layiq görünmək. 1. dirsəlmək. dirsəşmək. dirçilmək. dirçişmək. diriləşmək. dirilmək.

onarışmaq . 1.

onarmaq . nərsədə yaranmış qarışıqlığı, pozuqluğu, soğuqluğu gidərmək.

onarmaq . onğarmaq. oğarmaq. oğarmaq. oğatmaq. oğartlamaq. 1. düzənləmək. daratlamaq. nəzm tərtib vermək. 1. yeniləmək. 1. onğşatmaq. oxratmaq. yuğutmaq. yuğatmaq. yuğratmaq. görgütmaq. yola gətirmək. yola gətirmək. irşad edmək.

onarmaq . onğarmaq. onğurmaq. olurmaq. olğurmaq. 1. doğrarmaq. oxşarmaq. yoğşarmaq. ondurmaq. onarıqlamaq. onqarıqlamaq. oltarmaq. iyilətmək. sağatmaq. sağaltmaq. sağaytmaq. düzəltmək, keçirtmək, savıtmaq. (bir kəsəldən, ağrıdan) qaldırtmaq. yarqıtmaq. yarqutmaq. şəfa vermək. 1. doğarmaq. doğurmaq. 1. (bir suçdan) bağışlamaq. ötəmək. ötətmək. sovamaq. sovramaq. savramaq. keçmək. əff edmək. - onun suçundan sovamam. 1. iqdam, təşəbbüs edmək. 1. iyiləşdirmək. sağdınlaşdırmaq. düzəltmək. qutluğa, səadətə ərğşdirmək. tərfih etdirmək.

Onarmaq, Önərmək : avand, uğur gətirmək, düzəlmək, xeyir tapmaq

onat . quşqusuc. quşsuz. sapımsız. sağımsız. şəggsiz. tanğıdın. əlbətdə. vaqiən. mühəqqəqən. yəqinən.

onat . onay. 1. yarşıq. riza. rizayət. - onayını almaq: rizayətini almaq. 1. tanay. təsdiq. quvahi. quvahinamə.

onatlamaq . onaylamaq. 1. yarışmaq. riza, rizayət vermək. - onayını almaq: rizayətini almaq. 1. tanımaq. tanlamaq. tandamaq. tanaylamaq. təsdiq, quvahi edmək.

onatmaq . onartmaq. onğatmaq. onğartmaq. onğutmaq. onğurtmaq. olutmaq. olurtmaq. olğutmaq. olğurtmaq. yoğşatmaq. yoğşartmaq. onuşdurmaq. onşurutmaq. onğuşdurmaq. ondurmaq. ondurutmaq. onğutmaq. onğultmaq. oğutmaq. oğultmaq. 1. doğratmaq. oxşatmaq. iyilətmək. sağatmaq. sağaltmaq. düzəltmək, keçirtmək, savıtmaq. yarqıtıtmaq. yarqututmaq. yarqıcıtmaq. (bir kəsəldən, ağrıdan) şəfa tapıtmaq. 1. doğatmaq. doğdurmaq. 1. yüksətmək. 1. (bir suçdan) bağışlatmaq. ötətmək. sovatdırmaq. sovratmaq. savratmaq. əff editmək. 1. qalxıtmaq. qaldırtmaq. dirsətmək. salqılamaq. irsalmaq. mətrəh, pişnəhad edmək. 1. iqdam, təşəbbüs editmək.

onatmaq . yonatmaq. yonaytmaq. onaytmaq. düzəltmək. (beh budluq vermək.). - baş (yara) yonatdı.

onatsız . onaysız. yarşıqsız. yarışsız. rizasız. rizayətsiz. 1. tanalsız. tanağsız. tanaysız. təsdiqsiz. quvahisiz.

onatsız . onğatsız. baxımsızlıqdan, xəsdəlikdən gəlişməmiş, cılız qalmış. gəbəz. qıbız. kibiz. qılapa. qıraba. qıyaba. kosan. kovsan. kovasan. bəsilənmədən (bəsi, qəza yetirmədən dolayı). quraqlıqdan, kəsəldən gəlişməmiş, böyüməmiş, boylanmayıb qartlaşmıs olan. qıtalaq. qartzağ. kəlcə. qınca. qata. qıta. kalaz. qılapa. qıraba. qıyaba. çalıq. qıtalaq. kosan. kovsan. kovasan. qıraz, kiçik, cılız, qısır, kisir, gəlişməmiş, qıvrıq nərsə.


onay . onluq. - ondənə bir yerdə. - onay bölünmüş: onluğa paranmış. - onay burut: on fərman. - onay sayın: onar, onluq hesab. - onay darqa: onbaşı. bir onluğun başı. - onay gün qonaq: on günlük qonaq. - onay- onay

onayın . ona özgü. onluq taxım. - onayın on: on kərə on. - onayın yüz: bir min. -

onaylıq . onatlıq. tanığlıq. xatircəmlik. itminan. mütməinlik. mühəqqəqlik. yəqinlik.

onayu . (< on: doğru. düz). məxsus. ixtisasi. vijə. təxsis olunmuş.

onbaşı . önbaşı. sər dəsdə. sər dəstə.

onbaşılıq . önbaşılıq. sər dəsdəlik. sər dəstəgi.

onbeşyunağı . onbaşyunağı. önbaşyunağı. önbaşhamamı. gəlin kürəkən yunağı, hamamı.

oncacıq . oncacıq. oncavız. oncıvaz. onculaq. oncuvaz. oncuğaz. oncuq. oncaq. oncaz. o dənli az. azıcıq.

oncasız . onsuz. heç olmazsa. heç olmasa. - oncasız olanı ver hələ.

ondan geri . ondan geri. ondan giri. ondan sonra. ondan dolayı.

ondurmaq . öndərmək. 1. göndərmək. yola qoymaq. yola salmaq.- sizi bu yola kim ondudu. - onu evə öndər. 1. göyərtmək. - yeri göyü yaradıb, bitgi otu onduran. - ağılda oğlaq doğdurur, arxda otun ondurur.

onğar . saman.

onğarmaq . sağmanmaq. saman tapmaq.

onq . onğ. önğ. 1. çox. bol. 1. donğ. bərk. sərt. 1. olqun. yetgin. yekgin. olqac. olqaş. - onğ yemiş. - onğ ustarlar yığvası.

onqat . onğat. oğat. onat. ovat. uvat. önğ. önənd. (< ön: üz). nərsənin dış, eşik üzü, şəkli.

onqılanmaq . onğılanmaq. alğılanmaq. qızarmaq. rəh rufa gəlmək.

onqmax-onqarmax: sağalmaq, sağaltmaq

onqturmaq . onğdurmaq. onğdurtmaq. ondurmaq. ondurtmaq. 1. qazandırmaq. yaralandırmaq. 1. olqunlaşdırmaq. yetişdirmək. 1. qaldırmaq. çoxaltmaq.

onqun . 1. törəli. 1. onqul. yoğqul. çox yetişmiş yemiş. 1. qutsal damqa, soxu, möhür. 1. bayraq. 1. totem. 1. yonqun. qonqun. bayındır. bayın. bayqıt. abad. ümran. mə'mur.
onqul.

onqun . qapıslı. qapızlı. günsü. gülgülü. gurlu. bol. bolluca. dolluca. sulu. sulluca. sulmulu. bərəkətli.

onqunsuz . 1. öngünsüz. gələcəyi yaxcı olmayan.

onquş . onğuş. onuş. oğuş. yoğnuş. yoğuş. ovuş. yovuş. yumuş. yuğuş. 1. (bir suçdan) bağışlanış. bağış. keçiş. sovraş. sovğaş. savraş. əff. 1. rəhmət. 1. tapış. sitayiş. 1. maafiyyət. maaflıq.

onmaq . onğmaq. onalmaq onulmaq. onğalmaq. onğulmaq. olunmaq. olğunmaq. yoğşalmaq. onuşmaq. onğuşmaq. 1. doğralmaq. doğrulmaq. oxşalmaq. (bir kəsəli, ağrını) keçirmək, savmaq. düzəlmək. sağaymaq. yarqınmaq. yarqunmaq. şəfa tapmaq. yaxşılaşmaq. yaxşılanmaq. iyiləşmək. sağalmaq. sağılmaq. sağlanmaq. qayırlanmaq. qutaşmaq. qutalmaq. 1. dincəlmək. toxdalmaq. rahata çıxmaq. 1. gürüşəlmək. guruşalmaq. toplunmaq. gömbəlmək. şişmanlamaq. 1. doğalmaq. doğmaq. 1. yumuşanmaq. ərcinmək. ərçinmək. ərşinmək. - ağzında onulmuş yeməyi cocuğa verdi. 1. yüksəlmək. 1. (bir suçdan) bağışlanmaq. sovranmaq. sovğanmaq. savranmaq. əff edilmək. 1. qalxınmaq. qalxışmaq. dirsəlmək. dirsənmək. salqılanmaq. irsalınmaq. mətrəh, pişnəhad olunmaq. 1. iqdam, təşəbbüs olunmaq.
onulur:onğalır. onğulur. olunur. olğunur. yoğşalır. onuşur. onğuşur. 1. doğrulur. oxşalır. iyiləşij. sağalıj. sağlanır. düzəlir. keçilir. savılır. sağayır. yarqınır. yarqumur. şəfa tapır. yüksəlir. 1. (bir suçdan) bağışlanır. sovranr. sovğanır. savranır. əff edilir. 1. qalxınır. qalxışır. dirsəlir. dirsənir. salqılanır. irsalınır. mətrəh, pişnəhad olunur.

onmayasın . mutlu olmayasın.

onmazıq . onmadıq. yarqınmaz. yarqunmaz. 1. tutusuz. tutsuz. şanssız. zavallı. 1. amansız. 1. onulmaz. şəfasız. dərmansız. çatırtsız. əlacsız. 1. kötü, uyqun olmayan. çapız. 1. kötü, olumsuzluq, imkansızlıq gətirən. 1. onulmaz. onumsuz. onğumsuz. onmaz. bəsiləməz. biçiləməz. adam olmaz. yola gətiriləməz. düzəlməz. sağlmaz. 1. iyiləşməsi, düzəlməsi onurulmayan, mümkun olmayan.

ontaqərəm . onda kərəm. o yoğur. oyğur. o çağları. o vaxları. - ondakərəm sən balacaydın.

ontu qültu . ondu güldu: oldu güldu: çox yaxcı oldu.

onuçdan . onun üçün. ondan dolayı.

onuqlamaq . anuqlamaq. onuqalmaq. olan (hazir) nərsəni almaq. olan nərsədən, fürsətdən dəğərlənmək, işlənmək, aşılanmaq, istifadə edmək. - bunlar hamısı sizdən ötürdü, onuqlanın.

onulmaz . olunmaz. onağsız. onuğsız. 1. iyiləşməz. sağalmaz. toxdamaz. iyi olmaz. 1. ümidsüz.

onumsuz . onğumsuz.

onun saqqızı çox sərtdir. .

onunmaq . önünmək. hazırlanmaq. pişgirlik edmək. muqabilə edmək. - bu kəsələ onunun.

onurcaq . süs, göstəci olaraq göğsə taxılan nərsə.

onurcuq . onğurcuq. yəhərlə yağırın, belin ortasına qoyulan yumşaq keçə.

onurqa . 1. yasdanığda, düzəngahlıqda uzunlamasına olan təpəsik.

onurluq . 1. tutuzuq. tutşuq. tuştuq. təşrifat. 1. şərəfyabi.

onuruna toxunmaq . şərəfinə toxunmaq.

onuş gedmək . önüş gedmək. 1. dümbələm düz gedmək, sürmək. 1. sürüm gedmək. alışveriş iyi gedmək. çox satılmaq. bazarı qızqın olmaq. - keçən ilə görə bu il satış onuş gedir.

onuştan . onuşdan. 1. douşdan. doğrudan. 1. onun üçün.

onutmaq . onğutmaq. onğatmaq. yarıtmaq. işi yerinə qoymaq.

op op! . hoş hoş!. dur!.

oplamaq . içəri çəkmək. sormaq. - o adam axdarır pulun oplasın.

opraşmaq . oprışmaq. oğraşmaq. əprişmək. yaprışmaq. çürüşmək. fər sudələşmək. - əli açılıb, üzü tökülüb, içi gücü opraşıb.
- gəngəşlik bilik yoğratır, gəngəşsiz bilik opratır.

oprat! . əprət!. əprit!. yaprat!.

opruq . qopruq. qopuq. topruq. topuq. yopruq. yopuq. töprək. töpək. şişrik. şişik. hər çeşit kündə, təpə, təpəcik biçimə deyilir.

opsar . qopsar. kömçə. malağa.

opsiyon . opşın. seçənək. seçim. yeğləş. yeğləmə. ixtiyar.

opuq . <> qopuq.

opurt! . oput!. höpürüt!. höprüt!. höpüt!. iç!. aşa!. aşat!.

opurtdur! . oputdur!. höpütdürt!. höpürütdür!. höprütüt!. içit!. aşat!. aşratıt!.

opurut! . iç.

opuş . hopuş. öğrəniş. oxuş. (amuziş).

orağı kürk çağında \ kürkü orağ çağında

oraq . orağ. 1. əkin biçmə sürümü, çağı. 1. yarım dayirə. - orağa gəlmək: biçiləcək duruma çatmaq, yetişmək.

oraq . urğaq (< urmaq. vurmaq).

oralı olmamaq . oralarda olmamaq: 1. ilgisiz davranmaq. 1. nə olduğun başa düşməmək. aldırışmamaq. bağda olmamaq. mültəfit olmamaq.

oran .

oran . orantı. 1. bağlılıq. sıxlıq. sıxlılıq. nisbət. - birin oranı ikiyə görə. - bunla onun oranı yoxdu. - doğum, ölüm oranı. 1. sayış. hesab. 1. uyqunluq. 1. boyut.
- heç oranda: heç durmda, halda. - bu oranla gedirsin, umaclara yetirsin. (umac: arzı). - hər oranda: hər halda. hər nə durmuş (hal) isə. hər nəcürsə. nəysə. hər nəyirsə. hər nəysə. - hər oranda, sizə toxunan heç nə yoxdu. - hər oranda, sizlə bağlı heç nə yoxdu. - bu oranla: bu salıtla. bu qərarla. bu qayda ilə.

oran .amar. - başlır oranlama haçan. - illik oranlama.

oranlamaq .amar tutmaq. - oranlama haçan başlır. - illik oranlama.

orantı . oran. uyum. uyuşum. uyqarı. orlayış. ilişgi. bağlayı. əşləşim.
(düşüm. tənasüb. munasibət). (miqdar. nisbət. hədd. reyt). həmahənglik. movzunluq. tətabüq. insicam. təcanüs. qiyas. tə'rifə.

orasa . qorasa. urasa. vurasa. silkincək. göz dəğməsin diyə oxunan nərsə, nəzər duası, taxılan mıncıq, nərsə. nəzərlik. sədəqə.

orbuq . orbuğ. orbük. urbük. vurbük. 1. qoni, qıf, tüng biçimli çuxur yer, oyuq, qab.
- orbuğ kimi sormaq: hər nə gəldiyin içərmək, yemək, çəkmək.

orcıq . orsıq. ursıq. vursıq. sucuq. soxcuq. qoxulu otlarla, başqa nərsələr qarışığı bağırsaq içinə soxmaqla (vurmaqla, qoymaqla) quşanan (hazırlanan) yemək.

orçan . orsan. uçğan. hava. - bürküt, tutuq orçan. - hər qazancım uçğana geddi.

ordu kənd . xan kənd. xan otrağı, durqunağı (iqamət qahı).

ordu . 1.orda. (> qorad: qırad: şəhr). xanların oturduğu kənd. 1. oğdu. yeraltı yuva.
((ordulanmaq . şəhərə çönmək.

ordulu . 1. nizami. arteşi. 1. danışmağın bilməyib, qaba, gobud qonuşan. 1. elli tayfalı olan.

orğaq . urğaq. oraq. uraq. oras (> das)

orijinal . çıxaq. çıxış. çıxıt. kökən.

orqac . orğac. urğac. arvad. ürəyən. törəyən. atan. doğan. doğuran.

orqan . örkən. örgən. hörkən. hörgən. hörçün. sistim. toxu. toxum.

orlamaq . irləmək. irinləmək. irginmək. irginləmək. yara sulanıb, irinləyib şişmək, yanqılanmaq, mültəhib olmaq.

ormaq . ağmaq. - bulu orar, göy tutular.

orman taşlamaq . orman daşlamaq: dolaylı yollarla, hər yolla istəyin anlatmaq istəmək.

ormanbəyi . ayı.

ornatmaq . ornutmaq. yerinə qoymaq. - hər bir nə ornatılmış.
ornamaq: yerləşmək. mütəvvittin, müstəqərr olmaq. - bu yerlərdən ornaykən, öğrəşibən çalışdım.

ornun basamaq . orun basamaq: yerin tutmaq. ca nişin olmaq.

ornuş çəkə . ornuş çəki. salşıq darıt. 1. özəl ağıram, ağırlıq, çəki, dartım. vəzni məxsus. 1. nisbi çəkəl, ağram.

orsa porsa vuran . necəlik neçəlik sormadan, ağına bozuna baxmadan tutduğun qoparan, yetdiyin çırpan. savsaqlayan.

orsaq . orsağ. qorsağ. ovuğ. qovuğ. iki yeri birbirindən ayırma üçün aralarına qoyulan iz, im, nişan.

orsalamaq . oğsalamaq. yoğurmaq. döğmək. ovmaq. - orsanmış dəmir, dəmiri yeyir.

orşaq . qorşaq. oşaq. üçayağ. çatayaq. saçayağı. saçayağ. (çay < _met > ğac) sağacağ. birbirinə sıxı sıxıya bağlı olan üç kişi.
((ayaq . ayağ. atağ. - saçayağı: saçatağı.

orta . 1. mihit. 1. meydan

orta . 1. səngin. dəngin. mö'tədil. 1. nərsənin iç yanı. - orta şəhər: içəri şəhər. 1. ara. yarı. nisf.
- ortadan qonuşmaq: kimsəni tuşlamadan qonuşmaq.
- ortadan sağa: tündlüğə, itiliyə sarı. - ortasın bulmaq: açmaq. əritmək. həll edmək. - orta: - orta: orta

ortabaqış . ortabağış. iki yer arasında olan təpə, yüksəklik.

ortac . 1. elçin. ictimai. 1. üyə. bir hörgütə, nərsiyə qatılı olan. üzv.

ortac . ortaq. səhmli. səhimli. hissədar.

ortaç . participe. sifət feil.

ortaq qoşmaq . şərik qoşmaq.

ortaq ol, artıq yox. . dəngək, münsif ol.

ortaqıqi . ordağıki. ordaki. < o + yer + də + ki.

ortaqlaşa . 1. ortalıqla. müştərəkən. 1. kollektiv.

ortaqlıq . şirkət.

ortaqün . ortagün. pənşənbə. pənşəmbə. pəncşəmbə.

ortaqüz . orta güz. əkin ayı

ortaqyar . elçin, ictimai işlərdə əməkdaşlıq edən. ictimai mədədkar.

ortal . orsal. odçal. od, qızıl sarı. - orsal saç.

ortalab . ortabab. midıl.

ortalama . 1. ortasından. - ortalama kəsdirdim.

ortalamaq . 1. ortasına varmaq. yarılamaq. 1. ortasın, arasın bulmaq. 1. ortaya qoymaq. 1. ortasından bölmək. yarıya bölmək.

ortalamaq . nərsənin ortasına, arasına çatmaq. - bizdə yaşı ortaladıq.

ortalamaq . oratlamaq. oratdamaq. aratlamaq. 1. ortasın, arasın, ocağın, mərkəzin bulmaq. 1. nərsənin içinə varmaq, içini bulmaq.

ortalamaq . ortasından, belindən tutmaq. - ortalayıb yerə çırpdı.

ortalaşmaq .aralaşmaq. girişmək. qatılmaq.

ortalıq . nərsənin baş götü arasında yerləşən bölüm. - qızartması: heyvanın qol qıçı arasında yerləşən bölümlərindən pişirilib qızartılmış yemək.

ortalıq . ortalığ. el. xalq. əhali. - ortalığı birbirinə qatmaq: hammını birbirinə qatmaq. - ortalığ düzəlmək: ortalığ yatışmaq: qarışıqlıq sona ərmək.

ortalıq . ortalığ. ortağ. ortığ. ötrük. örtək. ötrək. yayığ. yatığ. bolduğ. imumi.

ortalıq . yer üzü.

ortamaq . odlamaq. od, ox atmaq.

ortamaq . ortaya, aralığa düşmək.

ortan . oratan. yarıcı. yarqıc. balcıq. çalqıc. qazi. davər.

ortançıl . ortanca. ortağı. ortancı. ortunçu. ortadakı. üç nərsənin oratsında yerləşən. nəvəsəti.

ortanmaq . odlanmaq. od, ox alınmaq.

ortatirəq . ortadirək. ortabarmaq.

ortayaq . ortaboy. orta boy. ortava. ortavan. kəsdək. çalaqolay. alaqolay. mütəvəssit.

ortınmaq . odlanmaq. qızarmaq. - gün yaşarı (batarı), göydə bulut ortanar.

ortu . 1.orta yaş. (miyan sal). - ortu ər. 1. orta çağ. quruni vusta.
- ortu gün: günorta.

ortu . ordu. hortu. hörtü. (< hörmək. örmək). salqan. kəpm.

ortuqmaq . ortumaq. oturqmaq.