Universiteti tarix fakulteti abdullayev abdulla abdulla o

Bob. Jadid xayriya va boshqa madaniy-ma’rifiy jamiyatlari. Jadidlarning 1916 yildagi xalq qo‘zg‘oloniga munosabati. Har qanday harakatda bo‘lgani kabi bu harakat ham o‘z iqtisodiy asosiga ega. Aks holda u, bu darajada rivojlanmagan bo‘lur edi. Uning iqtisodiy ta’minot manbaini madaniy-

ma’rifiy xayriya jamiyatlari, boy-badavlat kishilar tomonidan savob olish va millat nufuzini ko‘tarish uchun berilgan beminnat ehsonlar tashkil etdi. Jadidchilik va jadidlar asosan o‘rta hol musulmon ziyolilari hamda dunyo ko‘rgan ilg‘or ruhdagi savdogardan iborat bo‘ldi. Toshkentlik Saidkarim Saidazimboy o‘g‘li, turkistonlik Saidnosir Mirjalilov (taniqli yozuvchi Oybekning qaynotasi), andijonlik Mirkomil Mirmo‘minboev va boshqa boylar jadidchilik harakati rivojlanishiga katta iqtisodiy hissa qo‘shdilar.

Jadidlar har xil xayriya jamg‘armalarini tashkil etish, boy va badavlat kishilarning ortiqcha mablag‘larini millat va Vatan manfaati yo‘lida sarflashga ham katta e’tibor berdilar.

Toshkentda 1909 yilda “Ko‘mak”, 1913 yilda «Dorilu ojizin» Buxoroda 1910 yilda “Tarbiyai atfol” xayriya jamiyatlari tashkil etiladi. Ularning oldiga qo‘yilgan asosiy maqsad sarmoya topib, jadid maktablariga yordam berish va iqtidorli yoshlarni Turkiya va boshqa xorijiy mamlakatlarga o‘qishga yuborishdan iborat bo‘ldi. ¹

“Ko‘mak”ning ta’sischilari Munavvarqori Abdurashidxonov, Nizomqori Xasanov, Abdulla Avloniy, Basharulla Asadullaxo‘jaev va Toshxo‘ja Tuyoqboevlar bo‘ldi. Bu va “Tarbiyai atfol”ning yordamida 1911 yilda 15 ta, 1912 yilda 30 ta turkistonlik iqtidorlik yoshlar Istanbulda o‘qiganligi haqida ma’lumot bor.²

Jamiyat o‘z a’zolaridan tushadigan puldan tashqari har xil ishbilarmonlik yo‘llari bilan ham pul topadi. Masalan, gramofon jamiyati bilan kelishib, bir necha xalq hofizlari va o‘z tarbiyasidagi maktab bolalarining ashulalarini gramplastinkalarga yozdirib, sotish bilan, ularning har biridan o‘n tiyindan foyda

¹ Ўзбекистоннинг янги тарихи. Биринчи китоб. Туркистон Чор Россияси мустамлакачилиги даврида. Тузувчилар: Содиқов Ҳ., Шамсутдинов Р., Равшанов П. ва бошқ. Таҳрир ҳайъати: Азизхўжаев А. – Т.: Шарқ., 2000, - Б 271

2. 
   Ўша асар, - Б 272
   

37

oladi. 1913 yilda qo‘yilgan birgina spektakldan 600 so‘mga yaqin, Ramazon bayrami kuni “Tomosha kechasi” tashkil qilib esa, 1087 so‘m 17 tiyin foyda olinadi.

Musulmon jamiyati “Ko‘mak” ustavida kambag‘al o‘quvchi va yetim bolalar, qari va nogiron musulmonlarga ma’naviy hamda moddiy yordam berish, ularga boshpana, oshxona, kasalxona va ambulatoriya ochish, shuningdek, maktab o‘quvchilari va oliy o‘quv yurtlari talabalari uchun nafaqa (stipendiya)lar ta’sis etish ko‘rsatilgan edi.

Toshkentda Munavvarqori, Abdulla Avloniy va boshqalar 1911 yilda tashkil etgan ko‘p tarmoqli “Turon” nomli jamiyat sovet hokimiyatining dastlabki yillarigacha samarali faoliyat yuritadi. Uning qoshida teatr truppasi (1913 y.), “Turon” nomli kutubxona va nashriyot (1913 y.) ham tashkil etiladi. Bular butun Turkiston bo‘ylab ma’rifat va ziyo, ilm-fan tarqalishi, kitob chop etish va bosmaxona ishlari rivojlanishiga katta hissa qo‘shdilar.

Qo‘qonda “G‘ayrat” (1913 y.), Samarqandda “Zarafshon”, To‘raqo‘rg‘onda (Namangan viloyati) “Kutubxonai Ishoqiya” (1908 y.) nomli kutubxonalar tashkil topadi. Shuningdek, jadid bosmaxonasi va kitob do‘konlari ancha keng tarmoq otdi.¹

Jadidchilik aslida Vatan ozodligi va millat ravnaqi uchun kurashning tinch demokratik va madaniy-ma’rifiy, islohotchilik yo‘lini tanlaydi. Xalqni behuda qo‘zg‘olon ko‘tarib qon to‘kishdan saqlab, siyosiy tashkiliy uyushishga, aql-farosat bilan ish olib borishga chorlaydi. Shuning uchun ham ular 1916 yildagi umumxalq qo‘zg‘oloniga befarq bo‘lmadilar, xalq bilan birga bo‘lib, uni ko‘p qon to‘kishdan saqladilar. Sovet tarix fani jadidlarni qo‘zg‘olonda xalq tomonida emas, balki chor hukumati tomonida bo‘lgan deb noto‘g‘ri ko‘rsatib keldi.

Jadidlar qo‘zg‘olon ko‘tarib, o‘limga ham tayyor turgan xalqni tinchlantirib, yigitlarni tashkiliy uyushgan xolda mardikorlikka yuborishga rahbarlik qiladilar. 15 avgustda Toshkent shahrida Ubaydullaxo‘ja Asadullaxo‘jaev raisligida maxsus

1. 
   Шамсутдинов Р., Каримов Ш., Убайдуллаев Ў. Ватан тарихи (XVI-XX аср бошлари). К.2: - Т.: “Шарқ”,
   

2003, - Б. 302 – 303.

38

qo‘mita tuzildi. Bu tashabbus boshqa joylarda ham amalga oshadi. Ular harbiy ma’muriyat bilan kelishgan xolda ish olib boradilar. Samarqand viloyati harbiy gubernatori, general-mayor Likoshinning 759-raqamli ma’lumotiga ko‘ra, Jizzaxda 44 ta qishloqqa o‘t qo‘yilgan. Ularning ko‘pi butunlay, yonib-kul bo‘lgan.

Jizzax qo‘zg‘oloni haqida ma’lumot to‘plab, kitob yozmoqchi bo‘lgan va 1938 yilda “Milliy ittihod”ning a’zosi sifatida qamalib, qamoqxonada urib o‘ldirilgan Mamadiyor Allayorovning yozishicha, rus askarlari 40 kishini uyiga qamab, o‘t qo‘yib yuborgan.¹

Mardikorlikka yubormaslikning iloji yo‘qligini yaxshi bilgan jadidlar yigitlarni ijtimoiy biqiqlik va mutaassiblik muhitdan chiqib, o‘zga yurtlarda “ko‘zi ochilishi”ni ham nazarda tutdilar. Haqiqatan ham 1917 yildan keyin mardikorlikdan qaytgan yigitlarning ko‘pchiligi milliy-ozodlik kurashida va jadidchilik harakatida faollik ko‘rsatdilar. Jadidlar joylardagi noroziliklar evaziga chorizm amaldorlarini biroz yonberishga majbur etishga ham muvaffaq bo‘ldilar.

Andijon jamoatchiligi nomidan 1916 yil iyulda U.Asadullaxo‘jaev bilan Vadim Chaykin Sankt Peterburgga borib, IV Davlat Dumasiga Turkistondagi xunrezlik va o‘zboshimchaliklardan shikoyat qiladi. Shundan so‘ng deputatlar Turkistondagi rus aholisi harbiy majburiyatdan ozod qilingan bir paytda, mahalliy aholidan mardikorlikka olish siyosiy va iqtisodiy jihatdan xavflik ekanligi haqida harbiy vazir nomiga telegramma yuboradi. Podsho Nokolay II ham buni e’tiborga olgan holda mardikorlikka olish mudatini 15 sentabrgacha kechiktirishga majbur bo‘ladi. A.N. Kuropatkinni esa Turkiston general-gubernatori qilib Toshkentga yuboradi. Uning bilan birga duma a’zolari Kerenskiy, Tavakkalov hamda M.Cho‘qaev, Sh.Z.Muhammadiyorov ham vaziyatni o‘rganish uchun o‘lkaga keladi.

Ubaydullaxo‘ja Asadullaxo‘jaev bergan ma’lumotlar asosida Kuropatkin o‘zini xalqchil qilib ko‘rsatish maqsadida ba’zi amaldorlarni ishdan oladi.

¹ Ўзбекистоннинг янги тарихи. Биринчи китоб. Туркистон Чор Россияси мустамлакачилиги даврида. Тузувчилар: Содиқов Ҳ., Шамсутдинов Р., Равшанов П. ва бошқ. Таҳрир ҳайъати: Азизхўжаев А. – Т.: Шарқ., 2000, - Б 431

39

Shunday qilib, jadidlar xalq milliy-ozodlik harakatiga g‘oyaviy-mafkuraviy va tashkiliy rahbarlik qilishga muvaffaq bo‘ladi. Bu esa jadidchilik, bu davrga kelib Turkistonda katta ta’sirchan ijtimoiy-siyosiy kuchga aylanganligidan dalolat beradi.

1917 yil 27 fevralda Rossiya imperatori Nikolay II rus demokratik inqilobi tazyiqi ostida o‘z taxtidan voz kechdi. Bu bilan Rossiyadagi Romanovlar sulolasining uch yuz yillik monarxistik hokimiyati barham topadi. Davlat dumasi Muvaqqat hukumat tuzib, unga mamlakatni boshqarish va Ta’sis majlisini chaqirib hokimiyat masalasini uzil -kesil hal qilish vazifasini topshiradi.

Ikkinchi tomondan esa. bu sovet tarixida “burjua hukumati” deb nomlangan hukumatga qarama-qarshi ravishda inqilobiy harakatga rahbarlik qilayotgan sotsial-demokratik partiyalar joylarda ishchi, askar va dehqonlar deputatlari sovet (sho‘ro)larini tuzib, yangi hokimiyatning mahalliy joylardagi organlarini tashkil etdilar. Bu xolat Rossiya bosib olgan barcha mamlakatlar qatori Turkistonda ham istiqlol uchun kurash avj olishiga sabab bo‘ldi. Jadidchilik harakatining hissasi milliy ozodlik kurashda behad katta bo‘ldi.

Mahalliy xalq va jadidlar rus inqilobini faqat milliy istiqlolga erishish nuqtai nazaridangina qo‘llab-quvvatladilar. Turkistondagi inqilobiy harakatga asosan rus sotsial-demokratik partiyalari rahbarlik qildi. Inqilobning bosh shiori esa “Ozodlik, Tenglik va Birodarlik” edi. Jadidlar esa “Ozodlik, Tenglik va Adolat” degan shiorga amal qilar edi. Ular mana shu shior ostida milliy hokimiyat, milliy davlatchilikni tiklash uchun musulmon xalq ommasiga rahbarlik qildilar. Buning natijasi o‘laroq, Turkistonda Rossiyadagi kabi ikki hokimiyatchilik emas, balki quyidagi uch hokimiyatchilik paydo bo‘ldi:

1. 
   Jadidlar tashkil etgan “Sho‘roi islomiya” va uning joylardagi sho‘’balari, Toshkentdagi Turkiston o‘lka musulmonlari markazi yoki ba’zi adabiyotlarda
   

“Milliy markaz” deb nomlangan markaz;

2. 
   Turkistondagi rus va askar (keyinroq dehqon) deputatlarining mahalliy va markaziy sovetlari;
   

40

3. 
   Rossiya Muvaqqat hukumatining Turkiston Muvaqqat qo‘mitasi va uning viloyatlardagi bo‘limlari.¹
   

Rus podshosi o‘z taxtidan voz kechganligi haqidagi xabar yetib kelishi bilanoq, jadidlarning Toshkentdagi madaniy-ma’rifiy jamiyati “Turon” tezda siyosiy faollashdi. Uning tashabbusi bilan 1917 yil 6, 9 va 13 mart kunlari bo‘lib o‘tgan xalq yig‘inlarida mahalliy hokimiyat boshqaruvi masalasi muhokama qilinib, demokratik ruhdagi qarorlar qabul qilindi. 9 mart kuni Toshkentning Chorsudagi Jome masjidida 20 ming kishilik yig‘in bo‘lib, u Ubaydullaxo‘ja Asadullaxo‘jaev (rais), Munavvarqori (rais muovuni), Islombek Xudoyorxonov (kotib) lar rahbarligida o‘tadi. Avvalo hurriyat qurbonlari ruhiga tilovat o‘qib, fotiha tortildi. Shundan so‘ng Eski shahar politsmeystri Kolesnikov bo‘shatilib, uning o‘rniga hokimiyat boshlig‘i etib sobiq Qo‘qon xoni Xudoyorxon o‘g‘li Islombek Xudoyorxonov saylanadi.

6 martdagi yig‘ilishda jadidlar tomonidan shahar ijrioya qo‘mitasiga saylangan Ubaydullaxo‘ja Asadullaxo‘jaev Toshpo‘latbek Norbo‘tabekov va boshqalar qayta saylanadilar. Bu xalq qurultoyi maqomidagi yig‘inda rus ishchisi va askarlari sovetlariga o‘xshash mahalliy xalq boshqaruviga vakillar ham saylanadi. Keyinchalik bu vakillar yig‘ini Munavvarqori taklifi bilan Qur’oni Karimdagi «Sho‘ro» surasiga nisbatan “Sho‘roi islomiya” deb nomlanadi. Bu yig‘inda saylanganlarga yana qadimchilar norozi bo‘lganlari sababli 13 martda yana o‘sha Jome maschitida katta xalq yig‘ini o‘tkaziladi. Unga Munavvarqori, Abdulvohidqori, Saidrasul Maxmud Saidazizlardan iborat rayosat (prezidium) rahbarlik qiladi. Toshkent shahar Ijroqo‘mitasiga Ubaydullaxo‘ja Asadullaxo‘jaev Shayxontohur, Toshpo‘latbek Norbutabekov Ko‘kcha, Zayniddinxo‘ja Sarimsoqxo‘jaev Sebzor, Abdusafiyhon G‘anixon o‘g‘li Beshyog‘och dahalaridan vakil qilib saylanadi.

15 mart kuni “Sho‘roi islomiya” ning birinchi tashkiliy majlisi bo‘lib, unga Abdulvohid qori Abduraufqori o‘g‘li rais, Munavvarqori Abdurashidxon o‘g‘li esa

1. 
   Shamsutdinov R. Karimov Sh. Vatan tarixi (O‘zbekiston sovet mustamlakachiligi davrida). UChINChI KITOB. – T.: “Sharq”, 2010. – B. 112 – 114
   

41

muovun etib saylanadi. Keyinroq esa Abdulvohid qori Shayxantohur dahasiga qozi bo‘lib saylangach, 6 aprelda uning o‘rniga Ubaydullaxo‘ja Asadullaxo‘jaev saylanadi.

Aprelning boshlaridan boshlab “Sho‘roi islomiya”ning O‘sh, Andijon, Farg‘ona (Skobelev) Turkiston, Mari, Samarqand, Qo‘qon, Namangan va boshqa shaharlarda ham mahalliy sho‘’balari paydo bo‘ladi.

Bu siyosiy hokimiyat tashkilotlarining “Najot” (1917 yil mart), “Kengash” (1917 yil iyun), “Sho‘roi islom” (1917 yil 16 may Toshkent) “El bayrog‘i” (1917 yil sentabr Qo‘qon), “Hurriyat” (1917 yil aprel Samarqand) kabi gazeta va jurnallari chop etilib, ular muxtoriyat, tenglik, erk va mustaqillik g‘oyalarini keng yoyadilar.

“Sho‘roi islomiya” mahalliy boshqaruv organi va milliy hukumat kurtagi sifatida o‘z faoliyatini asosan quyidagilarga qaratdi:

• 
  Turkiston musulmonlari orasida siyosiy, ilmiy va ijtimoiy, iqtisodiy islohotlar o‘tkazish g‘oyalarini keng yoyish;
  

• 
  Turkiston musulmonlarini yagona g‘oya, maslak va fikr asosida birlashtirish chora, tadbirlarini ko‘rmoq;
  

• 
  Boshqa mamlakatning mustaqillik va demokratiyaga asoslangan boshqaruv idora usuli va shakllarini o‘rganish, ta’sis majlisini o‘tkazishga tayyorgarlik ko‘rish;
  

• 
  Turkistonning hamma shahar, qishloq va ovullarida mitinglar o‘tkazilib, siyosiy, ijtimoiy xutba (ma’ruza )lar o‘qitish;
  

• 
  Eski ma’muriy rahbarlarni yangilari bilan almashtirish yo‘llarini xalqqa tushuntirish;
  

• 
  Turkistondagi barcha millat vakillari orasidagi eski ixtiloflarni bartaraf etish va bo‘lajak ixtiloflarning oldini olish;
  

• 
  Turli millat va firqalar bilan a’loqada bo‘lib, musulmon xalqining talabini va o‘z vakillari orqali ma’lum qilmoq, zarur bo‘lganda esa ulardan yordam olmoq.¹
  

1. 
   Shamsutdinov R. Karimov Sh. Vatan tarixi (O‘zbekiston sovet mustamlakachiligi davrida). UChINChI KITOB. – T.: “Sharq”, 2010. – B. 210 – 213
   

42

“Sho‘roi islomiya” tomonidan Toshkentda 16-23 aprelda Umum Turkiston musulmonlarining birinchi qurultoyi chaqiriladi. Unda quyidagi masalalar muhokama qilinadi: Muvaqqat hukumatga munosabat; Rossiyadagi boshqaruvni shakli xaqida; Ta’sis majlisiga tayyorgarlik; Turkistonda mahalliy fuqarolarni boshqaruv idorasi; o‘lkadagi diniy-shariat muassasalarni yangilash; diniy mahkama boshqarmasini tashkil etish; oziq-ovqat, urushga munosabat; urush ortida ishlayotgan mardikorlar; “Sho‘roi islomiya”ning o‘lka markaziy tashkilotini tashkil etish; “Sho‘roi islomiya”ning ijroiya qo‘mitalariga munosabat; umumrossiya musulmonlari s’ezdiga delegatlar saylash; yer-suv masalasi.

Qurultoy Rossiya konstitutsiyasini qayta ishlash, Rossiya Federativ Demokratik Respublikasi tarkibida milliy-hududiy-federativ demokratik respublika tashkil etish haqida qarorlar qabul qiladi. Shuningdek, qurultoy Turkiston o‘lka musulmonlarining Markaziy sho‘rosini ta’sis etadi. Unga Mustafo Cho‘qaev rais, Zaki Validiy To‘g‘on kotib etib, Munavvarqori Abdurashidxonov, Mahmudxo‘ja Behbudiy, Ubaydullaxo‘ja Asadullaxo‘jaev, Toshpo‘latbek Norbo‘tabekov, Islom Shohiahmedov va boshqalar rayosat a’zosi bo‘lib saylanadilar. Qurultoyda qatnashgan rus firqalari vakillari ham muxtoriyat masalasini qo‘llab-quvatlaydilar.12 iyunda Turkiston musulmonlarining o‘lka Markaziy sho‘rosi (Milliy markazi) majlisi bo‘lib, unda uning Nizomi qabul qilinadi.

Milliy xokimiyat uchun kurash avj olgan bir paytda jadidlar bilan qadimchi ulomolar o‘rtasida kelishmovchilik juda keskin tus oladi. Ulamolar 1917 yil iyunda “Sho‘roi islomiya” dan ajralib chiqib, “Sho‘roi ulamo” ni tashkil etadilar. Bu bilan ular milliy manfaat va demokratik harakatga xiyonat qiladilar.

“Sho‘roi ulamo” tashkiloti o‘zining “Al-Izoh” jurnalini ham tashkil etadi. Bu jurnalda mutaassiblik bilan taraqqiyotparvarlikka oid maqolalar ham bosilib turadi. Ulamochilar ham milliy istiqlol tarafdori edi. Lekin ular jadidlardagi dunyoviylik bilan kelisha olmay, jadidlarni shariatga xiyonat qilishda nohaq aybladilar.

43

Jadidlar bilan ulamolar o‘rtasida kelishmovchilik Toshkent shahar Dumasidagi deputatlar orasida ham kuchli bo‘ldi.

Sentabr oyining boshlariga kelib bolsheviklar ta’sirida rus va ishchi askar sovetlari Toshkentda hokimiyatni o‘z qo‘liga kiritish yo‘lida mahalliy xalq manfaatini xaspo‘shlashi xokimiyat uchun kurash masalasini juda

murakkablashtirib yubordi. Shuning uchun ham jadidlar tashabbusi 1917 yil 7-11 sentabrida bo‘lib, o‘tgan Turkiston musulmonlarining ikkinchi o‘lka quriltoyida ko‘rilgan asosiy masala mahalliy hokimiyatni tashkil etish masalasi bo‘ldi.

Qabul qilingan qarorda, umumxalq manfaatini to‘la ifoda etuvchi koalitsion hukumat tuzish g‘oyasi olg‘a suriladi. Bu to‘g‘rida “Turkistanskie vedomosti” gazetasi shunday deb yozadi: “Turkiston musulmonlarining ikkinchi o‘lka qurultoyi hokimiyat ishchi va dehqon deputatlari sovetlariga berilishiga qarshilik bildiradi. Hokimiyat koalitsion ya’ni umumxalq hokimiyati bo‘lmog‘i va mamlakatdagi barcha kuchlarga suyanmog‘i lozim” (1917 yili 13 sentabr).

Qurultoy bolsheviklarning “Butun hokimiyat sovetlarga!” degan shioriga nisbatan jiddiy norozilik bildiradi. Koalitsion hukumat masalasini Turkistondagi ko‘pchilik rusiyzabon aholi va sotsial-demokratik partiyalar ham qo‘llab-quvvatlaydilar.

Jadidchilik harakatining so‘l qanotiga aylangan “Sho‘roi ulamo” namoyondalari ham bolsheviklarning hokimiyat masalasidagi bir tomonlama sinfiy qarashlariga Toshkentda (17-20 sentabrda) Turkiston va Qozog‘iston musulmonlarining qurultoyini chaqirib qattiq zarba beradi. Ushbu qurultoy quyidagi qarorlarni qabul qiladi:

1. 
   “Sho‘roi Islomiya”, “Sho‘roi Ulomo”, “Turon”,va boshqa Turkiston va
   

Qozog‘istondagi hamma musulmon tashkilotlarini birlashtiruvchi “Ittifoqi-ul-musulimin” partiyasini tashkil etish.

2. 
   Rossiya demokratik respublikasi tarkibiga kiruvchi Turkiston Federativ Respublikasini tashkil etish.
   

44

Turkiston Federativ respublikasining tarkibi 12 kishilik Turkiston o‘lka qo‘mitasi, 5 yillik muddatga saylanuvchi “Mahkami sha’riya” (Parlament) hamda “Shayxul islom” (Bosh prokuror) dan iborat bo‘lishi belgilanadi.

Qurultoy hokimiyat to‘g‘risida quydagicha qaror qabul qildi: “Turkiston o‘lkasining 98 foiz nufuzini tashkil etuvchi 10 million musulmon rus inqilobi e’lon qilgan Hurriyat, Tenglik, Birodarlik asoslarida milliy-madaniy muxtoriyat

huquqiga mutloq ravishda ega, mahalliy hokimiyat birinchi navbatda musulmon vakillaridan, ham ma’lum miqdorda boshqa siyosiy tashkilotlar vakillaridan tashkil topib, ta’sis etiluvi lozim. Hokimiyatning tasodifiy yerli aholi manfaatiga yot bo‘lgan kichik guruhlardan tuzilgan ishchi, askar va dehqon tashkilotlarining qo‘lida jamlanuvi xalqchillik asoslariga ziddir va mahalliy musulmon xalqiga odil hayot tuzumini ta’minlab beruvi amri maholdir.”

Qurultoyda ocharchilik xavfini oldini olish uchun 1917 yilda 50 foizga

qisqartirilgan paxta maydoni butunlay tugatilib, hamma yerga faqat bug‘doy va

boshqa don ekilishi alohida ko‘rsatildi.

O‘lka musulmonlari markaziy sho‘rosi-”Sho‘roi islomiya” (Milliy markaz)

Toshkentda hokimiyatni bolsheviklar bosib olishga tayyorgarlik

ko‘rayotganligidan tashvishlanib, hokimiyatni qanday yo‘l bilan bo‘lsa-da, qo‘lga kiritish uchun bor imkoniyatlardan foydalanishga harakat qiladi.

Jadidchilik harakati juda qisqa muddatda, ayniqsa, rus fevral inqilobi g‘alabasidan so‘ng, eng ta’sirchan ijtimoiy-siyosiy va madaniy-ma’rifiy kuchga aylandi. U millatda ijtimoiy-siyosiy ongni uyg‘otishga, istiqlolga ishonch ruhini tarbiyalashga muvaffaq bo‘ldi.

Bu darvga kelib jadidlar nafaqat musulmon balki, rusizabon xalq orasida ham rahbar kuch sifatida katta nufuz va obro‘-e’tiborga ega bo‘ldi. Ular milliy demokratik va ozodlik harakatlariga rahbarlik qildilar. Demokratik inqilob g‘alabasidan so‘ng to‘la demokratlashgan Rossiya tarkibida demokratik Milliy Muxtoriyat hukumatni tashkil etib, milliy davlatchilikni tiklash uchun jadidlar omma orasida tashkiliy-targ‘ibot ishlarini jonlantirdi. Buni rusiyzabon xalqlar va ko‘pchilik rus sotsial-demokratik partiya va tashkilotlar ham qo‘llab-quvvatladilar.

45

Xulosa shuki, jadidlarning jasoratli va zahmatli, bunyodkorlik va islohotchilik buyuk ijodiy –ma’rifiy mehnatlari samarasi o‘laroq, XX asr boshlariga kelib, Turkistonda tarixan haqiqiy Milliy Uyg‘onish (Renessans) hodisasi (davri) paydo bo‘ldi. Bu davrni ikkinchi bir ma’noda jadidlar Renessansi (uyg‘onishi) deb aytish ham haqiqatga to‘g‘ri keladi.

Milliy Uyg‘onish yoki jadidlar Renessansi xodisasi tarixiy taraqqiyotning so‘nggi bosqichidagi uchinchi uyg‘onishi bo‘ldi. U oldingi IX-XII va XIV-XV asrlardagi ikki buyuk Uyg‘onishlarning tarixan qonuniy davomi sifatida yuz berdi. Lekin ulardan farqli ravishda aniq milliylik xususiyati va diniy-dunyoviylik mazmun hamda mohiyat ega bo‘ldi.

Shuningdek, yuqoridagi mana shu o‘zlariga xos va moslik bilan birga, bu uch Uyg‘onishda o‘zaro umumiylik ya’ni tarixiy bag‘rikenglik ham mavjuddir. Avvalo, Milliy Uyg‘onish bilan oldingilarning orasida birinchisidan o‘n ikki – to‘qqiz, ikkinchisidan yetti – olti asrlar farq bo‘lsa-da, ulardagi umumiylik din bilan dunyoviylik o‘rtasida o‘zaro mo‘’tadil uyg‘unlik munosabati hukmron bo‘ldi. Ikkinchidan, birinchi Uyg‘onish qadim antik dunyo madaniyatini «uyg‘otib, tiriltirilgan» bo‘lsa, ikkinchi Uyg‘onish shu birinchi uyg‘onishni qayta uyg‘otdi. Jadidlar esa bu tarixiy an’anani davom ettirdi. Oldingi ikki Islomiy uyg‘onishlarni «tiriltirib», «qayta uyg‘otib», ularni XX asr dunyo tamadduni (sivivlizatsiyasi)ga moslab yanada takomil toptirdi.

1917 yil 27 fevralda Petrogradda bo‘lgan demokratik inqilob Turkiston o‘lkasiga ham o‘z ta’sirini o‘tkazdi. Turkistonda yangi jamiyat kurtaklarini shakllantirish uchun harakat boshlanib ketdi. Turkiston ijtimoiy-siyosiy hayotida o‘lka muxtoriyati masalasi asosiy masala bo‘lib qoldi. Turkistonga muxtoriyat maqomini berish g‘oyasi nafaqat demokratik ziyolilar orasida, hatto oddiy odamlar o‘rtasida ham ancha ommalashgan edi.

1917 yilning mart-aprel oylari o‘lkaning siyosiy uyg‘onishida burilish davri bo‘ldi. Turkiston jadidlari, milliy ziyolilari va islom ulamolarining yetakchilari bo‘lgan Mahmudxo‘ja Behbudiy (1875-1919), Munavvar Qori (1878-1931), Ubaydullaxo‘ja Asadullaxo‘jaev (Ubaydulla Xo‘jaev; 1882-1938), Fitrat (1886-

46

1938), Fayzulla Xo‘jaev (1896-1938), Sadriddin Ayniy (1878-1954), Abdulvohid Burhonov (1875-1934), Mustafo Cho‘qay (1886-1941), Muhammadjon Tinishboev (1879-1939), Sherali Lapin (1868-1919), Ahmad Zakiy Validiy (1890-1970), Obidjon Mahmudov (1858-1936) o‘lkada yangi tashkil qilingan “Sho‘roi Islomiya” (1917 yil mart), “Sho‘roi Ulamo” (1917 yil iyun), “Turon” jamiyatlari va “Turk adami Markaziyat (federalistlar) firqasi” (1917 yil iyul), “Ittifoqi muslimin” (1917 yil sentabr) siyosiy partiyalarining tuzilishida muhim rol o‘ynadilar.

1917 yil 7 aprelda Petrograddagi Muvaqqat hukumat qarori bilan kadet N.N.Shchepkin raisligida Muvaqqat hukumatning Turkiston Komiteti tashkil qilindi. Komitet tarkibiga 9 kishi kirgan bo‘lib, ularning to‘rttasi: Alixon Bukeyxonov (1868-1937), M.Tinishboev, Sadri Maqsudov, A. Davletshinlar turkiy xalqlar vakillari edi. Keyinchalik Turkiston Komitetining tarkibi o‘zgartirildi.

Jadidchilik 1917 yilda ma’rifatchilik harakatidan siyosiy harakat darajasiga allaqachon ko‘tarilgan edi. O‘sha 1917 yilning o‘zida to‘rt marta Butunturkiston musulmonlari qurultoyi o‘tkazildi. 1917 yil 16-23 aprelda Toshkentda bo‘lgan I qurultoyda demokratik Rossiya tarkibida Turkiston Muxtoriyatini tashkil etish g‘oyasi olg‘a surildi. Bu g‘oya Turkiston xalqlarining o‘z milliy davlatchiligini tiklash yo‘lidagi dastlabki qadami edi.

Butunturkiston musulmonlari I qurultoyining so‘nggi majlisida Markaziy rahbar organ-Turkiston o‘lka musulmonlari Kengashi (Kraymussovet) tashkil etilishi haqida qaror qabul qilindi. Uni tuzishdan asosiy maqsad milliy ozodlik harakatiga tashkiliy va markazlashtirilgan xususiyat kasb etish uchun bir-biri bilan tarqoq aloqada bo‘lgan jamiyat, qo‘mita va ittifoqlarni birlashtirish edi. Turkiston musulmonlari Markazi Kengashiga Mustafo Cho‘qay rais, Validiy bosh kotib, Munavvar Qori, Behbudiy, U.Xo‘jaev, O.Mahmudov, Toshpo‘latbek Norbo‘tabekov, Islom Shoahmedov va boshqalar a’zo qilib saylandi. Munavvar Qori va Sadriddinxon Sharifxo‘ja Qozi o‘g‘li boshchiligida Toshkent qo‘mitasi tuzildi. Shuningdek, Behbudiy rahbarligida Samarqand va Nosirxon to‘ra yetakchiligida Farg‘ona bo‘limi ham tashkil topdi. Markaziy sho‘roning organi

47

sifatida “Najot” (muharriri-Munavvar Qori), keyinchalik “Kengash” (muharriri-Validiy) gazetalari chiqa boshladi. Shuningdek, 1917 yilda nashr qilingan “Ulug‘ Turkiston”, “Turon” gazetalarida muxtoriyatchilik g‘oyasi bilan sug‘orilgan maqolalar chop qilindi.

Shunday qilib, 1917 yil bahorida Turkistonning birligi va yaxlitligi tomon muhim qadam tashlandi. Tarixda ilk marta Butunturkiston miqyosida musulmonlar qurultoyi chaqirilib, unda tub xalqlarning muxtoriyat tomon qat’iy intilishi, o‘z an’analari, urf-odatlari va turmush tarzini izchil turib himoya qilishi aytildi. Bu manfaatlarning ifodachisi bo‘lgan Milliy Markaz - Turkiston musulmonlari Markaziy Kengashi tashkil etildi.

Afsuski, birlashish jarayonlari har doim ham bir tekis rivojlanmadi. Asr boshidan buyon davom etayotgan “jadid-qadim” nizolari demokratik harakat saflarida parchalanish yuz berishiga olib keldi. Ma’lumki, 1917 yil 14 martda Toshkentda “Sho‘roi Islomiya” tashkil topgan edi. Aksariyati jadidlardan iborat bu tashkilot a’zolari Turkiston mustaqilligi uchun kurash olib bordilar. 1917 yil iyun oyida Munavvar Qori boshchiligidagi “Sho‘roi Islomiya” tashkilotidan “Sho‘roi Ulamo” ajralib chiqdi. Sherali Lapin uning Toshkent shu’basiga asos soldi. Oradan ko‘p vaqt o‘tmay, Qo‘qon shahrida ham “Sho‘roi Ulamo” jamiyati tuzildi. Lekin ikki jamiyat o‘rtasida g‘oyaviy kelishmovchiliklar mavjud bo‘lib, ular bir-biri bilan kelisha olmasdilar. Chunki “Sho‘roi Ulamo” jamiyati o‘z dasturida islom dinining an’anaviy asoslari bo‘yicha ish ko‘rishini ma’lum qilsa-da, aslida Lapin boshchiligidagi Toshkent ulamochilari avval rus monarxiyasi, so‘ngra bolshevizm g‘oyalari bilan o‘z xarakatlarini muvofiqlashtirishga behuda urindilar. “Sho‘roi Ulamo” jamiyati o‘z maqsadlari targ‘iboti uchun “Al - Izoh” jurnalini chiqara boshladi (muharriri-Abdumalik hoji Nabiev). Har ikki jamiyat o‘rtasida g‘oyaviy kurash, xususan, matbuot sahifalarida avj olib ketdi.

1917 yil 10 sentabrda Toshkentda Butunturkiston musulmonlarining II qurultoyi ochildi. “Sho‘roi Islomiya” tashabbusi bilan chaqirilgan ushbu qurultoy hokimiyatni ishchi, soldat va dexqon deputatlari Sovetlariga berishga qarshi chiqdi. Ushbu qurultoyda qabul qilingan rezolyutsiyalarda milliy demokratiya o‘zi

48

tutadigan yo‘lning muhim asoslarini birinchi marta qat’iy qilib aytdi: hukumat demokratik siyosat yurgizadigan bo‘lsa, ana shundagina musulmonlar bu hukumatda ishtirok etadilar. Ikkinchi qurultoyda faqat Milliy Markaz-Turkiston musulmonlari Markaziy Kengashi mintaqadagi tub yerli aholi manfaatlarini himoya qilishi mumkin degan fikr qat’iy qilib qo‘yildi.

1917 yil 20 sentabrda Toshkentda bo‘lib o‘tgan Turkiston va Qozog‘iston musulmonlarining qurultoyi “ulamochilar” bilan “sho‘roi islomchilar” o‘rtasidagi uzoq va qizg‘in baxslarga qaramay, nihoyat, kelishish va murosa yo‘lini topdi. Qurultoyda “Sho‘roi Islomiya”, “Sho‘roi Ulamo”, “Turon” va boshqa siyosiy tashkilotlarni birlashtirish yo‘li bilan butun Turkiston mintaqasi uchun umumiy bo‘lgan “Ittifoqi muslimin” degan siyosiy partiya tuzishga qaror qilindi.

Qurultoy ishidagi asosiy masala Turkiston o‘lkasining bo‘lajak siyosiy tuzumini belgilash edi. O‘sha paytda Toshkentda nashr qilingan “Ulug‘ Turkiston” gazetasida yozilishicha, “Qurultoy Mulla Muhammadxo‘ja eshon va Mulla Siddiqxo‘ja eshonlarning boshqaruv shakli haqida”gi nutqlarini tinglab, duoyu ijobat ila Turkiston Muxtoriyatini tayin etishga jazm qildi. Qurultoy muxtoriyatga “Turkiston Federativ Respublikasi” degan nomni qo‘yib, parlament respublikasi asosida tuzilajak bo‘lg‘usi davlat tuzumining bosh tamoyil va me’yorlarini belgilab berdi.

Shu tarzda Turkistonda muxtoriyat hukumati yuzaga kelmasdan ancha oldin jamiyatning keng qatlamlari vakillari, ilg‘or ziyolilar bu harakatda faol qatnashib, uning poydevorini yaratishga zamin hozirladilar.

49