Va terrorizmga
Yüklə 0,78 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
hiyat va shakllar. Islom niqobi ostida faoliyat ko‘rsatayotgan eks
tremistik harakatlarning inson ongi va qalbini egallash maqsadi da har qanday razil yo‘llardan foydalanish hollari avj olayotganini afsus bilan qayd etish lozim. Bunday kuchlarning dinimiz asos larini, Qur’on oyatlari va hadislarning asl mohiyatini buzib talqin qilishi, jamiyat hayotiga tahdid soladigan ishlarni go‘yoki, islom dini ko‘rsatmasi o‘laroq sodir etayotgani esa, ularning har qanday qabih ishlardan ham qaytmasligidan dalolat beradi. Voqelik shuni ko‘rsatmoqdaki, ular Yer yuzining turli nuqta larida davlatga qarshi targ‘ibot olib borish, jamiyat asoslarini, mamlakatdagi tinchlik va tartibni, mavjud tuzum va boshqaruv tizimini izdan chiqarishda ham islom dini g‘oyalarini g‘arazli tal qin etish uslubidan faol foydalanmoqda. Quyida ekstremistlar o‘zlariga bayroq qilib olgan ba’zi g‘oyalar va tamoyillar tizimli tahlil qilinib, ularning islom ta’limoti asos lariga mutlaqo zidligi birlamchi manbalar – Qur’oni Karim oyat lari va hadislarga tayangan holda ochib beriladi. «Takfir» – (arab. «kufrda ayblash») musulmonni imonsizlik da, kofirlikda ayblash. Islom dini ta’limotiga ko‘ra, Allohning yagonaligi, Payg‘am bar Muhammad (a.s.) uning elchisi ekaniga imon keltirgan, is lom diniga e’tiqod qiladigan har qanday kishi mo‘min hisobla 112 nadi. Insonning imonini o‘lchash, uni musulmon yoki kofirligini aniqlash huquqi hech kimga berilmagan. Chunki imon inson qal bida bo‘ladi. Qalb esa, faqatgina Allohning hukmidadir. Lekin bugungi kunda ko‘plab diniyekstremistik guruhlar musulmon larga «kofir» deb ayb qo‘yib, dindoshlariga qarshi «jihod» e’lon qilishgacha bormoqda. Ayrim radikal oqimlarning o‘z jamoat laridan chetlashgan, «hijrat» qilmagan, ularning nazdida kofir hisoblangan kishini kofir demaydiganlarni «kufr»da ayblayotgani ham shunday xulosa chiqarish imkonini beradi. Vaholanki, is lom ta’limotiga ko‘ra, shirkdan tashqari har qanday gunoh qil gan inson toki o‘sha gunohini halol deb hisoblamas ekan, kofir bo‘lmaydi. Musulmonlar jamoasidan chetlashish esa, faqatgi na islomni tark etish (murtadlik)da namoyon bo‘lishini inobatga oladigan bo‘lsak, ekstremistlarning o‘z jamoalaridan chiqqanlarni kofirlikda ayblashi butunlay asossiz ekanini anglash mumkin. Ha disda «Kimki mo‘min kishini «kofirsan» deb haqoratlasa, go‘yoki uning qonini to‘kkanchalik gunoh qilgan bo‘ladi» deyi ladi. Ya’ni, hech kimga musulmon insonni «kofir» deb hukm chiqarish huquqi berilmagan. «Hijrat» (arab. «bir joydan ikkinchi joyga ko‘chish», «tark qi lish»). Istilohda esa, Rasululloh (a.s.) davrlaridagi musulmonlar ning Habashistonga, keyinchalik Rasululloh (a.s.) o‘zlari bosh chiligida Madinaga ko‘chib o‘tishlariga aytiladi. Payg‘ambar Muhammad (a.s.) Makka shahrida yashar ekan lar chiroyli xulqi va insonlarga bo‘lgan go‘zal muomalasi bilan yonat rofdagi kishilarning islom diniga qiziqishiga sabab bo‘la yotgandi. Bu esa, o‘z navbatida musulmonlarning sonini kun sayin or tib borishiga turtki bo‘lar edi. Bundan tashvishga tushgan Makka mushriklari Rasululloh (a.s.)ga suiqasd uyushtirib, u kishini qatl qilishga kelishadilar. Biroq Alloh taolo o‘z Rasulini fitnadan ogoh qilib, Madinaga hijrat qilish to‘g‘risida vahiy yuboradi. Ulamolar hijrat to‘g‘risida nozil bo‘lgan oyat va hadislarni o‘rganib, uni ikki qismga ajratadilar. Birinchisi, yuqorida ta’kid langan «ko‘chish» ma’nosidagi hijrat bo‘lib, bu borada Qur’oni 113 Karimning «Niso» (97 va 100oyatlar), «Anfol» (74oyat), «Nahl» (41 va 110oyatlar) suralarida bayon qilingan. Mazkur manbalarda islomga nisbatan qarshi turgan makkaliklar tomo nidan musulmonlarni turli ko‘rinishda azoblash hamda ularni o‘z tanlagan e’tiqodlaridan voz kechtirish maqsadida jismoniy va boshqa ko‘rinishlardagi zo‘rliklar ishlatilgani bayon qilinib, din lari va hayotlarini saqlash maqsadida tinch va osoyishta joyga ko‘chish buyurilgani ta’kidlanadi. Ikkinchisi, inson gunohlardan o‘zini tiyishi va ularni tark qilishi tushuniladi. Bu borada Imom Buxoriydan rivoyat qilin gan quyidagi hadisi sharif dalil sifatida keltiriladi. Rasululloh (a.s.): «Tili va qo‘lidan boshqalar aziyat chekmagan kishi ha qiqiy musulmondir. Alloh taolo qaytargan narsalardan hijrat qilgan inson haqiqiy muhojirdir», deyilgan. Ulamolarni ha disni sharhlab, undagi «hijrat»dan murod «tark qilishdir», de ganlar. Boshqa bir hadisda esa, Ummu Anas (r.a.) Rasululloh (a.s.)dan nasihat qilishni so‘raydilar. Shunda, Rasululloh (a.s.): «Gunoh lardan tiyilgin, o‘sha hijratning eng kattasidir. Farzlar ga rioya qilgin, o‘sha jihodning eng afzalidir. Zikrni ko‘paytir gin, qiyomat kuni Alloh taoloning huzuriga borganingda unga eng mahbub amal shu bo‘ladi», deyilgan. Lekin islom dini aqi dasini bu zib, g‘araz maqsadlarni ko‘zlayotgan kimsalar «hijrat qilmaganlar kofir, konstitutsion tuzumlar o‘rnatilgan yurtlarda yashamoqlik kufr» degan soxta da’vo bilan vatandoshlarimizni al dab, xorijdagi jangarilar tayyorlanadigan markazlarga jo‘na tishga harakat qilmoqda. Vaholanki, ona yurtini tashlab, o‘zga ellarda sarsonsargardon yurish, o‘zi kabi manqurt shaxslar bi lan birlashib, kindik qoni to‘kilgan yurtiga qarshi qurol ko‘ta rish islom ta’limotiga ziddir. «Jihod» (arab. «g‘ayrat qilish», «kuchni ishga solish») so‘zi «jid dujahd», ya’ni inson o‘z maqsadiga erishish yo‘lida bor imkoni yatlarini ishga solib, harakat qilishini anglatadi. Istilohda esa, ushbu so‘z bir qancha ma’nolarda ishlatiladi. Jumladan, «jihod» – Allohning yo‘liga da’vat qilish, yaxshilikka 114 chaqirish va yomonlikdan qaytarish, Alloh yo‘lida insonning o‘z havoyi nafsiga qarshi kurashi, otaonaga xizmat qilishi va yov ga qarshi kurashishdek turlari mavjud. Bunga dalil sifatida Imom Termiziydan rivoyat qilingan quyidagi hadisi sharifda «Jihodning Yüklə 0,78 Mb. Dostları ilə paylaş:
|