Xolesistitdagi og’riq sub’yektiv tuyg’u bo’lib, bemorlar uni kuchli, o’tkir, sanchuvchi, o’tmas, achituvchi, simillaydigan, bosuvchi, pulsatsiyalanuvchi va kengaytiruvchi deb ta’riflaydi.
Xolesistitni tashxislash uchun og’riqni provokatsiya qilish usullari qo’llaniladi, bunda o’tkir xoletsistit quyidagi holatlarga javoban o’tkir og’riqlar bilan namoyon bo’ladi:
O’ng qovurg’a ostiga bosish va yengil urish — Ortner alomati;
Quloq ostidagi bo’yin mintaqasini palpatsiya qilish, to’sh-o’mrov-so’rg’ichsimon mushakning palpatsiyasi — Myussi-Georgievskiy alomati;
O’ng qovurg’a ostiga chuqur palpatsiya (bosim) ning to’xtatilishi — Schetkin-Myussi alomati.
Jigarning kattalashishi (ba’zi hollarda a’zo qorin devori orqali palpatsiyalanadi);
O’t pufagi devorlarining qalinlashishi (instrumental tekshiruv orqali aniqlanadi).
Surunkali xolesistitda keskin og’riqlar kuzatilmaydi. Ba’zi hollarda og’riq sindromi umuman bo’lmasligi mumkin. Ko’pincha bemorlar o’tmas yoki simillovchi og’riqlarni sezadilar. Surunkali toshsiz xolesistit sezilarli og’riqli hissiyotlarsiz ham kechishi mumkin. Og’riqni qo’zg’atish (provokatsiya qilish) usullari salbiy yoki zaif ijobiy reaktsiyani ko’rsatadi. Og’riq kasallikning zo’rayishi bilan ortadi.