Xolesistitning dastlabki belgilari, qoida tariqasida, kutilmaganda paydo bo’ladigan o’ng tomon qovurg’a ostki qismida o’tkir og’riqlardir. Buning sababi — o’t yo’lini to’sadigan tosh. Natijada o’t pufagining ta’sirlanishi va yallig’lanishi rivojlanadi.
Og’riq bir muncha vaqt o’tib o’z-o’zidan yoki og’riq qoldiruvchi dori qabul qilgandan so’ng o’tib ketadi, lekin kelajakda u bosqichma-bosqich kuchayib boradi va keyin muntazam namoyon bo’ladigan bo’lib qoladi. Tana haroratining ko’tarilishi, qusish va ko’ngil aynishi bilan birga kechadigan kasallik rivojlanadi. Bemorning ahvoli yomonlashib boraveradi.
Safroning ichakka normal quyilishi to’xtaydi, bu ko’zning sklerasi va teri rangining sarg’ayishi bilan namoyon bo’ladi. Sariqlikka turtki bo’ladigan shartlar aynan safro yo’llarini to’sib qo’yadigan toshlar mavjudligidir. Patogenezning og’irligi bemorning pulsi bilan tavsiflanadi: odatda yurak qisqarish tezligi daqiqasiga 80 dan 120-130 (hatto undan yuqori) gacha bo’ladi, bu esa organizmda xavfli o’zgarishlar sodir bo’lganligining jiddiy belgisidir.
Surunkali xoletsistitga keladigan bo’lsak, alomatlar aniq ko’rinmasligi, kelajakda kasallik o’zini ancha o’tib ketgan holda namoyon qilishi yoki o’tkir shaklga o’tishi mumkin. Bunday holatda, faqatgina maxsus tibbiy muassasada davolanish natijasidagina ahvolning yomonlashishidan qochish mumkin.
Xolesistitning belgilari anamnez yig’ish, jismoniy tekshiruvlar (ko’rik va palpatsiya), laboratoriya va instrumental tadqiqotlar davomida aniqlanadi:
