Yayın Danışmanı Dr. Erol Barın Editör Dr. Mehmet Yalçın Yılmaz Dil Uzmanı

TÜRK HİKÂYELERİ I
35
- Ben kırmadım, dedi.
- Yalan söyleme, diyorum.
- Ben kırmadım.
- Doğru söyle, 
darılmayaca-
ğım. Yalan çok kötüdür, dedi. Ha-
san inkâr etti. Babam öfkelendi. 
Üzerine yürüdü “Utanmaz yalan-
cı” diye yüzüne bir tokat indirdi.
- Götür bunu eve; sakın bunu 
bir daha buraya sokma. Hep Per-
vin’le otursun! diye haykırdı.
Dadaruh, kardeşimi kucağına aldı. Çitin kapısına doğru yürüdü. Bu 
olaydan sonra ahırda hep yalnız oynuyordum. Hasan evde hapisti. An-
nem geldikten sonra da kimse onu affetmedi. Hasan, babamın tokatını 
düşünür zaman zaman ağlardı. 
Ertesi yıl annem, yazın yine İstanbul’a gitti. Biz yalnız kaldık. Ha-
san’a ahır hâlâ yasaktı. Geceleri yatakta bana sorardı “Tayyar büyüdü 
mü, atlar ne yapıyor?”. Bir gün birdenbire hastalandı. Doktor geldi. 
“
Kuşpalazı” dedi. Babam yatağın başucundan hiç ayrılmıyordu.
Dadaruh çok durgundu. Pervin hüngür hüngür ağlıyordu.
- Niye ağlıyorsun? diye sordum.
- Kardeşin hasta.
- İyi olacak.
- İyi olmayacak.
- Ya ne olacak?
- Kardeşin ölecek! dedi.
- Ölecek mi?
Ben de ağladım. O hastalandığından beri Pervin’in yanında yatıyor-
dum. O gece hiç uyumadım. Hasan’ın hayali gözümün önüne geliyor 
“
İftiracı! İftiracı!” diye karşımda ağlıyordu.
Pervin’i uyandırdım.

---

36
TÜRK HİKÂYELERİ I
- Ben Hasan’ın yanına gideceğim, 
dedim.
- Niçin?
- Babama bir şey söyleyeceğim.
- Ne söyleyeceksin?
- Kaşağıyı ben kırmıştım, onu 
söyleyeceğim.
- Hangi kaşağıyı?
- Geçen yılki. 
Sözümü tamamlamadım. Derin 
hıçkırıklar içinde boğuluyordum. 
Gözyaşlarıyla ağlaya Pervin’e anlat-
tım. Şimdi babama söyleyeceğim, 
Hasan da duyacak belki beni bağış-
layacak.
- Yarın söylersin, dedi.
- Hayır, şimdi gideceğim.
- Şimdi baban uyuyor, yarın sabah söylersin. Hasan da uyuyor. Onu 
öpersin, ağlarsın, seni bağışlar.
- Pekâlâ!
- Haydi, şimdi uyu!
Sabaha kadar yine gözlerimi kapamadım. Sabah hemen Pervin’i 
uyandırdım. Kalktım. Acele ediyordum. Ama zavallı suçsuz kardeşim, 
o gece ölmüştü. Salonda, çiftlik imamıyla Dadaruh ağlıyordu. Babamı 
bekliyorlardı.

---