Imishli com saytı təqdim edir. QƏŞƏm nəCƏfzadə ŞerləR (Sevgi haqqında) SƏNİn dəRSİN
Yüklə 102,03 Kb.
|
|
Imishli.com saytı təqdim edir.
QƏŞƏM NƏCƏFZADƏ ŞERLƏR (Sevgi haqqında) SƏNİN DƏRSİN Niyə şagirdlərin duymurlar səni, Gül kimi dərsində səs eləyirlər. Mən sevən əllərə, mən sevən gözə, Mən sevən ürəyə qəsd eləyirlər. Ağzı yanmışların yoxdu xəbəri, Mən sənin önündə lal dayanıram. Dəftərə qırmızı düzəliş kimi, Varaq yanağımda al dayanıram. Adın tək dərsimi əzbərləyirəm, Sevgi baxışına boyanmaq üçün. Ömrümü, günümü qurban verərəm, Şagird tək önündə dayanmaq üçün. Vaxt axır... şagirdlər duymurlar səni, Gör necə qıyırlar kövrək səsinə. Hardan bilsinlər ki, həsrət qalmışam Qırx beş dəqiqənin bir dəqiqəsinə. Səhvdi misalları, məsələləri, Dərdini artırıb yüz eləyərlər. Ölürəm mən sənin “üç”ündən ötrü, Verdiyin “beş”lərə naz eləyərlər. Təbaşir ləçəkli çiçək əllərin, Lövhənin üzündə kəpənək olar. Dəsmala bənzəyər göyçək əllərin, Bir oğlan balanı bələmək olar. Misra dodaqların yorular hərdən, Saçların pırtdaşar, əllərin əsər. Bir gözəl, bir göyçək oğlumuz olar, Bu dəcəl qızların səsini kəsər. Niyə şagirdlərin duymurlar səni, Gül kimi dərsində səs eləyirlər. Mən sevən əllərə, mən sevən gözə, Mən sevən ürəyə qəsd eləyirlər. 
***
NƏ OLAR Ayaqların qaçan saniyyələrdi, İşə tələsirsən dayan, nə olar. Elə bu küçədə aç gözlərini, Otuz il yatmısan, oyan, nə olar. Bu şeiri də yazdım əlvida kimi, Bax elə bu sətrim son vida kimi. Mən ölsəm misra tək, sən nida kimi, Başımın üstündə dayan, nə olar. Canım, bundan sonra “yaşa”, “öl” kimi, Qanatdın qəlbimi sarıtel kimi. Qoşa əllərini qoşa gül kimi, Sinəmin üstünə qoyam, nə olar. Ah çəkim, ahımdan dağ-dağ olum mən, Səni gəzə - gəzə çıraq olum mən. Çürüyüm bir ovuc torpaq olum mən, Sən də çıx üstümdə dayan, nə olar. Bəlkə onda səndən doyam, nə olar!
***
BİLDİNMİ Dolub yağış damlasına pəncərənizi sevdim, Bildinmi- bilmədim. Gözündən sərxoş kimi yıxıldım ürəyinə Güldünmü – bilmədim. Özümüzdən öncə qapıda ayaqqabılarımızın qoşa dayanmağını sevdim, Sən də sevdinmi – bilmədim. Sən yatan ürəyimə başımın sual Əllərimin nida qoyulduğunu Bilirsənmi-bilmirəm. Əllərin bulud kimi kölgə salır Saçlarımın işığına, Deyəsən yağış yağacaq axşama, Xəbərin varmı, bilmirəm!
***
ÖLÇÜ Hər şeyi səninlə ölçdüm Yağışı eşidirsənmi dedim Televizora baxırsanmı dedim. Hecanı dodağınla olçdüm Çiçəyi nəfəsinlə ölçdüm Küləyi saçınla ölçdüm Həsrəti küsməyinlə ölçdüm. Ayaqlarından öyrəndim yolların uzunluğunu, Gözlərin çölün düzünü nişan verdi Qolarınla havanı arşınladım, Sukutunla sözün böyüklüyünü ölçdüm. Canımın şirinliyini bildirdin mənə Canımı səninlə ölçdüm Ağ-ağ vərəqləri əlinlə ölçdüm Sözün dadlısını dilinlə ölçdüm. Dovğa içəndə sən bunu necə dadarsan dedim, Şeir yazanda sən buna nə deyərsən dedim. Gözəl paltar görəndə Sən bunu geyərsən dedim. Bir dəfə üzümə baxmaqla getməyimi, gəlməyimi bilərsən dedim
***
SƏN AĞLAYAN GÜN Gülüm, sən ağlayan gün, Mən təzədən doğuldum Bağışlasın məni anam! Göz yaşın alıb apardı, Ürək ağrımı, Sərhədi, həddi Umu-küsünü Aramızdakı yaşı, fərqi. Gülüm göz yaşına mən qurban! Gülüm, bilsən Mən necə dəliyəm, Ağlıma nə gəlsə eləyərəm Lap səndən Ömrüm boyu Ağlamaq öyrənərəm. Adam ağlayanda gözəl olur, Ağlayanda adam adama hopur. Gülüm, göz yaşınla Necə yaxınlaşdın mənə. Sənki susan Təmiz, ilıq su. Gülüm, nədi bu? Bu, ləpə dodağın... Bu, navalca gözün... Bu, dalğa səsin... Bu, sahil əlin... Bu da su bənizin... Gülüm, and olsun Saniyyə ayaqlarına, Ləpə dodağına, Göz yaşlarının duzlu dadına! Dərs kimi əzbərlədiyim Kəlmələrinə, Parça-parça, Didik-didik elədiyin O varaqlara, həyacanlara! Soyuyan çayına, bu evimızə, İpək dəsmalının itkin canına And olsun, hər axşam Su bacından ayırmaq istəyirəm səni, Boğulduğun dənizdən Çıxarmaq istəyirəm səni! Dayanmışam, sahildə Çağırıram eyy...sularda yaşayanım, Boğulanım, batanım! Qayıt gəl, Məni xoşbəxt elədiyin tək Sən də xoşbəxtsən! Varmı ikimizdən xoşbəxt! Ağlaya-ağlaya mən də Göz yaşından öpürəm, Sənı öpdüyüm kimi!
***
MƏSƏLƏN Hayıfdı əllərini boş - boşuna yelləmə, Yelləsən mənim üçün yellə məsələn belə. Ayaqlarını bir belə yorma, mənə gələn yolların 2 tənha çiçəyini bu qədər atıb tutma. Ayaqqabı dibçəyində, barmaq ləçəklərini bu qədər qırıb tökmə. Yadındadı, ayaqlarını görən tək, dəniz unutdu özünü? Buraxdı səni əllərindən. Uçdun dənizin göyünə, fikrin qaçdığı yerə. Qaçıb yastıq tək altında durdu bir qərib dalğa.Və qaldırıb səni qoydu dənizin üzünə, Başqa bir dalğa örtdü üstünü, Başqa birisi də yudu üzünü. Dənizin ləpə qızları qucaqlayıb dizini “Bağışla “ – deyirdi. İndi dalğa qapını döyüb, dalğa yorğanını yavaşca qaldırıb yanına girsəm, və varlığımı dodaqlarının bir ucuna sıxsam məsələn belə, tanıyacaqsan məni.
***
YAXŞISI -Səni hara aparım? -Məni göyə apar - deyirsən. -Axı dərilib göylərin küləkləri. Yerdəki insanların təntiyən nəfəsləri həmin küləklərin yoluq-yoluq olmuş qanadlarıdı. Elə bilirsən, göy mənzilimizin qonşusu yoxdu? hay-hay Coxdandı axtarır bizi bir qoşun- ozan qonşu, bənövşəyi ölüm. Orda Səssizliyin səsindən Necə dayanmaq olar? Hələ cəkilən ahların, Zavodlann, Siqarlarm tüstüsü göyə qalxır, Bizə qonşu olmağa. Məni göyə apar - deyirsən- Bizi hec kəs görməsin. Gülüm, yer kürəsində Hec kəsin Gözü ayağının altını secmir. Hamı göyə baxır axı. Ən yaxşısı - Gözlərin ayağı altda Gizlənməkdi.
***
VAXT, SAAT Vaxtın yoxdu, nədi Sənə “vaxt “ göndərirəm. İçi 11 radəli, içi 3- lə dolu 8 – lə dolu vaxt, Bu da sənə aldığım saat... Həmişə bu rəqəmləri görəndə, məni xatırla. Bu vaxtları- 11 – dən keçmiş 3 – dən adlamış, 8 – dən o yana adlamış vaxtları- ürəyimin üstə qaldığım anları qoyma üşüsün. Mən olmasam da, bu vaxtları mənim yerimə, mənim kimi sev. Heç vaxt yadımdan çıxmaz, 8 –in yanına yıxılıb qaldığım vaxt... 11 – də işdən qaçdığım vaxt, 3 – də müdirlə əyişdiyim vaxt. 11 – in
8 – in yanında sən vardın deyə ölmədim, Bəlkə indi işləməyən saatın kimi öldüm. Ey, sən hansı vaxtda qalmısan? Saatın hansı vaxtda dayanıb? Bəlkə sənin saatının 11 – i 3 – ü 8 – i yoxdu, Bəlkə düşüb itib? Sənə vaxt verirəm Ömrümdən o yana da keçəsi vaxt! Məni səndən ayıran vaxt, Bəlkə elə vaxt yox, baxt? Sənə vaxt verirəm Saat dolu. Bəlkə də bu “vaxt”ların içində mən olmayacağam heç. Bəlkə saatdakı vaxtlar çiydi hələ, Bəlkə 11 - i ayaqlarım tək titrəməyib, 3 - ü qəddim kimi əyilməyib, 8 - i gözlərim kimi böyüməyib. Yaxşı saxla, bu saatın içində məndən ötrü ağladığın bir “vaxt” da var, mənim bu dünyada olmadığım vaxt.
***
SƏNƏ ƏLVİDA DEMƏZDİM... Əlvida, əlvida, əlvida sənə, Hüsü Haçıyev kücəsi. Bəlkə də şair şəhərin Sən ən uzun misrası. Bəlkə də o misrada Ən qəmli, kədərli fikirdi o qız. Gəzir misra icində. Şəhər oxuyur, başa düşmür, Fikirləşir hələ də. Sənə əlvida deməzdim, Əlvida demək azdı. Başlar bir azdan O qıza yazdığım Şeirlərin nümayişi. Cətindir Şəhər Merinin işi. Qol - qola, Əl- ələ səndən gəlib, Kecərlər şeirlərim! Bayraqları nidalar! Demişdim, mən ölsəm Tabutumu səndən aparsınlar. İndi deyirəm yox, Mənzilim uzaq olar. Əlvida, əlvida, sənə Hüsü Haçıyev kücəsi! Bir də nazlana-nazlana Səndən keçsə, Ömrümün birçəsi, Ömrümün gözətçisi, Ona deyərsən ha! Haradaydın gəlib Əli, qolu bağlı apardılar məni.
***
NİYƏ EŞİTMƏDİM SƏNİN SƏSİNİ Niyə eşitmədim sənin səsini Göylərin üstünə bir səs yıxildı. O gündən bir gözəl batdı sularda O gündən dənizdə bir qız doğuldu. Əlindən tutmağa əllərim hanı Görəsən sevdiyi varmı həyatda? Firlanır ayağı torpağa catmır Sinəmi qoyaram ayağı altda. Dünyada tək pulsuz olan havanı Həyat bahasına almaq olurmuş. Gözünün üstündə gəzdirdiyinin Ayağı altında qalmaq olurmuş. Daha qollarında güc qalmayıbdı Dəniz o gözəlin üstüyiə üzür. Bir üzük barmağın yaralamışdı Olmur barmağına başqa bir üzük. Boğulur heç kəsin yoxdu xəbəri Sahildə vida tək yellənir donu. Dəniz qucaqlayır sevdiyi üçün Dəniz nə bilsin ki, öldürür onu. Niyə eşitmədim sənin səsini Göylərin üstünə bir səs yıxıldı. O gündən bir gözəl batdı sularda O gündən dənizdə bir qız doğuldu.
***
ƏLLƏRİM Neçə illərdir əllərim Sənin əllərinə tərəf uçmağında. Əllərimin uçmaq səsi şerlərimdi dinlə. Əllərimin tüstüsü Sənə yazmadığım məktublarımdı, Oxu. Hər səhər - axşam düymələrini Necə açıb bağlamağından duydum sənin də əllərinin uçmağını. Bədbəxtlik onda doğulur ki , heç kəs əllərinin uçduğunu görmür. Görüşəndə belə Sənə dırmaşan əllər Əslində uçmayan əllərdi. Əllərimin uçduğunu və üstündə küləyin çiçək kimi cığır açdığını görəndə ağladım, Mənim uçan əllərim var.
***
KÜLQABI İcazə verin bu siqareti yandırım Unutmağın eşqinə. Böyük oğlan olsun unutmaq, Yüz yaşını qeyd edək. Sevgidən birinci olduğu üçün Onun sağlığına siqaret çəkək. Təklif eləyirəm “Malbura” çəkək, Unutmağın şərəfinə. Özü də ayaq üstə çəkək. İcazə verin mən siqareti otaqda gəzinə-gəzinə çəkim. Külünü külqabıya yox, nəlbəkiyə töküm. Çünki külqbıda cırılmış qadın şəkilləri var. Sevmək qadının, Unutmaq kişinin yaraşığıdı. Siqaret qutuları kişilərin ən çox sevdiyi çiçəklərdi. Qutuları külqabıya qoyaq, indən belə külqabıya kül tökməyək.
***
BU ŞEİRƏ GÖRƏ Yazıram bu şeiri, yazıram yenə. Bu şeirimə görə sevilməyəçəm. Alova, dənizə qız gəlmir axı, Şeirdən adama ev olmur təkçə. Yazıram bu şeiri, yazıram yenə, Mən başı daşlıya bir siz də gülün. Hər gün arvadıma şeir oxuyuram, Sonra arvadımı döyürəm hər gün. Özüm də bilmirəm bu həyat nədi? Məni geri qoyub bu yazı - pozu. Qız vaxtı şeirimi cox istəyirdi, İndi də pulumu – bu zalım qızı. Sevinçdən yaz deyir redaktorlarım, Sevinç yox, mən gərək kədərdən yazım. Başımı qatanda şeirlərimə, Görürəm aç qalır oğulum, qızım. Kimin nə veçinə qarışqa dərdim, Qarışqa dərdinin köməyi yoxdu. Bu şeiri yazanda ağılmı olar? Ağlı olanın da ürəyi yoxdu. Necə eləyəsən görəsən necə, Şerimə, ömrümə yazılan baxtı. Dostlarım ev tikib kefin istəyən Bu zalım qızının günahı yoxdu.
***
QADININ ÖLÜMÜ Aşiqi məşuqə mahir eylər M.Füzuli Qadınlar kişiləri qəhrəmana cevirə bilmirlər Kicik qadınların kişisi böyüməz deyirlər. Bu gün bizim kişi kimi qadınlarımız Kişilərdə kişiliyi öldürən qəhrəmanlardı. Ilahi,nə eləyirsən elə Amma qadını kişiyə cevirmə Qoy elə qadın kimi qalsın. Böyük qadınlığın böyük kişilik doğduğunun fərqində deyilik. Səngəri qoyub qacan kişinin ən böyük günahgarı öz qadınıdır, Yoldaş prokuror, o zaman ki, qadını hirslənmişdi onun üstünə Usaqların gözü qabağında itin sözünü demişdi üzünə Kişi hec nə deməmişdi ona Sadəcə sözünü bu günə saxlamışdı. Qadın kişinin altını üstünə cevirən realist üslubdu. Bu üslubla kücə kişisini də bir anın icində qəhrəmana cevirmək olar. Bilirsənmi Məcnunun böyüklüyündə qadın gizlənib. Onu da bil ki, hər fərari döyüşcünün arxasında balaca bir qadın var. Səngərdə hər kişinin yanına öz qadınını qoyun.
***
YAD QIZI Bu qadının keçmişi Hər zaman durar üzə Boşalmış əllərinə Təzə qan kimi dolar. Üzü təzə üz gətirər, Elə bil ki əynində evdar qadınlıq solar. Silər qadın pəncərə şüşəsini altından yazı çıxar. Üzündə göz izləri qırış altından baxar. Hara getdi keçmişini gətirdi öz evinə, Ata evindən cehizi də bu idi. Əri hərdən tanımırdı heç onu Qucaqlayırdı özgə qadını kimi. Bəlkə yad olduğu üçün Hər gün ona vurulurdu əri. Üzünü çevirib yatardı divara sarı, Əri hey yalvarır, üzünü çevir bəri. Qadınsa keçmişini qucaqlayıb uyuyur Onu razı salınca, lap əldən düşür əri. Bu keçmişin qadını Qız kimi təzə-tərdi, Çıxarardı analığı əynindən. Əri işdən tez gələrdi Öpərdi yad qızının ətirli əllərindən.
***
GƏLİN APARDILAR Gəlin apardılar qəlbi yox kimi, Hıcqırıq ürəyin son nəğməsiydi. «Volqa»da gəlinin əyilən başı, Bu işə bir sual işarəsiydi. Biri qəlbdə gedir, biri «Volqa»da, Biz də gülə-gülə alqışlayırıq. Ürəyə köcəndən xəbərimiz yox, Evlərə köcəni xoşbəxt sayırıq
***
ŞAİR ARVADI Şair arvadını arvadlar başa düşmür… Şair arvadını söz dingildədir. Arvadın biri deyir: - Bıy, başıma xeyir, Ərinin xasiyyəti kecib buna. Ay qız, baxın ayağnın qaloşuna. Şair arvadı bilir axı, necə sevgi şeiri yazılıb ona. ona görə də dözmür… Bu bulağın başı ona. Hec görün, bir şeir yazılıbmı Burdakı arvadların birinə? Arvadların hələ xəbəri yoxdu, Mahnı bəstələnib təzə şeirinə. Bu kök arvadlar bilməzlər axı, Söz kecmir qalın-qalın ətlərindən, Söz kecmir bahalı jaketlərindən. Şair arvadının çanı sözdən, donu citdən, ürəyi lap cölə yaxın Sınır kəlmədən, sözdən. Şair arvadını arvadlar başa düşmür Neyləsin, ərinə cəkib yazıq. Qacır ərinin yanına, Ərini də dünya başa düşmür.
***
YANAŞI TUTMA Arvadım, sən məni kartof satanla, Qazan dolduranla yanaşı tutma. Şair ürəyimi, qələmimi sən, Benzin dolduranla yanaşı tutma. Gözlərim sınaçaq ürəyim kimi, Bu kağız-kuğuzum cörəyim kimi. Görmürsən, biləyim qələmim kimi, O yük qaldıranla yanaşı tutma. Bir damcı boyum var, bir dünya eşqim, Bax bu gün qəzetdə çıxıbdı şeirim. Balaca daxmamda çörəyim şirin, Beş evi olanla yanaşı tutma. Koroğlu babam var, Qorqud dədəm var, Hər yeni şeirimdə təzə qədəm var. Arvadım, arxamda mənim Vətən var, Vətənsiz olanla yanaşı tutma.
***
SİQARET Üzünü divara çevirib yatmaq Burnunu soyuq divara toxundurmaq Gecə yarısı Həbs olunduğunu başa düşməkdi. Divarı siqaret tək çəkmək olar Həmişə belə eləyirəm Siqaret yerinə divarı çəkirəm, Divara söykənmək Adama səbr gətirir. Divara dirənməyini Arvadına toxunmaq kimi arzula Qadını siqaret kimi çəkirəm, Qadın içimdə Divan, kreslo Tozsoran, mətbəx Ütülü yorğan - döşək kimi tərpənər. Qadını siqaret kimi çəkirəm, Elə bil evi çəkirəm. Qadının əllərinə basdırılmış uşaq ayaqları on il həbs cəzasının ən şirin xatirəsidir. Həbsxana uşaqlar haqqında ən şirin düşüncələrdi. Dustaqları dinləyə bilsən çoxlu uşaq səsləri eşidərsən. Həbsxana qadındı Bir boş qadın tuflisinə baxsan Hər günün bir ildən hesablanar. Duflidə ən gözəl qadına baxıb sərxoş olarsan. Boş qadın tuflisiylə əylənərsən, Ona başqa dustaqlar baxsa qısqanarsan. Həbsxanada qadının tuflisi də gözəldi. Mənə siqaret yox qadın tuflisi göndərin.
***
SON NƏFƏSDƏ Səni yolundan saxlasam, Sənə baxıb ağlasam, Görən nə olar? Görsən mən boyda kişi, Nəyə həsrət cəkirəm: - Dodaqlarının azça qacmağına, Gözlərinin azça axmağına… Yalandan hirslənirdim, bax onda. Sən də qorxurdun… Özümü, əsir olmaqdan, alcalmaqdan, Sənə yalvarmaqdan qoruyurdum. Hələ belə sevməmişəm, Bu sevgi də məni əldən saldı. Ruhum bədənimə dardı. Görən bunları bilsən, dünya dəyişərmi? Mənə nə deyərsən? Evlənmək həbs çəzasıdı, Burda əfv yoxdu. Kamera dünyadı, Görürsən ki, soyuqdu. Çətin bu çəzanı mən başa vurum, Az qalıb ölməyimə. Ay çamaat, mən öldüm, eeyy… Qulağını bəri gətir. Bir söz deyim, son nəfəsdi, «Səni sevirəm», heç kəs bilməsin.
***
İZ Gözümün qabağındaca bir qız əllərini götürüb atdı dənizə. İndi onun paltosunun cibinə saldığı əl deyildir artıq əllərinin qabıdır. Çox adam görmüşəm əlllərini gətirib dənizə atsın . Bu ona bənzəyir ki, qadın öz körpəsini saxlaya bilmədiyi üçün ondan imtina edir. Bəlkə də əllər insanın ilk körpəsidir. Əlləri dənizə tullamaq adamların bir çıxış yoludur. Əllərin içində ağ vərəqlərin olmağından xəbərsizlik. Məsələn, o qız başqa birisini sevdiyi halda, Əlındə başqa bir adamın Əlinin yazısı olduğunu bilirdi. Adamlar izi itirmək üçün Əllərini dənizə atırlar. Sonra isə iş görürlər Əllərinin şəklinə oxşayan əllə.
***
QORXMA Get ağ balıncına saçlarını tök, Heç qorxub eləmə gözlərini yum. Sən Allah, sinəndən qolunu aç, tök, Bu ölmək fikrini bir tərəfə at. Gözünü yummağa qorxursan, quzum, Mən səni sevirəm, ölməzsən heç vaxt. Gördün, mən deyəndi dünyanın işi, Könlün istəyəni milyon əlli tut. Qara gözlərinə ölüm ilişsə, Qorxma, Mən səni sevirəm, ölməzsən heç vaxt. Qorxma, üstündədi gözüm həmişə, Ölüm bir tükünə toxuna bilməz. Qorxursan, gəl düşək torpağın üstə. Düşək ayaqyalın yeriyək, quzum. Düşək qatarlardan, təyyarələrdən, Düşək tuflilərdən, mərtəbələrdən, Düşək torpaq dadsın ayaqlarımız, Enək çiçəklərə, güllərə nolar. Əgər ayaqyalın yeriyə bilsək, Düşüb dalımızca gələr adamlar. Hələ qatardayıq, təyyarədəyik, Hələ güllə üstə, bomba üstəyik. Nə olsun, Mən səni sevirəm, get arxayın yat. Ürəyin ağrısa, qatar yıxılsa, Təyyarə sürüşsə göyün üzündən Qorxma, Mən səni sevirəm, ölməzsən heç vaxt, Ölməzsən heç vaxt.
***
SKAMYA Bax, üstü qara qələmlə cızılmış, döşünə Günay +Aydın yazılmış Skamya hər səhər insan oxuyur, Oxuyur, özü də yaman oxuyur. Bəlkə də Günayı çoxdan unudub Aydın Hələ də skamya özündə saxlayır Günayın ağırlığını. Bəlkə də skamya elə bilir Günay hələ də onun üstündə əyləşir.
***
MƏTBƏX SÖHBƏTİ Hər səhər cibimdə sevgi məktubun çıxır, xanım! Əziyyət çəkib axşamlar yazırsan, sağ ol. Yavaşca pencəyimin cibinə qoyursan, sağ ol. Xəttin mühasib xəttinə oxşayır, Xəttin qabaq belə təngnəfəs deyildi. İndi həriflər soğan qabığı kimi pırttaşıq, Rəqəmlər iran kortofu kimi köntöy. Qabaq gədəbəy kimi xəttin vardı. Amma hər sözün, hər kəlmən indi də yeməlidi, Məktubun mətbəximizin təzə oxu kitabıdı 10 kilo kortof (gədəbəy) 4 kilo ət (mal) 2 kilo düyü (uzun) 3 kilo qənd (kəllə) 2 kilo kələm (dolmalıq) 20 dənə yumurta (kənd) 1 bankə qatıq (təzə) 2 dənə diş pastası(siqnal) Turalın boğazına dərman (luqol) Serukal yadından çıxmasın. Kəramətə ayaqqabı mazı al. Sevincin universitetinə dəy, ordan xəstəxanaya get xalamı gör,Təranəni soruş, deynən bayramda gələsi olduq. Torpaq məcələsiynən maraqlan, gör nə vaxt verirlər. Sara xanıma zəng elə gör mənim məktəb işim nə oldu. Məktubun cibimdən-cibimə köçür, əlimdən-əlimə keçir, işdə bütün günü sənə cavab yazmaq haqqında düşünürəm, xanım hey!
***
ELEGİYA Naziləni bir gecənin içində öldürdülər O günü məktəbdə müəllimlər dərs keçmədilər. Hamı gəlmişdi Naziləgilin qapısına. O günü sürülər zəmilərə doluşdu, çöldə mal-qaralar çobansız otladılar. Arvadların xəmiri acıyıb ləyəndən daşdı. O günü kəndin dükanı açılmadı, Kəndin toylarını Nazilənin qırxından sonraya saxladılar. O günü heç kəs evində çörək yemədi. O günü toyuq - cücələr qapılarda ac qaldı. O günü sevən sevdiyinə baxmadı. Naziləni bir gecənin içində öldürdülər. Naziləni əri öldürdü, Nazilə ərini sevməmişdi. Nazilə bir şeir yazıb vermişdi mənə Mən də o şeiri çap etdirə bilməmişdim.
***
EVƏ QAYIDANDA... Həyat yoldaşım Tabəs xanım ücün Evə qayıdırarn uşaqlar yatıb, Sənin də gözündən yuxu sürüşüb. Adımı əlinin icinə yazmaq, Görəsən hayandan yadına düşüb?! Mən sənin ən pinti, dəcəl balanam, Hər gün üst-başımı təmizləyirsən. Məni dəli kimi sevdiyin ücün, Mənimlə bir qabda yemək yeyirsən. Yaşın otuz ücü kecibdi coxdan, Qız xasiyyətini dəyişməmisən. On səkkiz yaşında qaldığın ücün, Hələ zəmanəyə uyuşmamısan. Qadın ol, ana ol, qız olma daha, Sevginlə başıma oyun acırsan. Başında on səkkiz yaşm sevdası, Məni qayğılarda qoyub qacırsan. Sevirəm mən səni bu həyat kimi, Sənə sevgilərim yüz cürə donda. Harda şeirlərim qafıyəsizdi, Uşaqların üstün örtmüşəm onda. Cörək-su dalınca cıxmışam evdən, Məni pis adamar yüz yerdən sıxıb. Evə qayıtmışam axşamlar, bəzən, Sevirəm söyləmək yadımdan cıxıb. Gör necə ucadı qəlbimdə yerin, Sən ki aşağıda dayanmamısan. Sənin haqqındadı hər sevgi şerim, Sən bu xoşbəxtliyə inanmamısan.
***
SƏN ÖLƏN GÜN Gözəlim,
Sən ölən gün, Əllərin yumulan gün Sevgi boşdu. Yeri cəkin gətirin, Göyü cəkin gətirin, Mən inanan deyiləm, Ölümdən sonra yaşamaq var. Adam aldadırsınız, Adam oynadırsınız. Ürək öləndən, sevgi öləndən Sonra neçə yaşamaq olar? Sevdiyim gözlərin yumulaçaqsa, Yaşıl ağaç kimi quruyaçaqsa, Bir addım yer səni susduraçaqsa, Mən neçə inanım sevgiyə, məhəbbətə? Allah bilir, səni neçə sevirəm, Bu boyda sevgimdən sonra ölsən, Bu boyda sevgimdən sonra sussan, hələ özümün cox inandığım, hələ özümün arxalandığım Məhəbbətim də boşdu. Boşdu Eyfel qülləsi, Qız qalası! Bu dünyada milyon-milyon qalası Hər nə var, Boşdu, başımızı aldadırlar.
***
TƏLƏBƏLİK İLLƏRİNDƏ Tələbəlik illərində, Bir gözəl sevdi məni. Rəfıqələri o qədəriydi Hamısı salam verirdi mənə. Məniydim İnstitutun şan-şöhrətli oğlanı. Kəndcim Sərvaz, Birini sevmək istədi, qoymadım. Elə bilirdim o qızdan, Nəsə qopub qalır o qızlarda. Dostlarım dedi ki, siqaret cəkim, Bu, oğlana bir yaraşıqdı. Məsləhət gördülər lap araq icim, Onda qızlar daha cox sevir adamı. Mən yandım, o soyudu. İstədim deyəm: - evimiz ikimərtəbəlidi, Ancaq kəndcim Sərvaz xəbərcidi. O, soyudu, elə bil, Rəfıqələri də küsdü məndən. Kitabım da cıxmadı ki, Ona həsr etdiyim şeri oxuya. Rəfiqələri durna dəstəsitək dağıldı. İstədim ölüm, onu peşiman eləyim, Ölə bilmədim. İstədim başqasını sevim, Onun bağrı catlasm, Sevə bilmədim. Mənə verdiyi rəngli şəkli Ağlaya-ağlaya aparıb qaytardım Elə bilirdim almayacaq, banşacaq. Məndən də qəşəng, Məndən də gozəl Yaşlı, kök, bığlı, Norka papaqlı, Zırpı bir oğlan gözləyirdi onu, Mənim körpə, incə, nərmənazik ağ kəpənəyimi. Ağladım... Məndən də cox ağladı Sərvaz.
***
ƏLLƏRİN HAQDA Əllərim mənə oxşayırmış Içindəymiş səsi. Körpə kimi qımıldanır əllərinin istisi. Şana- şana barmaqların dolmuşdu səsnən. Söz damırdı, Ürək damırdı tap-tup barmaqlarından. Əllərin sərbəst şeirmiş Misra dodaqların Qafiyəsiz olsa da, Gözəl bir şeir kimi Oxunur bu dünyada.
***
ÖLMƏK İSTƏYİRDİM Düşüb carpayıma üzüqoyulu, Ağlaya-ağlaya örtüb üzümü, Yenə, yenə də Bügünün dalınca gedə bilmədim. Yumulu gözümdə darıxdı işıq, Yıxılı canımda danxdın sən də, Ölmək istəyirdim, ölə bilmədim. Sinəmi yastığa yıxa bilmədim, Aldada bilmədim səni, yatasan. Yatıra bilmədim ayaqqabımı – Özümü öldürəm, torpağa atam, Dostu ürəyimdə yıxa bilmədim. Tökülüb dalımca gəlmişdi hamı, Hammın üzünə baxa bilmədim. Alnımdan tər kimi axırdı şer, Yenə də özümü yıxa bilmədim. Bugünün dalınca gedə bilmədim, ƏI cəkib özümdən, yenə, yenə də Utana-utana dalınca gəldim.
***
CİÇƏYİM Cicəyim, ləcəklərin tozludu, Qoy öpüm, yuyulsun. Gülüm, baxışların qəmlidi, Bax mənə, durulsun. Mən qəmi dada bilirəm, Mən qəmi uda bilirəm, Hec olmasa aldada bilirəm. Sən aldanan deyilsən Hec nəyə. Sən inanan deyilsən bir şeyə. Sən öləcəksən mənim gülüm, Qoy mən səndən qabaq ölüm!
***
MƏNİ ALDADAYDIN Məni aldadaydın payıza kimi, Solan yarpaqlara cataydım barı. Məni aparaydın payıza kimi, Məni ağlayaydı payız toyları. Elə bahar kimi sevəydin məni, Bir ağac olaydım baxışlarında. Acıb hisslərimi qız sacı kimi, Axıb durulaydım baxışlarında. Bir məktub yazaydın mənim adıma, Tufanlı dənizdə ada tapaydım. Bir məktub yazaydm mənim adıma, Yerimi məktubda salıb yataydım. Yaşıl yarpaqlarda ölə bilmirəm, Məni bu baharda düşürməyəydin. Məni aparaydm payıza kimi, Orda yarpaqlarla ölüb gedəydim. Orda bir qatara minik başlanıb, Məni aldadaydın payıza kimi. Orda yollar toylu, göylər yağışlı, Üzəydim, üzəydim dənizə kimi.
***
EŞİT, ƏZİZİM Eşit, nə deyirəm, eşit, əzizim, Ürəyim yıxılıb qollarım üstə. Bir gözəl sevimli həsrətin vardı, Ha sevdim, oxşadım o, məndən küsdü. Düşünə-düşünə qoçaldı qəlbim, Əllərim saralan payız yarpağı. Eşit, nə deyirəm, eşit, əzizim, Bu yola başdaşı oldu ayağım. Xəzan istəyirdin, bu da ki xəzan, Səni unudunça çanım cıxaçaq. Yanında bir həsrət qoyub gedirəm, Bu sadiq «gözəldən» ömrün qorxaçaq. «Vağzalı» calınır, eşidirsənmi? İşığı ağlayan bu toy kimindi? Eşit, əzizim, Köhnə qəbiristandan baş alıb qacan O tənha, o yalqız qəbir mənimdi. Eşit, əzizim, Gəl apar ömrümü ciyinlərində, Tabut ürəklərə qoyma ki, düşəm. Torpağın altında eşidəçəyəm, Bir qız yaylığını alıb əlinə, Məni cağırırdı: - «Qəşəm, ay Qəşəm!..»
***
DİVARI DÖYMƏ Əllərin ağrıyar, döymə divarı, Biləyin yorular, qəlbə dəyirsən. Aramıza düşən bu lay divarı, Mənim başdaşımdı, niyə döyürsən? Daş da kövrələndi, suvağı qopar, Ağzıgöycəklərin marağı qopar. Üzüyün laxlayar, dırnağın qopar, Mənim göz yaşımı niyə döyürsən? Neyləyim, bu sənin etibarındı, Araya qoymusan güç vuranındı. Türmə divarımdı, ev divarımdı, Divar qardaşımı niyə döyürsən? Mənə nə elədin, yaxşı elədin, Bu daşı bağırımın başı elədin. Məni üzüyünün qaşı elədin, Sonra da bu qaşı niyə döyürsən? Görəsən döydüyün sözüm deyil ki, Araya qoyulan üzüm deyil ki… Divarı döyürsən, dizin deyil ki, Daş olmuş huşumu niyə döyürsən? Sən döydün…elə bil qəlbim isindi, Ürəyim oynadı, sirri bilindi. Alıb quçağıma başımı indi, Qacıram, başımı niyə döyürsən?
***
HƏYAT Düşünb-daşınıb, Daşınıb-düşündüm bir az, Həyat bir daş kimi alnıma dəydi. Adam ağladanmış sevgi deyilən, Qızların göycəyi atıb gedənmiş. Sevilib-sevilib atılan oğlan, ayılan gözəl, Ayıldım, bunların hamsı nədənmiş? Sevməyin qaydası olurmuş demə, Getməyin, gəlməyin yolu varıymış. Alovdu, dənizdi sevgi deyilən, Alova, dənizə qız gəlmir axı, Alovdan adama ev olmur axı. Sevməyin qaydası olurmuş, demə, Bu yolu bilənə qızlar vurulur. Guya ki, məhəbbət dərs kimi şeymiş, Onu əzbərləmək, öyrənmək olur. Düşünüb-daşınıb, Daşınıb-düşündüm bir az, Həyat bir daş kimi alnıma dəydi.
***
ARAMIZDA Aramıza adam yağar, Aramıza yağış yağar, Aramızda ağaç bitər. Aramızdan təyyarələr, Səslərini göz yaşı tək, töküb kecər. Aramızda qaranəfəs bir qatarın qəlbi vurar. Aramızda bütün günü yağış yağar. Yağış yağar dizinəçən, Gözlərinə inanmazsan. Yağış yağar ürəyinə, Yağış tutar yuxunu da, Bu yağışa inanmazsan. Aramıza yağış yağar, Aramıza adam yağar, Aramızda ağaç bitər.
***
ÇUXUR Gözü almasatanın gözünə oxşayır zalım qızının, Deyir, rəfiqəm qıçını çəkir - Əlini ombasına qoyub- onun burasına bax eyy... Baxıram gözəlliyin sındığı yerə, Baxışların səksəkəsinə. Elə bil rəqsin bir notu sürüşüb düşüb. Hara getdi yolları çuxur oldu, Ayaqları hər yerdə bir çuxura düşüb çıxdı. Gözəl idi, Gözəlliyi gizlədirdi nöqsanı. Düz yeriyirdi, Ən dərin çuxur idi rəfiqəsi.
***
BEŞİLLİK Məhəbbətin boş və mənasız bir şey olduğunu axır ki, anladıq Məhəbbət eqoizim və intiriqa mənbəyidir . Məhhəbbət hisslərin ötüşməsi Sevənlərin bir- birin üzünə durmasıdır. Ailələri məhəbbət dağıtdığını Bir dəfəlik anla və başa düş. Məhəbbət “Mən” deməkdir Mən olan yerdə ikinci Mən yoxdur. Məhəbbət başqa birisinin Etibarının yoxa çıxmasının sübutudur. Məhəbbət birinin başqa birisi üzərində qələbəsidir. Məhəbbət yoxluğun isbatıdır. Məhəbbət təzyiqdir Məhəbbət əbədi deyil əsla Olsa - olsa köhnə kişilər demiş beşillikdir.
***
NƏ YAXŞI… Doldum tellərinə, Doldum əllərinə, Doldum yollarına, Hər şeyə bağladın məni. Küləklərə söz yazdım, Tez ayıldım, ayazdım. Bir cay kimi dayazdım, Kecib ayaqladın məni. Yandım, oduma düşdün. Sevdim, adıma düşdün. Yenə yadıma düşdün, Nə yaxşı, yoxladın məni.
***
ÇEVRİLMƏ Yağışın içində qadın əllərinin olmağı şübhəsizdi. Yağış köynəyimin sökülmüş Düym əsini iynələyəndə qadın əllərini tanıdım. Yağış qadınların sinonimidir, Bəlkə də o biri üzüdür. Bütün yağışlar o biri üzünə çevrilmiş qadınlardı. Bütün qadınlar o biri üzünə çevrilmiş yağışlardı. Kişilər də o biri üzünə çevrilmiş küləklərdi. Küləyin o biri üzü kişidir. Qadınları yağış üzünə çevirən kişilərin külək üzünə çevrilməsidir, Kişilərin də o üzünə çevrilməsi səbəbi yaşadığı boşluqdur.
***
SIFIR Azadlıq istəyirsən, Telofon nömrələrini gizləyən qadın, Sən azad deyilsən. Aşkar saatların əlindən qaçıb gizli bir saata məhkum olursan. Dəqiqələrlə qucaqlaşıb saniyyələrdə gizlənirsən. Bilirəm bu saat 24 saatın harasındasan? Yumşaq dəqiqələrin hansı yerində yatıbsan. Mən indi sənin yerini yox, zamanını bilirəm. Azadlıq istəyə-istəyə saatdan-saata qaçdın. Məndən çox-çox uzaq bir məsafəylə qucaqlaşdın. Telefon nömrələrini gizləyən qadın, Axşam - səhər əllərini yusan da bax nömrələr əlindən silinməyib: 1 – baş barmaq 2 – başala barmaq 3 – uzun hacı 4 – qıl turacı 5 – balaca bacı. Sənin əllərinə yazığım gəlir, üzükləri payız yarpaqları kimi tökülüb. Səndən soruşuram necəsən? Gözlərin “sıfır” yazır. Mən səni şəhərin içində yox, vaxtın içində gəzirəm. Daha doğrusu, gizləndiyin saata girmək istəyirəm.
***
MƏNASIZ Buludların sənə oxşadığı yaxşı yadımdadı, Səndən keçmiş yağırdı, Ən çox səni məktublarına görə sevdim. Mən əbədiyyətə nifrət edirəm, Əbədi sevgilər tamamilə mənasızdı. Bizi sevgi qoymurdu bir-birimizi başa düşək. Sevgini unutduq mətbəx sinfoniyasının cədaları altında insan olduğumuzu anladıq, Nəyə ehtiyacımız olduğunu bildik, Adam dilində söhbət elədik. Mən səni sevəndə ən pis adam olduğunu bilirdim. Amma sonra anladım ki, sən dünyanın ən yaxşı qadınısan. Sevgi şeirlərim mənasızdı oxuma. Ən yaxşısı budur ki, bax gör sənə nə almışam.
Yüklə 102,03 Kb. Dostları ilə paylaş:
|