Özlem Çokar, 1 Gülnihal kutlu



Yüklə 65,09 Kb.
Pdf görüntüsü
tarix15.03.2017
ölçüsü65,09 Kb.
#11262

Çocukluğun Epileptik Ensefalopatileri

Epileptic Encephalopathies in Infancy



Özlem ÇOKAR,

1

 Gülnihal KUTLU

2

Özet

İLAE’nin 2001 yılında önerilen epilepsi ve epileptik sendromlar sınıflamasına göre infantil spazmlar, Dravet sendromu, Lennox-Gastaut send-

romu, Yavaş Uykuda Biyoelektrik Status’la giden epilepsi/epileptik ensefalopati ve Landau-Kleffner sendromu epileptik ensefalopatiler başlığı 

altında yer almaktadır. Bu sendromlarda epileptiform anomalilerin kognitif fonksiyon bozukluğuna yol açtığı öne sürülmektedir. Epileptik 

ensefalopatilerde psikomotor retardasyonla birlikte dil ve sosyal performansda azalma da izlenebilir.

Anahtar sözcükler: Çocuk; epileptik ensefalopati.



Summary

According to the Report of the ILAE Task Force on Classification and Terminology of Epilepsies and Epileptic syndromes in 2001, infantile 

spasms, Dravet Syndrome, Lennox-Gastaut Syndrome, Epileptic Encephalopathy with Electrical Status Epilepticus during Slow-wave sleep 

and Landau-Kleffner sendrome are gathered under the title of ‘epileptic encephalopathies’. Epileptic abnormalities in these syndromes are 

concidered to be in causal relation with cognitive dysfunction. Psychomotor retardation and decline in language and social performance can 

also be observed in epileptic encephalopathies.

Key words: Child; epileptic encephalopathies.

1

Haseki Eğitim ve Araştırma Hastanesi Nöroloji Kliniği, İstanbul



2

Muğla SK Üniversitesi Nöroloji Anabilim Dalı, Muğla

DOI: 10.5505/epilepsi.2014.85047

’ILAE’nin 2001 yılında önerilen epilepsi ve epileptik send-

romlar sınıflamasında

[1]


 yer alan epileptik ensefalopatiler 

aşağıda gözden geçirilmiştir.



İnfantil Spazmlar ve West Sendromu (WS)

West sendromu klinikte infantil spazmlar ve nöromotor 

gelişmede duraklama veya gerilemeyle birlikte EEG’de 

hipsaritmi ile şekillenen bir triaddan oluşmaktadır. WS’nun 

başlangıç yaşı 3-12 aydır; en sık 3-7 aylar arasında orta-

ya çıkar.

[2,3]

 WS’da majör nöbet tipi epileptik veya infantil 



spazmlardır. Sıklıkla kollarda fleksor, bacaklarda ekstensor 

tarzda kontraksiyonlar izlenir.

[2,3]

 İnfantil spazmlar bazen 



unilateral veya asimetrik görülür, bu durumda hastalı-

ğın semptomatik ya da lezyonel olma ihtimali yüksektir. 

Spazmlar başladıktan sonra psikomotor gelişim duraklar 

ya da geriler.



Etiyoloji:

 WS semptomatik ve kriptojenik olmak üzere 2 

etiyolojik gruba ayrılmıştır. Semptomatik grup önceden 

beyinde bir hasar oluştuğuna dair belirtiler olan veya bili-

nen bir etiyoloji saptanan grup olarak tanımlanmıştır. Krip-

tojenik grup ise spazm öncesi psikomotor gelişimi normal, 

önceden beyin hasarı olduğuna dair belirti olmayan ve 

belirli bir etiyolojinin saptanmadığı grup olarak tanımlan-

maktadır.

EEG bulguları:

 Klasik EEG bulgusu olan hipsaritmi yüksek 

amplitüdlü, 1-7 frekanslı yavaş dalgalar ile amplitüdü, mor-

folojisi, süresi ve yeri değişkenlik gösteren diken, mültipl 

diken dalgalardan oluşan, düzensiz, kaotik bir görünümdür.

[2,3]


 Spazma eşlik eden EEG bulgusu bilateral, yüksek ampli-

tüdlü yavaş dalga kompleksi ya da kısa süreli diken-dalga 

veya keskin dalga kompleksidir.

[2,3]


 

DERLEME / REVIEW

© 2014 Türk Epilepsi ile Savaş Derneği

© 2014 Turkish Epilepsy Society

İletişim (Correspondence): Dr. Özlem ÇOKAR

e-posta (e-mail): ozlemcokar@yahoo.com

Epilepsi 2014;20(Ek 1):32-36



32

33

Tedavi ve prognoz:

 İnfantil spazmlar antiepileptik ilaçla-

ra genellikle dirençlidir. Steroidler (ACTH veya prednison) 

daha iyi sonuçlar vermektedir. Vigabatrin, Na valproat, ben-

zodiazepinler tedavide yer alan diğer antiepileptik ilaçlar-

dır. Topiramat, lamotrijin, zonisamid, yüksek doz piridoksin 

önerilen diğer ilaçlardır. Felbamat WS tedavisinde umut ve-

rici olmakla birlikte fatal hepatotoksisite ve aplastik anemi 

gibi yan etkileri nedeniyle bu ilacın kullanımı ileri derecede 

sınırlanmıştır. Bazı olgularda ketojenik diyet ve intravenöz 

immun globulin tedavileri denenmiş olup semptomatik ol-

gularda cerrahi önerilmektedir.

Prognoz semptomatik grupta ve tedavinin geciktiği olgu-

larda daha belirgin olmak üzere genellikle kötüdür. Spazm-

lardan önce psikomotor gelişimin normal olmasının iyi 

prognoz göstergesi olduğu kabul edilmektedir. Spazmların 

yerini başka epilepsi nöbetleri almakta ve olguların %10-

50’si Lennox-Gastaut sendromuna dönüşmektedir. Olgula-

rın uzun süreli takiplerinde %71-81 oranında çeşitli düzey-

lerde mental gerilik bildirilmekteyken

[2,3]

 %5-10 gibi küçük 



bir hasta grubunda normal zeka düzeyleriyle birlikte tam 

iyileşme söz konusudur.

[4]

Dravet Sendromu (DS)

(Süt Çocukluğunun Ağır Miyoklonik Epilepsisi) 

Dravet sendromu (DS), önceden sağlıklı olan bebeklerde ya-

şamın ilk yılında (ortalama 5. ayda), sıklıkla ateşle tetiklenen 

unilateral klonik ya da jeneralize klonik veya daha az sıklıkla 

tonik-klonik nöbetlerle başlar.

[5,6]


 Bazı olgularda ilk nöbetler 

ateşsizdir ancak daha sonra ateşli nöbetler tabloya eklen-

mektedir.

[5,6]


 Nöbetler başlamadan önceki dönemde nöro-

motor gelişme normaldir. Ancak 1 ie 4 yaşları arasında tablo 

progresif bir seyir gösterir; jeneralize tonik-klonik veya klo-

nik, ya da alternan unilateral nöbetlere aksiyal ve segmental 

miyokloniler, atipik absans nöbetleri, parsiyel nöbetler ve 

daha nadir olarak tonik nöbetler eklenir. İkinci ve üçüncü 

yaştan sonra konuşma alanında daha ön planda olmak üze-

re intellektüel fonksiyonlarda önce duraklama sonra gerilik 

gözlenir. Konuşma ve intellektüel alandaki gerilik ve ataksik 

yürüyüşle birlikte giderek serebellar ve piramidal traktus 

tutulumunu gösteren nörolojik bulgular tabloya eklenir.

[5,6]


 

Dikkat eksikliği, hiperaktivite, davranış bozukluğu ve öğren-

me sorunlarına sık rastlanır.

[5]


 İki ile 6 yaş arasında mental 

gerilik belirgin ve ağır olmakla birlikte ilerleyen dönemde 

görece olarak stabil kalır.

[6]


 DS’da status epileptikus sıktır. 

Yaşamın ilk yılında ve sıklıkla ateşin tetiklediği konvülsif 

tarzda olabileceği gibi atipik absanslara sıklıkla eşlik eden 

segmental, erratik miyoklonilerle birlikte nonkonvülsif sta-

tus epileptikus veya obtündasyon tablosu da görülebilir.

[5]


EEG bulguları:

 EEG ilk yıl genellikle normal olmakla birlikte 

bazı olgularda spontan ya da aralıklı ışık uyarımı ile tetik-

lenen jeneralize diken/multipl diken yavaş dalga deşarjları 

gözlenir.

[5]


 İki-üç yaş arasında EEG’de genellikle spontan 

olarak görülen ve uykuya dalış ile artan izole ya da kısa sü-

reli diziler halinde gelen, jeneralize, simetrik veya asimetrik 

mültipl diken, mültipl diken-yavaş dalga ve diken yavaş 

dalga deşarjları belirmektedir.

[5]


 Başlangıçta interiktal dö-

nemde temel aktivite normaldir ancak nöbetlerin sıklaştığı 

dönemde ve yaşla birlikte temel aktivitede yavaşlama göz-

lenmektedir.



Etiyoloji:

 Ateşli nöbetlerin varlığı, ailede epilepsi ve febril 

nöbet oranının yüksek olması ve monozigotik ikizlerde yük-

sek prevalans bu sendromda daha çok genetik predispozis-

yonun varlığını düşündürmektedir.

[5]


 DS’lu bazı olgularda da 

sodyum kanal geni SCN1A’da de novo mutasyon gösteril-

miştir.

[7]


 

Prognoz ve tedavi:

 Tedavi güçtür ve nöbetler sık tekrarlar.

[5,6]

 Kompleks parsiyel nöbetler birkaç yıl içinde kaybolmakla 



birlikte (5) miyoklonik nöbetler sıklığı azalarak devam eder 

ve adolesan döneminden önce bir çok olguda kaybolur.

[5,6] 

Olguların %50’sinde ağır olmak üzere tüm olgularda kogni-



tif bozukluklar vardır. Mortalite oranı yüksektir.

[5,6]


 Miyoklo-

nilerin eşlik etmediği formunda prognozun biraz daha iyi 

olduğu bildirilmektedir.

[6]


 Klinik seyirde gözlenen tüm nö-

bet tipleri tedaviye dirençlidir.

[5,6]

 En yararlı ilaçlar, nöbetlerin 



sıklığını ve süresini azaltan valproat, fenobarbital ve benzo-

diazepinlerdir. Etosuksimid absans ve miyoklonik nöbetler 

için uygundur. Topiramat’ın da DS’da parsiyel ve jeneralize 

nöbetler üzerine etkili olduğu bildirilmektedir. Yine levetira-

cetam, zonisamid ve bromürler de DS’da etkili bulunmuştur. 

Lamotrijin’in DS’da nöbetleri arttırdığı bildirilmiştir. Bazı ol-

gularda, özellikle DS’nun erken evrelerinde ketojenik diyete 

ve immunoterapiye iyi yanıtlar alınmıştır.

[6]

 

Lennox-Gastaut Sendromu (LGS)



LGS multipl nöbet tipleri, psikomotor gelişim geriliği, inte-

riktal EEG’de yaygın yavaş diken-dalga aktivitesi ve uykuda 

paroksizmal 10-12 Hz’lik hızlı ritmin varlığı ile karakterize, 

çocukluk çağının ağır bir epileptik ensefalopati tablosudur.

[2,8]

 Erkeklerde kızlara göre biraz daha sık görülen LGS’de 



nöbetlerin başlangıç yaşı 1-8 yaş arasında değişmekle bir-

Çocukluğun Epileptik Ensefalopatileri



34

Epilepsi 2014;20(Ek 1):32-36

likte en sık 3-5 yaşları arasındadır. Karakteristik nöbet tipleri 

atipik absans, aksiyal tonik ve tipik olarak kümeler halinde 

gelen baş düşmeleri ya da düşmeyle şekillenen nöbetlerdir. 

EEG’de 1.5-2.5 Hz yavaş diken-dalga aktivitesinin eşlik ettiği 

atipik absans nöbetleri LGS’li olguların yaklaşık üçte ikisin-

de ortaya çıkar Olguların %80-100’ünde görülen ve LGS’nin 

karakteristik nöbet tipi olan tonik nöbetler özellikle LGS’nin 

erken yaşlarda başladığı çocuklarda daha sık görülmektedir. 

Tedaviye dirençli ve sık tekrarlayan nöbetler nedeniyle olgu-

lar sık aralıklarla statusa girebilir.

[2,8]

EEG bulguları:

 İnteriktal uyanıklık EEG’sinde yavaş bir temel 

aktivite zemininde bifrontal bölgelerde daha yüksek ampli-

tüdlü olmak üzere yaygın, sıklıkla bilateral, senkron, simet-

rik, 2-2.5 Hz, yavaş, jeneralize diken dalga deşarjları izlen-

mektedir. Olguların %75’inde genellikle frontal ve temporal 

bölgelerde lokalize fokal veya mültifokal diken ve keskin 

dalgalarda gözlenmektedir. Özellikle NREM uykuda ortaya 

çıkan paroksizmal hızlı ritm (10-13 Hz) LGS için karakteris-

tiktir.


[2,8]

Etiyoloji:

 Olguların ancak %60-70’inde altta yatan neden 

saptanabilmektedir. Semptomatik grubu oluşturan bu ol-

gularda etiyolojik olarak perinatal asfiksi, perinatal vasküler 

olaylar, beyin malformasyonları, migrasyon anomalileri, tu-

berozskleroz, nörofibramatosis, Down sendromu, ağır kafa 

travması, merkezi sinir sisteminin enfeksiyonları ya da daha 

nadir olarak ilerleyici dejeneratif veya metabolik hastalıklar 

gibi heterojen bir grup hastalık yer almaktadır. Olguların 

%10-30’u West sendromu ya da diğer epileptik ensefalo-

patilerden LGS’ye dönüşmüş, diğerlerinde de bu sendrom 

doğrudan başlamıştır.



Prognoz:

 Olguların %80-90’ında nöbetler erişkin dönemde 

de devam etmektedir. LGS’da nöbetlerin başlamasıyla birlik-

te psikomotor gelişimde duraklama veya gerileme olur. Sık-

lıkla davranış bozukluğu, sosyal ilişkilerde zayıflık, ya da psi-

kotik bozukluklar eşlik eder. Beş yaş civarında %90’dan fazla 

olguda mental retardasyon mevcuttur. Olguların %60’ında 

hemen hergün nöbetler tekrarlar.



Tedavi:

 LGS çocukluğun tedaviye en dirençli epilepsi tablo-

larından biridir. LGS’de ortaya çıkan tüm nöbetlere etkili ol-

ması nedeniyle valproat ilk seçilmesi gereken ilaçtır.

[8]

 Ben-


zodiazepinler miyoklonilere etkilidir. Atipik absans ve atonik 

nöbetlere özellikle etkili olduğu düşünülen lamotrijin ve to-

piramat önerilen diğer antiepileptiklerdir. Felbamat’ın drop 

ataklar, atipik absans nöbetleri ve diğer tip nöbetleri azalttı-

ğı gösterilmiştir. Yine ketojenik diyet ve vagal sinir stimülas-

yonu bazı olgularda denenmiştir. Düşme nöbetleri özellikle 

kötü prognoza işaret eder ve bazı olgularda anterior kallo-

zotomi önerilebilir.

[2,8]

Yavaş Uykuda Biyoelektrik Status’la Giden

Epilepsi/ Epileptik Ensefalopati

(Epileptic encephalopathy with electrical status epilepticus 

during slow-wave sleep=ESES, Epilepsy with continuous 

spike-and-waves during slow-wave sleep=CSWS)

ESES, çocuklarda yaşa bağlı ortaya çıkan, klinikte epilep-

si nöbetleri ve nöropsikolojik bozukluklar ile EEG’de tipik 

olarak yavaş uyku süresince hemen hemen devamlı olarak 

izlenen diken dalga deşarjlarıyla karakterize bir tablodur.

[2,9]

 

ESES idiyopatik ya da semptomatik parsiyel çocukluk çağı 



epilepsilerine eşlik edebileceği gibi bazen epilepsi nöbeti-

nin görülmediği olgularda da yaşla ilişkili olarak ortaya çı-

kabilir. Olguların yaklaşık 2/3’ünde ESES başlamadan önce 

psikomotor gelişme normaldir. Bu olgularda ESES geliştik-

ten sonra IQ’da düşme, konuşmada gecikme, hafıza bozuk-

lukları, dikkat azalması ve davranış bozuklukları gelişebilir.

[2]

 İlk nöbet 1-10 yaş arasında görülmekle birlikte sıklıkla 4-5 



yaş civarında başlar. Hastalığın seyri 3 evreye ayrılmaktadır. 

Evre 1: 

Olguların yaklaşık yarısında ilk nöbet uykuda ortaya 

çıkar ve unilateraldir, sıklıkla hemiklonik status tablosuyla 

başlayabilir. Diğer olgularda ise parsiyel motor, kompleks 

parsiyel, jeneralize tonik-klonik veya absans şeklinde olabi-

lir.


[9]

 EEG’de fronto-temporal veya sentro-temporal bölgede 

fokal ya da mültifokal diken-dalga deşarjları ve/veya jenera-

lize keskin veya diken-dalga deşarjları gözlenir.

[2,9]

Evre 2:

 Artık karakteristik EEG bulgusunun ortaya çıktığı bu 

dönem genellikle ilk nöbetten 1-2 yıl sonra, sıklıkla 8 yaş ci-

varı (4-10 yaş arası) başlar. Sıklıkla uykuda gelen unilateral 

fokal motor nöbetler ya da jeneralize tonik-klonik nöbetler 

gibi motor nöbetlerin yanısıra tipik absans nöbetleri, veya 

sıklıkla çocuğun düşmesine yol açabilen atonik veya tonik 

komponentli atipik absans nöbetleri ortaya çıkar. Negatif 

miyoklonus ve non-konvülsif status tablosu sık görülmekle 

birlikte tonik nöbet görülmez.

[9]

 Klinik izlemde nöropsiko-



lojik açıdan çocukta bir takım sorunlar gözlenmeye başlar.

[2,9,10]


 EEG’de hastanın uykuya dalmasıyla birlikte sürekli, bila-

teral ve diffüz, yavaş diken dalga deşarjları (1.5-2 Hz) ortaya 

çıkarak yavaş uyku süresince devamlılık göstermektedir.

[9]


 

Çocukluğun Epileptik Ensefalopatileri

35

Evre 3:

 Nöbetlerin sonlandığı ve EEG’nin normale döndüğü 

bu dönem genellikle tablonun başlangıcından 2-7 yıl sonra 

başlar. ESES sonlandığında tüm olgularda psikomotor per-

formansta belirgin artış olmakla birlikte olguların çoğunda 

özellikle lisan ve dikkat alanında tam düzelme gözlenmez. 

Kalıcı kognitif, lisan ve/veya davranışsal bozuklukların send-

romun başlangıç yaşı ve EEG’deki aktif epileptiform aktivite-

nin süresiyle ilişkili olduğu düşünülmektedir.

[9]


Tedavi:

 Nöbet tipine uygun olarak valproat, etosuksimid, 

lamotrijin, levetirasetam ve sultiam seçilebilir. Valproat ile 

birlikte benzodiazepinler veya 3 aylık tedavi süresince ACTH 

ve yüksek doz prednizon denenebilir.

[2,9]


 

Landau-Kleffner Sendromu (LKS)

Nadir görülen bu sendrom 2 ile 8 yaş arasında, daha çok 

erkek çocuklarda ortaya çıkmaktadır. EEG’de temporal böl-

gede gözlenen epileptiform anomalilerle birlikte edinsel 

afazi tablosuyla karakterize olan bu sendromda tabloya sık-

lıkla kognitif veya davranış sorunları ve epilepsi nöbetleri de 

eşlik etmektedir.

[2]


 Daha önce psikomotor gelişimi normal 

olan bu çocuklarda afazi tablosu sıklıkla subakut yerleşmek-

le birlikte, progresif ya da iyileşme ve kötüleşme dönemle-

riyle seyreden dalgalı bir seyir de gösterebilir.

[11]

LKS’li olguların hemen hepsinde EEG’de epileptiform ano-



maliler gözlenmekle birlikte olguların ancak %70-80’inde 

epilepsi nöbetleri vardır. Sıklıkla 4-6 yaşları arasında başla-

yan nöbetler genellikle seyrektir ve antiepileptik tedaviye 

yanıt çok iyidir. Nöbetler genellikle 13-15 yaşlarında sona 

erer. LKS’de jeneralize toniko-klonik, fokal motor, unilate-

ral klonik nöbetler, atipik absans, baş düşme ile karakterize 

atonik nöbetler ve sekonder jeneralize tonik-klonik nöbetler 

bildirilmektedir.

[2]

Olguların %50’sinden fazlasında temporal bölgelerde, 



%30’unda ise parieto-oksipital bölgelerde diken, diken-ya-

vaş dalga aktivitesi izlenir. Bu epileptik aktivite sürekli ya 

da belirgin olabildiği gibi klinik izlem sırasında herhangi bir 

zaman diliminde de ortaya çıkabilir. Epileptik deşarjlar uyku 

sırasında artış gösterir.

Prognoz:

 LKS da epilepsi nöbetlerinin prognozu iyi olmakla 

birlikte afazinin şiddeti ve süresi değişkendir. Nadir olarak 

LKS başladıktan sonra haftalar ya da aylar içinde spontan 

remisyonlar bildirilmektedir.

[2]


 Epilepsi nöbetleri ve EEG 

anomalileri yaşa bağlı olup sıklıkla 15 yaş civarında sonlanır. 

Yine olguların çoğunda EEG’deki epileptiform anomalilerin 

sonlandığı dönemde lisan ve diğer nöropsikolojik bozuk-

luklarda büyük oranda düzelme gözlenir.

[2]


 ESES tablosu 

olan LKS’li olguların bu dönemde davranış ve kognitif per-

formanslarında ciddi gerileme saptanmıştır. Klinik izlem so-

nunda bu hastaların kognitif ve lisan fonksiyonlarında iyileş-

menin ESES’in eşlik etmediği LKS’li olgulara göre daha geri 

olduğu gösterilmiştir.

[12]

Tedavi:

 Valproat, etosüksimid ve benzodiazepinlerin tek 

başına veya kombinasyon şeklinde klinik ve EEG bulguları 

üzerine etkili olduğu bilinmektedir. Yine sultiamla iyi sonuç-

lar bildirlmektedir. Antiepileptik ilaçlara yanıt alınmadığı 

durumlarda veya antiepileptik ilaçlarla birlikte steroidler 

ve ACTH’da kullanılmaktadır.

[2]


 Lamotrijin ve levetirasetam 

gibi diğer antiepileptik ilaçlarda LKS’de denenmektedir. 

Yine bazı olgularda intravenöz immunglobulin ile başarılı 

sonuçlar alındığı bildirilmektedir. Medikal tedaviye dirençli 

bazı LKS’li olgularda uygulanan mültipl subpial intrakortikal 

transeksiyonla konuşmanın düzeldiğine dair çalışmalar da 

yayınlanmıştır.

[13]


Kaynaklar

1.  Engel J Jr; International League Against Epilepsy (ILAE). A pro-

posed diagnostic scheme for people with epileptic seizures 

and with epilepsy: report of the ILAE Task Force on Classifica-

tion and Terminology. Epilepsia 2001;42(6):796-803. 

CrossRef

2.  Panayiotopoulos CP. Epileptic encephalopathies in infancy and 

early childhood. In: Panayiotopoulos CP, editor. The epilepsies: 

Seizures, Syndromes and Management. Oxfordshire; Bladon 

Medical Publishing; 2005. p. 137-206.

3.  Dulac O, Tuxhorn I. Infantile spasms and West syndrome. In: 

Roger J, Bureau M, Dravet Ch, Genton P, Tassinari CA, Wolf P, 

editors. Epileptic syndromes in infancy, childhood and adoles-

cence. 4th ed. London: John Libbey Eurotext Ltd; 2005. p. 53-

72.


4.  Riikonen R. A long-term follow-up study of 214 children 

with the syndrome of infantile spasms. Neuropediatrics 

1982;13(1):14-23. 

CrossRef

5.  Dravet C, Bureau M, Guerrini R, Giraud N, Roger J. Severe myo-

clonic epilepsy in infants. In: Roger J, Bureau M, Dravet C, Drei-

fuss FE, Perret A, Wolf P, editors. Epileptic  syndromes in infancy, 

childhood and adolescence. 2nd ed. London: John  Libbey Eu-

rotext; 1992. p. 75-88.

6.  Oguni H, Hayashi K, Awaya Y, Fukuyama Y, Osawa M. Severe 

myoclonic epilepsy in infants-a review based on the Tokyo 

Women’s Medical University series of 84 cases. Brain Dev 


36

Epilepsi 2014;20(Ek 1):32-36

2001;23(7):736-48. 

CrossRef

7.  Scheffer IE, Wallace R, Mulley JC, Berkovic SF. Clinical and 

molecular genetics of myoclonic-astatic epilepsy and severe 

myoclonic epilepsy in infancy (Dravet syndrome). Brain Dev 

2001;23(7):732-5. 

CrossRef

8.  Beaumanoir A, Blume W. The Lennox-Gastaut syndrome. In: 

Roger J, Bureau M, Dravet Ch, Genton P, Tassinari CA,Wolf P, 

editors. Epileptic syndromes in infancy, childhood and adoles-

cence. 4th ed. London: John Libbey Eurotext Ltd; 2005. p. 125-

48.


9.  Tassinari CA, Michelucci R. Epilepsy with continuous spike and 

waves during slow sleep. In: Lüders HO, Noachtar S, editors. 

Epileptic seizures. Pathophysiology and clinical semiology. 

Philadelphia: Churchill Livingstone; 2000. p. 711-21. 

10.  Galanopoulou AS, Bojko A, Lado F, Moshé SL. The spectrum of 

neuropsychiatric abnormalities associated with electrical sta-

tus epilepticus in sleep. Brain Dev 2000;22(5):279-95. 

CrossRef

11.  Deonna TW. Acquired epileptiform aphasia in children (Lan-

dau-Kleffner syndrome). J Clin Neurophysiol 1991;8(3):288-98.

12.  Robinson RO, Baird G, Robinson G, Simonoff E. Landau-Kleffner 

syndrome: course and correlates with outcome. Dev Med Child 

Neurol 2001;43(4):243-7. 



CrossRef

13.  Morrell F, Whisler WW, Smith MC, Hoeppner TJ, de Toledo-Mor-

rell L, Pierre-Louis SJ, et al. Landau-Kleffner syndrome. Treat-

ment with subpial intracortical transection. Brain 1995;118(Pt 



6):1529-46. 

CrossRef

Yüklə 65,09 Kb.

Dostları ilə paylaş:




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©azkurs.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

gir | qeydiyyatdan keç
    Ana səhifə


yükləyin