Stiven Kinq Yaşıl Mil



Yüklə 3,44 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə1/44
tarix07.04.2017
ölçüsü3,44 Mb.
#13625
  1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   44

www.vivo-book.com 

 



 

 

Stiven Kinq – Yaşıl Mil 

 

www.vivo-book.com 

 



Birinci hissə 

 

ĠKĠ QIZ MEYĠTĠ 



 

 

 

 



Bu, 1932-ci ildə, Ģtatın həbsxanası hələ Kold Mauntində (Soyuq 

Dağda) olanda baĢ verib. Elektrik stulu da, təbii ki, hələ orada idi.  

Ġnsanların  qorxduqları,  amma  qaçılmaz  olan  Ģeylər  haqqında 

danıĢdıqları  kimi,  məhbuslar  da  elektrik  stulu  haqqında  zarafatlar 

edirdilər.  Məhbuslar  onu  öz  aralarında  Qoca  Qığılcım,  yaxud  Yağlı 

Tikə  adlandırırdılar.  Onlar  elektrik  sərfolmasına  görə  gələn  hesablar 

haqqında,  rəis  Mursun  arvadı  Melindanın  ağır  xəstə  olduğundan

ġükran  Günü  münasibətilə  özünün  bu  payız  biĢirəcəyi  yeməklər 

haqqında zarafatlar edirdilər.  

Nə  vaxtsa  bu  stula  oturacaqlarını  öyrənən  məhbusların  yumor 

hissi  anında  yox  olurdu.  Mən  Kold  Mauntində  iĢlədiyim  müddət 

ərzində yetmiĢ səkkiz edama rəhbərlik etmiĢəm (bu mənim heç nə ilə 

qarıĢdırmadığım  yeganə  rəqəmdir,  bu  rəqəmi  ölüm  yatağında  belə 

xatırlayacağam)  və  düĢünürəm  ki,  bu  insanların  əksəriyyəti  baĢlarına 

nə  gələcəyini  məhz  topuqları  Qoca  Qığılcımın  möhkəm  palıd 


www.vivo-book.com 

 



ayaqlarına bərkidilən anda dərk edirdi. Onların öz ayaqları artıq yolun 

sonuna çatdığını məhz o an anlamağa baĢlayır (bunu onların gözlərinin 

dərinliyindən  qalxan  soyuq  dəhĢətdən  anlamaq  olar).  Onların 

damarlarında  hələ  də  qan  axır,  əzələləri  hələ  də  güclüdür;  amma  nə 

fərqi var, hər Ģey bitib,  çünki  onlar daha çöldə  gəzə, kənddə  iməcilik 

və  Ģənliklərində  qızlarla  rəqs  edə  bilməyəcəkdilər.  Qoca  Qığılcımın 

müĢtəriləri  yaxınlaĢan  ölümü  topuqlardan  üzüyuxarı  anlamağa 

baĢlayırlar.  Bir  də  rabitəsiz  və  anlaĢılmayan  son  sözlərdən  sonra 

onların baĢlarına geyindirilən qara ipək torba var. Hesab edilir ki, bu 

torba onlar üçündür, amma mənim fikrimcə, o torba bizim üçündür ki, 

dizləri  bükülmüĢ  halda  öləcəklərini  dərk  etdikləri  an  onların 

gözlərində görünən dəhĢətli qorxunu görməyək.  

Kold Mauntində ölümə məhkum edilmiĢlər üçün kamera yox idi, 

yalnız baĢqa dörd kameradan təcrid edilmiĢ və onlardan təxminən dörd 

dəfə balaca olan “E” bloku vardı. Bu blok taxta əvəzinə kərpicdən idi. 

Onun  metal  damı  yay  günəĢinin  altında  hədəqəsindən  çıxmıĢ  qəzəbli 

göz kimi parlayırdı. Blokun içində, enli mərkəzi dəhlizin hər tərəfində 

üç kamera olmaqla, altı kamera vardı. Bu kameraların hər biri, o biri 

dörd  blokdakı  kameralardan  təxminən  iki  dəfə  böyük  olsa  da,  onlar 

təkadamlıq idi. Burada məhbuslar üçüm əla Ģərait vardı, amma buranın 

məhbusları (xüsusilə də otuzuncu illərdə) o biri bloklardakı kameralara 

keçmək  üçün  çox  Ģeylərindən  keçərdilər.  Ġnanın  mənə,  bunun  üçün 

həqiqətən çox Ģeyi qurban verərdilər. 


www.vivo-book.com 

 



Mənim  nəzarətçi  iĢlədiyim  dövr  ərzində  bu  altı  kameranın  eyni 

vaxtda  dolu  olduğunu  heç  görmədim  –  bu  lütfünə  görə  Allaha  Ģükür 

edirəm.  Ən  çoxu  dörd  məhbus  –  ağ  və  qaradərili  (Kold  Mauntində 

“gəzən  ölülər”  arasında  irqi  mənsubiyyətinə  görə  fərqləndirmə  yox 

idi);  amma  yenə  də  bura  cəhənnəmi  xatırladırdı.  Məhbuslardan  biri 

Beverli  Makkol  adlı  bir  qadın  idi.  O,  qaratoxmaq  tuz  kimi  qara  və 

sizin  heç  vaxt  iĢləməyə  cürət  etməyəcəyiniz  günah  kimi  gözəl  idi. 

Ərinin onu döyməsi ilə altı il barıĢsa da, onun sevgi macəraları ilə bir 

gün  belə  barıĢa  bilməmiĢdi.  Ona  xəyanət  etdiyini  (ola  bilsin,  bu,  bir 

gecəlik sevgili idi) öyrənəndən sonra bir axĢam o, dostlarının Həkkak 

adlandırdığı  zavallı  ərini  onun  bərbərxanasından  yuxarıdakı  mənzilə 

aparan  pilləkənin  üst  meydançasında  gözətləmiĢdi.  O,  əri  xalatını 

soyunana  və  ayaqqabılarının  üstünə  xəyanətkar  bağırsaqlarından  qaz 

buraxanadək gözləmiĢ və Həkkakın öz ülgücündən istifadə etmiĢdi.  

Qoca  Qığılcıma  gətirilməzdən  iki  gün  öncə  qadın  məni 

kamerasına çağırıb, öz afrikalı mənəvi atasının yuxusuna girərək, ona 

kölə adından imtina etməyi və azad adla – Matuomi adı ilə ölməyi əmr 

etdiyini söylədi. O xahiĢ etdi ki, ölüm hökmünü ona Beverli Matuomi 

familiyası  ilə  oxusunlar.  Deyəsən,  onun  mənəvi  atası  ona  ad 

verməmiĢdi,  ya da o özü bunu mənə söyləməmiĢdi... Mən razılaĢdım. 

Türmədə iĢlədiyim illər mənə məhbusların xahiĢlərini rədd etməməyi 

öyrətmiĢdi,  əlbəttə,  qadağan  olan  xahiĢlər  istisna  olmaqla.  Beverli 

Matuominin məsələsində bunun artıq heç bir fərqi  yox idi. Ertəsi gün 


www.vivo-book.com 

 



təxminən  gündüz  üç  radələrində  qubernator  zəng  edib  onun  ölüm 

hökmünü,  “Otlu  Vadi”  qadın  islah  koloniyasında  çəkməklə,  ömürlük 

cəza  ilə  dəyiĢdi.  “Yalnız  cəza  və  heç  bir  əyləncə”  –  o  vaxt  biz  belə 

deyərdik.  Növbətçi  masasına  yaxınlaĢanda,  Beverlinin  yumru 

arxasının  sağ  tərəf  əvəzinə,  sola  döndüyünü  görəndə,  mən  həqiqətən 

sevindim.  

Təxminən  otuz  beĢ  il  sonra  mən  bu  adı  bir  qəzetin  nekroloq 

səhifəsində, sağanağının küncləri straz – süni daĢlarla bəzədilən eynək 

taxmıĢ ağsaçlı, arıq zənci qadının Ģəklinin altında gördüm. Bu, Beverli 

idi. Nekroloqda deyilirdi ki, o, ömrünün son on ilini azadlıqda yaĢamıĢ 

və  Reynz  Folz  adlı  kiçik  qəsəbənin  kitabxanasını  məhv  olmaqdan, 

demək olar ki, təkbaĢına xilas etmiĢdi. O, həmçinin, kilsə məktəbində 

dərs  deyirmiĢ  və  onu  bu  sakit  məkanda  çox  sevirlərmiĢ.  Nekroloqun 

baĢlığı  belə  idi:  “KĠTABXANAÇI  ÜRƏK  ÇATIġMAZLIĞINDAN 

HƏYATINI ĠTĠRDĠ”, aĢağıda isə gecikmiĢ bir fikir kimi, xırda Ģriftlə 

yazılmıĢdı:  “qətlə  görə  iyirmi  ildən  artıq  türmədə  yatıb”.  Təkcə 

küncləri  straz  daĢları  ilə  bəzədilmiĢ  eynəyin  arxasından  baxan  iri  və 

parıldayan gözlər dəyiĢməmiĢdi. Bu gözlər, hətta yetmiĢ yaĢında belə, 

məcbur  olarsa,  ülgücünü  bir  an  belə  tərəddüd  etmədən  dezinfeksiya 

məhlullu  stəkandan  çıxarmağa  hazır  qadının  gözləri  idi.  Həyatlarını 

kiçik,  mürgüləyən  qəsəbələrdə  kitabxanaçı  kimi  bitirsələr  belə, 

qatilləri  hər  zaman  tanımaq  mümkündür.  Mənim  kimi  ömrünün  uzun 

illərini  qatillərlə  keçirənlər  üçün,  əlbəttə  ki,  bu  su  içmək  kimi  bir 


www.vivo-book.com 

 



Ģeydir.  Öz  iĢimin  xarakteri  haqqında  yalnız  bir  dəfə  Ģübhə  ilə 

düĢünməli olmuĢam və məhz buna görə də bu sətirləri yazıram.  

“E”  blokunun  mərkəzindəki  geniĢ  dəhlizin  döĢəməsinə  yaĢıl 

limon  rəngində  linoleum  döĢənmiĢdi  və  buna  görə  də  baĢqa 

həbsxanalarda “Sonuncu Mil” adlandırılan Ģey Kold Mauntində “YaĢıl 

Mil” adlandırılırdı. Zənnimcə, dəhlizin uzunluğu – aĢağıdan yuxarıya, 

cənubdan Ģimala doğru təxminən altmıĢ addım olardı. AĢağıda karser, 

üstdə isə “T” formalı dəhliz vardı. Sola döngə həyat demək idi – əgər 

günəĢin  yandırdığı  gəzinti  həyətində  baĢ  verənləri  belə  adlandırmaq 

olarsa. Bir çoxları elə belə də deyirdilər; çoxları heç bir aĢkar fəsada 

uğramadan uzun illər beləcə yaĢayırdı. Oğrular, odvuranlar və seksual 

cinayətkarlar  öz  söhbətləri,  gəzintiləri  və  xırda  iĢ-gücləri  ilə  burada 

yaĢayırdılar. 

Sağa  döngə  –  tamam  baĢqa  məsələ  idi.  Əvvəlcə  siz  mənim 

kabinetimə  düĢürsünüz  (buradakı  xalça  da  yaĢıl  idi,  onu  dəyiĢmək 

fikrində  olsam  da,  dəyiĢmədim),  arxasında,  sol  tərəfdə  Amerika 

bayrağı,  sağında  isə  Ģtatın  bayrağı  olan  masamın  önündən  keçirsiniz. 

Otağın  uzaq  divarında  iki  qapı  vardı  –  birisi  mənim  və  baĢqa 

gözətçilərin (bəzən hətta rəis Mursun da) istifadə etdiyi balaca tualetə, 

ikincisi isə anbara açılırdı. YaĢıl Mil adlandırılan yol burada bitirdi.  

Buranın qapısı kiçik olduğundan, oradan keçəndə baĢımı əyməli 

olurdum, Con Koffi isə az qalırdı oturaraq keçsin.  Siz  əvvəlcə balaca 

bir  meydançaya  çıxırsınız,  sonra  üç  beton  pillə  ilə  taxta  döĢəməyə 


www.vivo-book.com 

 



enirsiniz.  Bu  blokdakı  qonĢu  otaqla  tamamilə  eyni,  qızdırılmayan, 

metal  damlı  balaca  bir  otaqdır.  QıĢda  bura  elə  soyuq  olur  ki,  nəfəs 

alanda adamın ağzından buxar çıxır, yayda isə istidən boğulmaq olar. 

Elmer  Manfredin  edamı  zamanı  –  otuzuncu  ilin  ya  iyulu,  ya  da 

avqustunda,  –  zənnim  məni  aldatmırsa,  edama  Ģahidlik  edən  doqquz 

nəfər istidən huĢunu itirmiĢdi.  

Anbarın  solunda  yenə  də  həyat  vardı.  Alətlər  (hamısı  çarpaz 

zəncirlərlə  bərkidilmiĢ  barmaqlılar  arxasında  bağlı  saxlanırdı,  elə  bil, 

bunlar kürək və kərkilər yox, karabin tüfəngləri idi), əsgilər, həbsxana 

bağçasında  yaz  əkini  üçün  toxum  torbaları,  tualet  kağızı  qutuları, 

həbsxana  mətbəəsi  üçün  altlıqlar...  hətta  beysbol  rombunu  və  futbol 

sahəsində xətləri iĢarələmək üçün əhəng torbası. Məhbuslar otlaq ərazi 

adlandırılan  yerdə  oynayırdılar,  ona  görə  də  Kold  Mauntində  bir 

çoxları payız axĢamlarını həsrətlə gözləyirdi.  

Sağ  tərəfdə  –  yenə  ölüm:  güclü  palıd  ayaqları,  bir  çox  insanın 

həyatının  son  anında onların soyuq tər damcılarını  canına hopdurmuĢ 

geniĢ  qoltuqaltıları,  Baks  Rocers  komikslərindəki  uĢaq  robotun 

kepkasına oxĢayan və adətən, stulun söykənəcəyindən qayğısız Ģəkildə 

asılan  metal  baĢlığı  ilə  taxta  platformanın  üstündə  duran  Qoca 

Qığılcım.  Stuldan  çıxan  kabel  onun  arxasındakı  Ģlak-pasa  blokundan 

olan  divardakı  dəlikdən  keçirdi.  Yanda  üzünə  sink  çəkilmiĢ  vedrə 

vardı.  Onun  içinə  baxsan,  metal  baĢlığın  ölçüsünə  tam  uyğun  yumru 

süngəri  görə  bilərsən.  Edamdan  öncə  onu  duzlu  suda  isladırlar  ki, 


www.vivo-book.com 

 



baĢlıq  naqillə  gələrək  süngərdən  keçən  sabit  cərəyanı  məhkumun 

beyninə yaxĢı keçirsin.  

 

 



 

 

1932-ci  il  Con  Koffinin  ili  idi.  Təfsilatlar  qəzetlərdə  dərc 



edilmiĢdi.  Kimə  maraqlı  idisə,  kimin  enerjisi  Corciyanın  qocalar 

evində öz həyatını baĢa vurmaqda olan qocanın enerjisindən çox idisə, 

bu  məlumatlara  baxa  bilər.  O  vaxt  payız  çox  isti  idi,  indiki  kimi 

yadımdadır,  çox  isti  idi.  Oktyabr  ayı  lap  avqustdakı  kimi  isti  idi. 

Həbsxana  rəisinin  arvadı  Melinda  bir  müddət  Ġndianoladakı 

xəstəxanada  yatdı.  Həmin  payız  həyatımda  ən  ağır  sidik  yolu 

infeksiyasına  tutulmuĢdum.  Xəstəxanada  yatacaq  qədər  ağır  olmasa 

da, hər dəfə sidiyə çıxanda ölümü arzulayacaq qədər ağır idi.  

Bu,  yanında  siçan  gəzdirən,  baĢı  yarı  dazlaĢmıĢ  fransız 

Delakruanın  payızı  idi.  O,  yayda  gəlmiĢdi  və  makara  ilə  çox  gözəl 

fəndlər  edirdi.  Lakin  hər Ģeydən öncə, bu, Con  Koffinin  Detteriklərin 

əkiz  qızlarını  zorlayaraq  öldürdüyünə  görə  ölümə  məhkum  edilərək 

“E” blokuna gəldiyi payız idi.  

Hər növbədə  blokun  mühafizəsini dörd və  ya beĢ gözətçi təmin 

edirdi, amma onların əksəriyyəti müvəqqəti iĢçi idi. Din Stanton, Harri 


www.vivo-book.com 

 



Tervilliger  və  Brutus  Hovell  (yoldaĢları  onu  “Brutal”  (Qaba) 

çağırırdılar, amma bu zarafat idi. Öz ölçülərinə baxmayaraq, o məcbur 

olmasa,  milçəyi  də  incitməzdi)  artıq  həyatda  yoxdular.  Persi  Uetmor 

da  vəfat  edib,  bax  o,  əsil  qaba  idi,  üstəlik  də  axmaq.  Persi  “E” 

blokunda  iĢləmək  üçün  yaramırdı,  amma  onun  arvadı  qubernatorun 

qohumu olduğundan, o, blokda qaldı.  

Məhz  Persi  Uetmor  –  “Meyit  gəlir!  Bura  meyit  gəlir!”  –  deyə 

guya  ənənəvi  olan  cümlələri  qıĢqıraraq  Koffini  bloka  müĢayiət 

etmiĢdi.  

Oktyabr  ayı  olmasına  baxmayaraq,  cəhənnəm  istisi  vardı. 

Gəzinti  həyətinin  qapısı  açıldı  və  içəriyə  parlaq  iĢıqla  bərabər, 

həyatımda  gördüyüm  ən  nəhəng  insan  daxil  oldu  –  təbii  ki,  həyatımı 

boĢa  sərf  etdiyim  bu  yolunu  azmıĢ  əclafların  yurdundakı  “istirahət 

otağında” qoyulmuĢ televizorda gördüyüm bəzi basketbolçular istisna 

olmaqla.  Onun  əllərinə  və  çəllək  kimi  geniĢ  sinəsinə  zəncir 

vurulmuĢdu, ayaqlarına zəncirli buxovlar taxılmıĢdı. O, yaĢıl dəhlizdə 

kameraların  arası  ilə  irəlilədikcə,  buxovların  zəncirləri  Ģaqqıldayırdı. 

Onun bir tərəfində Persi Uetmor, o bir tərəfində isə arıq və cılız Harri 

Tervilliger  gedirdi.  Onlar  əsir  alınmıĢ  ayının  yanı  ilə  gedən  balaca 

uĢaqlara oxĢayırdılar. Hətta Brutus özü onun yanında xırda görsənirdi. 

Baxmayaraq ki, onun boyu iki metr olardı, özü də arıq adam deyildi. 

O,  vaxtilə  LCU  futbol  liqasının  yarımmüdafiəçisi  olmuĢdu.  Onu 

komandadan çıxarandan sonra yenə doğma yerlərinə dönmüĢdü. 


www.vivo-book.com 

 

10 



Qoca Qığılcımın qucağında ölməzdən əvvəl qısa bir müddət “E” 

blokunda qalan məhbusların əksəriyyəti kimi, Con Koffi də qaradərili 

idi və boyu iki metrdən hündür olardı. O, televizordakı basketbolçular 

kimi,  incə  və  əsnək  deyildi,  baxmayaraq  ki,  onun  çiyinləri  və  sinəsi 

enli  idi  və  elə  bil,  onun  bədəni  əzələlərlə  qayıĢ  kimi  baĢdan-baĢa 

qapanmıĢdı.  Ona  anbardan  tapa  bildikləri  ən  böyük  paltarları 

geyindirmiĢdilər,  amma  yenə  də  Ģalvarın  manjetləri  onun  əzələli  və 

çapıqlı  baldırlarının  yarısına  qədər  çatırdı.  Köynək  sinəsinin  alt 

hissəsinə  qədər  açıq  idi,  köynəyin  qolları  isə  onun  biləkləri  ilə 

dirsəkləri  arasında  qalırdı.  Ġri  əlində  tutduğu  kepkası  da  nəhəng  idi. 

Əgər  onu  qızılağac  rəngli  daz  baĢına  qoyardısa,  ġarmankaçının 

meymununun  kepkasına  oxĢayardı  –  bircə  fərq  o  olardı  ki,  bu  kepka 

meymunun  kepkası  kimi  qırmızı  yox,  mavi  idi.  Ona  baxanda  adama 

elə  gəlirdi  ki,  o,  zəncirləri,  Milad  hədiyyələrindən  lent  qoparırmıĢ 

kimi, asanlıqla qıra bilər. Lakin onun üzünə baxanda anlayırdın ki, o, 

belə  Ģey  etməz.  O,  üzdən  axmağa  oxĢamırdı  –  Persi  onun  axmaq 

olduğunu  düĢünsə  də  (tezliklə  Persi  onu  “əbləh”  deyə  çağırmağa 

baĢladı), bu, sadəcə, çaĢqınlıq ifadəsi idi. O, harada olduğunu, bəlkə də 

kim  olduğunu  anlamağa  çalıĢırmıĢ  kimi,  tez-tez  ətrafına  baxırdı. 

Mənim  ilk  fikrim  onun  qaradərili  Samsona  oxĢaması  oldu...  sadəcə, 

Dalilanın  öz xain  əli  ilə onun  baĢını  qırxaraq  bütün  gücünü  aldıqdan 

sonrakı Samson.  



www.vivo-book.com 

 

11 



“Meyit gəlir!” – Persi “ayı” adamın biləyindəki zəncirdən darta-

darta  qıĢqırırdı.  Persi  zənciri  elə  dartırdı,  sanki  Koffi  ayağını  yerə 

dirəsəydi,  onu  yerindən  tərpədəcəkdi.  Harri  bir  söz  deməsə  də, 

karıxmıĢ görünürdü. “Meyit...”   

–  Daha  bəsdir!  –  dedim.  Koffi  üçün  ayrılmıĢ  kamerada  onun 

çarpayısında  oturmuĢdum.  Mən,  əlbəttə  ki,  onun  gələcəyindən 

xəbərdar  idim.  Onu  qəbul  etmək,  onunla  məĢğul  olmaq  üçün  buraya 

gəlmiĢdim,  amma  onu  görənədək  həqiqi  ölçüləri  haqqında  heç  bir 

təsəvvürüm  yox  idi.  Persi  mənə  elə  baxdı,  sanki  demək  istəyirdi  ki, 

mənim  necə  əclaf  olduğumu  hamı  bilir  (əlbəttə,  kiçik  qızları  öldürən 

bu nəhəng divdən baĢqa), amma bir söz demədi.  

Onlar  üçü  də  kameranın  açıq  qapısının  önündə  dayandılar. 

Harrinin: “Onunla təklikdə qalmaq istədiyinizə əminsinizmi, boss?” – 

sualına baĢımı yırğaladım. Harrinin səsində həyəcan notları olduğunu 

nadir hallarda eĢitmiĢdim – altı və ya yeddi il bundan əvvəl baĢ vermiĢ 

qiyamlar zamanı o, tərəddüd etmədən mənim yanımda olmuĢdu, hətta 

qiyamçıların  silahlı  olduğuna  dair  Ģayiələr  gəzməsinə  baxmayaraq. 

Amma bu dəfə onun səsindəki həyəcanı sezmək olurdu.  

–  Özünü  yaxĢı  aparacaqsanmı,  igid?  –  ondan  soruĢdum.  Onun 

çarpayısında  oturub  özümü  necə  pis  hiss  etdiyimi  gizlətməyə 

çalıĢırdım: sidik yolunun infeksiyası haqqında artıq qeyd etmiĢəm. O 

zaman bu infeksiya hələ tam kəskinləĢməmiĢdi, amma qeyd etməliyəm 

ki, həmin gün heç də çimərlikdə keçirdiyim gün kimi asan olmamıĢdı.  


www.vivo-book.com 

 

12 



Koffi yavaĢca baĢını yırğaladı – əvvəlcə sola, sonra isə sağa. O, 

gözlərini qırpmadan mənə baxırdı.  

Harrinin əlində Koffinin sənədləri olan qovluq vardı.  

– Kağızları ona ver, – Harriyə dedim. – Onları onun əlinə ver! 

Harri  dediklərimi  eynilə  yerinə  yetirdi.  Nəhəng  müqəvva 

laqeydcəsinə onları götürdü. 

– Ġndi isə onları mənə gətir, oğlan, – dedim və Koffi zəncirlərini 

cingildədərək  itaət  etdi.  Kameraya  girmək  üçün  Koffi  baĢını  əyməli 

oldu.  

Onun  boyunun  optik  aldatma  olmadığına  əmin  olmaq  üçün  bir 



neçə  dəfə  onu  baĢdan-ayağa  süzdüm.  Sənəddə  onun  boyunun  2.03 

metr olduğu göstərilirdi. Çəkisi 127 kq idi. Məncə, bu sadəcə gözəyarı 

bir  rəqəm  idi.  Mənə  görə,  onun  çəkisi  160  kq  olardı.  “Çapıqlar  və 

xüsusi  əlamətlər”  qrafasında  qeydiyyat  vərəqələrinin  etibarlı  dostu 

“Maqnusson” maĢını ilə təkcə bir söz yazılmıĢdı: çoxsaylı. 

Mən  nəzərlərimi  qaldıranda  Koffi  azacıq  kənara  çəkildi  və 

Harrini  görə  bildim.  Harri  dəhlizdə  Delakruanın  kameranın  önündə 

dayanmıĢdı. Koffi “E” blokuna gətirilən zaman Delakrua bizim yeganə 

məhbusumuz idi. Delakrua cılız və  dazlaĢmaqda olan birisi idi. Onun 

qayğılı  üzü  israfçılığının  üstünün  tezliklə  açılacağını  bilən  mühasibi 

xatırladırdı. Delakruanın çiynində əhliləĢdirdiyi siçanı oturmuĢdu.  

Ġndicə  Con  Koffi  üçün  ayrılmıĢ  kameranın  kandarında  Persi 

Uetmor dayanmıĢdı. O öz dəyənəyini əldəqayırma çexolundan çıxardı, 


www.vivo-book.com 

 

13 



istifadə  etmək  niyyətində  olduğu  oyuncağa  malik  bir  adam  havası  ilə 

onu yavaĢ-yavaĢ boĢ əlinin ovcuna vurmağa baĢladı. Birdən mən onun 

burada  olmasına  təhəmmül  edə  bilmədiyimi  hiss  etdim.  Bəlkə  də  bu 

mövsümə uyğun olmayan istidən, bəlkə də qasığımı daim acıĢdıran və 

flanel  alt  paltarının  toxunuĢundan  dözülməz  qaĢınma  verən  sidik 

yolunun  infeksiyasından  idi.  Bəlkə  də  bunun  səbəbi  qara  dərili  bu 

əbləhin  edam  edilmək  üçün  Ģtatdan  bura  göndərilməsini  və  Persinin 

açıq-aĢkar  onunla  bir  az  əylənmək  istəməsini  dərk  etməm  idi.  Ola 

bilsin  ki,  onların  hamısı  əsəblərimə  toxunurdu.  Hər  halda,  mən  bir 

anlıq onun yuxarılarla əlaqələrini unutdum.  

– Persi, – dedim, – bu gün lazaret köçür. 

– Bununla Bill Doc məĢğuldur. 

– Bilirəm, – baĢımı yırğaladım. – Get ona yardım et. 

– Bu mənim iĢim deyil, – Persi dirəndi. – Mənim iĢim bu nəhəng 

cəmdəkdir. – Persi iribədənli adamları zarafatla “cəmdək” adlandırırdı. 

Onun  iri  adamlardan  xoĢu  gəlmirdi.  O,  Harri  Tervilliger  kimi  arıq 

olmasa  da,  bəstəboy  idi;  davaya  atılmağa  hazır  olan  dalaĢqan  xoruz 

tipli adamlardan idi – xüsusilə də üstünlük onun tərəfində olanda. Persi 

öz saçları ilə fəxr edirdi, daim onları sığallamaqdan yorulmurdu.  

– Əgər elədirsə, sənin iĢin burada bitib, – dedim. – Lazaretə get. 

O,  narazılıqla  alt  dodağını  uzatdı.  Bill  Doc  və  onun  adamları 

qutuları,  mələfə  bağlamaları  və  hətta  çarpayıları  daĢıyırdılar.  Bütün 



www.vivo-book.com 

 

14 



lazaret həbsxananın qərbindəki yeni binaya köçürdü. Ağır iĢ idi. Persi 

Uetmor açıq-aĢkar bu iĢdən yayınmaq istəyirdi.  

– Orada kifayət qədər adam var, – dedi. 

– Onda get ora və iĢlərə rəhbərlik elə, – deyə səsimi qaldırdım. 

Harrinin üzünü turĢutduğunu görsəm də, ona bir əhəmiyyət vermədim. 

Əgər tabeçilik prinsipini pozduğuma görə qubernator rəis Mursa məni 

iĢdən  azad  etməyi  əmr  etsə,  Hal  Murs  mənim  yerimə  kimi  təyin 

edəcəkdi?  Persini?  Bu  ciddi  olmazdı.  –  Sənin  nə  ilə  məĢğul  olacağın 

vecimə deyil, Persi. Bircə bir müddət buradan uzaqlaĢ, – dedim.  

Bir  anlıq  mənə  elə  gəldi  ki,  o,  heç  yerə  getməyəcək  və  əsil 

problem  onda  baĢlayacaq  –  xüsusilə  də  dünyanın  ən  böyük  donmuĢ 

saatı  kimi  bayaqdan  burada  dayanmıĢ  Koffinin  yanında.  Amma  belə 

olmadı, Persi dəyənəyini əldəqayırma çexoluna qoydu – ədəbazlıqdan 

baĢqa bir Ģey deyildi – və tələsmədən dəhlizlə addımladı.  

O gün növbətçi masasında gözətçilərdən kimin oturduğu yadıma 

gəlmir – yəqin müvəqqəti iĢləyənlərdən kimsə, – amma deyəsən orada 

oturanın baxıĢları Persinin xoĢuna gəlməmiĢdi, çünki oradan keçərkən, 

bərkdən nərildədi:  

–  Bəsdi  diĢlərini  ağartdın,  yoxsa  o,  axmaq  təbəssümü  sənin 

üzündən silməyi bacararam! 

Sonra  açarların  cingiltisi  eĢidildi.  Bir  anlıq  günəĢin  Ģüaları 

həyətdən  içəriyə  doldu  və  bir  müddətə  olsa  da,  Persi  getdi. 



www.vivo-book.com 

 

15 



Delakruanın  siçanı  balaca  bığlarını  oynada-oynada  onun  arıq 

çiyinlərində ora-bura qaçırdı. 

–  SakitləĢin,  cənab  Cinqlz,  –  Delakrua  dedi.  Siçan  onu  baĢa 

düĢübmüĢ kimi yerində donub qaldı. – Dəcəllik etmədən sakitcə otur. 

–  Delakrua  luizianlı  fransızların  ləhcəsi  ilə  danıĢırdı,  onun  nitqində 

“sakit” sözü qəribə və yad Ģəkildə səslənirdi.  

– YaxĢısı budur, gedib yatasan, – sərt tərzdə dedim. – Ġstirahətini 

elə. Burada baĢ verənlərin sənə  dəxli də yoxdur.  

O mənim dediyimə  əməl  etdi. Delakrua bir qızı  zorlamıĢ, sonra 

da  öldürmüĢdü.  Sonra  isə  qızın  cəsədini  onun  yaĢadığı  binanın 

arxasına atmıĢ, öz cinayətinin izlərini itirmək ümidi ilə cəsədin üstünə 

neft  töküb  yandırmıĢdı.  Alov  oradan  binaya  keçmiĢ  və  ikisi  uĢaq 

olmaqla  daha  altı  nəfər  həyatını  itirmiĢdi.  Onun  üstündə  yalnız  bu 

cinayət  vardı  və  indi  o,  sadəcə  üzü  qayğılı,  baĢı  dazlaĢan  və  uzun 

saçları  köynəyinin  yaxalığına  tökülən  mülayim  bir  adam  idi.  Tezliklə 

o,  az  da  olsa,    Qoca  Qığılcımın  qucağına  oturacaq,  Qoca  da  onun 

həyatına son qoyacaqdı... onu bu dəhĢətli cinayətə təhrik edən Ģey hər 

nə  idisə,  o  da  artıq  keçib  getmiĢdi.  Ġndi  o  öz  balaca  dostunun 

civildəyə-civildəyə  onun  üstündə  ora-bura  qaçmasına  imkan  verərək 

çarpayısında  uzanmıĢdı.  Bir  tərəfdən  elə  ən  pisi  də  bu  idi:  Qoca 

Qığılcım  onların  içində  olanları  yandırmırdı.  Bu  günlərdə  vurulan 

dərmanlar daha onları yuxulatmırdı. ġər azad olur, bir baĢqasına keçir 



Yüklə 3,44 Mb.

Dostları ilə paylaş:
  1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   44




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©azkurs.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

gir | qeydiyyatdan keç
    Ana səhifə


yükləyin