0 Ə-C.İ.Əhmədov N. T.Əliyev m e y V ə V ə t ə r ə V ə z I n ə M t ə Ə Ş Ü nasl I ğ I (Dərslik)



Yüklə 3,77 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə4/30
tarix01.01.2017
ölçüsü3,77 Mb.
#4002
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   30

2.3.Kələm tərəvəzləri 

 

Kələm tərəvəzləri içərisində ağbaş kələm qida məhsulu kimi əhali arasında 



daha çox yayılmışdır. Kartofdan sonra ikinci yeri tutur. Qırmızıbaş kələm, Brüssel 

kələmi, savoy kələmi, gül kələm və kolrabi isə daha az yayılmışdır. 

Kələm tərəvəzləri təzə halda istifadə edilməklə yanaşı, turşudulmaq və 

sirkəyə qoymaq üçün, kələm yarımfabrikatları hazırlamaq, qurutmaq və 

konservləşdirmək üçün istifadə edilir. Təzə  və qurudulmuş  kələm il boyu 

orqanizmin C vitamininə olan tələbatını ödəyə bilər. 



Ağbaş kələm (Brassica Oleracea var. Capitala falba L.) digər kələmlərdən 

fərqli olaraq yüksək məhsuldarlığı, müxtəlif müddətlərdə yetişməsi, yaxşı 

saxlanılması ilə seçilir. 

Ağbaş kələmin tərkibində orta hesabla 90,0% su, 1,8% zülal, 4,6% şəkərlər, 

0,5% nişasta, 0,7% sellüloza, 0,05% üzvi turşu, 0,7% mineral maddə vardır. Ağbaş 

kələmdə 15-70 mq% C, 0,05-0,1 mq% B

1

, 0,05-0,02 mq% B



2

, 0,4-0,9 mq% PP 

vitaminləri, 0,02-0,3 mq% 

β-karotin, K, P və  B

3

 vitamini vardır. Ağbaş  kələmin 



 

 

48



kimyəvi tərkibi torpaq-iqlim şəraitindən, təsərrüfat-botaniki sortlarından, yetişmə 

və saxlanılma müddətindən və kələmin anatomik hissələrindən asılı olaraq dəyişir. 

Kələm tərəvəzlərində olan azotlu maddələrin 50%-ə  qədərini zülallar təşkil edir. 

Aminturşularından gistidin, lizin, valin, leysin, sistin, tirozin və s. vardır. Kələm 

zülalının tərkibində kükürd vardır ki, bu da bişirilmə zamanı xoşagəlməz iyə 

(hidrogen sulfid və merkaptan) səbəb olur. Kələmdə xolin və betanin də vardır. 

Şəkərlərin  əsasını invertli şəkər təşkil edir. Cüzi miqdarda saxaroza vardır. 

Tərkibindəki sadə  şəkərlər kələmin turşudulması zamanı süd turşusuna çevrilir. 

Kələmdə 1%-dək hemisellüloza, az miqdarda maltoza və qalaktoza vardır. 

Kələmdə 0,01-1,7% lipidlər, 7 mq% xardal yağı olur. Üzvi turşulardan limon və 

alma turşusu, mineral maddələrdən Ca, P, K, Na, Mg, Fe, Zn, Mn, J və s. vardır. Fe 

– 0,4-1,1 mq%, Ca – 43,2 mq%, P – 22 mq%, K – 210 mq%, Na – 23 mq%-dir. 

Yetişmə müddətinə görə kələmin təsərrüfat-botaniki sortları 5 qrupa bölünür. 

Tezyetişən (90-115 günə), orta tezyetişən (115-125 günə), orta (125-135 günə), 

orta gecyetişən (135-150 günə) və gecyetişən (150-180 günə). 

Kələm tərəvəzlərinin, o cümlədən ağbaş  kələmin keyfiyyəti yarpaqların 

sayından və  sıxlığından asılıdır. Belə ki, tezyetişənlərdə 10-15 yarpaq, orta 

yetişənlərdə 20-22 yarpaq və gecyetişənlərdə 26-30 yarpaq olur. Kələm yarpaqları 

isə onların ağ  və göyümtül rəngindən asılı olaraq müxtəlif tərkibə malik olurlar. 

Belə ki, ağyarpaqlılar göyyarpaqlılara nisbətən  şəkərlə  və azotlu maddələrlə 

zəngindir. C vitamini iç yarpaqlarda üst yarpaqlara nisbətən çox olur. Məsələn, 

Amager sortlu kələmin üst yarpaqlarında 26,9-31,9 mq% C vitamini olduğu halda, 

daxili yarpaqlarında bunun miqdarı 45,1-50,2 mq%-ə bərabərdir. 

Yetişmə müddətinə, təyinatına, formasına, ölçüsünə  və  bərkliyinə, daxili 

özəyinin uzunluğuna görə ağbaş kələm müxtəlif sortlara ayrılır. 

Kələm başları xırda (diametri 10-18 sm), orta (20-25 sm) və iri (25 sm-dən 

çox) olur. 


 

 

49



Formasına görə  kələm girdə, yastı, oval və sivri uclu, bərkliyinə görə isə 

yumşaq və bərk olur. Uzun müddət saxlamaq üçün yaxşı inkişaf etmiş bərk kələm 

götürülür. Yetişmə müddətindən asılı olaraq aşağıdakı kələm sortları vardır. 

Tezyetişən kələm sortlarından «Nömrə bir», «Qribovski-147»-dir. Çox 

yayılmış bu kələmin çəkisi 1-1,5 kq gəlir. Bu qrupa, həmçinin «Yerli 

yaxşılaşdırılmış Dərbənd», «Tezyetişən» sortlar aiddir. 

Orta tezyetişən kələm sortlarından «Qızıl hektar-1432», «Kolxozçu-2001», 

«Staxanovka-1513» (çəkisi 2-2,5 kq) və s. göstərilə bilər. 

Orta yetişən sortlardan «Slava-1305», «Qribov şöhrəti-231» və s. Orta 

gecyetişənlərdən «Belorusiya 455», «Hədiyyə», «Nadejda», «Ladoqa-22», «Qış 

Qribov-13» və s.dir. 

Gecyetişən kələm sortlarından «Zimovka 1474», «Amager-611», gecyetişən 

«Moskva-15» (çəkisi 15 kq), «Zavodskaya», «Bipryuçekut-138», «Belosnejka», 

«Cənub-31» və s. göstərmək olar. 

Azərbaycanda «Nömrə bir», «Qribovski-147», «Dərbənd-Qusar çay», 

«Slava-1305», «Likurişka-478/15», «Yerli Abşeron», «Staxanovka-1513», «Qızıl 

hektar-1432» və «Yerli Dərbənd» kələm sortları becərilir. 

Tezyetişən kələm sortları, əsasən təzə halda istifadə edilir. Konservləşdirmək 

üçün yararsızdır. Orta yetişən və gecyetişən sortlardan isə həm konservləşdirmədə 

və həm də təzə halda istifadə edilir. Gecyetişən sortları təzə halda, optimal şəraitdə 

iyun ayına kimi saxlamaq mümkündür. 

Ağbaş  kələmin keyfiyyəti yoxlandıqda standarta əsasən, onun xarici 

görünüşü, yarpaqlarının sıxlığı  və  çəkisi nəzərə alınır. Ümumiyyətlə, 

tezyetişənlərin çəkisi 0,4 kq, orta yetişənlərin çəkisi 0,8 kq-dan az olmamalıdır. 

Hər dəfə  qəbul edildikdə 5%-ə  qədər quru, çirk, əzik, zərərvericilərlə 

zədələnmiş və s. kələmin olmasına icazə verilir. 

Kələmin başı bütöv, təzə, təmiz, tam inkişaf etmiş, bərk, sağlam və formaca 

öz təsərrüfat-botaniki sortuna xas olmalıdır. Kələmin başında çoxu 3 sm 

uzunluğunda özək saxlanılır. Fevralın 1-dən etibarən ticarət şəbəkəsinə daxil olan 


 

 

50



kələm üstü təmizlənərkən ayrı-ayrı yerlərində səthinin 1/8 hissəsi qədər 

kəsilib tullanan, çəkisi 0,6 kq gələn kələmlərin olmasına icazə verilir. 



Gül kələm (B. caulifiora L.) açılmamış gül zoğlarından ibarətdir. 

Bu zoğlar bütöv ətli və zərif ağ kütlə əmələ gətirir.  

Gül kələmin tərkibində 90,9% su, 2,5% zülal, 4,0% şəkərlər, 0,5% 

nişasta, 0,9% sellüloza, 0,1% üzvi turşu, 0,8% mineral maddə, 70 mq% 

C vitamini (48-155 mq%) olur. Gül kələmdə, həmçinin B

1

, B



2

, B


3

, PP, P 


vitaminləri və karotin vardır. Mineral maddələrdən kalium, fosfor, 

kalsium və  dəmir vardır. Gül kələm qidalılığına və tamına görə  ağbaş 

kələmdən üstündür. Gül kələm orqanizmdə asan mənimsənildiyindən 

uşaqlar üçün pəhriz məhsulu kimi çox faydalıdır. 

Gül kələmin keyfiyyətli olmasında onun vaxtında dərilməsinin 

əhəmiyyəti böyükdür, əgər gül kələm vaxtında dərilməzsə, yəni çox 

yetişərsə, baş hissə cücərir, rəngi ağdan krem rənginə keçir, daha sonra 

bənövşəyi rəng alır. Tez, orta və gecyetişən sortları vardır. 

Gül kələmin geniş yayılmış sortlarından  Snejinka, Vətən, Proqres, 

Tezyetişən Qribovski, Konservlik Moskva və s. göstərmək olar. 

Azərbaycanda,  əsasən Qribovski-1355, Moskva, Iriyarpaq sortları 

becərilir. 

Gül kələmin başı təzə, təmiz, bütöv, sağlam, ağ, bərk və üstündə 2-

3 cərgə yaşıl yarpaqları olmalıdır. Ən böyük en kəsiyinin diametri 8 sm-

dən az olmamalıdır. 5% 6-7 sm diametrli kələmin və 10% gülü cücərmiş 

kələmin olmasına icazə verilir. Bunların özəyi 2 sm-dən çox 

olmamalıdır. 


 

 

51



Qırmızıbaş  kələmin (B. Capitata, falba rubra L.) yarpaqları 

bənövşəyi-qırmızıdan tünd qırmızı  rəngə  qədər olur. Ağbaş  kələmə 

nisbətən bunlar kiçik, habelə az məhsuldar, lakin soyuğa davamlıdır. 

Payız-qış vaxtalrı yaxşı saxlanılır. 

Qırmızıbaş  kələmin tərkibində 4,7% şəkər, 1,8% zülali maddə

1,3% sellüloza, 0,2% üzvi turşu, 0,8% mineral maddə  və 60 mq% C 

vitamini vardır. Həm təzə halda, həm də sirkəyə qoyulmuşu istifadə 

edilir. Zenit və Daş-kələm-447, Qako-741 geniş yayılmış 

sortlarındandır. Daş  kələm bərk, tünd qırmızı  rəngdə  və kürəşəkillidir. 

Zenit kələmi girdə və bərk, bənövşəyi və ya bənövşəyi-yaşıl rəngdə olur. 

Standart üzrə  qırmızıbaş  kələmin keyfiyyətinə verilən tələblər 

ağbaş  kələmdəki kimidir. Lakin bir baş  kələmin çəkisi 0,6 kq-dan, 

fevralın 1-dən etibarən 0,5 kq-dan az, özəyin uzunluğu isə 2 sm-dən çox 

olmamalıdır. Qırmızı yarpaqların yaşılımtıl yarpaqlarla növbələnməsi 

kələmin aşağı keyfiyyətli olduğunu göstərir. 

Savoy kələmi (B. sabauda L.) boş  və yarpaqlarının qırışıq olması 

ilə  fərqlənir. Savoy kələminin tərkibində 3-6% şəkər, 2,0-2,8% azotlu 

maddə, 1,1-1,3% sellüloza, 0,8% mineral maddə, 31-58 mq% C vitamini 

vardır.  Əsasən aşpazlıqda müxtəlif 1-ci və 2-ci xörəklərin 

hazırlanmasında istifadə edilir. Turşutmaq və qurutmaq üçün yararsızdır. 

Tezyetişən Vyana, Yubiley, Vertyu və s. sortları geniş yayılmışdır. 



Brüssel kələminin (B.gemmifera L.) gövdəsi 1 m-dək uzanır. 

Üzərində isə 70-dən çox kiçik kələm (diametri 2-6 sm) yumaları olur. 

Tərkibində 86% su, 4,8% zülal, 5,4% müxtəlif şəkər, 0,5% nişasta, 1,6% 

sellüloza, 0,7% üzvi turşu, 1,3% mineral maddə və 120 mq% C vitamini 



 

 

52



vardır. Brüssel kələminin ən çox yayılmış sortu “Herkules”dir. Brüssel 

kələmi çox dadlı olmaqla pörtlədilmiş, yağda qızardılmış, həmçinin 1-ci 

xörəklərin hazırlanmasında və konservləşdirmədə istifadə edilir. 

Kolrabinin (B. dauiorapa L.) yeyilən hissəsi onun yoğun 

gövdəsidir. Formasına görə  ağ yerköküyə oxşayır, dadı  şirin,  şirəli və 

zərif olub ağbaş  kələmi xatırladır. Təzə halda qızardılır, bişirilir, 

həmçinin qurudulur və dondurulur. 

Tərkibində 86% su, 2,8% zülal, 7,4% şəkər, 0,5% nişasta, 0,9% 

sellüloza, 0,8% mineral maddə, 70 mq% C vitamini, mineral 

maddələrdən Na, K, Ca, Mg, P, Fe, vitaminlərdən B

1

, B



2

, PP, C və 

β-

karotin vardır. Sortlarından tutqun yaşıl rəngli Ağ Vyana, bənövşəyi 



rəngli Göy Vyana, gecyetişən açıq-yaşıl rəngli Qoliaf

 sortunu göstərmək 

olar. 

 

2.4. Soğan tərəvəzləri 



 

Soğan tərəvəzləri çoxillik bitkilər qrupuna daxildir. Bu qrupa, əsasən soğan, 

sarımsaq, göy soğan və başqa soğan növləri aiddir. Baş soğan və sarımsaq daha 

geniş yayılmışdır. Bu tərəvəzlər iştahanı  artırır və başqa qidaların həzminə müsbət 

təsir göstərir. Həmçinin bakterisid xassəyə malik olduğundan bir çox 

mikroorqanizmləri məhv edir. Ona görə də soğantərəvəzləri müalicəvi əhəmiyyətə 

malikdir. 

Baş soğan adi halda aşpazlıqda, qurutma, sirkəyə qoyma və  tərəvəz 

konservlərinin hazırlanmasında istifadə olunur. 

Soğanın vətəni Asiyadır. Azərbaycanda,  əsasən Quba-Xaçmaz, Masallı-

Zəngilan və Abşeronda becərilir. 


 

 

53



Baş soğan (Allium cera L.) quruluşca qat-qat köynəkli qabıqlardan ibarətdir. 

Üst qabıqlar quruyub nazik pərdə təşkil edir və soğanın daxili yeməli qabıqlarını 

həm tez qurumaqdan, həm də mikroblardan mühafizə edir. Yaxşı qurudulmuş 

soğanda 2-3 quru pərdə  əmələ  gəlir. Soğanın kimyəvi tərkibi onun təsərrüfat-

botaniki sortundan, yetişdirilmə dərəcəsindən və rayonun torpaq-iqlim şəraitindən, 

saxlanılması müddətindən və  şəraitindən asılıdır. M.F.Cəfərovun məlumatına 

əsasən, soğanın tərkibində orta hesabla 85,5% su, 5,8% şəkər (karbohidratların 

ümumi miqdarı 10,5%-dir), 2,5% azotlu maddə, 0,7% kül, 0,1% turşu, 0,01-0,99% 

efir yağları, 0,8% sellüloza vardır. Ümumi şəkərin miqdarı 2,5%-dən 14%-ə 

qədərdir. Onun 0,3-1,5%-ni saxaroza, 0,3-0,6%-ni isə monozlar təşkil edir. 

Soğanda, həmçinin az miqdarda rafinoza, ksiloza, arabinoza, riboza, həmçinin bəzi 

fruktozanlar vardır ki, axırıncılar hidroliz olunduqda fruktoza və qlükoza verir. 

Daxili qatlarda şəkərin miqdarı xarici qatlara nisbətən 2-3% çoxdur. Acı 

soğanlarda orta hesabla 10%, şirin soğanlarda isə 5% şəkər vardır. 

Şəkərlərdən başqa karbohidrat kompleksində 0,1-0,6% hemisellüloza, 0,5-

0,8% sellüloza, 0,4-0,5% pentozanlar, 0,5-0,6% pektin maddəsi vardır. Lakin 

karbohidratların 85-90%-ni şəkərlər təşkil edir. Qeyd etmək lazımdır ki, acı 

soğanlarda şəkərin miqdarı şirin və yarımacı soğanlara nisbətən çoxdur. 

Soğana spesifik ətir və acılıq verən onların tərkibindəki efir yağlarıdır. Efir 

yağlarının miqdarı 0,01-0,09%-ə qədərdir. V.D.Yeremenkonun məlumatına əsasən, 

soğanda efir yağı 12-162 mq% arasında dəyişə bilər. Daxili bağlı qatlarda 28-43 

mq%, orta qatlarda 19-20 mq%, xarici qatlarda isə 16-23 mq% olur. 

Acı soğanın tündlüyü onun tərkibində olan efir yağının tərkibindən və uçucu 

xassəli fraksiyanın miqdarından asılıdır. 

Soğandakı efir yağının tərkibi müxtəlif birləşmədən ibarətdir. Lakin bunun 

əsasını allil-propil-disulfid təşkil edir. Efir yağının iki uçucu və uçucu olmayan 

fraksiyası vardır. Uçucu fraksiya 30-35 mq% olur. Onun tərkibində karbon turşusu, 

metanol, propion aldehidi, propil-merkaptan, az miqdarda asetaldehid, hidrokükürd 

qazının izi, dipropildisulfat, propanol və s. ibarətdir. Efir yağının uçucu 


 

 

54



fraksiyasının fitonsid xassəsi daha çoxdur. Soğan qabığının sulu və spirtli məhlulu 

da fitonsid xassəlidir. Soğanın kök hissəsi (dibi) fitonsid xassəli maddələrlə 

zəngindir. Sarımtıl qabıqlı acı sortlar daha çox fitonsid xassəli olurlar. Fərz edirlər 

ki, soğanın fitonsid xassəsi onun tərkibində olan   S-H-propilsistein-sulfoksid 

(C

6

H



13

O

3



NS) və S-metil-sistein-sulfoksidlərin olmasından irəli gəlir. Fermentlərin 

təsiri ilə bunlar tiosulfinatlar əmələ gətirirlər. 

Soğanın tərkibində 1-2,2% zülali maddə, 18-dən çox aminturşusu 

tapılmışdır. Bunlardan əsasları qlisintreonin, alanin, prolin, tirozin, qlütamin 

turşusu və s-dir. 

Soğanda 6-10 mq% C vitamini, habelə az miqdarda E, H, B

1

, B


2

, B


6

, PP 


vitaminləri, fol turşusu, pantoten turşusu vardır. 

Üzvi turşulardan (0,15-0,3%) limon, alma və kəhrəba turşusu rast gəlir. Quru 

qabıqlarda antiseptik xassəli protokatexin turşusu tapılmışdır. 

Soğanın tərkibində mineral maddələrdən 29 mq% kalsium, 123 mq% fosfor, 

151 mq% kalium, 14 mq% natrium, 14 mq% maqnezium və 0,4 mq% dəmir vardır. 

Boya maddələrindən soğanın yarpaqlarında kversetin (C

15

H

10



O

7

) vardır ki, bu da 



flavonun törəməsidir. Bənövşəyi rəngli soğanın qabığında sianidin boya maddəsi 

tapılmışdır. 

Soğanın təsərrüfat-botaniki sortları bir-birindən formasına, çəkisinə, quru 

qabığın rənginə, sıxlığına, dadına, yetişmə müddətinə və s. görə fərqlənir. 

Qabığın rəngi soğanın dad əlamətlərindən asılı olaraq dəyişir. Acı soğanların 

qabığı quru və şirin soğan qabıqlarına nisbətən daha tünd rəngdə olur. 

Soğan formasına görə yastı, yastı dairəvi, yumru, dairəvi və uzunsov olur. 

Yetişmə dərəcəsinə görə tezyetişən (80 gün), orta yetişən (80-100 gün), gecyetişən 

(120 gündən çox) qruplarına ayrılır. Bir ədədinin çəkisinə görə  xırda (50 q-dək), 

orta iri (60-120 q-dək) və iri (120 q-dan çox) olur. Soğanlar,  əsasən dadına görə 

qruplaşdırılır ki, acı, yarımacı və şirin növlərə ayrılır. 

1.

 



Acı soğan sortları – Arzamas, Bessonov, Meterski, Rostov, Striqunov, 

Poqar, Ufa və s. 



 

 

55



2.

 

Yarımacı soğan sortları – Danilov, Qızıl  şar, Kaba, Myaçkov, Qribov, 



Sitaye, Belozer və s. 

3.

 



Şirin soğan sortları – Barleta, Krasnodar-35, Markelan, Yalta, Conson, Sarı 

ispan. 


Azərbaycanda əkilən soğan sortlarının çoxu yerli sortlardır. Burada yayılmış 

və rayonlaşdırılmış baş soğan sortları,  əsasən Masallı, Kaba-Qusarçay (sinonimi 

Xaçmaz), Luqanski və Hövsan soğanlarıdır. 

Sarımsaq  (Allium sativum L.) quruluşuna görə soğandan fərqlənir. 

Sarımsağın başı mürəkkəb quruluşlu olub, bir neçə dişdən ibarətdir. Dişlərin sayı 

iri-xırdalığından asılıdır. Xırdalarda 3-5 ədəd, orta irilərdə 6-12 ədəd, irilərdə isə 

13-25 ədəd diş olur. Hər diş öz pərdəsində yerləşir. Hamısı isə birlikdə bir ümumi 

köynəyə bürünür. Bir başın çəkisinə görə xırda (20 qr-a qədər), orta iri (20-30 qr) 

və iri (30 qr-dan çox) olur. Forması darəvi, yastı-dairəvi, oval və s. olur. Dadına 

görə acı, yarımacı və zəif acı olur. 

Sarımsağın tərkibində 35-42% quru maddə, o cümlədən 6-7,9% zülali 

maddə, 0,5% reduksiyaedici şəkərlər, 20-27% polişəkərlər, 0,84-1,44% mineral 

maddə, 7-27 mq% C vitamini vardır. Sarımsaq polişəkərlərinin əsasını nişasta və 

qlükofruktozan təşkil edir. Külün tərkibində ən çox kalium vardır. 

V.D.Yeremenkonun məlumatına görə sarımsaqda 0,005-0,10% efir yağı 

vardır. Efir yağının  əsas tərkibini allin təşkil edir. Bu kükürd tərkibli amin 

turşusudur. S-allil, L-sisteinsulfoksid (CH

2

=CH-CH


2

-SO-CH


2

-CHNH


2

-COOH). 


Sarımsağı  əzdikdə allinaza fermentinin təsirindən həmin efir yağı 

parçalanaraq allisin, ammiak və piroüzüm turşusu verir. Allisin (CH

2

=CHCH


2

-SO-


S-CH

2

-CH-CH



2

) bakterisid xassəli olmaqla, sarımsağın  əsas iyini təşkil edir. 

Sarımsaqda olan efir yağının 60%-ni allisin təşkil edir. Sarımsaqda başqa kükürdlü 

birləşmələr də vardır. 

Allil-propildisulfid (CH

2

=CHCH



2

-

-



S-O-S-CH

2

-CH



2

-CH


3

) çox fitonsid 

xassəli maddədir. Sarımsağın efir yağı fitopatogen mikrobları (fitoftora) qarşı 

bakterisid təsir göstərir. 



 

 

56



Sarımsaq dişlərlə əkilib becərilir. O, toxum vermir. Əkilməsinə görə yaz və 

payız sarımsağı ayırd edilir. Payızda  əkilən sarımsaq mürəkkəb (çoxdişli) baş 

əmələ gətirir. Onun tərkibində olan quru maddə yazda əkilənə nisbətən çox,  dadlı 

və ətirli olmaqla həmçinin çox acı olur. Sarımsaq sortları 2 qrupa bölünür: 

1.

 

tezyetişən çəhrayı sarımsaq; 



2.

 

adi ağ sarımsaq.  



Sarımsaq sortlarına becərildiyi rayonların adı verilir. Mürəkkəbdişli 

Krasnodar, Soçi, Dunqan, Özbək, Ağ Ukrayna, Qribov-260, Çokpar,  Blaqovenski, 

Enliyarpaq-220, Vitebski, Odessa və s. 

Azərbaycanda becərilən sarımsaqlardan Masallı, Ağ  şuntuk və Enliyarpaq-

220 misal göstərilə bilər. 

Soğanın başqa növlərinə porey, batun, şnit və altay soğanı, göy soğan, 

çeremşa və s. aiddir. 

 

2.5. Göyərti tərəvəzləri 

 

Kahı (Lactuca Sativa L.) çoxillik bitkidir. 3 növü becərilir – yarpaq kahı, baş 

kahı  və romen kahı. Kahının tərkibində orta hesabla 1,5% zülali maddə, 1,7% 

şəkər, 0,5% sellüloza, 1,0% kül, 8-56 mq% C vitamini, 1-1,2 mq% karotin, fol 

turşusu, B

1

, B


2

, PP, E, K vitaminləri vardır. Kahıdakı zülali maddə müxtəlif amin 

turşuları ilə  zəngindir. Onun zərif yarpaqları istehlak edilir. Baş kahının geniş 

yayılmış sortlarından Sarıdaş kahı, May, 1 May, Berlin, Buzlu qaya və s. Romen 

kahı da baş əmələ gətirir. Ancan bu daha boş və uzunsov formada olur. 

Kahı sortlarından Ballon və Paris daha geniş yayılmışdır. Yarpaq kahının 

sortlarından Moskva parnik sortu göstərilə bilər. 

Vəzəri yaz kahısı adlanır. Azərbaycanda kahının Buzlu qaya sortu becərilir. 



Ispanaq (Spinacia oleraseae L.) birillik bitkidir. Yarpaqları tünd yaşıl olub, 

çox zərifdir. Vətəni Asiyadır. Ispanaq yarpaqlarında 9,3% su, 2,3% azotlu maddə, 

0,3% yağ, 2,8% azotsuz maddə, 1,0% sellüloza və 1,5% mineral maddə vardır. 


 

 

57



Təzə ispanaqda 3 mq% dəmir və 100 qr-da 0,009 mq arsen vardır. 

Ispanaqda 37 

mq% C, 3,7 mq% karotin, 0,08 mq% B

1

, 0,25 mq% B



2

, 0,72 mq% PP 

vitamini vardır. Ispanağın geniş yayılmış sortlarından Virofle, Ispolin, 

Rostov, Viktoriya, Hollandiya və s. göstərmək olar. Azərbaycanda isə 

Nəhəng sortu becərilir. 

Turşəng  (Rumex acetosa L.) yabanı halda bitən çoxillik bitkidir. 

Onun tərkibində çoxlu miqdarda dəmir, kalium və kalsium vardır. 70 

mq% C vitamini, 2,9 mq% karotin vardır. Tərkibində 2,6% azotlu 

maddə, 2,2% şəkər, 1,6% sellüloza və 0,6% turşu vardır. Turşunun 

əsasını turşəng turşusu təşkil edir. Turşəngdə turşəng turşusunun K duzu 

olur və orqanizmdə Ca duzuna çevrilir və mənimsənilir. Turşəngin geniş 

yayılmış sortlarından Altay, Belvil, Odessa, Maykop və Enliyarpaq 

göstərə bilərik. 



Cavan çuğundur yarpaqlarının tərkibində 95% su, 0,8% azotlu 

maddə, 0,1% yağ, 2,4% ekstraktlı maddə, 0,8% sellüloza və 0,9% 

mineral maddə vardır.  Əsasən 1-ci xörəklərin hazırlanmasında istifadə 

edilir.  

Yabanı  gicitkən  şi və borş bişirilməsində  işlədilir. Onun 

əhəmiyyəti orasındadır ki, yazbaşı ticarətdə başqa göyərti olmadıqda 

gicitkəni tədarük etmək olur. Gicitkənin tərkibində 4,7% azotlu maddə, 

3,5%  şəkər, 1,6% mineral maddə, 2 mq% karotin və 207 mq% C 

vitamini vardır. 

Ədviyyəli tərəvəzlərin tərkibində az da olsa efir yağı vardır. 



Şüyüdün (Anethum fraveolens L.) cavan yarpaqlarından 

kulinariyada istifadə olunur. Toxumlamış  şüyüdlərdən isə xiyarı 



 

 

58



konservləşdirmək üçün istifadə edilir. Şüyüdün tərkibi C vitamini (150 

mq%) ilə  zəngin olduğundan xörəklərin dadını yaxşılaşdırır və onları 

vitaminləşdirir. Abxaziya və  Əndican  şüyüd sortları daha çox 

yayılmışdır. 



Tərxun çoxillik uzunyarpaqlı bitkidir. Təzə  tərxunda 0,1-0,5%, 

qurudulmuşunda isə 0,2-0,8% efir yağı vardır. 



Dağnanəsi birillik ətirli bitkidir. Dağnanəsində 0,9% efir yağı 

vardır. Qışa saxlamaq üçün qurudurlar. Zaqafqaziyada ən çox işlədilən 

ətirli tərəvəzlərdən biridir. 

Yaşıl cəfəri yarpağında 3,6% zülali maddə, 1,6% sellüloza və 0,4% 

mineral maddə vardır. Yaşıl cəfəri yarpağında 100-190 mq% C vitamini, 

10 mq% karotin və 0,02% efir yağı vardır. Azərbaycanda Məhsuldar 

sortu becərilir. 



Kərəviz  əsas etibarilə kulinariyada işlədilir. Kərəviz yarpaqları da 

cəfəri yarpaqlarına oxşayır, lakin bunlar həm iri və  həm də tünd yaşıl 

rəngdədir. Kərəviz yarpaqlarında 75 mq% C vitamini vardır. 

Azərbaycanda Delikates sortu becərilir. 

Ədviyyəli tərəvəzlərdən reyhan  və  nanə,  əsasən təzə halda 

işlədilir. Soyuq qəlyanaltıların hazırlanması üçün bunlar daha 

əhəmiyyətlidir. 

Desert tərəvəzlərdən  ənginar (artişok) çoxillik bitki olub, əsasən 

bişmiş halda yağla və ya sousla istehlak edilir. Tərkibində 80,0% su, 

2,0% zülal, 14,0% karbohidrat, 1% mineral maddə, 0,18 mq% B

1

 

vitamini və 5 mq% C vitamini vardır. 



 

 

59



Quşqonmaz çoxillik bitki olub, qida üçün bişmiş halda (yağ  və 

sous ilə), konservləşdirilmiş  və dondurulmuş halda işlədilir. 

Quşqonmazın tərkibində 93% su, 2% azotlu maddə  və 0,47% şəkər 

vardır. 


Rəvənd  çoxillik bitkidir. Əsasən  şirin supların, kompot və piroq 

üçün içlik hazırlanmasında geniş istifadə edilir. Tərkibində 91,5% su, 

1,6% turşu, 1,8% şəkər, 0,8% pektin maddəsi, 1,2% sellüloza və 1,1% 

mineral maddə vardır. Tərkibində 12 mq% C vitamini, B

1

, PP və karotin 



vardır.  Əsas sortlarından Viktoriya, Moskva, Qırmızı delikates və s. 

göstərmək olar. 

 


Yüklə 3,77 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   30




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©azkurs.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

gir | qeydiyyatdan keç
    Ana səhifə


yükləyin