Kunun yemadi ko’r, tunun yatmadi
Seni quldi Rabbda adin qulmadi
Seni quldi tun kun bu emgak bila
Ani o’g sen emdi sevunchin tila48
Kunduzlari yemadi, ko’rgin, kechalari yotmadi,
Rabbdan (faqat) seni so’radi, bo’lakni so’ramadi.
Tun-u kun bunday tashvishlar bilan seni(gina) so’radi.
Sen endi uni hamd et, sevinchini tila.49
“Rabb” so’zi “Alloh”, “Xudo”, “Tangri”, “Parvardigor” so’zlari bilan ma’nodosh bo’lgan, arab tilidan o’zlasgan ekvivalentdir.
Har bir payg’ambarga so’zsiz ijobat bo’ladigan maxsus duo qilish sharafi berilgan. Muhammad Mustafo (s.a.v.)ning Fotima onamizdan boshqa hamma farzandlari o’zi tirikligidayoq olamdan o’tadi, ularning har birini o’z qo’li bilan dafn etadi. Alloh Payg’ambarimiz (s.a.v.)ga oltmishdan oshganida yana bir o’g’il ato qiladi. Unga Ibrohim deb ism qo’yadi. Bola go’dakligidayoq o’lim soati yaqinlashadi. Muhri nubuvvat Nabiyyimiz (s.a.v.) bilan xotima topishligi uchun o’g’il farzand voris qolmasligi kerak edi. Bu ummatning kelajakda tafriqaga bo’linib ketishiga olib kelardi. Shuning uchun, Rosulimiz (s.a.v.) oldida ikki yo’ldan biri – yo ummatni, yo farzandni tanlash turardi. O’n sakkiz ming olamning yaralishiga sababchi bo’lgan inson (s.a.v.) mana shu o’rinda payg’ambarlarga berilgan bir martalik duo qilish imkoniyatini ishlatib, yosh go’dak o’g’lini saqlab qolishi mumkin edi. Lekin, Habibimiz (s.a.v.) ushbu duoni Qiyomat kuniga, gunohkor ummatlarini shafoat qilib, jannatga olib kirishlik uchun saqlab qo’ydi. Butun umri davomida biz, ummatlarini deb yashadi:
Dostları ilə paylaş: |
