1 mavzu: eksperimental psixologiyaning predmeti

Mavzuni mustahkamtash uchun savollar:
1. Psixodiagnostika predm eti.
2. Diagnoz bosqichlari.
3. Psixodiagnostikaning nazariy, amaliy va xususiy vazifalari.
4. Psixodiagnostikaning fan sifatida vujudga kelishi, rivojlanish
tarixi.


7.8- MAVZU: Psixodiagnostik metodikalar va psixodiagnostik tekshiruv jarayoniga qo’yiladigan talablar.


Reja:

1. 
   Metod va metodika haqida tushuncha. Standartlashtirilgan va ekspert metodlari va ularning farqlari.
   
2. 
   Test turlari. So’rov mrtodi va uning asosida ishlab chiqilgan metodlar.
   
3. 
   Validlik- psixodiagnostik metodlarning aossiy hususiyatlaridan bir sifatida. Validlilik turlari.
   
4. 
   Psixodiagnostik metodikani va tekshiruv natijalarini standartlashtirish muammosi.
   

Tayanch tushunchalar:validlik, nazariy validlik, empirik validlik, ichki validlik, metodlarning ishonchliligi,reprezentativlik.

Psixodiagnostik metodlarining tadqiqot metodlaridan farqi

Ma’lumki, “Psixodiagnostika” ikki xil mazmunni o’z ichiga qamrab oladi. Birinchisi, ilmiy psixologik bilimlarni soha sifatmda tadqiq etsa, ikkinchisi ularni amaliy qo’llanilishining maxsus jabhasini yoritib beradi. Psixodiagnostika psixologik bilimlar sohasi sifatida bir qator diagnostik metodlar tamoyillarini, amalga oshirish jarayonlarini va tekshirish usullarining ilmiyligini o’zida ifoda etadi. U amaliy soha sifatida esa, metodlarni amalda qo’llash bilan bog’liq bo’lgan professional bilim va ko’nikmalarga yo’naltirilgan bo’ladi. Ikkala holatda ham insonning psixigik jarayonlari, holatlari va xususiyatlarini baholash usullari xususida fikr yuritiladi. “Nazariy psixodiagnostika” tadqiqot jarayonlarini ilmiy jihatdan asoslab bersa, “amaliy psixodiagnostika” ularni qanday qilib to’g’ri va ishonchli bajarishni ko’rsatib beradi. Zamonaviy psixologiyada psixodiagnostikaning juda ko’p turlari qo’llanilsa-da, ularning hammasini ham ilmiy jihatdan asoslangan, deb bo’lmaydi. Bundan tashqari, ularning orasida tadqiqot hamda shaxsiy psixodiagnostik metodlar ham mavjuddir.
Qayd etilgan so’ngi metodlardan o’rganilayotgan psixigik xususiyatning sifatiy va miqdoriy xarakteristisini baholash maqsadida foydalaniladi. Kishining psixik jarayonlari, holatlari va xususiyatlarini o’rganishga mo’ljallangan hamda ma’lum maqsadga yo’naltirilmagan tajribaviy ilmiy tadqiqotlar jarayonidan ishonchli natmjalarni olish maqsadida qo’llaniladi. Psixodiagnostik va tadqiqot metodlari o’rtasidagi o’zaro tafovutni quyidagi ikki misol tariqasida ko’rsatish mumkin: 1-misol. Psixodiagnostik metod. Bu R.Kettelning 16 faktorli testi. U standartlashtirilgan so’rovnoma shaklidagi 187 hukmlardan iborat bo’lib, 16 guruhga ajratilgan. Har bir guruh yordamida kishining alohida shaxsiy xususiyatlari baholanadi. Baholar standart ballar tarzda beriladi. Mazkur testdagi hukmlar, ko’rsatmalar, qo’llash usullari, natijalarni tahlil va xulosa qilish – o’zgarmas bo’lib, har qanday testlashtirish holatida ham bir xilda qo’llaniladi. 2-misol. Tadqiqot metodi. Aytaylik, kishi xulq-atvorining biror ko’rinishini maxsus sharoitlarda kuzatishga mo’ljallangan tadqiqot loyihasi ishlab chiqilmoqda. Bu sizni qiziqtirayotgan xulqatvor bilan bog’liq xususiyatlarni yanada yorqinroq namoyon etgan bo’lgan holda, ularni birma-bir o’rganish imkoniyatini bersin. Natijada, tadqiqotchi shu maqsaddagi tajribasi asosida, ya’ni uning ishtirokchilari yordamida xulq-atvorni kuzatish orqali sinaluvchining o’rganilayotgan xususiyatlari haqida xulosa chiqaradi.
Psixodiagnostik metodlari klassifikasiyasining mezonlari va asoslari
Yuuqorida tasvirlangan psixodiagnostik metodikalar guruhiga asoslanib, ularning yanada kengroq yoritilgan klassifikasiyasini umumiy kriteria (mezon)larini ajratish mumkin. Bu esa quyidagi mezonlarga bo’linadi: test vazifalari qo’llaniladigan metodika tiplari;
metodikada qo’llaniladigan test materiallari adresati; sinaluvchi kishilar tomonidan test materiallarining tasavvur qilinish shakli; psixodiagnostik xulosalar uchun qo’llaniladigan ma’lumotlar xarakteri; metodikalardagi test normalarning mavjudligi; metodikalarning ichki tuzilmasi.
Test vazifalarining qo’llanilish tiplariga qarab psixodiagnostik metodikalar: so’rovnomali (sinaluvchilarga qaratilgan savollar); ta’kidlovchi (sinaluvchiga berilgan hukm va xulosalardan o’z fikriga mosini tanlash bilan bog’liq bo’lgan); mahsuldorli (sinaluvchining ijodiy mahsuldorligini biror-bir ko’rinishi: verbal, obrazli, materialli); harakatli (sinaluvchining bir qancha harakatlarni bajarishi bilan bog’liq topshiriqlar); fiziologik (psixodiagnostika kishining ixtiyorsiz fiziologik va fizik reaksiyalarga ta’siri asosida amalga oshadi) kabi tiplarning farqlanishi.; Test materiallarining adresati asosida psixodiagnostik metodlar: anglangan (kishi ongini tekshirib boradigan); anglanmagan (kishining anglanmagan ta’sir reaksiyalari)ga bo’linadi. Birinchi tipdagi metodikalarga so’rovnomalarni, ikkinchi tipdagisini esa, proyektiv metodlarni kiritish mumkin. Sinaluvchi kishilarning test materiallarini tasavvur etish shakliga ko’ra: blankali (test materiallarini ifodalanishi yozma yoki biror belgili shakllar bilan: rasm, chizma va hokazo); texnik (audio, video, kino, proyektor va shu singari texnik anjomlardan foydalanish yo’li bilan); sensor (sezish organlariga taalluqli fizik stimullar shaklida taqdim etiladigan materiallar) turlaridan tashkil topadi.
Psixodiagnostik xulosalar uchun foydalanadigan ma’lumotlar xarakteriga ko’ra metodikalar: obyektiv (sinaluvchi yoki tadqiqotchining xohish-istaklariga va ongiga bog’liq bo’lmagan ko’rsatkichlardan foydalaniladi); subyektiv (tadqiqotchi yoki sinaluvchi ongi va istaklariga bog’liq ma’lumotlardan foydalaniladi) bo’ladi. Obyektiv tipdagi metodikalar tarkibiga refleksiv, fiziologik ko’rsatkichlar tahlili yoki sinaluvchi faoliyatining amaliy natijalarini o’z ichiga olgan testlarni kiritish mumkin. Ularrdan foydalangan vaqtda baholanishdagi subyektivizm minimum darajaga ega bo’ladi. Subyektiv tipdagi metodikalar tarkibiga shaxsiy tajriba, intuisiyalar bilan xulosa introspeksiyaga suyangan ko’rinishlarni kiritish mumkin. Test normalarining mavjudligi mezonlariga ko’ra psixodiagnostik metodikalar: normaga ega bo’lgan; norma mavjud bo’lmaganlarga ajratiladi. Psixodiagnostik metodikalar ichki tuzilmasiga asosan: bir o’lchamli; ko’p o’lchamli turlardan iborat bo’ladi.
Bir o’lchamli turlarda yagona xususiyat yoki sifat diagnos qilinadi va baholanadi. Ko’p o’lchamli turlari esa, kishining qator psixologik sifatlarini psixodiagnostika qilishga mo’ljallangan. Mazkur holatda psixodiagnostika yana bir necha kichik metodikalarga, ya’ni alohida psixologik xususiyatlarni baholaydigan shkalachalarga ham bo’linadi. Masalan, xavotir hissini baholaydigan mashhur Spilberger-Xanin testi – bir o’lchamli metodika bo’lsa, Kettelning shaxsga doir testini ko’p o’lchamli metodika turiga kiritish mumkin. Shuningdek, psixodiagnostik metodika bir vaqtning o’zida turli mezonlar asosida kvalifikasiyalanishi hamda baholanishi mumkin. Tadqiqot jarayonida har qanday metodikani birdaniga qator klassifikasion guruhlarda qo’llash mumkin bo’ladi. Shu bois, psixodiagnostik metodikalar klassifikasiyasining mezonlarini o’zaro inkor qiluvchi holda emas, balki bir-birini to’ldiruvchi, tahlil qilishning imkoniyatlaridan kelib chiqib sinfga ajratuvchi sifatida tushunishish zarurdir.
Tajriba o’tkazish davomida rioya qilish kerak bo’lgan talablar qatoriga quyidagilarni kiritish mumkin: sinaluvchilarga ko’rsatmalarni yozma ravishda bir xil tarzda ma’lum qilmoqlik, og’zaki shaklda berilgan taqdirda esa, aynan, o’sha so’zlar yordamida bir xil tarzda eshittirilishi; biror sinaluvchiga boshqalarga nisbatan hyech qanday imkoniyat yaratmaslik; eksperiment davomida ayrim sinaluvchilar uchun qo’shimcha tushuntirilishlar berilmaslik; turli guruhlar bilan bo’ladigan eksperimentning doimo imkon darajasida bir xil vaqt va sharoitda o’tkazilishi; barcha sinaluvchilar uchun topshiriqlarni bajarish vaqtining bir xil belgilanishi va hokazo; Shunga qaramasdan odatda, metodika mualliflari, qo’shimcha ravishda uning o’tkazilish jarayoni haqida aniq ko’rsatmalar beradilar.
Tajriba jarayonini standartlashtirish va statistik normalar
Diagnostik metodikalar tadqiqot metodlaridan standartlashgan holda bo’lishi bilan ajratib turadi. Standartizasiya – testni o’tkazish va bajarishni baholash jarayonining bir xilligidir. U ikki xil, eksperiment jarayoniga yakka talablarni ishlab chiqish va diagnostik sinovlar natijalarini baholashdagi yakka mezonni (kriteriy) aniqlashdan iborat tarzda izoh etiladi.
Diagnostik metodlarni adekvat ishlab chiqish uchun, tajriba o’tkazish sharoitlarini va uning natijalari tahlilini maksimal darajada standartlashtirish lozim bo’ladi. Tajriba shartlarini standartlashtirishga esa, quyidagilar kiradi: eksperimentni o’tkazish; instruksiya (yo’riqnoma); testlashtirish jarayonining tasviri. Diagnostik tajriba (eksperiment)larni standartlashtirish jarayoni o’tkaziladigan tadqiqotning shart-sharoitlari, ko’rsatmalari, blankalari, qayd qilish usullarini bir xil shakldagiligini anglatadi. Metodikalarni standartlashtirishning yana bir muhim bosqichi diagnostik tadqiqot natijalarini taqqoslash imkoniyatini beradigan mezonlarni tanlashdan iborat bo’ladi. (Chunki diagnostik metodikalarning muvaffaqiyatli yoki muvaffaqiyatsiz bajarishishi uchun, oldindan tayyorlangan standartlari mavjud emas.) Umuman olganda, diagnostik metodikalarning normaga asoslangan holda standartlashtirilishi – bu metodika mo’ljallangan guruhdan farqlanmaydigan boshqa kattaroq sinaluvchilar ishtirokida amalga oshirilishidir. Saralangan standartlashtirishda sinaluvchilar guruhi uchun maxsus normalar ishlab chiqiladi. Bunda aniqlanishi lozim bo’lgan xususiyat berilgan topshiriqning nafaqat o’rta, balki undan kam yoki ko’p jihatli bosqichlarida ham o’rganiladi. Natijada, diagnostik tajribani muvaffaqiyatli va muvaffaqiyatsiz bajarilishining turli bosqichlarini baholash mumkin bo’ladi. Bu esa, sinaluvchining saralangan standartlashtirishga nisbatan psixik holatini aniqlash imkoniyatini beradi (A.Anastazi, 1982). Jumladan, Stenford-Bine testi uchun statistik norma 2,5 yoshdan 18 yoshgacha bo’lgan (4498 kishidan tashkil topgan) sinaluvchilardan iborat saralashda aniqlangan edi. Natijada, matematik-statistika asosida bajarilgan murakkab ish yordamida, aqliy rivojlanish yoshning norma va chegaralari aniqlangan. Ular 84 dan 116 gacha bo’lgan diapozonda joylashgan. Shunga ko’ra, ushbu chegaralarga kirmaydigan sinaluvchilarning natijalari norma atrofida deb baholanadi. Kimning natijalari 84 dan kam bo’lsa, normadan past, 116 dan yuqoriligi esa, normadan balandligini ifoda etadi. Psixodiagnostikada diagnostik tajribalarni baholashda boshqacha yondoshish ham mavjud bo’lib, u K.M.Gurevich tomonidan yaratilgan. Unga ko’ra, testlarni hisoblashda statistik norma ahamiyat kasb etmasdan, tajribaning natijalariga bog’liq bo’lmagan, obyektiv tarzda berilgan ijtimoiy-psixologik normativ ahamiyatliroq hisoblanadi. Bu o’rinda, ijtimoiy-psixologik normativ testni tashkil qiladigan topshiriqlar yig’indisidan iborat bo’ladi. Binobarin, testning o’zi ham mavjud hajmi bilan bunday normativ vazifasini bajara oladi. Testni individual va guruhiy natijalarning taqqoslanishi talabga muvofiq maksimum darajada amalga oshiriladi. Baholash mezoni bo’lib normativga yaqin natijalarni aks ettiradigan ko’rsatkichlar hisoblanadi.
Ma’lumotlarni to’plash bosqichi va psixodiognostik vaziyatlar klassifikasiyasi
Diagnostik metodlar yordamida ma’lumotlar to’plash jarayoni o’rganilayotgan hodisa va sinaluvchi haqidagi obyektiv halqa subyektiv ko’rsatkichlar jamlanmasi bilan tanishishdan boshlanadi. Barcha mashhur psixodiagnostik metodikalar mualliflari, tadqiq qilinayotgan sinaluvchining o’tmishi va hozirgi hayoti haqida mukammal o’rganib chiqishga katta ahamiyat beradilar. Bu bilan tadqiqotning asosiy foni yaratilib, tashxis va tahlil uchun zarur bulgan shaxsni umumiy obraz elementlari belgilanadi.
Psixologik adabiyotlarda psixodiagnostik jarayon hisoblangan “tadqiqotchisinaluvchi” kabi o’zaro munosabat tizimini yaratilishiga daxldor turli o’zgaruvchanlar ta’sirini tahlil qilishga keng o’rin ajratilgan. Odatda bu ta’sirning: vaziyatli o’zgaruvchanlar; tadqiqot vazifasining o’zgaruvchan maqsadlari; tadqiqotchi va sinaluvchining o’zgaruvchanligi kabi turlari ajratiladi. Bu ko’rsatkichlarning ahamiyati tadqiqot o’tkazish, uni tahlil qilish va olingan natijalarni qo’llay bilish kabi jarayonlardagina inobatga olinishi lozim. Ma’lumki, testlashtirish jarayoniga kuchli ta’sir etuvchi omillarning barchasini ham nazorat qilib bo’lmaydi. Shu bois, testlashtirish tayyorgarligi jarayonida favqulodda kutilmagan vaziyatlarni yuzaga kelishini inkor etmasdan, uning bir maromda o’tkazilishini ta’minlash dolzarbdir. Testdan foydalanayotgan psixolog sinaluvchining hukmiga havola etilayotgan topshiriq va vazifalarni bajarilishi uchun barcha diqqat-e’tiborini D
yo’naltirishiga hamda bor kuch-quvvatini safarbar eta olishiga to’la ishonch hosil qilishi kerak. Fanda psixodiagnostik vaziyatlar klassifikasiyasi yaratilgan bo’lib, V.I.Drujinin (1990) uning to’rtta varianti mavjudligini ta’kidlaydi: tadqiqotda ixtiyoriy ishtirok etish va keyingi bosqichlarning mustaqil tanlovi (psixologik maslahat); tadqiqotda majburiy ishtirok etishi, ammo keyingi harakatlarda mustaqil tanlovga ega bo’lishi (testni ishlab chiqishda talablarni o’rganish); tadqiqotda majburiy ishtirok etish va tadqiqotdan so’nggi harakat tanlovi cheklangan (egallab turgan mavqyei talablariga ko’ra mos keluvchi testlashtirish); tadqiqotda ixtiyoriy ishtirok, lekin keyingi harakatlarning cheklanganligi (professional tanlov). Qo’shimcha sifatida shuni aytish kerakki, har qanday psixodiagnostik tadqiqotlar sinaluvchilarda tajriba motivini faollashtiradi. Uni minimal darajaga olib kelish esa, psixologning vazifalaridan biri hisoblanadi. Metodikalarni tanlash jarayoni iloji boricha shaxsning individual xususiyatlarini o’z ichiga qamrab olgan bo’lishi kerak bo’ladi. Bu – o’z o’rnida diagnostik yechim va tahlilning aniqligini kelib chiqishiga sabab bo’ladi. Shuningdek, diagnostik vazifalarga mos keladigan metodikalarning tanlanishi tadqiqotni o’tkazlishni shakllantirilishi va undan olinadigan natijalar foydalanilayotgan usul xususiyati asosida ham aniqlanadigan bo’lishi kerak. “Taxminiy” baholar standart kattaliklar va aqliy koeffisiyentlarga aylanadi hamda “shaxs ko’rinishi – chizmasi” yaratiladi.
Interpretasiya va qayta ishlash bosqichi
sixodiagnostik sohaning qator mutaxassislari, tadqiqotdan olingan natijalarni miqdoriy baholanishini foydali ekanligi xususida fikr bildiradilar. Ammo tadqiqot ma’lumotlarini umumlashtirishning qanday yo’llari ishonchliroq ekanligini bashorat qilish borasida qarama-qarshi fikrlar ham mavjud. Shu bois, kliniksubyektiv tajriba va intuisiyaga yoki statistik-obyektiv va kriteriylarga yo’naltirilgan umumlashtirish afzalmi, degan mushohadalar hamon davom etmoqda.
Klinik yondoshuv sifatli tahlillarga asoslangan holda amalga oshiriladi. Uning muhim xususiyatlari “subyektiv hukm” va professional tajribaga asoslanganligidadir. Natijada,“sof holda”gi klinik yondoshuv haqiqiy fikrlashdan uzoq bo’lmaydi. Statistik yondoshuv obyektiv ko’rsatkichlarning miqdoriy qayta ishlanishini inobatga olishni e’tirof etadi. Subyektiv hukm ahamiyatliligi minimum darajaga olib kelinadi. Interpretasiya empirik jihatdan aniqlangan statistik mos kelishlik asosida amalga oshiriladi. Klinik va statistik interpretasiya samaradorligi masalasi psixologlar tomonidan ko’p marotaba muhokama qilinganligiga qaramay hozirgacha munozaralar predmeti bo’lib kelmoqda. Ushbu munozaralarning asoschisi P.Mil (1954) hisoblanadi. Bu sohada u ancha tajribaga ega bo’lganligi bois, statistik interpretasiya klinikka nisbatan samaraliroq ekanligi to’g’risida xulosa qiladi. Chunki, psixolog inobatga oladigan diagnostik P ma’lumotlar hajmining kengayib borishi avval o’sishga, so’ngra esa interpretasiya aniqligini kamayishiga xizmat qiladi. Lekin bu klinik yondoshishlar psixodiagnostikada ahamiyatli o’rin egallamaydi, degani emas. Shaxsni har tomonlama bog’lanish va munosabatlar doirasida ta’riflash vazifasi yuklanganda statistik yondoshish klinikni o’rnini bosa olmaydi. Klinik yondoshuvga muqobilini topish juda murakkab jarayondir.
Diagnostik tadqiqotlarni to’laligicha amalga oshirish uchun, uning yakunida asoslangan psixologik xulosalarni qilish zarur. Aksariyat diagnostik vaziyatlar klinik va statistik yondoshuvlarning qarama-qarshi taqqoslanishini emas, balki garmonik jihatdan mosligini ta’minlanishini taqozo etadi.