1. Termin va terminologiya haqida umumiy ma’lumot. Ilmiy terminlar oldiga qo‘yiladigan talablar

Sharq lug’atshunosligi. Har qanday adabiy til o‘zining paydo bo‘lishi, shakllanishi tarihida turli ijobiy jarayonlarni boshidan kechiradi. Ijobiy jarayonlar tilning yanada takomillashuvi va taraqqiyot uchun xizmat qilsa, salbiy jarayonlar unga to‘siq bo‘ladi. Eski o‘zbek tili bo‘yicha yaratilgan lug’atlar hozirgi o‘zbek adabiy tilining taraqqiyotida juda muhim o‘rin tutadi.
Hozirgi o‘zbek adabiy tilining asosi shu davrdan boshlab o‘z o‘rnini topa boshlagan. Shu davrda o‘zbek adabiyotini klassik adabiyot darajasiga ko‘targan Alisher Navoiy ayni chog’da o‘zbek adabiy tilini ham klassik til darajasiga ko‘targan Navoiy tili bir necha asr davomida turkey xalqlar orasida namuna til bo‘lib xizmat qildi.
X-XI asrlarda O‘rta Osiyo ijtimoiy –madaniy hayotida alohida bir davrni tashkil qiladi. Bu davrda ilm-fan, adabiyot va sanoatning yuksala borishi uyg’onishi nishonalarini yuzaga keltirgan edi.
Bu davrda umumiy tarixiy taraqqiyot asoschilari Al-Xorazmiy, Farobiy, Beruniy, Abu Ali ibn Sinolar maydonga chiqdilar, Ular o‘zlarining amaliy faoliyatlari, tarix, falsafa , mantiq , shuningdek, aniq fanlar sohasidagi kashfiyotlari bilan O‘rta Osiyoning qadimiy tarihida chuqur iz qoldirdilar. Bu o‘rinda Farobiy, Beruniy, Abu Ali ibn Sino, Nasriddin Tusiy kabilarning qadimgi yunon ilm-fanga bo‘lgan katta diqqat e’tiborlari muhim ro‘l o‘ynaydi.
Bu davrda ilm- faniga katta hissa qo‘shgan olimlarning tong’ichi Al- Xorazmiy edi. Al- Xorazmiy 8-asrning oxirlarida yashab aktiv, ilmiy faoliyat bilan o‘zidan keyin boy meros qoldirdi.
X-XI asrlar o‘zbek adabiyoti tematik jilolari janrlar boyligi bilan diqqatni tortadi. Mahmud Koshga’riyning “Devonu lug’ati turk” asari orqali yetib kelgan badiiy ijod namunalar o‘z navbatida shu fikrga ham asos beradi. Bizgacha saqlanib qolgan manbalar 10-12-asrlar ilg’or ijodiy-badiiy fikr taraqqiyotida ko‘proq didaktik adabiyot katta ro‘l o‘ynaganligini ko‘rsatadi o‘tmishi xalqni adabiyoti bilan har jihatdan bog’langan bu adabiyot diniy-mistik adabiy oqimga qarshi turdi.
Yana bir bor aytishimiz mumkin, o‘zbek leksikografiyasining tarihi Mahmud Koshg’ariyning XI asrda yaratilgan mashhur “Devonu lug’atit turk” asari bilan boshlangan. Ushbu lug’at faqat so‘zlar va ularning ma’nolarini tavsiflab qolmasdan, turkiy xalqlar tarihi, urf-odatlari, geografik joylashuvi kabi keng malumotlarni ham qamrab olgan. Shu bilan birga, u dastlabki ikki tilli (turkiycha-arabcha) izohli lug’atlardandir. Yana bir yurtdoshimiz Mahmud Zamahshariy o‘zining “Asos ul balog’a” asari va “Muqaddimat ul-adab” (XIIasr) deb nomlangan to‘rt tilli (arab, fors, o‘zbek, mo‘g’ul) lug’ati bilan ham amaliy, ham nazariy leksikografiya rivojiga katta hissa qo‘shdi. XIII asrda esa “At-tuhfatuz zakiyati fil-lug’tit-turkiya” deb nomlangan noyob lug’atlardan biri yaratildi. Alisher Navoiy ijodiga bo‘lgan katta qiziqish XV asrdan keyingidavrda buyuk shoir asarlari tili, umuman eski o‘zbek tili bilan bir qancha lug’atlarning yaratilishiga sabab bo‘ldi: T ole Imoni Hiraviyning “Badoe ul- lug’at”(XV asr) nomli chig’atoycha-forscha lug’ati, “Abushka” nomli mashhur bo‘lgan chig’atoycha-turkcha izohli lug’at (XVI asr, Turkiya), Muhammad Yoqub Chingiyning “Kelurnoma” deb nomlangan o‘zbekcha- forscha lug’ati(XVII asr), Muhammad Rizo Xoksorning “Muntahab ul- lug’at” nomli izohli lug’ati(XVIII asr), Mirzo Mahdiyxonning “Sangloh” nomli chig’atoycha- forscha lug’ati (XVIII sar), Sulaymon Buxoriyning “Lug’ati chig’atoy va turki usmoniy” ( XIX asr) kabi va boshqa lug’atlar shu jumladandir. Sharqshunoslik va turkiyshunoslik fanlarining rivojlanishi tufayli an’anaviy lug’atchilik bilan bir qatorda XIX asr 2-yarmidan yangicha yo‘nalishdagi o‘nlab ruscha- o‘zbekcha, o‘zbekcha-ruscha va umuman turkey tillar leksikasini izohlovchi lug’atlar ham paydo bo‘la boshladi. Bu jihatdan L.ZBudagovning ikki jildli “Сравнителный словар турецко-татарских наречий” (“Turkiy lahjalarning qiyosiy tug’ati”). V.V.R adlovning 4 jildli ”Опыт словаря тюрских наречий” (“Turkiy laxjalar lug’ati tajribasi”,CПБ, 1893-1911) V.P.Nalivkin va M.Nalivkinalarning 1884-1912- yillarda bir necha marta nashr etilgan “Русско- сартовский и сартовско- руский словарь” (ruscha –sortcha va sartcha- ruscha lug’ati) kabi lug’atlar diqqatiga sazovordir.
O‘zbek lug’atchiligi tarihida XXasr alohida o‘rin tutadi. Bu davrda turli maqsadlarni lo‘zda tutgan ko‘plab terminalogik lug’atlar, o‘quv va imlo lug’atlari, ikki va uch tilli so‘zlashgichlar yaratildi. Bunda ayniqsa, ruscha- o‘zbekcha va o‘zbekcha- ruscha, shuningdek o‘zbek tilini boshqa yevropa va xorijiy sharq tillari bilan qiyoslab o‘rganishga mo‘ljallangan lug’atlar alohida o‘rin tutadi. Ularning eng muhimlari sifatida E.D.Polivanovning “Qisqacha ruscha-o‘zbekcha lug’at”I (Toshkent, Moskva,1926), Ashurali Zohiriyning 2jildli “Ruscha-o‘zbekcha mukammal lug’ati” (34 ming so‘z; Toshkent 1927-28), K.K.Yudaxinning “ Qisqacha o‘zbekcha-ruscha lug’ati”(arab grafikasida, Toshkent 1927), U.Axmadjonov va B.Ilyozovning “O‘zbekcha-ruscha lug’at”i (lotin grafikasida, Toshkent 1931), S.Rahmatiy va Abdulla Qodiriylarning “Ruscha-o‘zbekcha to‘la so‘zlik” (2-jild, 34 ming so‘z; Toshkent- qozon,1934, lug’atning 1-jildi nashr etilmay qolgan), V.V.Reshetovning” Qisqacha o‘zbekcha-ruscha lug’ati”(Toshkent, 1935) kabilarni ko‘rsatish mumkin. 40-yillarning boshlarida 17-ming so‘zli “O‘zbekcha – ruscha lug’at” (Toshkent 1941) va 30 ming so‘zli “Ruscha - o‘zbekcha lug’at” (Toshkent 1942) yaratildi va nashr etildi. Professor T.N.Qori-Niyoziy va professor A.K.Borokovlar tahriri ostida tayyorlangan ushbu lug’atlar so‘zligining tarkibi jihatidan ham, lug’at maqolalarining to‘laligi jihatidan ham avval nashr etilgan lug’atlardan ancha mukammal edi. O‘zbekiston Fanlar akademiyasi Til va adabiyot instituti leksikograflarining respublikadagi tajribali tarjimonlar bilan hamkorlikda yaratgan 5 jildli “Ruscha-o‘zbekcha lug’at”ning bosilib chiqishi (78 ming so‘z Toshkent 1950-55), 50 ming so‘zli 1 jildli “Ruscha - o‘zbekcha lug’at” (M. 1954) va 40 ming so‘zli 1 jildli “O‘zbekcha - ruscha lug’at” (M. 1959) kabi lug’atlarning nashr qilinishi o‘zbek leksikografiyasining tarixida muhim voqea bo‘ldi. Mazkur lug’atlar, ayniqsa, 1959 - yilda nashr etilgan “O‘zbekcha - ruscha lug’at” o‘zbek tilining dastlabki, birinchi izohli lug’ati tuzish uchun asos bo‘ldi va uning ilmiy bazasini yuzaga keltirdi. Ushbu lug’atlarda o‘zbek leksikografiyasining tajribalari umulashtirilgan, hozirgi zamon o‘zbek tilining leksik- semantik tizimi va XX asrda shakllangan meyorlari birinchi marta keng tavsif etilgan edi.
Bu o‘rinda shuni ta’kidlash kerakki, o‘zbek tilining turli tarihiy davrlariga, turli funksional uslublariga oid bitmas- tuganmas so‘z boyligini to‘la – to‘kis qamrab olish uchun ma’lum xronologik chegaralarga ega bo‘lgan, aniq maqsadga mo‘ljallangan lug’atlar tuzish taqozo etiladi. Masalan, Alisher Navoiy va boshqa mumtoz shoirlarning asarlarini o‘qish uchun mahsus lug’at zarur, chunki eski o‘zbek tili hozirgi o‘zbek adabiy tilidan lug’at tarkibi jihatidan ham, Grammatik qurilishi jihatidan ham sezilarli farq qiladi. Bunday lug’atlar tuzilgan va nashr etilgan ham. Masalan, P.Shamsiyev va S.Ibrohimovlarning “Navoiy asarlari lug’ati” (Toshkent 1972). Bu lug’at birinchi marta 1953 - yilda “o‘zbek klassik adabiyoti asarlarini o‘qish uchun qisqacha lug’at” nomi bilan nashr etilgan edi. 1983-1985- yillarda esa professor E.I.Fozilov rahbarligida shoir asarlari tilining 4 jildli ancha mukammal lug’ati nashr etildi.
O‘zbek tili leksikasi, hatto XX asrning o‘zini olib qaraganda ham, tarkib jihatidan bir hil emas. Unda ayrim mualliflar tomonidan ishlatilgan, lekin hali o‘zbek adabiy tiliga kirib ulgurmagan, shuningdek, shevalarga oid so‘zlar ham anchagina. Bundan tashqari O‘zbekistonda qadimdan rivijlangan kasb- hunarlarga oid, faqat hunarmandlar o‘rtasida ishlatiladigan leksika yoki XX asrda o‘zbek tili paydo bo‘lgan son-sanoqsiz ilmiy-texnikaviy terminlar borki, bularning hammasini bitta lug’atga sig’dirib bo‘lmaydi. Ayni shu sababli kasb-hunar, sheva lug’lari, terminalogik lugatlar tuzish tajribasi ham mavjud. Bu jihatdan S.Ibrohimovning 3 qismli “Farg’ona shevalarining kasb-hunar leksikasi” lug’ati (Toshkent 1965; 2- nashri 1972), akademik Sh.Sh.Shoabdurahmonov tahriri ostida nashr etilgan “O‘bek xalq shevalari lug’ati” (Toshkent 1972), Olim Usmon rahbarligida tuzilib nashr etilgan “Ijtimoy-siyosiy terminlar lig’ati” (Toshkent, 1976) va boshqa o‘nlab lug’ati e’tiborga loyiq.