3. Tashkilotda rahbarlik usullari Avtoritar rahbar mustaqil, kuchli hokimiyatga ega, uni hodimlarga ikkilanmasdan yuklaydi. Ushbu turdagi menejerlar barcha ishchilar imkon qadar tezroq ishdan qochishidan kelib chiqadi, ular ozgina ambitsiyalarga ega va javobgarlikdan xalos bo'lishga intilishadi, ularga rahbarlik qilishni afzal ko'rishadi va kerak bo'lganda himoya qilishadi. Qo'lidagi hodimlarga bunday qarash bilan, shubhasiz: odamlarni mehnat qilish uchun majburlash, qat'iy nazorat va jazo tahdididan foydalanish kerak. Avtoritar rahbar vakolatlarni iloji boricha markazlashtiradi, xodimlarga mustaqil ravishda qaror qabul qilishiga yo'l qo'ymaydi, barcha boshqaruvni o'z qo'lida ushlab turadi va ko'pincha psixologik bosimdan foydalanadi. Ammo u hodimlarga, ularning farovonlikga erishishlari uchun g'amxo'rlik qilishi mumkin.
Demokratik rahbaro’z hodimlari haqida boshqacha fikrda, bu erda xodimlarning ishi tabiiy jarayon sifatida qabul qilinadi. Qulay ish sharoitida odamlar javobgarlikning bir qismini o'z zimmalariga oladilar va unga intilishadi. Ular firma ishlariga aloqadorligini his qilishadi va agar mukofot kelib chiqsa, o'z-o'zini boshqarish va nazoratdan foydalanishga tayyor bo'lishadi. Shu sababli, odamlar bilan ishlashda demokratik rahbar kompaniya oldida turgan maqsadlarga intilib, ularning ongi, vijdoni ishonadi. Shunday qilib, rahbar o'z qo'l ostidagilarning maqsadiga kompaniyaning maqsadlariga mos kelishiga olib keladi. Maqsadlar, har bir xodimning manfaatlari umumiy maqsadlarga qanchalik mos kelsa, xodimlar ular haqida, ularning ishlarining tabiati, boshqalarning ishi haqida qanchalik ko'p bilsalar, ular shunchalik samarali ishlaydilar, umumiy ish uchun ko'proq javobgarlikni namoyon etadilar, rahbariyat bilan tushunmovchiliklar va nizolar kamroq bo'ladi, ya'ni mehnat natijalari yuqori bo'ladi.
Liberal rahbar: Bu rahbarning jamoani boshqarishda faol ishtirok etmasligi bilan tavsiflanadi. Bunday rahbar "oqim bilan ketadi", yuqoridan ko'rsatmalarni kutadi yoki talab qiladi yoki jamoaning ta'siriga tushadi.
U tavakkal qilmaslikni, "tashqariga chiqmaslikni" afzal ko'radi, yaqinlashib kelayotgan nizolarni hal qilishdan qochadi, shaxsiy javobgarligini kamaytirishga intiladi. Ish o’z yulida ketishiga imkon beradi, kamdan-kam hollarda uni nazorat qiladi. Ushbu etakchilik uslubi ijodiy jamoalarda afzalroqdir, bu erda xodimlar mustaqillik va ijodiy individuallik bilan ajralib turadi.