1412-Tohfetul Iraqeyn-Xaqani Shirvani-67s
Yüklə 236,35 Kb. Pdf görüntüsü
|
|
MUSİLİ TƏRİF VƏ İRAQ
BAŞÇISI JƏMALƏDDİNƏ SİTAYİŞ Şam, ağıl mülkünün ağasıdır, bil, Balası dünyalar fəth edən Musil. Musil nicat verən pak bir hərəmdir, O, həyat bəxş edən baği-İrəmdir. Hamı bu hərəmə baş əyir, müdam, Kainat bu sədrə edir ehtiram, Dünyaya hökm edir onun qüdrəti, Vardır bu sədrdə mələk xisləti. Bəlkə də səmadır onun xəyalı, Bəlkə Sədrə özü onun nihalı. Musil bir səmayi-mülki-heyrətdir, Sahibin tikdiyi bir imarətdir. Musilə sən söylə üçüncü aləm, Sahibi adlandır ikinci Adəm. Qırx gündə düzəlmiş onun heykəli. Ona da dəymişdir allahın əli.
Alınmış torpağı, suyu həvəsdən, Janlanmış o da bir, qüdsi nəfəsdən. Jəmal da ikinci Adəmdir bu gün. Xəlifə yaranmış dünyaya bütün. Hər an mələklərə gəlir bu xəbər: İkinci Adəmə səcdə etsinlər. Musilin torpağı dördüncü səma, Bu göydə mövcuddur günəş və İsa. Kərəmin günəşi qalxmış təxt üstə. Bəxtin azançısı deyir gur səslə: qalxın, Budur, əbədiyyət sübhünə baxın! Səhərin hüsnünə veriniz salam, Ona səcdə edib, edin ehtiram Bax, kərəm günəşi açaraq şəhpər, Şamın məşriqindən doğur hər səhər. Onun doğduğu yer olduqca bu Şam, Şamın səhərində doğar ehtişam,
Fələyin günəşi söz verdi dərhal, Ki, Şamın şərqindən göstərsin cəmal. Çünki Şam mülküdür namü ehsanın, Alır rövnəqini bil Xorasanın. İraqın başçısı o Şam sahibi, İslam ölkəsinin tamam sahibi. Jəmal, bil, Jəmşidi kölgədə qoyar, Jəbrayıl qanadı ona sayədar. O zərrin tacıdır tacidarların, Şahıdır dünyada hökmdarların. Qətidir hər hökmü, rəyi, fərmanı, Həşmət sarayıdır onun məkanı. Kainat ki, sonsuz böyük hicabdır, Onun əllərindən düşən hübabdır. Günəş ki, məşəl tək göyləri gəzər Himməti önündə xəyalə bənzər. Əli möcüzələr göstərən dəmdə, Jam da heyran qalar bu sehrə Jəm də, Jəm necə onunla yarışa bilir? Ki onun əlləri dünya göstərir. Jəmşidin camında görünən cahan, Onun öz əlində görünər hər an, Altmış ilə birə fərq qoymayan da, Bilir ki, cam heçdir əl olmayanda. Ağla qüvvət olar hər zamanda əl, Jam isə ağıla törədir əngəl.
Bir ürək qanı ki, camla yaranar, Belə ürək qanı nə işə yarar? Zahirdə özünü şən göstərir cam, Lakin de, heç püxtə olarmı bir xam?! Jam özü bəladır xalqa, xilqətə, Onunçun düşmüşdür özü illətə, Gərəkdir ki, səma, xurşidi-aləm, Jamalın əlinə qoysun cami-Jəm. Jəmşid bir nökərdir Jəmaləddinə, O bir iftixardır Jəmşid nəslinə. * * * Əgər qonaq olsan Jəmalə bir an, İtmiş həyatını geri alarsan. Onun sayəsindən ilham alaraq, Səlamət yaşar od, su, hava, torpaq.
Ey günəş parçası, bir qalx yerindən, Get, yaşa Jəmalın sayəsində sən! Ulduza nur verən günəşdir Jəmal, Get, günəş olmaqçın sən ondan dərs al! Hazır ol nə desə dərk eylə sən də, Sonra da təkrar et öz hafizəndə. Alaraq göstəriş o sərkərdədən, Mədinə şəhrinə qoşun çəkərsən, Əgər sən çıxmasan onun sözündən, Məkkəni salarsan razı özündən. Qəribə deyilmi Məkkə də ona, Kəbəylə birlikdə eyləyir dua. Ona Nizamül-mülk ad qoydu zaman. Sonra dediyindən oldu peşiman, Ona şahın özü olarkən qulam, Bir də yaraşarmı deyilsin Nizam? Onun əl suyundan, ayaq tozundan, Təcrübə etməkçin toplayıb yığsan, Bunlardan bir allah, cahan içində, Yüz Nizam yaradar bir an içində. Xəlil tək bütləri sındırıb atdı, Dində açıq gözlə Kəbə yaratdı. Bununçun dünyanı düzəldənlər, bil, Ona ad verdilər ikinci Xəlil. Sarı rəng qələmi alov tək yanır, Özü də atəşlə, bax, qidalanır. Bədəncə Misirli, dəridə Yəmən, Paltarı Çindəndir, papağı hinddən. Möhtac ölkələrə ruzi payladı. Misirli Yusif tək məşhurdur adı. Mədəsi İsa tək, vücudu Yəhya, Özü sə heç oruc tutmayır əsla. Surəti sarıdır, məzacı xəstə, Başı yaxşı durur bədəni üstə. Qocadır, uşaq tək, o zəif haldır, Bununçun orucu yemək halaldır. Hicrətdən beş yüz il keçən müddətdə, İslamı saxladın məvazinətdə. Sənin gövhərini bu çərxi-fələk, Dörd gövhər başına tac qoydu, bişək. Yetimlər saxladın Simurğ kimi, sən, Dənizdə inci də çıxmaz əlindən. Layiqdir Kəbənin xələti sənə, Bağlıdır xilafət şöhrəti sənə. Sənin tədbirində böyük hikmət var, Tutub Abbasilər sayəndə qərar. Bununçun istərlər Xəzəridən bac. İstərlər Rum, Xəllux, hindlidən xərac. Qeysər də keçərək Rum yollarından, Məkkə qapısında olar pasiban. Bu gün dünyaları fəht edən rumlu, Olacaq qapının damğalı qulu. Süleyman tikdirən zamanda bina. Ona əcinnələr oldular bənna. Sən isə imarət tikdirən zaman, Mələklər oldular ona daşqoyan. Günəşin oduyla birləşən kövsər, Dağlarda aramsız əhəng düzəldər, Qafdan gətirilmiş daşları, həmən. Bürcləri tikilmiş sitarələrdən, Qiyməti üstündür belə bürclərin, İskəndər tikdirən bürclərdən, yəqin. Saxlanır burada gənc içində gənc, Sən də mərkəzində bir şahi-şətrənc. Bu şəhrə qoyarsaq ədalətlə ad, Deyərik, yəqin ki, Ədalətabad. Ona döşəmədir
bu doqquz fələk, Odur səkkizinci asiman, demək. Demişlər hər zaman alicənablar: Şəhərlər bu yerlə edər iftixar. Ey Keyvan şərəfli, Səmak cəlallı, Ey Rizvan sifətli, Behişt cəlallı. Vəsfində bu ağıl qalmışdır heyran, Daha söz qalmadı ki, edim bəyan. Sözlərin qüdrəti mədhinə çatmaz, İdrak bundan artıq məna yaratmaz. Bu həddən yuxarı yol tapmaz xəyal, Mədhini bundan çox deməkdir məhal. Qalan sözlərimi, şükrümü, hökmən, Kitabın sonunda deyəcəyəm mən.
Yüklə 236,35 Kb. Dostları ilə paylaş:
|