Me’yordagi foyda (normal profit) – bu iqtisodiy resurs sifatidagi tadbirkorlik qobiliyatini rag‘batlantirib turish uchun to‘lanadigan haq hisoblanadi. Agar biron-bir faoliyat turi me’yordagi foyda keltirmasa, tadbirkor bu faoliyat turi bilan shug‘ullanishdan to‘xtaydi va o‘zining kuch-quvvatini boshqa faoliyatga sarflaydi. Sarf-xarajatlarni ichki va tashqi xarajatlarga ajratish korxona iqtisodiy faoliyati samaradorligini oshirish yo‘llarini qiyosiy tahlil qilish imkonini beradi2.
Ishlab chiqarish hajmining o‘zgarishiga ta’sir qilish yoki qilmasligiga qarab xarajatlar doimiy va o‘zgaruvchi xarajatlarga bo‘linadi (3-chizma).
3-chizma
Ishlab chiqarish hajmining o‘zgarishiga (qisqarishi yoki ortishiga) ta’sir qilmaydigan xarajatlar doimiy xarajatlar (fixed costs) deyiladi. Doimiy xarajatlar (FC) ishlab chiqarish hajmining o‘sishiga bevosita ta’sir etmaydi va ishlab chiqarishning har qanday, hatto nolinchi hajmida ham mavjud bo‘ladi. Bunga korxonaning to‘lov majburiyatlari (qarzlar bo‘yicha foiz va boshqalar), soliqlarning ishlab chiqarish hajmiga bog‘liq bo‘lmagan turlari, amortizatsiya ajratmalari, ijara haqi, qo‘riqlash xizmatiga to‘lov, uskunalarga xizmat ko‘rsatish sarflari, boshqaruv xodimlari maoshi va shu kabilar kiradi.
O’zgaruvchi xarajatlar (variable costs) deb ishlab
O’zgaruvchi xarajatlar chiqarish hajmining o‘zgarishiga ta’sir qiladigan xarajatlarga (variable costs) aytiladi. Unga xomashyo, material, yonilg‘i, transport xizmati, deb ishlab ishchilar ish haqi va shu kabilarga qilinadigan sarflar kiradi.
chiqarish Ishlab chiqarishning har bir darajasida doimiy va hajmining o‘zgaruvchi xarajatlar yig‘indisi umumiy xarajatlar (total o‘zgarishiga costs)ni tashkil qiladi.
