2-mavzu. Psixologiya fan sifatida reja

1.3. Psixologiyaning mustaqil fan sifatida shakllanishi
Psixologiyaning mustaqil fan sifatida ajralib chiqishiga tabiat hodisalarning tajribalari va determinik tadqiqot muvaffaqiyati orqali zamin tayyorlangan. Psixologiya tarixchisi Nordenshelning aytishicha, o‘sha paytda ko‘p organik hodisalarga yangi tushunchani qo‘llashga shoshilishar edi. Shu yangi tushunchani ma’nosi shunday iborat ediki, butun borliq jonlimi, jonsizmi bitta yagona sodda aniq bir sabab bog‘lanishidir, bunga tayanib murakkab hayotiy ko‘rinishlarini soddaga aylantirish mumkin, deb aytgan. 40 - yillarda vitalistik qarashning tarafdori I. Myullerning boshchiligida yosh olimlar guruhi o‘z ustoziga qarama-qarshi chiqishdi. Shu o‘quvchilar, jumladan, Gelmgols va Dyuba Reyman tomonidan «yashirincha kollej» tashkil qilindi, keyinchalik u tarixga fizika- ximiyaviy maktab deb kiritilgan edi. Bu maktabning dohiylari - Gelmgols, Dyuba Reyman va boshqalar psixologiyani tajribali fan qilib ko‘rsatdi. Gelmgols, Dyuba Reyman va boshqalar ongni materiya sabablari orqali tushuntirib bo‘lmaydi, degan fikrga kelishgan. «Bu jarayonda insonning aqli» jahon siriga duch kelib, uni hech qachon yengib bo‘lmaydi” -dedi Dyuba. Tabiat hodisalari ustidagi juda ko‘p izlanishlar va muvaffaqiyatli tajribalar psixologiyaning alohida fan bo‘lib ajralib chiqishiga katta omil yaratadi. Psixologiya fanining rivojiga har xil fanlar, yo‘nalishlar olimlarning hissasi juda kattadir. Masalan: tabiiy hodisalarga fizikaviy matematiklar ko‘zi bilan qarash, ya’ni energiyani saqlanish qonuni hech qanday o‘zgarishsiz tirik organizmga tadbiq qilishni avvaldan fan tasdiqlab bergan bo‘lsa, keyinchalik undan voz kechildi, bunga sabab Ch. Darvin ta’limotlarini psixologiya faniga qo‘shgan hissasi va boshqalardir. Ch.Darvin 1970 yilda o‘zining «Odamning paydo bo‘lishi» nomli asarida odamdagi va hayvondagi emotsional holatlarni taqqoslab ko‘rdi va bu holatlardagi harakatlar mimikani kelib chiqishi va bularni ma’nosi haqida fikr yuritdi. Ch.Darvinning fikricha, bu harakatlar va mimikalar insoniyat tarixida ibtidoiy jamoa tuzumi davrida kerak bo‘lgan, ya’ni hayotiy zaruriyati bo‘lgan hayvonlar o‘ljasiga tashlanishdan oldin og‘izlarini katta ochib o‘kirgani singari odam ham ov paytida bu harakatlari bilan o‘zini himoya qilgan va hokazo. Ch.Darvin hozirgi turli mimika va harakatlarni ana shu ibtidoiy odamdan qolgan rudimentlar deb fikr bildirgan. Bularga odam o‘rganmaydigan, balki insonga instinkt sifatida tabiat tomonidan beriladi, deb aytgan. Bu bilan Ch.Darvin odamning emotsional holatini hech qanday odam psixologiyasiga bog‘lamay, balki uni hech qanday hissiz, fikrlamasdan bajariladigan bir fiziologik harakat deb ta’riflaydi. Bu bilan Ch.Darvin katta xatoga yo‘l qo‘ygan edi. Insondagi bu harakat va mimikalar, intonatsiya bu - jamiyat rivojlanishining mahsulidir. Jamiyat rivojlanishi bilan biologik formalar ham o‘sib, rivojlanib boradi. Bora-bora refleks haqidagi ta’limotlar ham o‘zgardi. Masalan, Xoll va Myuller reflektor yoyini hech qanday o‘zgarmaydigan yo‘llarini bog‘lanish deb odamdagi turli reaksiyalar tashqi muhit o‘zgarishida ongning ta’siri deb tushuntirganlar. Ular reflektor harakatlarida psixik ta’sirni umuman inkor etdilar va bu harakatga faqat fiziologik ma’no berdilar, xolos. Ularning bu ta’limotini 1853-yili nemis fiziologi Aflyuger inkor etdi, buning uchun u bitta baqani boshini olib, unga ta’sir qilganda uning qolgan qismi xuddi bir butun organizm, psixologik jarayon ekanligini tasdiqlab berdi. Myullerning fikricha, har bir sezgi organi bu alohida maxsus energiya bilan zaryadlangan apparatdir. Sezish esa ma’lum bir harakat sababli bu energiyaning apparatdan chiqishi bilan hosil bo‘ladi deb ta’kidlaydi. Gelmgols esa buni ya’ni sezishni psixologiya bilan bog‘laydi. Shunday qilib, psixologiya fani juda ko‘p tortishuvlarga sabab bo‘ldi. Psixofiziologiya deb nom olgan yo‘nalishda esa hamma psixik hodisalar ma’lum bir qonuniyatga bo‘ysunadilar va buni matematik hisoblash yo‘li bilan o‘rganish mumkin deyiladi. Bu yo‘nalishda nemis olimi Gustav Fexner ish olib bordi. U 1820-1830-yillarda Leypsigda fizika fanini olib borar edi va elektr sohasida ko‘p tajribalar o‘tkazar edi. Shunda u psixologiya bilan qiziqib qoladi. Uning fikricha, ong butun koinot bo‘ylab sochilib tarqatilgan, koinotdagi turli jismlarga esa jon berilgan, materiya esa psixikani teskari tomoni, aniqrog‘i, soyasi xolos deydi. Buni esa matematik hisoblashda tasdiqlashga harakat qilgan. XIX asr o‘rtalariga kelib nerv harakatlari juda ham katta tezlikda o‘tadi, hatto yorug‘lik tezligiga teng deb hisoblanar edi va buni hisoblash mumkin emas, deb kelinar edi. Lekin 1850-yilda Gelmgols bu muammoni yechdi. Hisobiga ko‘ra, bu harakat uncha katta emas, sekundiga bir necha o‘n metr edi xolos. Bu tadqiqotiga ko‘p olimlar hatto Gelmgolsning o‘z ustozi Myuller ham ishona olmadi. Gelmgols tajribasi faqatgina fiziologiya bilan bog‘liq bo‘lib qolmay, balki psixologiyaga ham taalluqli edi. Bu bilan u nerv sistemasidagi jarayonlar fiziologik jarayonlar kabi ma’lum. Psixologiyaning alohida fan sifatida ajralib chiqishida faqatgina fiziologik tajribalar sababchi bo‘lmasdan, balki falsafaning ham roli kattadir. Bu yo‘lda ingliz faylasuflari Djon Mill, Spenser va boshqalar ko‘p tadqiqotlar olib borganlar. Ota-bola Millar «psixologik ximiya», «psixologik fizika» yo‘nalishlarini yaratdilar. «Psixologik ximiya» yo‘nalishida ongni bir necha mayda elementlarga bo‘lish mumkin deb hisoblar edilar. Ongni sintez qilib xuddi kimyoviy reaksiyalardan yangi modda olingani kabi, yangi natijalarga erishish mumkin deb hisoblanar edi. Ongni mayda atomlarga bo‘lib, kimyoda Mendeleev jadvalidagi kabi yangi atomlar olish mumkin. Millning bu yo‘nalishi keyinchalik psixologizm deb nom olgan. Aleksandr Ben o‘zining ko‘p yillar mobaynida mashhur bo‘lgan ikki asarida, ya’ni «Emotsiyalar va erk», «Sezgi va intellekt» asarlarida psixologiya bilan fiziologiyani yaqinlashtiradi. U o‘zining bu asarlarida psixologiyani ko‘zda ko‘rinarli tomonlari: reflekslar, instinktga va odatga ko‘proq e’tibor berdi. Refleks organizmning tashqi muhit ta’siriga stereotiplar bilan javob beradi, xulq-atvor turli-tumanligini tushuntirishga javob bera olmas edi. Harakatning xohishi va erki bilan Ben o‘zining ta’limotida ongni faoliyatini organizm faoliyati bilan yakdil deb biladi, psixologiya va shunga o‘xshash boshqa yo‘nalishlarni inkor etadi. Biologik evolyusiyani psixologiya bilan bog‘lash davr talabiga aylanib bordi. Gerberd Spenserning «Psixologiya asoslari kitobi» bunga javob edi. Lekin bu asar ko‘p vaqt e’tibordan chetda qoldi. Darvinning evolyusiya ta’limotidan keyin esa Spenser evolyusion psixologiya asoschisi deb e’lon qilindi. Uning fikricha, ong bu yashash uchun kurashning muhim qurolidir. Psixologiya bu ichki hodisalarni o‘zaro munosabati yoki tashqi hodisalarni o‘zaro munosabati emas, balki bu ikki harakat hodisaning ta’siridir. Shunday qilib, psixologiya fanining mustaqil fan sifatida ajralib chiqishiga, uning rivojlanishida hech qaysi fan yo‘nalishi chetda qolgani yo‘q. Psixologiya alohida fan sifatida o‘rganilayotganligiga yuz yillar bo‘ldi. Ungacha uzoq vaqt davomida bu falsafa, diniy bilimlar qatorida edi. Psixologiya boshqa nomlar bilan ham o‘rganilar edi. Masalan, pnevmatologiya, mental falsafasi va hokazo. Psixologiya tarixini biz faqatgina falsafada emas, balki yuqorida aytganimizdek biologiya, meditsina, pedagogika, sotsiologiyada ham ko‘rishimiz mumkin. 1873-yilda Sechenovning psixologiyani qayta ishlab o‘rganishni ob’ektiv fan sifatida taklif etadigan «Psixologik etyudlar» asari nashr qilindi. Bu asarning asosini materialistik metodologiya tashkil etar edi. Sechenov pomeshchiklar oilasida katta bo‘lgan. U Peterburgdagi harbiy injenerlar bilim yurtini tamomlab, oliy texnika injeneri ma’lumotini olgandan so‘ng Moskva universitetining meditsina fakultetiga o‘qishga kirdi. III kursdan boshlab falsafa fanining tarkibida bo‘lgan psixologiya bilan shug‘ullana boshladi. Uning ta’biricha, «falsafaga moskvachasiga ishtiyoq» ijodida keyinchalik muhim rol o‘ynaydi. Universitetni tamomlab, Germaniyadagi Gelmgols Dyuba-Reyman laboratoriyasiga ilm o‘rganish maqsadida bordi. 1860-yilda Germaniyadan vataniga qaytgan Sechenov Peterburgda medikaxirurgik akademiyasining 1-rus fiziologik maktabini tashkil qildi. Bu maktab fizika- kimyoviy yo‘nalishda edi. Bu davrda kelib Rossiyada eski iqtisodiy taraqqiyot yemirilayotgan, sinflar orasidagi qarama-qarshiliklar va ziddiyatlar rivojlanayotgan edi. Bu ziddiyatlar bilan bir paytda odam tanasining tuzilishi, uning organizmi va psixik funksiyaning o‘zgarishi masalasi ham mavjud edi. Sechenov va Chernishevskiyning asosiy raqiblaridan biri bo‘lgan P.D. Yurkevich shunday yozgan edi: hozirgi zamonda fiziologlari kundalik hayotidagi o‘zgarishlarni hamda bu o‘zgarishlarni paydo bo‘lishi va sabablarini ortiqcha o‘rganmoqda. P.D.Yurkevich va uning tarafdorlari fikrini «Sovremenik» jurnali xodimlari qoralashib chiqdilar. Ular fiziologik va psixologik hodisalarning materialistik dunyoqarash nuqtai-nazaridan yoqlab chiqdilar. I.M.Sechenov revolyusion demokratik intellegensiya bilan yaqin aloqada bo‘lib «Nima qilmoq kerak?» asarini yaratgan. Jon haqidagi bahslar keskinlashgan paytda Sechenov miya ustida olib borgan ekperementlarida tormoz markazlari, ya’ni harakat aktivligini ushlab turadigan qo‘zg‘alish, «lokalizatsiya» qilingan nerv markazlarini ochib beradi. Bu buyuk kashfiyot edi. Bu bilan u nafaqat bosh miya fiziologiyasida yangi bo‘lim ochdi, balki bu organizmning funksiyalari haqidagi tasavvurlarni umuman o‘zgartirib yubordi. Bu kashfiyot fiziologik ongga tormozlanish haqida yangi tushuncha olib kirdi. Olim bu bilan esa tormozlanish va qo‘zg‘alish o‘rtasidagi o‘zaro munosabatga aloqador bo‘lgan neyrodinamik muammolarning keng kompleksini ochib berdi. Lekin bu keyinroq sodir bo‘lgan edi. O‘sha vaqtda Sechenov uchun muhim narsa shu ediki, u tajriba yo‘li bilan miya moddasini kichkina bir bo‘lagidan chiqayotgan iroda asrlar bo‘yi yurakdan chiqadi deb hisoblanib kelinayotganligi noto‘g‘ri ekanligini isbotlab berish kerak edi, ya’ni inson irodasi faqat ruhga emas, balki inson organizmining bir bo‘lagi hisoblangan miya faoliyatiga bo‘ysunishini isbotlashi kerak edi. Axir iroda fe’l-atvorning eng ishonchli belgisi qo‘zg‘ovchilarga qarshi tura olishni bilish, shartsiz impulslarni ushlab qolish edi. Bu belgilarning hammasi eksperement guvohlik bergani kabi markazdan miyaga tortiladi. Bu kashfiyotdan foydalanib, Sechenov 1863-yil «Sovremennik» jurnaliga o‘zining «Inson miyasining reflekslari» nomli birinchi psixofiziologik traktatini yozadi. Sechenov maqolasidagi g‘oyalar rus zamini bo‘ylab uzoqlarga tarqaldi. Sechenov 1866-yilda «Nerf sistemasining fiziologiyasi», 1867-yilda «Sezgi organining fiziologiyasi» nomli asarini yozdi. Sezgi organining fiziologiyasi ustida ish olib borish jarayonida Sechenov psixologiyaga ham to‘xtalib o‘tdi. Kavelinning asariga javobida hamda «Kim va qanday psixologiyani o‘rganadi?» (1872) nomli maqolasida Sechenov psixologiyani maxsus fan sifatida tan oladi. Uning fikricha, psixologiyaning fiziologlar yaxshi o‘rgana oladilar. 1870-yillarning boshlarida hali psixologiya fan sifatida tan olinmagan edi, shuning uchun faylasuflarda uni tushunadigan g‘oyalar yurar edi. Inson psixikasi haqida Sechenovga Leybnis, Shopengauer, Gelmgols va boshqalar o‘z fikrlarini bildirgan edilar. Sechenov ta’limotiga binoan psixika yuksak darajada tashkil topgan materiyaning xususiyati yoki miyaning mahsulidir. Odatda, psixika tashqi dunyoning sezgi organlari orqali insonning miyasida bevosita ta’sir etish asosida vujudga kelib, bilish jarayonlari, shaxsning xususiyatlari, holatlari, diqqati, his-tuyg‘usi, xarakter xislatlari, qiziqish va ehtiyojlarida o‘z ifodasini topadi. Psixikaning negizida miyaning reflektor faoliyati yotadi. Tashqi dunyodan kirib keladigan qo‘zg‘atuvchilarga ichki yoki tashqi biologik organlar javob reaksiyasini bildiradi. Bosh miya katta yarimsharlarida vujudga keladigan muvaqqat bog‘lanishlarni psixik hodisalarning fiziologik asoslari hisoblanadi va ular tashqi ta’sirining natijasida hosil bo‘ladi. Muvaqqat nerv bog‘lanishlari nerv jarayonlarining irraditsiyasi, konsentratsiyasi hamda o‘zaro induksiyasi qonunlari zamirida ro‘y beradi. Bu qonunlar yig‘indisidagi muvaqqat bog‘lanishlar assotsiatsiyalari qanday yuz berayotganini, qanday shart-sharoitda tormozlanishi muvaqqat bog‘lanishlarning yo‘qolayotganini yoki paydo bo‘layotganini tushuntirish imkonini beradi. Psixofiziologik qonuniyatlariga binoan miyaning funksiyasi muvaqqat nerv bog‘lanishlarining birlashishi mexanizmi hamda analizatorlar faoliyati mexanizmlari ta’sirida hosil bo‘ladi. Psixikani tadqiq etish insonning butun ongli faoliyatini uning ham nazariy, ham amaliy hayot faoliyatini o‘rganishdir. Sechenov ham o‘zining «Bosh miya reflekslari» asarida o‘sha zamon fiziologiyasining ilg‘or yutuqlariga va shaxsiy tekshirishlariga asoslanib turib, odamning psixik faoliyati qandaydir moddiy bo‘lmagan ruhning namoyon bo‘lishi emas, balki faqat miyaning faoliyatidir xolos, deb dadillik bilan aytadi. Sechenov psixik jarayonlarning asosi bosh miya reflekslaridir, degan ta’limotni ilgari suradi. «Ongli va ongsiz psixikaning barcha harakatlari, - deb yozadi u, - o‘zining kelib chiqishi jihatidan reflekslardir». U ilmiy psixologiyaning asosiy vazifasi bosh miya funksiyalari bo‘lgan psixik jarayonlarning kelib chiqishini o‘rganishdan iborat deb hisoblaydi. U yana shunday deydi: «Psixik hodisalarning ilmiy jihatdan haqiqiy analiz qilib berishning kaliti fiziologiyaning qo‘lidadir». Sechenovning psixik jarayonlarni mohiyatini tushuntirib beradigan asosiy qonun - qoidalari mana shulardan iborat edi.