3 -amaliy mashg’ulot

 
Insulinni kiritishga mo‘ljallangan qurilmalar. 
Shprits ruchka kabi 
insulin ineksiyasi uchun yangi qurilmalar 1980 yildan boshlab mavjud. Ushbu 
uskunalar dozalashdagi katta aniqligni ta’minlaydi va
ineksiya jarayonining o‘zini soddalashtiradi. Shprits ruchkalar qisqa ta’sir 
ko‘rsatadigan insulinlar, o‘rtacha ta’sirli insulinlar uchun chiqarilib va 3 mllik
tayyor insulin aralashmalari xolatida chiqariladi.
Zamonaviy shprits ruchkalar doza aniqligi va ineksiya xavfsizligini 
kafolatlaydi, bemorni har qanday sharoitda tezda ineksiya qilishiga imkon beradi va 
ayni paytda insulinni saqlash uchun ishonchli bo‘ladi. Insulin dozimetridagi 0.5-
1-2 TB dozalashni aniqligini oshiradi, shprits ruchkaning dozasi ovoz bilan amalga 
oshadi, bu esa ularni ko‘rish o‘tkirligi pasaygan bemorlarga foydalanishni 
Insulin preparatlari 

---

osonlashtiradi. Yuqoridagi qurilmalarda 8 va 12 mm uzunlikdagi bir martalik igna 
ishlatiladi. 
Insulin pomalari (tanaga joylashtiriladigan insulin dozatori) tanaga
o‘rnatilgan igna orqali (har 2-3 kun ichida ineksiya maydoni o‘zgartiriladi), qisqa 
(ultraqisqa) ta’sirli insulinni kun davomida past tezlikda kiritadi va bu tezlik 
kunning har bir qismi uchun turli xil bo‘lishi mumkin. SHu usul bilan insulin bazal
sekretsiyasi simulyasiya qilinadi. Har bir taomdan oldin (nafaqat asosiy qismidan 
tashqari), bemor qonda glyukoza miqdorini o‘lchaydi, undan keyin u nima va 
qancha ovqat eyishni rejalashtiradi, insulin dozasini o‘zi hisoblab chiqaradi va
dozatordagi tugmachani bosib, uni kiritadi. Shu tarzda ovqatga insulinining 
sekretsiyasi simulyasiya qilinadi. 
Albatta, pompa bilan insulinoterapiya sog‘lom odamda insulin ishlab chiqarishga 
o‘xshashdir va ko‘plab afzalliklarga ega, masalan, ineksiya sonini kamaytirishga, 
ovqatlanish vaqtlari va iste’mol qilinadigan uglevodlarga ko‘proq 
moslashuvchanlikni keltirib chiqaradi. Biroq, insulin pompasi bilan kuniga bir necha 
marta ukol yoki shprits ruchka bilan kiritilgan insulin rejimi o‘rtasida fundamental 
farqlar mavjud emas. Aslida ikkala holatda bemor tomonidan glyukoza miqdorini
tez-tez tekshirishni talab qiladi.