1 0 3
vaziyat yetilishini yillar davomida kutganlar, axiyri adolat g‘olib
chiqqan kunlarga yetganlar. Siz ham yetursiz, ishoning!
– Ishondim, onajon! Siz bilan egachim mening dilimda o‘chib
qolgan umid chiroqlarini qayta yondirganday bo‘ldilaringiz.
Minba’d men doim Sohibqiron bobokalonimizdan saboq olib ish
tutgaymen!
Onasi in’om qilgan buyuk meros chindan ham Boburning
dilini ravshan qilib yuborgan edi. Ular kelib tushgan bog‘da
o‘riklar oppoq bo‘lib gullagani endi uning ko‘ziga tashlandi.
Daryo bo‘yidagi qalin chakalakzorda bulbullar basma-bas say-
rayotgani qulog‘iga chalindi. Ayvonga chiqqanda kechki shabada
yuziga ipakday mayin salqinlik berdi.
* * *
Ammo bu mas’ud damlardan keyin kelgan kunlar, oylar, hatto
yillar lomakon
1
lik va sargardonlikda o‘ta boshladi. Sohibqiron
bobokalonidan saboq olib yashashga ahd qilgan Bobur buning
qanchalik qiyin bo‘lishini o‘z boshiga og‘ir kunlar tushganda
bildi. U onasi in’om qilgan sandiqdagi xotirotlarni takror-takror
o‘qib, Sohibqiron bobosini yigitlik paytidagi ismi bilan xayolida
Temurbek deb atashga o‘rgandi. Temurbek yigirma besh yoshida
Samarqand va Shahrisabzdagi xonumonidan judo bo‘lgani va ota
yurtining to‘rt tomoniga bosh urib najot izlagani Boburning
hozirgi ahvolini eslatardi.
To‘g‘ri, Temurbekka tajovuz qilgan Ilyosxo‘ja va Amir Bek-
chiklar Ahmad Tanbaldan yuz chandon qudratliroq va xatarliroq
edi. Ular Temurbekni tutib olib o‘ldirish uchun minglab odam-
larni safarbar etadilar. O‘lim xavfi yillar davomida Temurbek
bilan izma-iz yuradi. Qoraqum sahrosidan narida, Xiva bo‘sa-
g‘asida Temurbek oltmish yigiti bilan ming kishilik yov qursho-
vini qo‘lda qilich bilan yorib chiqib, qutulib ketadi.
Endi o‘n yetti yoshga kirayotgan Bobur hali bunday dahshatli
xatarlarga duch kelgan emas. Faqat ota yurtidan ayrilib, lomakon
1
Dostları ilə paylaş: