A k ġ f k a m a L
Yüklə 10,02 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
YaĢamaq -mübarizə deməkdir. Kim bu mübarizədə
qalib gəlirsə, o da yaĢayır. Fevralın 12-də bizə toplanış komandası verildi və Cəmilli kəndinin yaxınlığında yuxarı komandanlıqdan bizə bildirildi ki, Murovdağdan aşan yeganə yol ermənilər tərəfindən tutulmuş və briqada mühasirədə qalmışdır. Biz mövqeləri tərk edərək Murovdağa qalxmağa məcbur olduq. Döyüşdə belə şeylər çox olur. Lakin, mühasirə vəziyyətində olduğumuzu dəqiqləşdirdik. Biz bir neçə zabit: “Nə olsun ki. mühasirədəyik, döyüşmək lazımdır”-deyərək digər komandirləri də bu fikirlə razı salmaq istəsək də, heç kəs bizimlə razılaşmadı. Çıxılmaz vəziyyətdə qalmışdıq. Artıq gec idi, əsgər və zabitlər arasına küy və vahimə düşmüşdü. Yuxarı komandanlıqdan isə burada heç kəs yox idi. Ən azı iki sutka qanlı-qadalı, qarlı dağlarla ac-susuz, yuxusuz dayanmadan yol getmək, donmamaq lazım idi. Çünki bu hadisə bir neçə dəfə bizim başımıza gəlmişdi və biz Murovdağa qalxmağın ölümlə üzbəüz olduğunu çoz yaxşı bilirdik... Bu qədər uğurlu döyüşlərdən sonra geri çəkilmək, qan töküb, şəhid verib azad etdiyimiz əraziləri döyüşsüz düşmənə təslim etmək bizim üçün çox ağır idi. Bunu özümüzə bağışlaya bilmir, təhqir olunmuş kimi, kor-peşman qarşıdakı qarlı dağlara baxa-baxa addımlayırdıq... Qucağında göz açmışıq, Dağlar bizi bağışlamaz, Nemətini çox dadmışıq, Bağlar bizi bağışlamaz. Xəyalıma duman çökər, Ürəyimə güman çökər. Ulu dağlar qan-yaş tökər, Ağlar, bizi bağışlamaz... Murovdağın Bozlu kəndi istiqamətindəki ətəklərində vertalyotla xeyli yaralı daşınmışdı. Lakin beş nəfər yaralını götürməyə gələn vertalyot oranı zəbt etmiş ermənlər tərəfindən güclü atəşə məruz qalır. Vertalyot həmin yaralıları və onların yanında olan iki əsgəri götürə bilmir. Yaralıları mühasirəyə alan düşmən onları atəşə tutur. Düşmən atəşinə atəşlə cavab verən yaralı əsgərlər xeyli erməni məhv edirlər. Onlar düşmənə təslim olmaqdansa, ölümü üstün tutaraq son damla qanları qaladək vuruşurlar və qəhrəmancasına həlak olurlar. Sıravi əsgər göyçaylı Babayev Qadirin dediklərindən: “Murovdağın ətəklərinə çatanda vertalyot gəldi və biz 50 nəfərədək yaralı əsgərləri vertalyota qaldırıb yola saldıq. Biz Murovdağın ətəklərində idik. Bizdən xeyli aşağıda dərədə isə 5 yaralı və onların yanında iki əsgər 246 qalmışdı. Ikinci dəfə vertalyot qayıdanda Susuzluq dağının zirvəsini ələ keçirmiş düşmən bizi və vertalyotu iri çaplı pulemyotlarla atəşə tutdu. Mən iki nəfərlə Murovdağın ətəyində, iki əsgər isə Bozdu kəndinin yaylaq yerində 5 yaralı ilə vertalyot gözləyirdik. Hər tərəfdən atəşə məruz qalan vertalyot enməyə macal tapmadı və bir neçə dəfə dövrə vurduqdan sonra Murovdağı aşaraq görünməz oldu. Ermənilər bizə atəş açaraq aşağıdakı yaralılara doğru hər tərəfdən hücuma keçdi. Son gülləmiz qalanadək döyüşdük. Güllələrimiz qurtardı. Biz hərəmiz sonuncu gülləmizi özümüz üçün saxlamışdıq. Düşmən bizdən xeyli aşağıda olan yaralılara yaxınlaşmışdı. Həmin yaralı əsgərlər və onların yanındakı iki əsgər düşməni yaxına buraxaraq qəfil atəşlə onları bir-bir qarın üstünə sərirdi. Amansız və acınacaqlı bir döyüş gedirdi. Ermənilər hər tərəfdən yaralıları mühasirəyə almışdı. Bizim güllələrimiz qurtardığı üçün yaralılara yaxınlaşa bilmir, uzaqdan onların ermənilərə qarşı necə rəşadətlə döyüşdüklərinə tamaşa edirdik. Bu qeyri-bərabər döyüşdə yaralı əsgərlər düşmənin 15 əsgərini məhv edərək, özləri də qəhrəmancasına həlak oldular”. * * * Babaşlar kəndinin kənarında tövlədə gizlənən bir dəstə yaralı əsgər və zabitlər isə dəfələrlə düşmən hücumunun qarşısını mərdliklə ala bilmişlər. Həmin döyüşlərin iştirakçısı İlham Əzimovun dediklərindən: “Fevralın 11-də Lev kəndi ətrafındakı döyüşdə yaralandıqdan sonra məni və bir neçə başqa yaralıları Babaşlar kəndinin tövlələrinə daşıdılar. Döyüş yoldaşlarım Qoşqar Tağıyev, Xalid Həmidov, Mahir Abbasov, Saleh Məmmədov və digərləri bizim döyüş meydanından çıxarılmağımız üçün çox əziyyət çəkdilər. Onların bir hissəsi düşmənlə döyüşərək onların yaxınlaşmasını ləngidir, bir hissəsi isə bizim yaralarımızı sarıyır və bizi arxaya çəkirdilər. 30 nəfər yaralılar arasında Yaşar adlı bir zabit də var idi. O, bizə yaxşı məsləhətlər verir, geriyə çəkilməmizi təşkil edirdi. Sağ- salamat olanlar isə cəmi 8 nəfər idi. Göydən papaq-papaq qar yağırdı. Həm aclıq, həm susuzluq, həm də yaralarımız bizi əldən salmışdı. Biz sağ-salamat olan döyüş yoldaşlarını inandırmağa çalışırdıq ki, bizim yanımızda qalmaları mənasızdır. Geci-tezi düşmən bizi tapacaq və qeyri- bərabər döyüşdə hamımız həlak olacağıq. Biz həmin 8 nəfər salamat olan əsgərlərin gedib bizə kömək gətirmələrinin daha vacib olmasını başa salmağa çalışırdıq. Onlar isə bizi heç vaxt tərk etməyəcəklərini bildirirdilər. Nəhayət qərara gəldik ki, onlar bizə bir az ərzaq tapıb versinlər və sonra kömək gətirməyə getsinlər. Fevralın 14-də onlardan 3 nəfəri ərzaq axtarmaq üçün getdilər və bir daha geri qayıtmadılar. Buna görə də biz məcbur olub yerimizi dəyişməyə çalışdıq. Yaralı zabit Yaşar |