A k ġ f k a m a L
Yüklə 10,02 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Səngərdə bitən ömür
Briqada qərərgahından vacib bir məlumat daxil olmuşdu. Onda mən taborun qərərgah rəisi vəzifəsində xidmət edir, eyni zamanda tabor komandiri vəzifəsini də icra edirdim. Həmin axşam bölük və tağım komandirlərini qərərgaha çağırıb məlumatı onlara çatdırdım. Əsgərlərin gecələr keşıkdə ayıq-sayıq durmalararı üçün nəzarəti artırmağı və bütün komandirlərə gecələr yatmamağı əmr etdim. Özüm isə bir daha səngərlərə baş çəkdim. Əvvəlcə birinci bölüyün səngərlərini gəzdim, əsgər və zabitlərlə bir daha görüşüb söhbət etdim. Səngərlərin qarşısındakı kol-kos və cəngəllərin təmizlənməsi, ön mövqeyin qaydaya salınması üçün əlavə tapşırıqlar verdim. İstehkam tağımı komandirinə isə minalı sahələrin yenidən minalanmasını tapşırdım. Çünki bəzi yerlərdə minaları çöl heyvanları partlatdığı üçün minalı sahələr bərpa olunmalı idi. 1-ci bölüyün səngərlərinin qarşı tərəfləri kolluq və su arxları ilə əhatə olunduğundan düşmən kəşfiyyatının hərəkəti üçün ən əlverişli yerlər sayılırdı. Xisusilə sağ cinahdakı “Ağ ev”in (əvvəllər tarla düşərgəsi olan evi şərti olaraq “Ağ ev” adlandırırdıq) ətrafında keşikçilərin sayının artırılmasını bölük komandirinə tapşırdım. Düşmən bu kolluqlardan istifadə edib səngərlərimizə yaxınlaşa bilərdi. Çünki bizim kəşfiyyatçılar düşmən səngərlərinə qədər, hətta düşmən mövqelərinin içərilərinə də sərbəst gedib-qayıdırdılar. Sonuncu dəfə qonşu taborun kəşfiyyatçıları düşmən qazmasını partlatmış və bir düşmən əsgərini əsir götürmüşlər. Elə briqada qərərgahından daxil olan məlumat da bununla əlaqədar idi: düşmən kəşfiyyatçılarının əvəz çıxmaq üçün səngərlərimizə soxulmasına imkan verilməməlidir. Bunun üçün ehtiyatlı olmaq vacib idi. Iki il idi ki, düşmənlə “atəşkəs” imzalanmışdı. Bi illər ərzində düşmən dəfələrlə atəşkəsi pozsa da yenidən müharibənin başlanması ehtimalı az idi. Çünki düşmən istəyinə çatmış, Dağlıq Qarabağı tamamilə işğal etmiş, üstəlik də ətraf bölgələrin böyük bir hissəsini işğal altında saxlayırdı... Artıq bizimkilərin düşmən əsgərinin əsir götürməsindən düz iki həftə keçmişdi. Mənim ehtimalıma görə düşmən bir həftədən tez olmayaraq bir “iş” görməzdi. Lakin, iki həftə keçdiyinə baxmayaraq hələ də rahat ola bilmirdim. Öz-özümə fikirləşirdim ki, düşmən mütləq əvəz çıxmağa çalışacaq. Məndə nə isə bir narahatlıq var idi. Hər dəfə briqada qərərgahına gedəndə əməliyyat bölməsindən qonşu taborların və ya hərbi hissələrin ön mövqelərindəki vəziyyətlə maraqlanır, bir hadisənin baş verib-verməməsini öyrənirdim. Hələlik nisbi sakitlik idi. * * * 324 Sərin yaz gecələrindən biri idi. Birinci bölüyün ön mövqelərini yoxlayarkən keşikdəki əsgərlərlə salamlaşır, onların əhvallarını soruşur və bəzən onlara iradlarınmı bildirirdim. Bölük komandiri baş leytenant Zakir Qocayev bu tapşırıqları yerindəcə həll etməyə çalışırdı. Mən həmin tapşırıqlarının yerinə yetirilməsini yoxlamaq üçün iki gündən sonra bir daha gələcəyimi baş leytenant Z.Qocayevə bildirdim. Qəbirstanlığın sol tərəfindəki səngərlərə yaxınlaşanda bizi manqa komandiri çavuş Canbaxışov Camal və Musayev Zahid qarşıladı. Onlar məlumat verərək ermənilər tərəfdə nə isə bir sakitlik olduğunu bildirdilər. Onlar həmişəkindən daha az səslərin eşidildiyini, düşmən əsgərlərinin isə daha tez-tez göründüyünü bildirdilər. Mən düşmən mövqelərinin hər an nəzarətdə saxlamağın və keşikdə ayıq-sayıq olmağın vacibliyini dedim. əlavə etdim ki, düşmən əvəz çıxmaq üçün nə isə edəcəkdir. Həmçinin yuxarı komandanlıqdan alınmış məlumatları bir daha onların yadına saldım və əsasən gecələr ehtiyatlı olmağı tapşırdım. Üçüncü bölüyün səngərlərini yoxlamaq daha uzun çəkdi. Bölüyün sağ cinahı həm də taborun sağ cinahı idi. Xaçınçay sahilindəki axırıncı mövqedən-“Çınqıl təpə”dən-qayıdanda artıq gecə yarıdan keçmişdi. Burada da əsgər və zabitlər bildirdilər ki, iki gündür ki, düşmən tərəfdə qeyri-adi bir sakitlik hökm sürür. Hər gün ara-sıra səngərlərimizi atəşə tutan düşmən nədənsə cəbhəboyu susurdu. Kəşfiyyatçıların və keşikdə duran əsgərlərin dedikləri bu “susmaq” mənim şübhələrimi daha da artırmışdı. Bu o demək idi ki, düşmən nə isə ciddi bir iş üçün hazırlıqdadır. Amma nəyə hazırlaşır, necə hazırlaşır, düşmənin məqsədi nədir? Bu suallar bir an belə məni rahat buraxmırdı. Buna görə də hər gecə səngərlərdə olur, əsgərlər və zabitlərlə söhbətlər aparır, onlara dönə- dönə ehtiyatlı olmağı və keşikdə ayıq-sayıq durmağı tapşırır, silah və sursatın vəziyyəti ilə maraqlanır, telefon və ratsiyalarla bölüklərin tam təmin olunmasına çalışır, bəzən əsgərlərlə səhərədək keşikdə qalırdım... Mən rabitəçi əsgərlər-Ramil və Yaşarla-bütün gecəni səngərləri gəzdiyim üçün bərk yorulmuşdum. idman kostyumunun dizləri və ayaqqabılarım islanmışdı. “Ağ ev”in yaxınlığındakı bataqlıqdan keçərkən hər üçümüzün ayaqlarına su dolmuşdu. Təpənin yanı ilə minaatan batareyasının mövqelərinə tərəf yaxınlaşmağa başladıq. Gecənin qaranlığında keşikdəki əsgər “Dur, kimdir gələn?” komandası verdi. Mən “Qərərgah rəisi kapitan Kamalovdur”-dedim və əl çırağını üzümə tutdum ki, əsgər məni tanısın. Keşikçi məni tanıyan kimi, o, batareya komandiri baş leytenant Ə.Abbasovu çağırmaq istədi, lakin mən ehtiyac olmadığını bildirdim və biz oradan qərərgaha qayıtdıq. * * * 325 Qərərgaha qayıdanda saat 3 olardı. Mən qərərgahda-öz otağımda bir az yatıb dincəlmək istədim. Təzəcə uzanmışdım ki, bu zaman ön mövqelərdən güclü atəş səsləri eşidilməyə başladı. 1-ci bölüyün mövqelərindən - qəbirstanlıq tərəfdən güllə səsləri eşidilirdi. Səsləri ayırd etmək üçün başımı pəncərədən çölə çıxardım. Taborun qərərgahı kəndin mərkəzində uşaq bağçasında yerləşirdi. Qərərgahla ön mövqe arasında 800-850 metrədək məsafə olduğundan atılan bəzi güllələr ətrafdakı evlərin divarlarına dəyib ora-bura çovuyurdu. Atəş avtomat və pulemyotlardan atılırdı. Birinci bölüyün dayaq məntəqəsi atəşə tutulmuşdu. Həm düşmən silahlarının səsi gəlirdi, həm də bizimkilərin avtomatları şaqqıldayırdı. Belə atışmalar son vaxtlar tez-tez baş verirdi. Ona görə də əvvəlcə buna əhəmiyyət vermədim, elə-belə mövqe atışması olduğunu zənn etdim. Birdən müxtəlif səslər içərisindən qumbara Yüklə 10,02 Mb. Dostları ilə paylaş:
|