Adabiyotda hayotni badiiy ifodalashning uch turi mavjud: - epik; - lirik; -
dramatik.
Adabiyotni bu kabi uch turga bo`lish qadim zamonlardan ma’lum bo`lib,
hozirgacha davom etib kelyapti. Demak, ana shu uch tur hayotni ifodalash
vazifalariga to`la muvofiq keladi. CHunki ana shu uch Shaklda badiiy adabiyot
insonning bir daqiqalik tuyg`u
va kechinmalaridan tortib, butun bir tarixiy davr
voqeligini ifodalashgacha bo`lgan ulkan vazifani uddalay oladi.
Hozirda ham adabiyot hayotni aks ettirish usuliga ko`ra uch turga bo`linadi.
Har bir tur, o`z navbatida, hayotni ifodalash vazifalariga to`la muvofiq keladi.
CHunki ana shu uch Shaklda badiiy adabiyot insonning bir daqiqalik tuyg`u va
kechinmalaridan tortib, butun bir tarixiy davr voqeligini ifodalashgacha bo`lgan
ulkan vazifani uddalay oladi.
Hozirda ham adabiyot hayotni aks ettirish usuliga ko`ra uch turga bo`linadi.
Har bir tur, o`z navbatida, hayotni
ifodalash Shakliga qarab, o`z ichida bir necha
janrga bo`linadi. Masalan, epik tur:
- epos, roman, roman-epopeya, qissa, hikoya, ocherk.
Dramatik tur:
- tragediya, komediya, drama, tragikomediya.
Lirik tur:
- umuman, kichik lirik Shakldagi barcha lirik she’r Shakllarini o`z ichiga oladi.
Bundan tashqari, u yoki bu turga kiritish mumkin bo`lmagan Shakllar ham
mavjud. Liro-epik tur ana shunday o`rtaliq turlardan sanaladi.
Liro-epik tur:
- she’riy roman, doston, ballada, masal.
Har bir janr hayotiy voqelikni aks ettirish xarakteriga ko`ra o`z
ichida bir
necha turga bo`linadi: tarixiy roman, maishiy roman, psixologik roman,
falsafiy
roman, fantastik roman, sarguzasht roman, satirik roman, sotsial roman va hokazo.
Bu kabi tur va janr xillari ko`pincha
sof holda emas, bir-biriga aralashgan holda
uchraydi.
Badiiy adabiyotning bu rang-barang tur va janrlarga bo`linishi tasvir ob’ekti
taqozosi bilan vujudga kelgandir.
Biroq san’atkorning roman yoki lirika janriga murojaat qilishi sabablarini
bevosita hayot voqeligiga bog`lab qo`ya berish adabiy jarayonni vulpgarlashtirish
bo`ladi. San’atkorning u yoki bu janr Shakllarga murojaat
qilishi uning mahoratiga
ham bog`liqdir. Ba’zi san’atkorlar buyuk iste’dodga ega bo`ladilar va adabiyotning
barcha tur va janrlarini mukammal egallaydilar. SHuning uchun hayot voqeligi
taqozosi bilan istalgan janrda asar yarata oladilar. Masalan, Pushkin, Oybek
barcha
janr Shakllarida ham muvaffaqiyat bilan ijod qilganlar. Ayrim san’atkorlar u yoki bu
janr Shaklida alohida qobiliyat ko`rsata oladilar. Masalan, I.Turgenev barcha
janrlarda ham yozib ko`rgan, biroq roman va novellada katta mahorat ko`rsatib, shu
janrlar ijodchisi bo`lib qolgan. A.Qahhor va S.Ahmad asosan, hikoyachilikda
mashhurdirlar. Hamza esa drama va lirikada, K.Yashin dramaturgiyada, A.Qodiriy
romanchilikda mahorat ko`rsatishgan.
Muayyan janr turini har bir xalq adabiyoti, har bir san’atkor o`z tajribasi, milliy
hamda o`ziga xos xususiyatlar bilan boyitadi.
Badiiy adabiyotning bu kabi tur va janrlarga bo`linishi uzoq tarixiy taraqqiyot
natijasidir. Eng qadim zamonlarda san’at sinkretik bo`lgan. U o`zida
adabiyot va
san’atning barcha turlariga xos xususiyatlarni mujassamlagan. Unda san’atda lirik,
epik, dramatik, teatrlashgan, musiqaga xos xususiyatlar bir paytning o`zida namoyon
bo`lgan. Keyinchalik bu kabi sinkretizm (aralashlilik) san’atidan san’atning ayrim
sohalari, ayrim sohalardan esa uning tur va janrlari ajralib chiqa boshlagan. Biroq bu
taraqqiyot barcha xalqlarda ham bir xil va bir tartibda bo`lavermadi. Bunga har bir
xalqning tarixiy xususiyatlari, Sharoiti va milliy xususiyatlari taqozo qildi. SHu bilan
birga, davr taqozosi bilan u yoki bu janr alohida rivojlanadi. SHuning uchun ham u
yoki bu janr
namunalarini tahlil qilganda, uni davr bilan bog`liq holda o`rganish
kerak.
Dostları ilə paylaş: