Al-lulu vəl-mərcan
Hər Səxoş Edən Şeyin Şərab Və Hər Şərabın Haram Olması
Yüklə 5,61 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- «Mühacirlərdən əvvəl (Mədinədə) yurd salmış və (Peyğəmbərə qəlbən) iman gətirmiş kimsələr (ənsar) öz yanlarına (şəhərlərinə) mühacirət
|
1301. Aişə rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: “Sərxoşluq verən hər bir içki haramdır”. (Buxari 242, 5586, Muslim 5329, 5330, 2001/68)
1302. Əbu Musa əl-Əşari rəvayət etmişdir ki, Peyğəmbər onu Yəmənə göndərdikdə Əbu Musa ondan orada düzəldilən içkilər barədə soruşdu. Peyğəmbər: “Nədir o?” Əbu Musa: “Bit və mizrdir” dedi. Onda Peyğəmbər: “Sərxoşediçi hər bir şey haramdır.”(Hədisi danışan ravi demişdir): “Mən Əbu Burdədən soruşdum: “Bit nədir?” Dedi: “Bal şərabıdır.” Soruşdum: “Bəs mizr nədir?” dedi: “Arpa şərabıdır.” (Buxari 4343, 4344, 6124, 7172, Muslim 5332, 1733/70)
Ondan Məhrum Olmasıyla Cəzalandırılması
1303. Abdullah İbn Ömər rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: “Hər kim bu dünyada şərab içər və tövbə etməzsə, axirətdə (içənlərə ləzzət verən) şərabdan məhrum olar.” (Buxari 5575, Muslim 5340, 2003/76)
587
Olması
1304. Səhl İbn Sad deyir ki, Əbu Useyd əs-Səidiy Rəsulullahı öz toy ziyafətinə dəvət etmişdir. O, gün gəlin olan zövcəsi də onlara xidmət edirdi. Səhl: “Gəlinin o, gün Rəsulullaha nə içirdiyini bilirsinizmi? Gəlin gecədən (bir qab içinə) Rəsulullah üçün bir az xurma islatmışdır. Rəsulullah düyüdən yediyi zaman şirədən də içərdi” dedim. (Buxari 5176, Muslim 5351, 2006/86)
1305. Səhl İbn Sad deyir ki, Əbu Useyd əs-Səidiy evləndiyi zaman Peyğəmbəri və səhabələri dəvət etdi. Onlar üçün yemək hazırlayan, önlərinə qoyan Useydin zövcəsi Ummu Useyd idi. O, gecədən hazırladığı qazan içərisində isladılmış xurma şirəsini Peyğəmbər yeməyi yeyib qurtardıqdan sonra ona ikram etdi”. (Buxari 5182, Muslim 5353, 2006/87)
1306. Səhl İbn Səd demişdir: “(Bir dəfə) Peyğəmbər Bəni Saidə talvarının yanına gəlib dedi: “Bizə su ver, ey Səhl!” dedi. Onda mən bu camda su çıxardıb onlara verdim.” (Hədisi danışan ravi) demişdir: “Sonra Səhl bizim üçün həmin qabı çıxartdı və biz o qabdan su içdik. Bundan sonra isə Ömər İbn
588 AbdulƏziz Səhldən bu camı ona bağışlamağı xahiş etdi, o da qabı Ömərə bağışladı.” (Buxari 5637, Muslim 5354, 2007/88)
1307. Bəra İbn Azib rəvayət edir ki, Peyğəmbər Mədinəyə yönəlib hərəkət etdiyi zaman yolda Suraka İbn Məlik İbn Cuşum onları təqib edirdi. Peyğəmbər onun əleyhinə bəd dua etdikdən sonra atının ayaqları torpaqda batmağa başladı. Suraka, Peyğəmbərə: “Mənim üçün Allaha dua et, mən sənə zərər vermərəm” dedi. Peyğəmbər də onun lehinə dua etdi. (Ravi) deyir ki: “Rəsulullah yolda susamışdı. Bir çobana rast gəldilər. Əbu Bəkr bir qab götürdü və içinə bir az süd sağdı. Südü Peyğəmbərə gətirdim və o bundan içdikcə mən də bundan xoş olurdum. (Buxari 3908, Muslim 5357, 2009/91)
1308. Əbu Hureyrə rəvayət edir ki, Peyğəmbər İsra gecəsi İliya – Qüds – adlanan yerdə ona birində şərab, digərində süd olan iki qədəh gətirildi (bunlardan istədiyini seç) dedilər. Rəsulullah onlara baxdıqdan sonra Südü seçdi. Cəbrail: “Səni fitrət üzərə edən Allaha həmd olsun. Əgər şərabı seçsəydin ümmətin azardı” dedi. (Buxari 4709, Muslim 5358, 168/92)
589 1309. Cabir İbn Abdullah demişdir: “(Bir dəfə) Əbu Humeyd ən-Nəqi deyilən yerdən bir kasa süd gətirdi. Peyğəmbər: “(Kasanın) ağzına ağac parçası qoyub südün üstünü örtsəydin, yaxşı olardı?” (Buxari 5605, 5606, Muslim 5363, 2011/95)
Bağlayaraq Bismilləh Deməyin, Yatıldığı Zaman Şam Və Atəşi Söndürmək, Gecənin Qaranlığı Düşdüyü Zaman Uşaqları Çölə Buraxmamağın Əmr Edilməsi
1310. Cabir rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: “Qaş qaraldığı zaman (gecə yarısı) uşaqlarınızı (bayıra) buraxmayın. (Çünki bu vaxt) şeytanlar (hər tərəfə) yayılırlar. Gecədən bir müddət keçdikdən sonra isə onları buraxa bilərsiniz. (Gecələr) “Bismillah” deyərək (evinin) qapısını bağla! Çünki şeytan bağlı qapını açmaz”.
(Buxari 3304, 5623, Muslim 5368, 2012/97)
1311. İbn Ömər rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: “Yatdığınız zaman evlərinizdə olan atəşi yanar halda qoymayın”. (Buxari 6293, Muslim 5376, 2015/100)
1312. Əbu Musa demişdir: “(Bir dəfə) gecə vaxtı Mədinədə bir ev, sakinləri içində ikən yandı. Onların başına gələn (bu müsibət haqda) Peyğəmbərə xəbər verildikdə o dedi: “Bu od, həqiqətən də, sizin düşməninizdir. Odur ki, yatmağa gedəndə onu söndürün”. (Buxari 6294, Muslim 5377, 2016/101)
590
1313. Ömər İbn Əbu Sələmə demişdir: “Mən Peyğəmbərin himayəsi altında böyüyən bir uşaq idim. Yemək yeyəndə mən əlimi qabın hər tərəfinə uzadardım. (Bir dəfə) Peyğəmbər mənə belə buyurdu: “Balaca, “Bismillah” de, özün də sağ əllə və öz qabağından ye!” O gündən bəri mən yeməyi ancaq bu qaydada yeyirəm.” (Buxari 5376, Muslim 5388, 2022/108)
1314. Əbu Səid əl-Xudri demişdir: “Peyğəmbər tuluğun ağzını əyib su içməyi (tuluğun ağzından) qadağan etmişdir.” (Buxari 5625, Muslim 5391, 2023/111)
1315. İbn Abbas demişdir: “Mən Peyğəmbərə Zəm-zəm suyundan verdim və o, (suyu) ayaq üstə içdi.” (Hədisi rəvayət edən) Asim demişdir: “İkrimə o gün Peyğəmbərin dəvənin üstündə olduğuna dair and içmişdir.” (Buxari 1637, Muslim 5399, 2027/117)
1316. Əbu Qətadə rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: “Sizdən biriniz (bir şey) içdikdə qabın içinə üfürməsin, subaşına çıxdıqda sağ əli ilə cinsiyyət
591 üzvünə toxunmasın və (onu) sağ əli ilə təmizləməsin.” (Buxari 153, 5630, Muslim 637, 638, 267/64)
1317. Ənəs rəvayət edir ki, Peyğəmbər (su içərkən) üç dəfə nəfəs alardı. (Buxari 5631, Muslim 5405, 2028/122)
Başlamağın Müstəhəb Olması
1318. Ənəs rəvayət edir ki, Peyğəmbər evimizə gəldi və içmək üçün bir şey istədi. Biz bizə aid olan bir qoyunu onun üçün sağdıq. Sonra mən bu südü evimizdə olan su quyusunun suyu ilə qarışdırdım və Rəsulullaha verdim. Əbu Bəkr solunda, Ömər qarşısında və bir bədəvi də sağında idi. Rəsulullah südü içdikdən sonra Ömər: “Bu Əbu Bəkrindir! Dedi. Peyğəmbər isə südü bədəviyə verdi. Sağdakılar, sağdakılar (önə keçrilir)”. Ənəs: “Sağdan başlamaq sünnədir, sağdan başlamaq sünnədir, sağdan başlamaq sünnədir” dedi. (Buxari 2571, Muslim 5411, 2029/126)
1319. Səhl İbn Səd demişdir: “(Bir dəfə) Peyğəmbərə bir cam süd gətirdilər və o, bu süddən içdi. (Həmin vaxt) onun sağında (məclisdəkilərin) ən kiçiyi – yeniyetmə (İbn Abbas) bir oğlan, solunda isə yaşlı adamlar oturmuşdu. Peyğəmbər (yeniyetməyə) dedi: “Cavan oğlan! Mənə izn verirsənmi, bunu qocalara verim?”. (Cavan oğlan cavabında) dedi: “Sənin artığını (birinci olaraq içmək) xüsusunda heç kəsə güzəştə gedən deyiləm, ya Rəsulullah.” (Buna görə də) Peyğəmbər camı o cavan oğlana verdi.” (Buxari 2351, Muslim 5412, 2030/127)
592
Sonra Yerə Düşən Loxmanı Yeməyin Müstəhəb Olması Və Əli Yalamadan Silməyin Məkruh Olması
1320. İbn Abbas rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: “Biriniz yemək yedikdə əlini yalamayınca və ya (əhli-əyalına) yalatdırmayınca onu (heç nəyə) silməsin.” (Buxari 5456, Muslim 5414, 2031/129)
Gələrsə Nə Edəcəyi Və Yemək Sahibinin Gələn Kimsəyə İzn Verməsinin Müstəhəb Olması
1321. Əbu Məsud əl-Ənsari rəvayət edir ki, Ənsarlardan adı Əbu Şueyb olan bir kişi var idi. Onun qəssab bir köləsi var idi. Peyğəmbəri gördükdə üzündən ac olduğunu anladı və köləsinə: “Vay olsun sənə, bizim üçün beş nəfərlik yemək hazırla! Çünki mən Peyğəmbəri beş nəfərin beşincisi olaraq dəvət etmək istəyirəm”. O hazırladı. Sonra Peyğəmbərin yanına gələrək onu beş nəfərin beşincisi olaraq dəvət etdi. Onların ardınca bir kişi gəlirdi. Qapıya çatdıqları vaxt Peyğəmbər: “Bu bizin ardımızca gəlib, istərsən ona izin verərsən, istəsən də qayıdar” deyə buyurdu. O: “İzin verirəm, ey Allahın Elçisi” deyə cavab verdi. (Buxari 2081, Muslim 5429, 2036/138)
593 Tam Yəqinliklə Razılığına Əmin Olduğu Kimsənin Evinə Gedərkən Başqasını Da Götürməyin İcazəli Olması Və Bir Yeməyin Ətrafına Toplanmağın Müstəhəb Olması
1322. Cabir İbn Abdullah deyir ki, mən Xəndək qazıldığı zaman Peyğəmbər (səhabələr) qarınları aclıqdan boş idi. Həmən yoldaşımın yanına gəlib: “Yanında yeməyə bir şeylər varmı? Çünki mən Peyğəmbəri şiddətli ac gördüm” dedim. Yoldaşım içində bir saa arpa olan bir qab çıxardı. Bizim bir bəslənmiş oğlağımız da vardı. Mən onu kəsdim. Yoldaşım da arpanı üyütdü. Onun arpanı üyütməsi mənim quzunu kəsib soymağımla bir oldu. Quzu ətini parçalıyıb qazanın içinə qoyub Peyğəmbərin yanına döndüm. Yoldaşım Suheylə mənim Peyğəmbərin yanına döndüyümdə: “Məni Peyğəmbər və yanında olanların qarşısında biyabır etmə!” dedi. Peyğəmbərin yanına gəlib ona gizlicə: “Ya Rəsulullah! Biz bir quzu kəsdik, yoldaşım da arpa üyütdü. Sən və on nəfər də bizə gəlin” dedim. Bu təklif üzərinə Peyğəmbər: “Ey Xəndək əhli! Cabir ziyafət yyeməyi verir. Tez olun gəlin!” deyə buyurdu və: “Mən sizə gələnə qədər qazanı təndirdən çıxarma və xəmiri də çorək etməyin”. Cabir: “Mən evə gəldim. Peyğəmbər də gəldi, insanlarda gəlirdi. Yoldaşımın yanına gəldim. O, insanları çoxluğunu (yeməyin azlığını) görüb: “Allah səni belə belə etsin” dedi. Məndə yeməyin az olduğunu Peyğəmbərə xəbər verdim. Sonra yoldaşım xəmiri Peyğəmbər verdi. Peyğəmbər onun içinə ağız suyunda tökdü və bərəkət duası etdi. Sonra ət qazanına yönəldi və onun da içinə ağız suyundan tökdü və bərəkət dilədi. Sonra bir çörək bişirən bir qadın çağrdı və mənimlə bərabər bişirdi. Sən də qazanı təndirdən götürməmək şərtilə əti içindən çıxara bilərsə. Orada olanların sayı min nəfər idi. Allaha and olsun ki, hamı yedi. Yemək yeyib getdikdən sonra bizim qazan olduğu kimi dolu, xəmirimiz də heç əskilmədən qalmışdı”. (Buxari 4102, Muslim 5436, 2039/141)
594
1323. Ənəs İbn Məlik rəvayət edir ki, Əbu Təlhə və Ummu Suleym: “Mən bu dəfə Peyğəmbərin səsini zəif eşitdim. Aclıq içində olduğunu bilirdim. Yanında yeyiləsi bir şeylər varmı?” dedi. Ummu Suleym: “Bəli, var” dedi və buğdadan hazırlanmış bir neçə çörək çıxardı. Sonra bir baş örtüyü də çıxarıb onunla çörəkləri bükdü. Sonra boxçanı mənim qoltuğumun altında gizlətdi və bir qismini də üstümə atdı və məni Peyğəmbərin yanına göndərdi. Ənəs: “Mən də bunu götürdüm və Peyğəmbəri məsciddə tapdım. Yanında insanlar vardı. Onların yanlarına gəlib oturdum. Peyğəmbər: “Səni Əbu Təlhəmi göndərdi?” deyə buyurdu. Mən: “Bəli” dedim. Peyğəmbər: “Yeməyə görə?” deyə buyurdu. Mən: “Bəli” dedim. Peyğəmbər yanında olanlara qalxın dedi və getməyə başladılar. Mən də onların önlərində yeriməyə başladım. Nəhayət Əbu Təlhənin yanına gəldim və bu gördüklərimi ona xəbər verdim. Əbu Təlhə: “Ey Ummu Suleym! Rəsulullah! İnsanları gətirmişdir. Halbuki onları doyura biləcəyimiz bir şey yoxdur” dedi. Ummu Suleym: “Allah və Rəsulu ən yaxşı biləndir” dedi. Bu söhbətdən sonra Əbu Təlhə gedərək Rəsulullaha qovuşdu və onunla bərabər qayıtdı. Ey Ummu Suleym! Yanında nə varsa qayıt!” buyurdu. O, da çörəkləri gətirdi. Rəsulullah əmr etdi və çörəklər kiçik kiçik hissələrə bölündü. Ummu Suleym yağ tuluğundan bu çörəklərin üzərinə yağ sürtdü. Peyğəmbər bu yemək haqqında Allahın dilədiyi şeyləri söylədi. Sonra: “On kişiyə izin ver!” deyə buyurdu. Əbu Təlhə on kişiyə izn verdi. Onlar doyunca yedilər və çölə çıxdılar. Sonra: “On kişi daha izin ver” deyə buyurdu. Əbu Təlhə onlara izin verdi. Onlar da doyuncaya qədər yedilər və çölə çıxdılar. Sonra Peyğəmbər: “On kişiyə də izin ver!” deyə buyurdu. Beləcə cəmaatın hamısı da yedilər və doydular. Bizlər yetmiş və ya səksən nəfər idik”. (Buxari 3578, 6688, Muslim 5437, 2040/142)
595
Olması, Yemək Sahibi Pis Görməmək Şərtilə Süfrədəkilərin Müsafir Belə Olsalar Bir-Birilərini Önə Vermələri
1324. Ənəs İbn Malik demişdir: “Bir dərzi yemək hazırlayıb Peyğəmbəri qonaq çağırdı. Mən də Peyğəmbərlə birlikdə bu qonaqlığa getdim. Adam Peyğəmbərin qabağına çörək və içində balqabaq və qurudulmuş ət tikələri olan şorba qoydu. Mən Peyğəmbərin qabdakı balqabaq tikələrini seçib yediyini gördüm. O gündən bəri mən də balqabağı xoşlayıram.” (Buxari 2092, 5439, Muslim 5446, 2041/144)
1325. Abdullah İbn Cəfər İbn Əbu Talib demişdir: “Mən Peyğəmbərin xurma ilə xiyar yediyini görmüşəm.” (Buxari 5440, 5447, Muslim 5451, 2043/147)
Olmadan İki Xurma Və Ona Oxşar Şeylərin Bir Loxmada (İki-İki) Yeməyin Qadağan Olması
596
1326. Cəbələ demişdir: “Biz bəzi iraqlılarla birlikdə Mədinədə olarkən bizə qıtlıq üz verdi. O vaxt İbn Zubeyr bizə xurma paylayırdı. İbn Ömər isə bizim yanımızdan keçib deyərdi: “Peyğəmbər iki-iki xurma götürüb yeməyi qadağan etmişdir. Ancaq aranızdan birinin digərindən izn istəməsi istisnadır.” (Buxari 2455, 2490, Muslim 5454, 2045/150)
1327. Səd rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: “Kim hər səhər Əcva xurmasından yeddi dənə yesə, həmin gün ona nə zəhər, nə də sehr təsir edə bilməz.” (Buxari 5445, 5769, Muslim 5460, 2047/155)
1328. Səid İbn Zeyd rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: “(Bu,) mannadan olan kitrədir 108
, suyu da gözə dərmandır.” (Buxari 4478, 5708, Muslim 5463, 5464, 2049/157)
108 Kitrə - bəzi ağac və kol bitkilərinin gövdələrindən axan yapışqanabənzər yarımşəffaf qatı maye.
597
1329. Cabir İbn Abdullah demişdir: “(Bir dəfə) biz Ərak ağacının yetişmiş meyvəsini dərirdik. Onda Peyğəmbər buyurdu: “Qara rəngdə olanını götürün, çünki bunlar (meyvənin) ən ləzzətlisidir.” (Əshabələr) soruşdular: “(Ey Allahın elçisi) sən qoyun otarmısanmı?”. Peyğəmbər: “Heç elə bir peyğəmbər olubmu ki, qoyun otarmasın?!” (Buxari 3406, Muslim 5470, 2050/163)
1330. Əbu Hureyra rəvayət edir ki, bir nəfər Peyğəmbərin yanına (qonaq) gəldi. O, (əshabələrdən) birini (yemək-içmək gətirmək üçün) zövcələrinin yanına göndərdi. Peyğəmbərin zövcələri evdə sudan başqa heç nə olmadığını ona xəbər verdilər. Onda o, (əshabələrinə müraciət edib) dedi: “Kim (mənim qonağıma) qayğı göstərər və ya onu evində qonaq saxlayar?” Ənsardan olan bir nəfər: “Mən!” deyib onu evinə apardı və zövcəsinə: “Rəsulullahın qonağına layiqincə hörmət et!” deyə buyurdu. (Zövcəsi ona): “Uşaqlarımın yeməyindən başqa yemək yoxdur!” deyə cavab verdi. (Əshabə) dedi: “Yeməyi hazırla, çırağı yandır, uşaqlar yemək istəsələr, onları yatızdır!” Zövcəsi yeməyi hazırladı, çırağı yandırdı və uşaqlarını yatızdırdı. Sonra ayağa qalxıb özünü guya çırağı düzəldirmiş kimi göstərdi və bilərəkdən onu söndürdü. Sonra hər ikisi (əllərini qaba uzadaraq) özlərini guya yemək yeyirlərmiş kimi (qonağa) göstərdilər və o gecə onlar ac yatdılar. Səhər açıldıqda hər iki əshabə Peyğəmbərin yanına getdi. Peyğəmbər (onlara): “Allah sizin dünənki əməlinizə güldü və ya ondan təəccübləndi!” dedi və bu ayə nazil oldu: «Mühacirlərdən əvvəl (Mədinədə) yurd salmış və (Peyğəmbərə
598 edənləri sevər, onlara verilən qənimətə görə ürəklərində həsəd, qəzəb duymaz, özləri ehtiyac içində olsalar belə, onları özlərindən üstün tutarlar. (Allah tərəfindən) nəfsinin xəsisliyindən, tamahından qorunub saxlanılan kimsələr – məhz onlar nicat tapıb səadətə (Cənnətə) qovuşanlardır!». (əl-Həşr 9). (Buxari 3898, Muslim 5480, 2054/172)
1331. AbdurRahman İbn Əbu Bəkr demişdir: “Bir dəfə biz – yüz otuz nəfər Peyğəmbərlə bir yerdə olarkən Peyğəmbər soruşdu: “Yanında yeməyi olan varmı?” Bu vaxt bir nəfərin (xurcunundan) bir saa un çıxdı və bundan xəmir yoğruldu. Sonra hündürboylu, saçları dağınıq halda olan bir müşrik bizim yanımıza gəldi və özü ilə qoyun sürüsü gətirdi. Peyğəmbər: “Satırsan, ya hədiyyə verirsən?” O: “Xeyr, satıram!” dedi. Onda Peyğəmbər ondan bir qoç aldı və (ondan) yemək bişirildi. Sonra Peyğəmbər onun içalatını qızartmağı əmr etdi. Allaha and olsun ki, Peyğəmbər bu içalatdan yüz otuz nəfərin hər birinə verdi. Orada olanların payını özlərinə verdi, olmayanların payını isə ayırıb saxladı. Qalan əti də iki qaba qoydu. Hamımız (ondan) yeyib doyduq. Axırda iki qab yemək artıq qaldı. Onu da dəvəyə yüklədik.” (Buxari 2618, Muslim 5485, 5486, 2056/176)
599 1332. AbdurRahman İbn Əbu Bəkr demişdir: “Suffə 109
əhli kasıb adamlar idi. (Odur ki,) Peyğəmbər buyurdu: “Kimin iki nəfərlik yeməyi varsa, qoy üçüncü bir adamı da (yeməyə) dəvət etsin, əgər dörd nəfərlikdirsə, beşincisini və ya altıncısını da (yeməyə çağırsın).” Əbu Bəkr üç nəfəri, Peyğəmbər isə on nəfəri (evinə) apardı. Mən, anam və atam (bir evdə yaşayırdıq). (Hədisin ravisi demişdir ki, mən AbdurRahmanın:) “Arvadım və Əbu Bəkrə qulluq edən xidmətçim də” deyib-demədiyini xatırlamıram. (AbdurRahman): “Əbu Bəkr Peyğəmbərin yanında axşam yeməyini yedi, sonra da işa namazını qılana qədər gözlədi. Daha sonra geri qayıdıb Peyğəmbər axşam yeməyini yeyənə qədər orada qaldı və gecənin bir hissəsi keçdikdən sonra evinə gəldi. Arvadı ondan soruşdu: “Qonaqlarının yanına gəlməyə sənə nə mane oldu?” O dedi: “Olmaya, onlara şam yeməyi verməmisən?” Arvadı dedi: “Onlar sən gələnədək (yemək) istəmədilər, qabaqlarına yemək qoyuldu, lakin imtina etdilər.”(Abdur-Rəhman) deyir ki: “Mən (atamın qorxusundan) qaçıb gizləndim.” Atam isə: “Ay həşərat!” deyə qışqırıb (məni) danladı. (Yemək süfrəyə gətirildikdən sonra) dedi: “Yeyin, onsuz da canınıza sinməyəcək! Vallahi, mən o yeməkdən yeməyəcəyəm!”(AbdurRahman) deyir ki: “Allaha and olsun ki, biz (hər dəfə) bir loxma götürdükcə altından (yemək) daha da artırdı. Nəhayət, hamı yeyib doydu və yemək əvvəlkindən daha çox oldu. Əbu Bəkr yeməyə baxıb onun olduğu kimi qaldığını və ya daha da artdığını görəndə arvadına dedi: “Ey Firas oğullarının bacısı, bu nədir?” Qadın dedi: “Gözün aydın! İndi yemək əvvəlkindən üç dəfə artıq olmuşdur!” Beləliklə, Əbu Bəkr də o yeməkdən yedi və (yeməyə toxunmayacağına dair) and içməsini qəsd edərək: “Bu, şeytanın işidir” dedi. O, yeməkdən bir loxma da yedikdən sonra onu Peyğəmbərin yanına apardı və yemək səhərə qədər onun yanında qaldı. (O vaxta qədər) bizimlə bir qəbilə arasında saziş bağlanmışdı ki, artıq onun müddəti bitmişdi. Biz (bu qəbilədən) on iki nəfər seçdik; (onlardan) hər birinin yanında Allaha məlum olan sayda adamlar var idi, onların hamısı bu xörəkdən yedi” və ya buna bənzər bir söz dedi. (Buxari 602, Muslim 5486, 2057/176)
Yüklə 5,61 Mb. Dostları ilə paylaş:
|