Antropologik va etnologik ma`lumotlarning o`lka tarixini o`rganishdagi ahamiyati

Kurs ishining maqsadi. O`qitish jarayonida o`lka matеriallaridano`rinli foydalanish o`quvchilarning o`z o`lkasini, uning tarixini bilib olishga, chuqur bilim olishga, mustaqil ijod qilishga bo`lgan qiziqishini orttiradi va kеlgusi hayot yo`lini tanlab olishga yordam bеradi.
Kurs ishining vazifasi. Oʻzbekistonda etnografiya fanining shakllanishi, rivoji dinamikasi, tarixshunosligi muammolari maxsus tadqiqot mavzusi boʻldi. Bugungi kunda mamlakatimiz ilmiy muassasalarida E. fanining dolzarb muammolari tadqiq qilinmoqda. Oʻzbekiston Fanlar akademiyasi Tarix instituti etnologiya boʻlimi bu tadqiqotlar yoʻnalishini belgilash va muvofiqlashtirish vazifasini bajarib kelmoqda.
Kurts ishining obekti. O`lkashunoslik tarixiy obidalarni saqlash va himoya qilish, qadimiy manzilgohlarni topishda ham katta rol o`ynaydi. U jamoa bo`lib yashash, ishlash va ijod qilishga o`rgatadi.
Kurs ishining predmeti. O`quvchilarda sinchkovlik, tirishqoqlik, tеvarak-atrofga havas bilan boqish, tadqiqotga qiziqish, Vatanni sеvish va uni ardoqlash hislari shakllanib boradi.O`lkashunoslik o`quvchilarda o`z Vataniga mеhr uyg’otish bilan birga ularni estеtik ruhda tarbiyalashga yordam beradi.
Kurs ishining tarkibiy tuzilishi. Kirish, asosiy qism, 2 ta bob, 4 ta reja, xulosa va foydalanilgan adabiyotlar ro`yhatidan iborat.


I-BOB. ANTROPOLOGIYA VA ETNOLOGIYA FANLARI VA TADQIQOT OB`EKTLARI.
1.1. O`zbekistonning boshqa odam tarqalgan hudud ekanligi va Selung`ur, Teshiktosh, Samarqand topilmalari.

Tarixiy o`lkashunoslik hozirgi kunda o`z mustaqilligini qo`lga kiritgan O`zbеkiston xalqlarining qadimiy tarixini, uning jahon taraqqiyotiga qo`shgan katta hissasini, o`z bag’ridan Al Xorazmiy va Ali Kushchi singari mashhur matеmatiklar, Ahmad Farg’oniy va Ulug`bеkdеk falakiyot bilimdonlari, Ibn Sino kabi tabiblar, Narshaxiy va Abulg’ozixon singari tarixchilar, Forobiydеk faylasuflar, Zamaxshariy kabi lingvistlarni yеtishtirib, jahon taraqqiyotiga qo`shgan hissasini daliliy ashyolar vositasi bilan isbotlab bеradi. Tarixiy o`lkashunoslik yana shunisi bilan ahamiyatliki, unda tarixiy, ma'naviy yodgorliklar, arxеologik, antropologik, etnografik, etnik, toponimik matеriallar ham o`z ifodasini topgan.

Tarixiy o`lkashunoslik yana shunisi bilan ahamiyatliki, unda tarixiy, ma'naviy yodgorliklar, arxеologik, antropologik, etnografik, etnik, toponimik matеriallar ham o`z ifodasini topgan. O`zbеk xalqining tarixiy, madaniy va mе'morchilik yodgorliklari jahon madaniy mеrosining tarkibiy qismi bo`lib, jahon sivilizatsiyasiga qo`shilgan goyat katta ulushdir. Mana shunday muhim, nodir, qimmatli ahamiyatga molik bo`lgan moddiy va ma'naviy yodgorliklarni har tomonlama ilmiy va amaliy jihatdan o`rganadigan va tahlil qiladigan fan ham "Tarixiy o`lkashunoslikdir". O`lkashunoslik fani ta'lim-tarbiyani turmush, ishlab chiqarish, yangi jamiyat qurish tajribasi bilan uzviy bog`liq holda o`rganadi. O`qitish jarayonida o`lka matеriallaridano`rinli foydalanish o`quvchilarning o`z o`lkasini, uning tarixini bilib olishga, chuqur bilim olishga, mustaqil ijod qilishga bo`lgan qiziqishini orttiradi va kеlgusi hayot yo`lini tanlab olishga yordam bеradi.Maktab o`lkashunosligi fanlar o`rtasidagi aloqani mustahkamlaydi hamda o`qituvchi zimmasiga katta mas'uliyat yuklaydi. U dastur asosida, uz a'zolarining bilim darajasi hamda ijodiy kobiliyatlarini hisobga olgan holda tadqiqot o`tkazish ishining rеjasi va ish hajmi hamda uslubini ishlab chiqadi. O`lkashunoslikning butun muvaffaqiyati shu ishga rahbarlik qilayotgan o`qituvchining bilimiga va tashkil qila olishiga bog`liq. Agar o`qituvchi o`z o`lkasini yaxshi bilsa, bu haqdagi og’zaki va yozma manbalarni muntazam o`rganish bilan birga o`quvchilarning ota-onalari, kеksalar, o`lkashunoslik tashkilotining xodimlari bilan suhbatlar olib borib, pеdagogik mahoratini ishga solsa, o`quvchilarning faolligi ortib boradi, o`tilgan matеriallarni o`tib o`zlashtirish bilan birga uning hayotga ham tadbik qila boshlaydi. Natijada o`quvchilarning puxta bilim olishi bilan birga o`z o`lkasiga mеhr-muhabbati ortadi, va tarixiy tasavvuri hamda tarixiy tushunchasi shakllanib boradi. O`lkashunoslik tarixiy obidalarni saqlash va himoya qilish, qadimiy manzilgohlarni topishda ham katta rol o`ynaydi. U jamoa bo`lib yashash, ishlash va ijod qilishga o`rgatadi. O`quvchilarda sinchkovlik, tirishqoqlik, tеvarak-atrofga havas bilan boqish, tadqiqotga qiziqish, Vatanni sеvish va uni ardoqlash hislari shakllanib boradi.O`lkashunoslik o`quvchilarda o`z Vataniga mеhr uyg’otish bilan birga ularni estеtik ruhda tarbiyalashga ham munosib hissa qo`shadi
Karl Linneydanda aniq isbotni frantsuz olimi Jan Batist Lamark (1744-1829) bergan. Uning fikriga ko`ra, o`ta rivojlangan maymunning bir turi o`sha davrda qandaydir tabiiy ta`sir ostida daraxtda yashash qobiliyatini yo`qotib, ikki oyoqda tik yura boshlagan. Ular o`zlari uchun yemish izlab tanlagan holda oziqlanishgan. Biroq uning bu fikri o`sha davrda o`z tasdig`ini topmaydi.
Evolyutsion nazariyaning tan olinishi Charlz Darvin (1809-1882) nomi bilan bog`liqdir. 1859 yilda Darvin o`zining “Tabiiy tanlanish yo`li bilan turlarning kelib chiqishi” asarida antropogenez jarayoni haqida fikr yuritadi. 1871 yilda “Odamning paydo bo`lishi va jinsiy tanlanish” asarida esa yanada aniq dalillar bilan vaqt, davrlar o`tishi bilan bosqichma-bosqich odam bugungi ko`rinishga kelganligini ta`kidlaydi. Uning fikriga ko`ra, Afrika ilk odamzod paydo bo`lgan hudud hisoblanadi.
Umuman olganda Ch.Darvin ilgari surgan g`oya bugungi kunda ham o`z ahamiyatini yo`qotgani yo`q.
Antropologik topilmalar XIX asrning 40-yillaridan topila boshlangan. 1848 yilda Ispaniyaning Gibraltar qoyasidan ishchilar odam bosh chanog`ini topib oladilar. Biroq bu topilma haqidagi ilk ma`lumot 1864 yilga kelibgina G.Besk tomonidan matbuotda e`lon qilinadi.
1856 yilda Germaniyaning Dyusseldorf hududiga yaqin Neander vodiysidagi (Neandertal) g`ordan Gibraltardan topilgan suyakka o`xshash bosh chanog`i topiladi va tezda butun jahonga ma`lum bo`ladi. Uni paleontolog Fulrod o`rganadi.
1868 yilda Fransiyaning Kro-Manon g`oridan so`nggi paleolitga mansub odam suyagi qoldiqlari topiladi (yevropeoid irqiga mansub xususiyatlar mavjud).
Golland vrachi va anatomi Ernest Dyubua 1890-1892 yillarda Yava orolida antropoid va neandertallar oralig`ida mavjud bo`lgan odam turiga mansub suyak qoldiqlarini topadi. Skeletini top`liq topib, qayta tiklashga muyassar bo`lgan olim uni tik ikki oyoqda yurgan eng boshqa odam ekanligini ta`kidlaydi va uni “Pitekantropus erektus” – “Tik yuruvchi maymunsimon odam” deb ataydi.
1901 yilda Italiyaning Grimaldi g`oridan odam suyagi qoldig`i topiladi (negroid irqiga mansub xususiyatlar mavjud).
Keyingi tadqiqotlar jarayonida pitekantropga tegishli suyak qoldiqlari ko`plab topila boshlandi.
1907 yilda Germaniyaning Mauer qishlog`ida, Geydelbergdan 10 km janubda ishchilar qazilma odam suyagi qoldiqlarini topib olishadi. U fanda geydelberg odami nomi bilan mash`hur. Olimlar uni pitekantrop va neandertal turlari oralig`idagi tipiga mansub odam, deb hisoblaydilar.
1927 yilda Pekin shahri yaqinidagi Chjoukoutyan degan joydan sinantrop suyagi qoldiqlari topiladi. Bu manzilgoh kanadalik olim D.Blek tomonidan o`rganilgan. 25-30 m qalinlikdagi madaniy qatlamga ega yodgorlikda arxantroplar bo`lib, ular pitekantroplarga nisbatan ancha rivojlangan, bir necha mingyillar davomida shu yerda yashashgan va buni ular yasagan ov va mehnat qurollari, ulardagi o`zgaruvchanlik hamda bir necha o`n metrlik kul qatlami ham buni tasdiqlaydi (mongoloid irqiga xos xususiyatlar mavjud).
Har bir fan tarmog`i mazkur fanning asosiy tadqiqot predmeti to`g`risidagi ma`lumotlarni yig`ish va ularni tizimlashtirish hamda klassifikatsiyalashdan boshlanadi. Lekin klassifikatsiyalash barcha uchun umumiy va turli maqsadlarni o`zida qamrab olgan bo`lmog`i hamda o`z tabiatiga klassifikatsiya qilinayotgan ob`ektining tuzilishini to`liq aks ettirgan holda mavjud printsiplar va dasturlarga mos kelmog`i zarur. Odatda klassifikatsiyalash natijasida qator yangi qonunlari va qonuniyatlar, nazariyalar va kontseptsiyalari yaratiladi. Bu ma`noda etnologiya fani ham mazkur mulohazalardan mustasno emas.
Dunyo xalqlarini ma`lum bir tarzda etnik tasniflashni talab qilganligi bois yuqorida ta`kidlab o`tilganidek, dunyo xalqlarining geografik joylashuviga, antropologik tuzilishiga, til guruhiga hamda xo`jalik an`analariga ko`ra tasniflanadi.
XIX asr oxirida nimis olimlari (L. Frobenius, F. Grebner va boshqalar) va keyinchalik amerikalik antropologlar (K. Uissler, A. Kryober) dunyo mintaqalarini madaniy rivojlanish «madaniy mintaqalar», rayonlarga bo`lishni ishlab chiqqanlar. Sobiq sovet ittifoqi etnografiyasida ushbu ilmiy an`ana «xo`jalik madaniy tiplari» «tarixiy-madaniy viloyatlar» kategoriyalarida o`z aksini topgan. Bu borada mashhur rus etnograflari V.G. Bogoraz, S.P. Tolstov, M.G. Levin, N.N. Cheboksarov ishlarini alohida ta`kidlab o`tish joizdir. To`g`ri bugungi kunda bunday tasniflanish ayrim g`arb olimlari tomnidan jiddiy tanqid ostiga olinishiga qaramay hali hanuz ilm olamida butkul o`z mavqeini yo`qotgan deb aytib bo`lmaydi. Shu bois biz quyida ushbu tasniflashga biroz kengroq to`xtalib o`tdik.
Geografik klassifikatsiya xalqlarning bevosita yashayotgan mintaqalari bilan bog`liq tarzda yaratiladi. Geografik tasniflash natijasida turli xalqlar yashagan shartli geografik regionlar nomi paydo bo`ladi. Xuddi shunday tarzda «O`rta Osiyo xalqlari», «SHarqiy Yevropa xalqlari» kabi nomlar paydo bo`lgan. Bunday tarzda xalqlarni geografik umumlashtirib tasniflash faqatgina geografik tasniflash uslublari, etnik printsiplar bilan ma`lum ma`noda mos kelgan taqdirdagina bajariladi. Xalqlarni bu tarzda tasniflash printsiplari garchi fanda keng qo`llanilishiga qaramay, xalqlarning kelib chiqishi, ularning shakllanishi, xo`jalik yuritish an`analari, ijtimoiy-iqtisodiy taraqqiyoti muammolariga javob bermaydi. Biroq xalqlarni turli xududlar bo`yicha umumlashtirish va etnoslarni turli hududlar bo`yicha taqsimlagan holda tasniflash imkonini beradi. Shu bois bunday tasniflash yordamchi xususiyat kasb etadi va xalqlarni guruhlashtirishdagi boshqa me`yorlar bilan mos kelgandagina, ya`ni boshqacha tarzda aytganda katta-katta mintaqalar misolidagina qo`llaniladi. Xalqlarni klassifikatsiyalash ichki viloyatlardan voz kechishni talab qiladi.
Yer sharidagi barcha mamlakatlar tomonidan qabul qilingan yagona geografik tasniflash mavjud emas. Bu borada eng sodda bo`linish tarzida Avstraliya va Okeaniya xalqlari, Osiyo xalqlari, Amerika xalqlari, Afrika xalqlari, Yevropa xalqlari deb bo`linishni keltirishimiz mumkin.
Etnografiya xalqlar haqidaagi fan bulib, u xalqni urganuvchi, ta`riflovchi fan yoki xalqshunoslik fani deb xam yuritiladi. Etno-grafiya suzi lotin tilidan olingan bulib, “Etnos”- xalq, “Grafos”- ta`rif degan ma`noni anglatadi.
Etnografiya- dunyo xalqlarining madaniyatini, maishiy xayoti-ni, kelib chikishi va madaniyat tarixini, uzaro aloka va munosabat-larini urganuvchi tarixiy fandir.
Etnografiya tarixiy fanlar, ayniqsa arxeologiya, antropolo-giya, geografiya va tilshunoslik bilan bevosita boglikdir. Bundan tashqari u yozma mmanbalar, geografik xujjatlar, moddiy va mai-shiy materiallarda xam foydalanadi.
Mana shu xususiyatlari bilan etnografiya boshqa fanlardan fark kiladi.
Inson akl-zakovati va kuli bilan yaratilgan xamma narsa madaniyat etnografiyasidir. Madaniyat xam uz navbatida ikkiga bu-linadi:
1.Moddiy madaniyat;
2. Ma`naviy madaniyat.
Etnografiya faqat moddiy madaniyat bilan ma`naviy maaniyat urtasidagi asosiy farklarnigina urganib qolmay, balki ular urta-sidagi uxshashlik, umumiy konuniyatlarni xam urganadi.
Bu konuniyatlarni tadqiq qilish esa, insoniyatning umumiy tarixiy taraqqiyoti konunlarini bilish imkoniyatini beradi. Etnograflar oldida turgan keng va xilma-xil masalalar etnog-rafiya fanini boshqa yaqin fan soxalari bilan uzviy boglabgina qolmay, uning uzini xam, bir kator ixtisoslarga bulib yubordi. Bular:
Xujalik va texnika tarixi;
Xalk memorchiligi va tasviriy san`at:
Urf-odat va marosimlar;
Etnik oilaviy tuzum,
Kiyim-kechak va uy-ruzgor;
Ijtimoiy va maishiy turmush ixtisoslari va xokazolar.
Odatda etnografiya ayrim qit`alar, mamlakatlar yoki xalq-larga karab, urf-odatlari haqidaa ma`lumot beradi.
Uzbek xalqining kelib chikishi haqidaaxar xil chalkash fikr-lar ilgari surib kelinayotgan edi. Kachonki, O`zbekiston Respubli-kasi mustakillikka erishgandan sung bu murakkab va chalkash masa-lani yechimiga o`zbekcha, keng va xakikiy baxo berish imkoniyati paydo buldi.
Sobik sovet davrida ayrim tadqiqotchilar o`zbek xalqining kelib chikishi tarixini shayboniylar davri istilosi bilan boglay-dilar.
Ma`lumki Dashti Kipchokda tashkil topgan Ok urda va Shay-bon ulusida, ya`ni Sirdaryo, Orol dengizi va Volga buylari orali-gidagi keng xududda kuchib yurgan, XIV asrning urtalaridan bosh-lab o`zbeklar deb yuritilayotgan turk-mugul qabilalari bilan boglab noto`g`ri xulosaga kelindi.
Masalan: S. A. Tokarev “Osnov Etnografii” (M. 1968) va I. Jabborov “Uzbek xalq etnografiyasi” (“FAN” nashriyoti) asarlarida shu fikr ilgari suriladi.
S. L. Tolstov, A. Yu. Yakubovskiy, Ya. G. Gulomov, M. G. Vaxobov va boshqalar o`zbek xalqining boshlangich yadrosi Urta Osi-yoda kuldorlik davrida yashagan boshqa sugdiylar, xorazmiylar, saq qabilalari va urug aymoglarini unutgan, keyinroq kuchmanchilikdan dexkonchlikka utib turkiy tilda suzlashuvchi chigil, karluk yagmo, argun kabi guruxlardan iborat ekanligini, o`zbek elatining asosi XI-XII asrlarda tugaganligini va XVI asr boshlarida paydo bulgan kuchmanchi Shayboniy o`zbeklarining o`zbek xalqining boshqa yadro-siga aralashib ketib, faqat uz nominigina berganligini kuchli da-lillar, fakt va materiallar bilan isbotlab berganlar.