Asif Atanın – İnam Atanın Mütləqə İnam Ocağı
Yüklə 3,35 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Nurtəkin Atalı
|
İnamlı Atalı Ataya səcdə ilə sözünə başladı: Atanı oxumadığım günüm yoxdur. Hazırda Atanın “Özüllər Özülü” Bitiyini oxuyuram. Nurtəkinin sözüylə desək, düşünə-düşünə oxuyuram, qaça-qaça oxu- muram.
15
Sabir Yanardağın “İstibdad və istila” əsərini oxuyandan sonra kiçik bir yazı yazmışdım. Orda ən doğru sözlər özümə aid idi. Biz çox vaxt söz deyəndə çətinlik çəkirik, əsasən “Ailə Günü” tədbir- lərində. Mən S.Yanardağın orda təhlil elədiyi əsərlərdən çox şey bəh- rələndim. Ancaq orda elə ziddiyyətli məqamlar var ki, mən özümü onun yerinə qoydum. İnsan ziddiyyətli olanda hadisələrə həqiqi qiy- mət verə bilmir. Ziddiyyətin içindən çıxa bilmədiyinə görə ziddiy- yətli qiymət verir. Mən düşünürəm ki, yazı yazmaqdır, söz deməkdir, bunun hamısı insan özünü qurandan sonra baş verir. Ömrümün yaranması vacibdir ki, səhvimə, elə adicə iş yerimdə olan haqsızlığa qiymət verə bilim. İş yerimdə yanlışlara yol verirəm, onlarla ünsiyyətdə məni ittiham edirlər. Mən qarşılıqlı münasibət bildirəndə özümü itirirəm, onlara aqressiv cavab verdiyim üçün uduzuram. Deməli, özümü hələ yetir- məmişəm. Yetirsəydim, həyatda qarşılaşdığım hadisələrdə səhvə yol verməzdim. Atanı oxuyuram, hər şey sadədir, başa düşdüm, keçirəm ikinci səhifəyə, birinci səhifədəki sözü təkrarlayıb cavabını verə bilmirəm. Belə baxanda çox sadədir. Ata orda deyir ki, dünya özündə Mütləqə çatmaq imkanı daşımır, həyat özündə Mütləqə çat-maq imkanı daşımır. Ancaq insan özündəki mənaya çatmaq imkanı daşı- yır. Belə baxanda sadədir, gəl indi onu aç.
Bir gün mən Soylu Atalıya sual verdim ki, Asif Atanın məişətiylə bağlı davranışlarını “Ata səcdəsində” kitabından oxuyub öyrənirəm. Dedi ki, “sən ordan öyrənmə. Kiminsə ömrünü əzbərləməzlər. Sən 16
Mütləqə yetəndən sonra Atanı da anlayacaqsan, özünü də. Mütləqin ölçüsü birdir. Bu ölçüyə yetəndə biləcəksən ki, necə davranmaq gərəkdir”. Həyatda min ölçü var. Hərənin bir ölçüsü, baxışı var. Mütəqə yetəndən sonra insan hadisəyə münasibətini bildirərkən qırağa çıxmaları olmur. Xalqlaşma ilə bağlı yeni əməllərim yoxdur. Qonu ilə bağlı: İnsan doğulur, bağçaya gedir, oxula gedir. Ancaq özündən qırağa çıxmır. İşdə mənimlə ünsiyyətdə hər təbəqənin adamları olur. Nazirlikdən gələnlər olur, aydınlardan, başqa yönün adamlarından qarşılaşdıqlarım olur. Hamısı cəmiyyətdən şikayət edir. Vaxt var idi, mən də elə idim. Mən də deyirdim ki, bu həyatdan, bu insandan heç nə çıxmaz. Özüm özümə sual vermirdim ki, özüm- dən nə çıxar. Mən insanam axı. Özüm İnsanlığın, Mütləqin tələblə- rinə cavab verə bilirəmmi? Nə qədər xeyirliyəm, ədalətliyəm, vic- danlıyam. Nə dərəcədə mən cəmiyyətdən üstünəm?! Mən də bir vaxtlar elə idim. Hamı elə bilir özü düz yaşayır, başqaları yanlış. Ata da deyir ki, zamandan asılı olmadığın dərəcədə azadsan. Mühitdən asılı olmadığın dərəcədə azadsan. İçindəki balacalıqdan azad olmalısan. Mən demirəm ki, cəmiyyətdə hamı pisdir. Tərbiyəli insanlar da var, ancaq təbiətdən gələn xarakterlə yaşamaq azdır. Çünkü istənilən halda, həmin insan yalan yaşamaq imkanı gəzdirir özündə. Cəmiyyət fərdi keyfiyyətlərini itirmiş insanların məcmuudur. Cəmiyyət adam- lıq halını ifadə edir. İnsan olub cəmiyyət içində qalmaq çox çətindir. Bəzən əsəbləşirəm və deyirəm ki, mən də həyatdan biri ola- cam. Çünkü bu gün cəmiyyətdən ayrılıb insan kimi yaşamaq sorun- larla üzləşməkdir. Çünkü şər xeyiri öldürməyə yönəlib. Cəmiyyət də özündə şəri yaşadır. Ona görə cəmiyyət mütləq ruhaniləşməlidir. Gedişat sübut edir ki, Ocaq ideyalarından qıraqda insani qurallar yaratmaq mümkün deyil. Atamız Var olsun! Nurtəkin Atalı: Bir neçə ay bundan qabaq, İnamlı ilə mən “Ailə Günü”ndə bir-birinə münasibətdə öz yanlışlarımızı boynumuza aldıq. O da özündən çıxmışdı, mən də. İkimiz də bunu öz yanlışımız kimi qiymətləndirdik. Məsələ burasındadır ki, boynuna almada dayanıb qalmamalıyıq, çıxmalıyıq. Atanı oxumaq bizi düşündürür, ağlımız nə dərəcədə işıqlanır, yetkinləşir, bunu ömrümüzə çevirmək gərəkdir. 17
Yəni sən deyirsən ki, dünyanın dünyalıq adlı mənası var, insanın insanlıq adlı mənası var, bunu dərk eləmək çətindir. Bax, bilməyimiz gərəkən anlam odur ki, gərək halımızda özünü göstərən aqressiya ilə döyüşək, onda biz dünyalıq adlı mənaya, insanlıq adlı mənaya çata- cağıq. Hər zaman özünə nəzarət gərəkdir, hər zaman özüylədöyüş gərəkdir. Hər zaman özünü görmək gərəkdir ki, ruhani halından en- məyəsən. Mənim işlədiyim yerlərdə, işimdə səhv ola bilirdi, ancaq xarak- terimdə, münasibətimdə qüsur yox idi. Təbii ki, işdə hamımız səhv edə bilərik, ancaq bizim xarakterimizi qurmaq bizi öz mühitmizi yaratmağa gətirib çıxarır ki, başqa bir hal ora təsir eləməsin. Məsələ ondadır ki, hər bir yanlışımızın özü də bizim üçün bir təkandır. Bəzən çətinliyə düşə bilərik, ancaq yanlışın aşkarlanması belə önəmlidir. Qoy qıraqdakı desin ki, səndə kobudluq var. Çatışmayan cəhətlərin aşkarlanması belə bizim özümüzə inamımızı azaltmamalıdır. Mənim tənqid daha yaxşı yadımda qalır, tərif yadımda qalmır. O da hər kəs tərəfindən yox. Əsasən Ocaq Yükümlüsü tərəfindən yanlışlarıma görə düzəldilməyim mənim indiyə qədər yadımda qalıb. Onunla hər bir şeyi bölüşürəm ki, o mənə desin ki, nədə səhv etmişəm. Ola bilər mən onu görə bilmirəm. Buna mənim ehtiyacım olur ki, bu Soylu Atalı tərəfindən deyilsin. “Evlad Günü” mərasimində Soylu Atalı dedi ki, özüylədöyüş gündəliyi yazılmalıdır, təqdim olunmalıdır. Məsələn, özüylədöyüş dəftərlərinə mən ayrı-ayrı epizodlar yazıram. Təbii, o, özüylədöyüş deyil, dəftərləri təqdim eləmək gərəkdir ki, Ocaq Yükümlüsü bizi özümüzə göstərə bilsin. Əgər mən o cəhətdən çıxmaq istəyirəmsə, özümü ifadə eləməliyəm, döyüşməliyəm, bu hər zaman mənim diqqətimdə olmalıdır. Əgər mən bunu bir daha təkrarlamaq istəmi- rəmsə, deməli, mən oxumalıyam, düşünməliyəm, yazmalıyam, öz üzərimdə işləməliyəm və bunu da bölüşməkdən çəkinməməliyəm.
Tənqid məsələsi belədir, bir var özünə qarşı, bir də var başqasına qarşı. Məsələn, Mövlananın belə bir sözü var ki, qüsuru görmək mənlik deyil, qüsuru örtmək mənlikdir. Bu da baxır nədə. Özünün qüsuruna qarşı kobudluq, əlbəttə, bu doğru deyil, ancaq qüsuru üzünə deməklə onu daha da qırır. Ona görə bu məsələdə maksimum
18
diqqətli olmaq. Harda kor olmaq, harda göstərmək və kimin göstər- məyi. Hər iki tərəf buna haqq eləməlidir.
gərəklidir tənqid. Göylü Atalı: Ümumiyyətlə, gözəl şeyləri qabartmaq insana daha yaxşı təsir edir, nəinki pis tərəfini qabartmaq. Bunu mən səndən öyrəndim ki, ilk qarşılaşdığın adamda gördüyün, birinci ağlına gələn yaxşı şeydirmi, pis şeydirmi? Onu mən özümdə qüsur görürəm ki, fərdə məhz tənqid gözüylə baxıram. Birinci yaxşı keyfiyyətlərini görüb üzə çıxarmaq yaxşı olar.
çıxışım yoxdu. Atanı hər gün oxuyuram, halıma çatan, ancaq ağlıma çatmayan məqamlar olur. Müəyyən mərhələlərlə özümə aydınlaş- dırmağa çalışıram. Ancaq bir dəfə oxumaqla içimə çevrilmir. Kamilləşməmdə mənə elə gəlir ki, hansısa uğurlara yetməkdə- yəm.
Hər insan özü özünü daha yaxşı tanıyır. Mən ömrümü tutuş- dururam, nələrisə qazandığımı görürəm. O sarıdan deyirəm ki, mənim kamilləşmə yönündə müəyyən uğurlarım var. Xalqlaşma işim. Ayrıca məqsədli olaraq xalq içinə çıxmamışam. Evdə, iş yerimdə, ailə mühitimizdə söhbətlərim olub. Amalımızla
19
bağlı söz deyə bilirəm. Bu gün tədbirimizə iş yoldaşım Ceyhun bəy də qatılıb. Onunla tez-tez söhbətlərimiz olur. Ata tələb qoyub qarşımızda, özünü yaratmalısan. Mən buna çalışıram. Özümü yaratmaq yönündə inamda bərkiməyi düşünürəm. Atamız Var olsun!
gün çap qurğusu hədiyyə edib. Son zamanlar Güntayla fikir bölüş- mələrim olur. Onun halı artır. Onun içindəki həsrəti mən görürəm. Söhbətlərimizdə ikimiz üçün də doğma mühit yaradır.
Xalqımız üçün xeyirli olsun. Mən Tehranda olanda eşitdim ki, Ulusəs xanımın bacısı vəfat edibdir. Ona da başsağlığı verirəm. Üstünün sözündən bir şey götürmək istəyirəm. Deyir ki, Asif Ata Evladlarına deyir ki, səfər insanlara iki şey verir, həm döyüş, həm də
imtahan. Eyni zamanda mən görürəm ki, Ocaqçılarda bir şey var ki, özlərindən razı deyillər. Gördüyü işləri, aldığı düşüncələri, aldığı fikirləri az sayırlar. Mən fikirləşirəm ki, bu, təbiidir. Bunun özü də gözəldir. Eyni halda bunun bir səbəbi vardır, yenə Üstünün sözünə gəlirəm ki, biz hələ təlatümlü həyat sürmürük. Məsələn, səfərə çıxanda o insana çox şey verir. Üstünün sözlərinin içində böyük bir həqiqət var. Soylu bəyin səfərləri çox olur. Səfər insanda bir təlatüm 20
yaradır. O hərəkətin nəticəsində sən öyrəndiklərinlə yaşayırsan, için- də onu böyüdürsən. O istər-istəməz bir döyüş meydanına çevrilir. Nəsiminin bir sözü var, “gövdədən yar ayrılır”. Mən burda olma- yanda həqiqətən o hissi yaşayıram. Ocağın mənə verdiyi çox şeylər vardır. Ocağın gördüyü iş çox önəmlidir, bənzəri yoxdur. Bu fikirlər dörd divar arasında qalmır, öz təsirini göstərir. Tehranda olanda çoxdan görüşmədiyim bir dostum mənə zəng elədi ki, görüşək. Mən çox maraqlanmırdım onu görüm. Onun başı ticarətə-zada qarışıb deyə, maraqlanmırdım görüşə. Axır ki, onun israrı ilə görüşdük. Gördüm ki, saytlardan Ocağın işləri ilə tanışlığı var. Söhbətdən hiss etdim ki, bu həqiqətən bir şeylər almaq istəyir. Ocaqdan azdan-çoxdan bilgisi var. Mən də sevindim. O yoldaşla görüşmək məndə xas bir sevinc oyatdı. O sevincin nəticəsində məndə də bir təsir buraxdı, bir daha anladım ki, buraya biz nə qədər bağlı- yıq. Bu gün o məni Ocağa görə tanıyırdı. Bu meyara görə tanıyırdı və bu fikirlərlə maraqlanırdı.
Orda “Uluyurd Aqibəti – Bütöv Azərbaycan” kitabı vardı, söhbət- lərdən disklər vardı, ona verdim. Apardı, iki gün sonra yenə görüşdük. Demək istəyirəm ki, burda böyük bir hərəkət gedir. Bu görüşlərin, ideyanın Güneydə əks-sədası genişlənir. İstər-istəməz biz buna inanırıq ki, həqiqət gec-tez öz yolunu tapacaq. Çünkü burda gerçəklik var. 21
Tənqid haqqında söhbət getdi. Tənqid gözəl şeydir. Qüsuru demək yönətim məsələsinə aiddir. Ancaq tənqidi kim deyir, bunun da təsiri çoxdur. Mən boşluğa gedəndə Ocağa söykənirəm. Düşüncəm də, fikir- lərim də bu yolla gedir. Bizim düşüncəmiz xalqımızdan, millətimiz- dən ayrı məsələ deyil. Biz bu xoşbəxtliyə mənəvi mənada çatmışıqsa, bunu hamıyla paylaşmaq istəyirəm. Bu günlər tədbirlərdə yeni üzlər görürəm, eyni halda köhnə üzləri də görürəm. Bu Ocağın artırmaq, böyütmək gücünü göstərməkdədir, çox gözəldir. Nurtəkin Atalı: Ata bizim içimizdəki imkanları aşkarladı. Həyat- da o imkanlar heç vaxt aşkarlanmayacaqdı. Fitrət var, ancaq Ocaqda insan daha da kamilləşir, yetkinləşir.
potensialı üzə çıxarır. Bunun çox böyük önəmi vardır. Quzeydən ayrılanda özümdə həsrəti və buraya bağlılığı daha artıq hiss edirəm. Ayrılıqdan sonrakı vüsal və həsrət, birlik daha gözəl duyğular yaşadır. Güneydə olarkən bir dostumun yas məclisində oldum. Xeyir-şər cəmiyyəti odasında kəndin camaatı yığılmışdı. Orda Ocağın quralları yönündən söhbət elədim. Sonradan bəlli oldu ki, çoxlarının ürəyin- dən imiş dediyim sözlər. Bu gün məni Ocağa bağlayan, Asif Atanı peyğəmbər kimi tanıdan Ocağın, Ocaq ideyalarının dolğunluğudur. Bu, bizim sözümüzdür, bizim tariximizin varlığıdır. Bizim gələcəyi- mizlə bağlıdır. Bu gün burda gedən söhbətlərimiz bir çoxlarının istəyidir, ürəyindən keçəndir. Bu gün Ocağı təqdim edəndə qarşıdakı özünü sənin dediklərində tapırsa, uğurdur. Yas məclisində çıxışım- dan sonra çoxları məni yenidən söhbətlərə dəvət etdi. Bura söykə- nəndə, buranın sözünü onlara deyəndə onlara xoş gəlirdi. Bu yaşımda, çox fəaliyyətlərdən sonra gəldiyim qənaət odur ki, şəxsi mənafelərdən və şəxsi istəklərdən uzaq, təmiz, milətini və insanlığı ifadə edən, təsdiq edən hadisə Ocaqdır. Buna inanıram, sizlərlə olduğuma görə də tək-tək fəxr edirəm. Ocaqla bağlı oldu- ğuma görə qürur duyuram. Səbuhi: Bu gün mən vaxtından tez gəlmişdim. Soylu bəylə yarım saata qədər söhbət etdim. Razılaşdığım və razılaşmadığım məqamlar var, bu normaldır.
22
Atanı kitablardan oxuyuram. Ocaqçılar çıxışlarında Amallaşma, Kamilləşmədən hesabat verdilər. Mənə elə gəlir ki, Amallaşma kiçik bir vərəqə sığan hesabat deyil. Vaxt məhdudiyyətidir, ya nədir, az gəldi mənə. Bizim Dədə Qorqudumuz var, Koroğlumuz var, bunu hamı bilir. Biz tarixə-dastanlara ilişib qalmamalıyıq. Bunlarla normal cəmiyyət qura bimərik. Doğulacaq körpəyə dastanlar deyil, öz beyninin məhsulu olan fikirlər deyilməlidir. Sonra da cəmiyyətə ötürməlidir. Biz ilk tanış olduğumuz insanda dini məqamlar axtarırıq, insanlıq axtarmırıq. İnsana insan kimi yanaşmaq yoxdur. İdeoloji baxımdan yanaşırıq. Dastanlardakı, nağıllardakı insanları axtarırıq. Çünkü biz o dastanlara ilişib qalmışıq. Adət-ənənələri unutmaq, onların üzərindən xətt çəkmək də doğru deyil.
Bu, mənim subyektiv fikrimdir, ancaq yalnız adət-ənənəsinə bağlı olan millət heç vaxt inkişaf eləmir. Ceyhun bəy: Bu millət köhnə adətlərin üstündə millətçiliyinə qayıtdı. Bu xalqı birləşdirmək istəyirənsə, gərək kökündən yapışasan. Bu millət dağılıb, güneyli, quzeyli. Onları birləşdirmək üçün kökünə qayıtmalıdır. Yoxsa bu millət birləşməyəcək. Bu millətin yaralı yerləri var. Vaxtilə öz dilində danışmağa qadağa qoymuşdular. Mil- lətin keçmişi elə bir şeydir ki, onsuz bu xalqı bir yerə yığa bilmə- 23
yəcəksən. Sönmüş ocaqdır, yandıran oğul olsa, çox tez alışar. Ocaq bu işi görür.
Böyük yolun başlanğıcına üz tutub. Özünü görmə və özünü yaratma böyük bir başlanğıcdır. İnsan adətən uzun bir yol keçir içində. Bu baxımdan mən qutlayıram İnamlını, axtarışlarında elə bir aşamaya gəlib çatıb. Rahatsızlığı da doğrudur. Bununla bağlı da bir məqama toxunum. Bir dəfə bizim keçmiş amaldaşlarımızdan biri Ataya dedi ki, mən iş yerimdə çox ciddi sorunlar yaşayıram, mən nə edim? Bən- zəri şeylər dedi. Ata dedi ki, oğul, sən balaca gölməçələrdə böyük dalğalar yaratmaq istəyirsən. Gərək deyil. Hər birimiz işləyirik. Əgər biz Ocağı yalnız iş yerimizdə ifadə eləyib vermək istəsək, onda biz uğurlar əldə edə bilməyəcəyik.
İş yerindən qırağa çıxmaq zorundayıq. İş yerində yeri gələr ki, çox dərinə getmək gərək olmaz. Çox da balaca qüsurlarla öcəşməyin, gərək deyil. İşinizi işləyin, ayaqda saxlasın sizi. Siz də uzaq hə- dəflərə vura biləsiniz. Məqamı gələrsə, tini düşərsə, böyük mənada haqsızlıq görərsənsə, ona öcəşmədən etiraz edə bilərsən. Ancaq öcəş- mək gərək deyil. Öcəşmək insanların gözündə demaqogiya yaradır. Gərək deyil. Əsəb xərcləyirsiniz, uğur əldə eləmirsiniz. Özünüzü böyük məsələlərə hazırlayın. Böyük mübarizələrə böyütmək, ha- zırlamaq gərəkdir özünü, xalqın içində. Mən iş yerimdə heç kimlə 24
cırmaqlaşmırdım, ancaq kim əlimə keçirdi söhbət eləməyə çalışır- dım. Zaman keçdikcə gördüm ki, hamı mənim istəklərimə cavab vermir, istəmir. Görürdüm ki, mən sallaşıram. Aşama-aşama mən o səviyyədən çıxdım qırağa. Xalqın içində görüşlərim başladıqca gör- düm ki, mənim iş yerim balaca gölməçələrdir. Bundan başqa, konkret İnamlının sözünə qayıdıram. İnamlı iş ye- riylə məhdudlaşmır. Bu da onun üstün cəhətidir. O, görüşlərə, səfər- lərə çıxır. Son iki ildə İnamlının təşkil elədiyi görüşlərdən Ocaq çox böyük uğurla yararlanıbdır və topluma ciddi Ocaq sözü deyilib. Qüsur məsələsinə gəlincə, tənqid məsələsinə vurğu elədiniz, tənqidi biz doğru saymırıq. Tənqid əvəzinə yönəltmək olar. Ağşın bəyin dediyi kimi, bəzi qüsurların üzərinə gedib onu çimdikləməmək gərəkdir. Məsələn, mən qüsurlara iradı nə vaxt bildirirəm? Şəxsi duyğunu sənin öz ixtiyarına buraxıram, sənin özün bilərsən. Ancaq Ocaqla bağlı atdığın yanlış addıma irad tuturam. Sənin atdığın addım Ocağa zərər gətirirsə, onda mən irad tuturam, haqq vermirəm. Ocaq sənin, mənim deyil, xalqındır. Ona görə orada qüsura yol vermək olmaz. Sən Ocaq olaraq davranışınla, sözünlə, yerişinlə, geyiminlə, hər şeyinlə bəllisən, hər şeyinlə örnəksən, öyrədirsən. Öyrətmənsən sən. Ruhani öyrətmən. Biz Ocaq olaraq Azərbaycanda peyğəmbərlik hadisəsi yaradırıq. O peyğəmbərlik hadisəsi ki, İnsanlaşma-Millətləşmə-Bəşərləşmə dünyabaxışına əsaslanır. Belə bir hadisə təqdim edirik. Bu xalqın min ildir özünü qoruma sistemi sıradan çıxıb. Asif Ata bu xalqa özünü qoruma sistemi yaradıb. Min ilə bərabər özünü qoruma siste- mi. Özünü qoruma sistemi nəylə sıradan çıxıb? Xalqı xalq kimi ayaqda tutan dildir, mədəniyyətdir, yazı və tarix sistemidir. Tarix nəyin əsasında oluşur, nəyin əsasında yaranır, hansı tarixdən söhbət edirik – Mədəniyyətimizin tarixi; ikinci, dövlətin tarixi; üçüncü, milli inkişafın tarixi. Bunlar çökdürülüb. Sənin danışdığın ana dilində içinə sırınan ərəb dünyabaxışını ifadə edirsən. Sənin bir millət olaraq özünü qoruma sistemin onda dağıldı. Babəkin edamıyla dağıldı sənin özünü qoruma sistemin. Asif Ata xalqa ruhani immunitet yaradıb. Bəzən bizə toplumda deyirlər, Asif Ataya o cür münasibət bəsləyir- siniz, bu, şəxsiyyətə pərəstişdir. O insanlar mənimlə üz-üzə oturmur, deyəm ki, sən şəxsiyyətə pərəstiş məsələsini dərk eləməmisən. Pərəs- tiş, yəni şəxsiyyət sevər. Şəxsiyyət böyük söhbətdir. Şəxsiyyəti sev- mək gərəkdir. Şəxsiyyətə sevgiylə ağaya münasibəti qarışdırmaq olmaz. Asif Ata ağa deyil, peyğəmbərdir. Peyğəmbərə münasibət
25
necə olmalıdır? Mən soruşuram toplumdan, peyğəmbərə münasibət necə olmalıdır? Sənin Məhəmmədə münasibətin nədir? Səni əyə-əyə sən onun ətəyində namaz qılırsan, sənin milli kimliyini sıradan çıxarıb, özünü qoruma sistemini dağıdıb, sən onun ətəyində namaz qılırsan. Ancaq Asif Ata sənin özünü qoruma sistemini yaradıb min- illik. Sən deyirsən, ona səcdəli münasibət gərək deyil. Bilirsinizmi, nədir səcdə? 25 ildir mən ömrümü bu yola verirəm. Mənim Asif Ataya heyrət eləmədiyim gün yoxdur. Niyə heyrət eləyirəm? Heyrət mütilik deyil. Heyrəti kim eləyir? Bir anda həqiqət ağlına çatan, halına çatan insan heyrətə düşür. Eqoist heyrət eləyə bilmir. Xudbi- nin içində heyrət imkanı yoxdur. Heyrət həqiqət istəyənin içində yaranır. Ədalət istəyənin içində yaranır. Vicdanla yaşamaq istəyənin içində yaranır. Bir məqamda o heyrət sənə, heyrətə salanın əlini öpdürür. Səcdə qılırsan. Gözünü açır, şüurunu açır. Min ildir mənim şüurum qapanıb. Şüurumun alt yapısına Mütləqə İnam yerləşdirir. Mütləqə İnamla səni özgürlüyə çıxarmaq istəyir. Sən isə Asif Atanın Mütləqə İnamına inanmaq istəmirsən. Ancaq Məhəmmədin “göydən Allah yeri idarə edir” fikrinə inanırsan. Asif Ata deyir ki, yalnız Mütləq olan həqiqidir. Nisbi olan yoxluqdur. Hər kəs yüyürür ki, necə Mütləq olmaq olar ey, hər şey nisbidir. Həyatda Mütləq olan şey yoxdur. Ancaq sadə bir adam həyatında, məişətində elə mütləq istəyir ki, qalırsan məəttəl. Gedir bazara, 5 kilo kartof alır, seçir, bir çürük kartof qoymur çantasına. Hər şeyin yaxşısını istəyirsən. Hər şeyin yetkinini, sağlamını istəyir- sən. Ev tikirsən, tikəndə hər şeyi yaxşı eləmək istəyirsən. Bir balaca qüsur saxlamaq istəmirsən. Bəs niyə mənəviyyatında, ruhunda bütöv olmaq istəmirsən? Mütləq sənin ruhunu, mənəviyyatını bütövləşdirir. Doğrudur, Mütləq olmaq çətindir, asan deyil. Mütləq olmaq Allah olmaqdır. Hürufilər deyir ki, insan Allahdır. Ancaq o demir ki, sürü Allahdır. Allahlıq tək-tək insanlarda olan bir şeydir. Gör nə qədər sənin içində yenilməzlik, qüdrət olmalıdır. Asif Ata deyir ki, olmalı- san. Kimsə içindəki Mütləqə çata bilər, ya çata bilməz. Çata bilməsə də, hər kəs ona can atmalıdır. İdeala can atmalısan. Yoxsa həyat əyilib gedir. İdeala can atmırsansa, onda ağaya can atırsan. Asif Ata da deyir ki, Mütləqə can at. Mütləqə qovuş, çünkü içində o var. Mən onu sənə qıraqdan aşılamıram ki. Sənin içindəkini sənə qaytarıram. Sənin içindəkini sənin ağlının gözünə göstərirəm. Asif Ata xalqın Mütləqə İnam adlı özünü qoruma sistemini yaradır. Böyük məsələdir. Sənin milli kimliyin sıradan çıxıb. Özünü
26
qəlibin içindən çıxara bilmirsən. Asif Ata sənin əlindən tutur, qırağa çıxardır, deyir ki, burdan bax. Ordan baxanda görürsən ki, bu xalqın özünü qoruma sistemini bərpa eləməlisən, özü də sən eləməlisən. Başqası eləməli deyil. Nəyə dayanıb eləməlisən? Zəmin gərəkdir. O zəmin sənin xalqının yaratdığı, örnək verdiyi Babəkdir, Dədə Qor- quddur, Zərdüştdür… Zərdüştü türkün saymırlar, farsın sayırlar. Far- sa sayanlara üzümü tutub deyirəm, gəl gedək Borçalıya. Günəşə and içirlər, “axar su haqqı” deyirlər. Axar su, günəş, od nədir, – Tan- rıçılıqdır. Türkün tanrıçılığıdır, ordan gəlib. Alt qatda o yaşayır. Ondan doğubdur oda münasibət, Zərdüşt. Zərdüşt Tanrıçılıqdan yol keçib. Ulu keçmişində həqiqətinin Ocağını qalayıblar, işığını yandı- rıblar, ona dayanmalısan. Quru yurdda dayana bilməzsən. Erməninin heç bir çöpü yoxdur. Özünü gözə soxur ki, qədim xalq kimi görün- sün. Ona görə də oğurluq edir, sənin musiqini, məişətini oğurlayır. Sənin bu boyda qədimliyin var, sən ona arxa çevirirsən, o qədimliyə dayanıb qabağa gedə bilərsən. Sən təməlinin üzərində böyüyüb ucala bilərsən. Sən kökün üzərində inkişaf edib çiçəklənə bilərsən, məhsul verə bilərsən. Asif Atanın sistemində hər şey yerindədir, hesablanıbdır. Mən dostlarımızdan, elə Səbuhi dostumuzdan da Ocağın tədbirinə tez-tez gəlməsini istəyirəm. Ocaqdan çox şey öyrənmək olar, Ocağı öyrət- mək olmaz. Ocağı öyrətmək asan deyil. Ocaq Asif Atanın ruhunu daşıyır. Asif Atanın ruhunun dünyada bənzəri yoxdur. Yenə vurğu edirəm, 25 ildir mən bunu öyrənirəm, 25 il öncə, ya da ondan da 25 il öncə, bir kimsə sübut edə bilməz ki, Asif Atanın dediyinin bənzəri var. Keçən yüzildə, ya ondan öncəki yüzillərdə. Sübut edə bilməz. Çünkü keçmişi mən bilirəm. Keçmişi öyrəndim, ona görə çox böyük qürurla, vüqarla dayanmışam Atanın yolunda. Asif Ataya münasibət məsələsi Xomeyniyə, Stalinə münasibətin eyni deyil. Stalin ağa idi, o biri də ağadır. Asif Ata kimdir bəs? – Peyğəmbər. Peyğəmbərə səcdə qılarlar. Xilas yaradır, özgürlük yara- dır. Nəyin hesabına yaradır? Sizlə mən top dalınca qaçıb futbol oyna- yanda, stadionlarda futbola tamaşa edəndə, kafelərdə pivə içəndə Asif Ata əzabın içinə girib bu xalqın özgürlüyünü hazırlayır-dı. Deyin, ona münasibət necə olmalıdır? Ömrünü sənə fəda eləyən insana münasibət necə olmalıdır? Deyirik ata qutsaldır, ana qutsaldır, niyə qutsaldır? Ata, ana övladı üçün əzab çəkib. Ana yatmır gecə, əsəbləri də korlanır, acığı da tutur. Ancaq yenə durur övladının çığır- tısına hay verir. Onu bələyir, təmizləyir, rahatlayır, laylasını çalır.
27
Oynayır onunla, ona görə də qutsaldır. Anaya münasibət necə olmalıdır? Mən deyirəm ki, ana mühakimə olunmazdır, ata da mühakimə olunmazdır. Çünkü onlar sənə əzab çəkib, əmək çəkib, sənə gələcək verib. Sənin atan, anan sənə zəhmət çəkib, səni o hala çatdırıb, sənə görə qutsaldır. Sən də xalqın bir nümayəndəsisən. Bir də var ömrünü bütünlüklə xalqa verəsən. Xalqın əzabını çəkəsən, nazınla oynayasan. Peyğəmbər odur. Xalqı mütiləşdirən deyil, sənin xalqının başında duranlar kimi. Başında duranlar insanları simasız- laşdırır, istedadları da bəzəyib ortaya çıxarırlar. Ortaya çıxartdığı istedadlar araçılığıyla (vasitəsilə) sənə, mənə ağalıq edir.
O gözəl mahnı oxuyur, muğam oxuyur, gözəl idman göstərir, mən də ona pərəstiş edirəm. Nə gözəl oxuyur, nə gözəl idmançıdır bu. Onun əliylə mənə basqı göstərir, deyir, görürsənmi sənin pərəstiş elədiyini mən göylərə qaldırıram. Halbuki həqiqi istedadların çoxunu heç ortaya da çıxartmırlar. Xalqı simasızlaşdıranla xalqın simasını yaradanı fərqləndirə bilmirsənsə, sən nə xalqsan?! Sənin başına ayaq qoyanla, çiyninə dayaq verənin fərqini bilmirsən. Deyirlər şəxsiyətə pərəstişdir. Asan deyirlər. Heç bilmirlər şəxsiyyət nə deməkdir. Şəx- siyyəti sevməyən adamın içində mənəviyyat yoxdur, mənəmlik var, eqoizm var. Ocağın öyrətdikləri var. Ocaqda insan bütün arılığı, duruluğuyla tanınır, dərk olunur. Ocaqda xalq bütün varlığıyla, keçmişiylə, gələ- cəyiylə arılır, durulur, ortaya çıxır, var olur. Ocaqda bəşər bütün arılığı, duruluğu ilə tanınır, var olur. Xalqlar var orda. Ona görə de- 28
yrik ki, İnsanlaşma-Millətləşmə-Bəşərləşmə yoludur Ocaq. Belə bir dünyabaxış ortaya çıxaran xalq qürur duymalıdır. Asif Ata göydən zənbillə sallanmayıb, yerin deşiyindən çıxmayıb. Xalqın doğduğu- dur, Babəkin davamıdır, Nəsiminin davamıdır, Nəiminin, Qorqudun, Zərdüştün davamıdır. Şəxsiyyətlərinin davamıdır. Xalq odur. Bağ odur. O bağla gəlib bu günə çıxıb, özünü yenidən ortaya çıxarıb. Dostumuz Xaliq Bahadır deyir, çox maraqlıdır ki, bizim xalqı- mızda yüksəliş var və qəfil enmə var. Bunun səbəbi nədir görəsən? Xalqımız çox passionar xalqdır. İçində gözəllik, böyüklük daşıyan xalqdır. Ancaq xalqın yüksəliş mərhələsi ki, başlayır, məsələn, Babəki verir. Babəkin dalınca yeni Babək verə bilmir, üstündən yüz il keçəndən sonra kimisə verir. Davamlı olaraq verə və qoruya bilmir. Niyə qoruya bilmir? Xalqın şüuru sındırılıb. Xalqın özünüqo- ruma sistemi dağıdılıb. Şəxsiyyət yaranır. O şəxsiyyət gedəndən sonra toplum deyir, Allah özü bilər. Yenidən mütiliyə qayıdır. İçimiz enir, ruhumuz enir. Mədəniyyətimizdə, dövlətimizdə enişlər bizim içimizlə bağlıdır. İndi biz, bir qom adam, çaba göstəririk, yalvarırıq, adamları çağı- rırıq, gəlin, olun, eləyin. Asif Atadan həqiqət öyrənin. Azadlığın yolunu öyrənin. Çağırırıq ki, gəl millət ol, xalq ol. Asif Atanın ünva- nında sənin xalq olmaq olanağın (imkanın) yaşayır. Gəl sahib ol, gəl aşkarla onu. Gələ bilmirsən, həqiqəti görə bilmirsən, orada sən gələ- cəyi görə bilmirsən. Bəs harda görürsən, küçədə. Biznesdə görürsən, mitinqdə görürsən, daha nələrdə görürsən. Ola bilmirsən, sonra da başlayırsan danışıb xalqı qınamağa. Hər kəs danışır, hər kəs xalqı qınayır. Söyür elədən-elə, belədən-belə. Ancaq heç kəs xalq olmaq istəmir. Xalq olmaq istəməyən, xalq olmağa çalışmayan, xalqı xalq eləməyən adam, sənin nə haqqın var, xalq haqqında danışırsan, xalqı tənqid edirsən. Sən ola bilmirsən, olmaq istəmirsən. Haqq görür- sənmi özündə? Sən mənimlə mübahisə edə bilərsən, söz güləşdirə bilərsən. Ancaq sən öz vicdanın qarşısında hesabat ver, gör sən buna haqq edirsənmi, layiqsənmi? Xalq məsələsi, şəxsiyyət məsələsi ciddi məsələdir. Söz ciddi məsələdir. Mən sözlə bağlı düşünəndə qorxuram, sorumluluq daşıyı- ram. Söz, bax o körpə uşaqları yönəldəndir (Arazı, Erolu göstərir – N.A.) Mən onun sorumluluğunu daşımalıyam, onu hara yönəldirəm. Dediyim söz onun beynində nə yaradacaq? Hara yönəldəcək onun içini? Nə verəcək? Verimlilik məsələsi var. Xalqın adını tutursansa, verimli olmalısan. Verimli olmaq üçün götürümlü olmalısan. Götürə
29
bilməyən verə bilmir. Olmayanı verə bilməzsən. Xalqa verə bildikcə onda görəcəksən ki, xalq sənin üçün nə dərəcədə sevimli və qutsal bir hadisəymiş. Ulusəs bacımızın evinə mənim bir yerlim xanım gəlib-gedir. Aşağıda söhbət elədiyimiz yerdə qayıtdı ki, bu millət nə bilim nədir. Mənə çox pis təsir elədi. Səsimi qaldırdım. Dedim sən nə danışırsan? Mən bütün şüurlu ömrümü bu xalqa vermişəm. Həyatımı verdiyimə sən söyürsən. Nə haqq edirsən? Nə vaxt bu xalqla bağlı 10 dəqiqə oturub düşünmüsən ki, sən onu söyürsən?! Nə vaxt bu xalqa bircə yarpaq uzadıb vermisən? Göstər onu mənə. Bu olmasın, başqası olsun. Ömründən bircə yarpaq vermisənmi bu xalqa? Beşcə dəqiqə zəhmət çəkmisənmi, başını ağrıtmısanmı? Ayağını yormusanmı? Qıraqdan durub nə haqqın var ki, söyürsən. Sən çoxmu ağıllısan, çoxmu mənəviyyatlısan? Sən xalqın bir ünsürü deyilsənmi? Hamı xalqı söyür, onda sən kimsən, nəsən? Xalq sənsən də elə. Adam özü- özünü söyməz. Adam özü özünü yaradar, özünün qarşısında sorumlu olar, şəxsiyyətə çevrilər. Onda görəcəksiniz. Mən öz toplumumuzu, xalqımızı çox sevirəm. Xalqın hər bir fərdinə münasibətim ayrıdır. Demirəm ki, xalqın hər bir fərdini sevirəm. Hər bir fərd sevgiyə layiq olmalıdır. Mən bütövlükdə xalqı sevirəm, anlamına, mənasına görə sevirəm. Ən azı mənim kimi oğlu olduğuna görə sevirəm. Məni mən elədiyi üçün sevirəm. Bu xalqın mahiyyətindən gəlmişəm, doğmuşam mən. Onun qədrini bilirəm mən.
Ona görə də xalq məsələsiylə bağlı, şəxsiyyət məsləsiylə bağlı, dəyər məsələsiylə bağlı, bəşər məsələsiylə bağlı asan danışmaq olmaz. Çətin danışmaq gərəkdir, məsuliyyətlə danışmaq gərəkdir. Bir məqamı da qeyd edim. Ocaqda kimsə gələr, görər ki, burda ayrı-ayrı insanlar özüylə bağlı narazılıq ifadə edir. Özünü qınayır, danlayır və b.k. Bu, “Ailə Günü”nün tələbidir. Cavan dostumuz Ocaqdan aşırı hesabatlar istəyir. Mən də istəyərdim Amallaşma, Xalqlaşma, Kamilləşmə yönündə dolğun hesabatlar olsun. Ancaq Ailə Gününün öz tələbi var. Ailə Günündə Ocağı 1 saatın içində öy- rənə bilmərik. 1-2 saat keçirilən tədbirdə Ocağı öyrənmək mümkün deyil. Ailə Günündə olanlar kitablarda olanların hamısını qapsaya bilməz. Burada özüylədöyüş, özünüqınama deyir Asif Ata. Bu boyda hünərlər göstərirlər, yenə də özlərini döyürlər. Özünü döyməkdən böyük ləyaqət yoxdur. Ocaqdan qıraqda başqasını döyürlər, başqası da qayıdıb onu döyür. Bu onu söyür, o da qayıdır bunu söyür. Ancaq
30
Ocaqda özümü döyməklə soraq, mesaj verirəm, məni döyməyə ehti- yac yoxdur. Get özünü döy. Mən özümü görən və döyən adamam. Sən niyə məni döyürsən? Sən məni məndən yaxşı döyə bilməzsən axı. Mən öz qüsurlarımı daha gözəl görürəm. Öz içimi daha gözəl tanıyıram. Mən sənə görə döymürəm özümü, özümə görə döyürəm. Mən şəxsiyyət olmaq istəyirəm. Mən Asif Atanın tələblərinə uyğun yaşamaq istəyirəm. Ona görə özümü döyürəm. Ailə Günü özüylə- döyüş hesabatıdır həm də. Yaşayırsan, qüsurlarını döyüb bircə-bircə hesabat verirsən. Çəkinmədən, utanmadan, qorxmadan, özünü gizlə- mədən mərasimə təqdim edirsən. Çəkinmək gərək deyil. Qorxmaq gərək deyil. Boynuma alıram (etiraf edirəm), adını çəkirəm, deyirəm ki, sən mənim içimdə gizlənmisən. Onu üzə çıxardıram ki, içimdən rədd olub getsin. Mən amaldaşlarım qarşısında hər hansı bir qüsu- rumu dilə gətirirəmsə, gələn dəfə ona qayıtmalı deyiləm. Mən məsuliyyət daşıyıram, axı mən bunu açıb göstərdim içimdə. Mən yenidən o qüsurla yaşasam, ayıb olar ki, yenə o qüsurla yaşayıram. Ancaq elə şeylər var, bir dəfə deməklə sənin içindən çıxmır. Gərək davamlı və səmimi olasan. Ona görə özüylə döyüşün çox böyük hikməti var. Bu, Asif Atanın yaratdığı hikmətdir. Bəşər tarixində özüylə döyüşən çox az şəxsiyyətlər olub. Özüylə döyüşüblər, tarixin yönünü dəyişiblər. Bütövlükdə bəşəriyyətin gedişini dəyişiblər. Özünü döyməyən adamlar onu eləyə bilməz axı! İçində qüsur daşıyan adam tarixə yön verə bilməz. Ona görə də özüylədöyüşdən çəkinmək olmaz. Özüylədöyüş hesabatı gözəl hikmətdir. O hikmətlə Ocaq yaşayır, yaşamalıdır. Mən özüylədöyüşüb bir yerə gəlib çata bilərəm. Biz deyirik ki, özüylədöyüş həmişəlik prosesdir. Əgər böyük məsələlərdə mən bəlli yetkin səviyyəyə gəlib çıxmışamsa, mənim geriyə yolum yoxdur. Ancaq mən fiziki bir şəxsəm, bədənəm. Bədənin tələbləri var, sinirin gücü var. Mən qüsur işlədə bilərəm, səhv edə bilərəm. Ona görə özüylədöyüş ayaqdadır ki, mənim özümə nəzarətim itməsin. Mən insanları bura, Asif Atanın hüzuruna çağı- rıram. Niyə çağırıram? Ona nə göstərməyə çağırıram? Mən özünü döyə bilmək ləyaqəti göstərirəm. İfadə eləmək ləyaqəti göstərirəm. Yaratmaq, qurmaq ləyaqəti göstərirəm. Burda olan yaxın dostlarımız bilirlər. Biz bir yerdə oturub dincələn adamlar deyilik. Azərbaycanı qarış-qarış gəzirik. İnamlı son iki ildə 50-dən çox görüş təşkil eləyib. O görüşlərdə mən çoxsaylı gənclərə söz demişəm. Onun ağlında Azərbaycan obrazı yaratmışam, onun ağlını Azərbaycana yönəlt- mişəm. Qədimliyə, gələcəyə yönəltmişəm. Haray çəkmişəm. Nəyin
31
hesabına eləmişəm? Özüylədöyüşün. Özümü döyə bilməsəm, toplu- mun qarşısına gedə bilmərəm. Ora gedəndə heç adımı da demirəm. Atanın sözünü demişəm. Mənim hədəfim onların qarşısına dikilib özümə şöhrət dağarcağı yaratmaq deyil. Mənim hədəfim onların ağlında Azərbaycan yaratmaqdır. Mən Azərbaycanı sevirəm. Azər- baycanın gələcəyini düşünürəm. Asif Atanın ünvanı Azərbaycanın gələcəyidir.
Hər kəs Asif Atanın ünvanından çox şeylər öyrənə bilər. Qardaşı- mız kimi gedib Tehranda sevə-sevə, qürur duya-duya ondan soraq verə bilər. Mən gedərəm Borçalıda soraq verərəm, bir başqası gedib başqa yerdə soraq verər və i.a. Uğurlar diləyirəm. Atamız Var olsun!
hazırladığı “Uluyurd Aqibəti” filminin diskləri, Ata kitabları, Nurtəkin və Günev Atalıların kitabları, Günsıra vizitləri hədiyyə edildi. Ağşın Ağkə- mərliyə “Üçlük” söhbətlərindən hazırlanan və Türkel Araşdırma Quru- munun kitabları verildi. “Ailə Günü” “Ata Ruhunu ürəyimizdə aparırıq!” səcdəsilə sona yetdi. Çay süfrəsi ətrafında doğmalaşmalar, sorulara cavablar oldu.
(mart, 2015. Bakı). Yüklə 3,35 Mb. Dostları ilə paylaş:
|