Asif Atanın – İnam Atanın Mütləqə İnam Ocağı



Yüklə 3,35 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə1/31
tarix06.05.2017
ölçüsü3,35 Mb.
#16983
  1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   31

 



Asif Atanın –



 

İnam Atanın 

 

Mütləqə İnam Ocağı

 

 

Asif Atanın – İnam Atanın  

Mütləqə İnam Ocağı 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

AİLƏ KİTABI

 

37

-ci il 

 

 

AİLƏ KİTABI 

37-ci il 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 



 



 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 



Asif Atanın – İnam Atanın  



Mütləqə İnam Ocağı 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“Uluyol-Hünər”, “Ulufərəh”  

və “Atagün” Ailələrinin  

 

AİLƏ KİTABI 

 

(37-ci il) 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 



 



 

Redaktoru Soylu Atalı 

 

 

 

Bilgisayar işi və düzəldicisi:  

Göylü və Nurtəkin Atalılar 



 

 

 

 

 

Mütləqə İnam Ocağı 

Ailə Kitabı. Atakənd-38. 464 səh. 

 

Kitab  Asif  Ata  Ocağının  ruhsal  Ailə  quruculuğunu  uğurla 

aydınlaşdıran  və  öyrədən  dəyərli  bir  ədəbiyyatdır.  Türk 

ulusunun  özünəxas  ruhaniyyat  sistemini  biçimə  salan  və 

yadlığı  dışlayan  hünər  faktıdır.  Toy-vay  törənlərində  özünü 

tanımaq,  ulusunu  tanımaq,  gələcəyini  qorumaq  istəyən  milli 

düşünərlər  üçün  bir  örnək,  bütövlükdə  toplumumuz  üçün 

söyləmlər qaynağıdır. 



 

 

 

 

 

 

 

 

 

 



Asif Atanın – İnam Atanın Mütləqə İnam Ocağı 



 

“Uluyol-Hünər” və “Ulufərəh”Ailəsinin 

37-cı ildə I “Ailə Günü”nün 

Gediş Yazısı 

 

Gün: 23 Günəş Ayı; Yer: İnam Evi (İçərişəhər); Başlanır: 15.00 

 

Oda  Mərasim  ruhuna  uyğun  hazırlanır.  Təşkilatca  işlərə  sorumlu 



Türkel Atalıdır. 

 “Ata Ruhuna pənah gətirmişik!” səcdəsiylə tədbir başlanır. 

Türkel  Atalı  “Təbiətdəki  Mütləqlə  Gündüz  Təması”nı,  “Ataya 

Günorta Ricası”nı deyir. 



 

Ocaq Yükümlüsü Soylu Atalının Ailələrə uğurlaması dinlənilir. 

 

Mərasim qonuları: 

Amallaşma, Kamilləşmə, Xalqlaşma hesabatı. 

“İnsanı  itirən  Cəmiyyət  özünü  İnsanda  tapmalıdır!”  –  Ata  fikrinə 

münasibət. 



 

Müqəddəs Oxuma: “Təməl” kitabı oxunur, şərh edilir. 

 

İştirakçıların mövqeləri dinlənilir və suallara cavab verilir. 



 

  “Ata Ruhunu ürəyimizdə aparırıq!” səcdəsiylə Gün başa çatır. 



 

Gün’ün carı 

Ata – Evlad birliyi – Ulusal gələcəyimiz! 

Amaldaşlarım – Ata Ruhlularım – Birliyimiz Qutlu olsun! 

 

Gediş Yazısını yazdı: Üstün Atalı 



11 Günəş Ayı, 37-il. Saray-Soylu. 

 

 

Qəbul olunur. 

                                          Soylu Atalı 

Mütləqə İnam Ocağının Yükümlüsü 

 

  11 Günəş Ayı, 37-ci il. Saray-Soylu. 

 

 



Asif Atanın – İnam Atanın  



Mütləqə İnam Ocağı 

 

“Uluyol-Hünər” və “Ulufərəh” Ailələrinin 



37-ci ildə I “Ailə Günü”ndə deyilmiş fikirlər 

 

 

 

 Ocaq  Günsırası  ilə  23  Günəş  Ayı,  37-ci  ildə  (mart,  2015) 



“Uluyol-Hünər” və “Ulufərəh” Ailələrinin I “Aİlə Günü” toplantısı 

keçirildi.  

Ocaq  quralları  yerinə  yetirildikdən  sonra  “Uluyol-Hünər” 

Ailəsinin yükümlüsü Nurtəkin Atalı Ataya səcdə ilə sözünə başladı:  

Amallaşmamın  oxu  (mütaliə)  yönü  az  olub,  Ocaq  işlərim  çox 

olub. 

36-cı  ilin  Tədbirlər  Kitabını  hazırlamışam.  Ailə  Günü,  Mərasim 



və  Bayramlar  kitabı  çap  üçün  hazırdır,  yəqin  ki  gələcək  mərasim-

lərdə  onu  hədiyyə  edəcəyik.  Atanı  az  oxumuşam,  ancaq  oxuduğum 

zamanlar  bəhrəli  olub, – həm  düşüncə,  həm  də  düşüncələrimi  yaz-

maq  anlamında. Mən  son  ildə  ancaq  evdə  oluram.  Atanı  oxuduqca 

isə elə bil evdən çıxıram. Evin içi məni nə qədər məişətə bağlayırsa, 

Atanı  oxuyanda  duyğularımda,  düşüncələrimdə  durulma  yaranır, 

fərəhlənirəm. 

Kamilləşmə  yönündə  özümü  ələşdirmə  haqqında  bir  şey  deyə 

bilməyəcəm. Günümü elə kökləyirəm ki, vaxtım olanda ya oxuyum, 

ya da nəsə iş görüm. Hər gün az və ya çox Ocaq işi görürəm. Artıq 



 

elə bir hal yaranıb ki, iş görməyim, ya da oxumağım günümün qiy-



məti, dəyəri olur. Bunu edə bilməyəndə sanki gün gözümdən düşür. 

Ona görə də oxumaq, ya nəsə iş görmək, ya da Ocaq Yükümlüsü-

nün saytla bağlı tapşırıqlarına əməl etmək. Bir çatışmazlığım həmişə 

özünü  göstərir:  hansı  işlərə  ki,  mən  özüm  diqqət  eləməliyəm,  onu 

mənə  Ocaq  Yükümlüsü  deyir,  edirəm.  Bununla  belə,  Ocaqla  bağlı 

gördüyüm  bütün  işlər  mənə  fərəh  gətirir.  Mənim  üçün  bu  nizam 

hava-su kimi gərəkdir. 

Xalqlaşmamın görüşlər səviyyəsini yetirə bilmirəm. Uşağa qayğı, 

diqqət məni bu işdən hələ ki ayırır. Buna görə də, yetdiyim düşüncə-

ni, fikri insanlarla bölüşməyəndə həm özümün səviyyəmi görə bilmi-

rəm,  həm  bölüşmək  fərəhini  ala  bilmirəm.  Bu  mənada  əskikliyim 

var. Yaxın gələcəkdə bu əskikliyi aradan qaldıracam. 

İndi bəzi yazılarımı oxumaq istəyirəm: 

 

xxx 

Həyatla hər bir görüşdə Amalın üstünlüyünü daha dərindən anla-

yıram. Bu anlam məni həyatın bəsitliyindən nə qədər uzaqlaşdırırsa, 

Amala o qədər doğmalaşdırır. 



 

xxx 

Fərəh  yeni  fərəh  yaradır,  əməl  yeni  əmələ  çağırır,  insanın  içini 

irəliyə aparır. Bu ardıcıllıq yola çevrilir. 

 

xxx 

Bizim  bütün  yazılarımızda,  düşüncələrimizdə  insana  münasibət, 

dünyaya  münasibət, özümüzə  münasibət görünür, bilinir. Bu müna-

sibət həm də bizim özümüzə münasibət yaradır. 

Biz özümüzdə hansısa düşüncəyə yetirik, onu təqdim edirik. Onu 

sevgiylə  təqdim  eləməyin  özü  sevgi  yaradır,  acıqla  təqdim  eləmək 

əks təsir yaradar. 

 xxx 

İki doğma insanın münasibəti bir-birinə mühit ola bilir. Ona görə 

mühit ola bilir ki, yol doğmalığı var. Adamlar bir-biri ilə görüşürlər, 

danışırlar, hər kəsin danışığı ya məişətə bağlıdır, ya da özgəsinə. Ona 

görə  də  o  söhbətdən  heç  nə  qalmır.  Mühit  odur  ki,  bitir  insanın 

içində. Duyğuları, düşüncələri bölüşdükcə daha da aydınlaşır, yetkin-

ləşir, çiçəkləyir, bəhrə verir. Heyrətli, şəfqətli, sevgili, qayğılı, sayğı-

lı dünya yaranır. 


 

Bunu nədə hiss eləmişəm. Soylu Atalı ilə telefon söhbətlərində o, 



elə fikirlər söyləyir ki, mən onun idrakının mühitinə düşürəm. Onun 

dediyi,  düşündüyü  məni  də  düşündürür,  mən  görürəm  ki,  o  mənim 

üçün  ruhani  mühit  olur.  Mən  bundan  bəhrələnirəm.  Doğrudan  da, 

belə ünsiyyət bir-birinə dünya ola bilmək mənası daşıyır özündə. Elə 

bir  mühit  yaranır  ki,  onun   özünə  inamının  halı,  idrakının  dərinliyi 

mənim idrakımı da tərpədir, düşündürür, – mənim üçün mühit yara-

nır. Həmin gün mən o halla nəsə oxuyanda görürəm ki, əvvəlki söh-

bətin etkisidir, məndə yeni bir düşüncə yaradır, halım yüksək olur. 



 

xxx 

Hər başlanğıc asan başlamır. Əngəllərlə döyüşməli, dəf etməlisən 

ki, başlanğıca yetəsən. 

İnamsızlığın sonu – İnamın başlamasıdır. Ömrün yenilənmsi yeni 

aşamaya qədəm qoymasıdır. Sona yetdikcə başlanır, başlandıqca da-

vam edir yol. 

Mənim inamımı artırmağım inamsızlığımla döyüşümdür. Mən nə 

qədər inamımı artırıramsa, inamsızlığımla o dərəcədə döyüşürəm. Nə 

qədər  düşünürəmsə,  həyatdan,  məişətdən  ayrılıramsa,  o  elə  idrak-

sızlığımla döyüşümdür. 



xxx 

Cəmiyyət insanı itirib təbəqələrdə.   Biz cəmiyyət deyəndə gözü-

müzün  qarşısına  təbəqə  gəlir.  Əgər  aşağı-yuxarı  təbəqə  varsa,  orda 

heç  cür  insanı  tapmaq  mümkün  deyil.  Adamların  bir-birinə  yadlaş-

ması  cəmiyyəti  yaşadıb,  bir-biriylə  yarışması,  bir-birinə  düşmən 

kəsilməsi, aldatması, satması cəmiyyəti yaşadıb. Cəmiyyət adamları 

bu dairəyə salıb və çıxmağa qoymayıb. Onlar da həyatın anlamını elə 

burada  axtarıblar.  Birinin  varı  artır,  o  birinin  həsədi  artır.  Birinin 

zoru  artır,  o  birinin  qorxusu.  Birinin  vəzifəsi  artır,  o  birinin  kini. 

Ömür  adiliyə  həsr  olunduqca  münasibətlər  adiliklər  doğurur.  Biz 

adətən örnək gətirəndə Soylu Atalıdan deyirik. Soylu Atalının mənən 

artması  məndə  heyrət  doğurur.  Həm  də  mənə  örnək  olur  ki,  özünə 

inamın yaranması nə deməkdir. Ruhani münasibətdə aliliyin artması 

alilik yaradır və  stimul olur, örnək olur. Cəmiyyət münasibətlərinin 

artımında  insan  uçuruma,  boşluğa,  həm  də  faciəyə  gedir.  Ruhani 

münasibətlərin artımında insan ucalığa, sonsuzluğa gedir. 

Cəmiyyətə  qarşı  çıxanlar  seçilib,  qorxu  yaradıb.  Ona  görə  də 

təklənib, dışlanıb. Cəmiyyət fərqlənənlərin, cəmiyyətlə döyüşənlərin 

axırı  pisdir  deyə  qorxudub  adamları.  Cəmiyyət  adama  sahib  olur, 


 

onun  fərdiliyinin  yaranmasına  əngəl  olur.  Fərd  özünəməxsusluğu, 



bənzərsizliyi cəmiyyətdə yox olur. Cəmiyyət Xalq anlamına yüksəl-

məlidir – kamil fərdlərin birliyi demək olmalıdır. 

Ailə adlanan hadisə cəmiyyətdə öz mənasına yetmir. Ailə cəmiy-

yət  üçün  övlad  böyüdür  sanki,  xalq  üçün  böyütmür.  Ata  haqsızdır, 

çünkü  cəmiyyət  haqlıdır.  Ana  haqsızdır,  çünkü  cəmiyyət  haqlıdır, 

övlad haqsızdır, çünkü cəmiyyət haqlıdır. Cəmiyyət ölçüsü hakimdir 

düşüncələrə. Adamları belə tərbiyə edir cəmiyyət. 

 

 



 

Heç birimizin valideyni Ocağa gəldiyimiz üçün uğurlamadı bizi. 

Tərsinə,  millətin  dərdi  sənəmi  qalıb  dedi.  Çünkü  hamı  elə  fikirləşir 

ki, umacaqsız, minimal məişətlə, var-dövlət yığmadan, vəzifə ehtira-

sı, ehtiyacı olmadan yaşamaq – yaşamamaqdır. Bizə görə isə Amal-

sız yaşamaq yaşamamaqdır. 

“Fərdi xüsusiyyətlərini itirmiş insan  – insan deyil, əşyadır, əşya-

ların  məcmuu  isə  insani  cəmiyyət  yaratmağa  qadir  deyil…  İnsani-

ləşən  cəmiyyət  –  müstəqilləşən  Fərd,  yaranan  xalq,  mülkiyyətləşən 

əməkçi və mütləqləşən başçı deməkdir” (Asif Ata). 

Fərd özümləşməsə, müstəqilləşməsə hamının içində itər. 

Xalq özümləşməsə, müstəqilləşməsə dünyanın içində itər. 

Özümləşmək  –  öz  ruhani  varlığını,  inamını,  idrakını,  mənəviy-

yatını, iradəsini yaratmaqdır. 

Özümlü fərddən məhrum olan xalq xalq deyil, sürüdür. 

Özümlü xalqlardan məhrum olan bəşər bəşər deyil, sürüdür. 



 

10 


 

xxx 

Həyat adamın istəkləri qarşısında məhdudluğunu aşkarlayır. Var-

dövlət hədsizliyində var-dövlət əsirliyi var. 

Şöhrətdə  şöhrət  əsirliyi  var,  vəzifədə  vəzifə  əsirliyi  var.  Azad 

olmur adam, mühitin, şəraitin, zamanın əsirinə, məhkumuna çevrilir 

elə mühitdə, zamanda qalır. 

Həyatı  Ali  həyata  yetirməklə  həyatın  mənasının  sonsuzluğu 

aşkarlanır.  İnsanın  özünə  ruhani  münasibətlərinin  heyrətli,  fərəhli, 

işıqlı  üfüqləri  açılır.  Ruhani  azadlıq  fərəhinə  yetir  insan.  Mühitin, 

şəraitin, zamanın, cəmiyyətin fövqünə qalxır, ölümsüzləşir. 



 

xxx 

Biz  dünyanın  hər  üzünü  görürük,  ancaq  yeni  dünya,  yeni  həyat 

yaratmaq  ideyamızdan,  nikbinliyimizdən,  inamımızdan  çəkinmirik. 

Ata deyirdi ki, qaranlıq artdıqca işığa ehtiyac da artır. 



 

xxx 

Nəylə  qarşılaşıramsa  qarşılaşım,  mənim  yolum,  yönüm,  ölçüm, 

üzüm bəllidir. Bu inamın özü artıq nikbinliyimə çevrilir. 

Adam dünyaya gəlir, həyatlaşır, dünyalaşır. İnsan özünü yaradır, 

həyatı  insanlaşdırır,  dünyanı  insanlaşdırır.  Adam  həyata  uyğunlaşır, 

həyatla vəhdəti yaranmır. İnsan həyatı mənasına yetirir, həyatın mə-

nasına qovuşur. 

xxx 

Bəzən təbiilik hərcayiliklə qarışdırılır. Adama elə gəlir ki, içindən 

necə gəlirsə, davranırsa, bu, təbiilikdir. Təbiilik – İnsanlığa dayanan 

əsillikdir. Əsil davranış, insani davranış təbiilikdir. 



 

xxx 

Ata fikri: Bəşər eyniləşə-eyniləşə – özgələşir; fərdiləşə-fərdiləşə – 

birləşir. 

xxx 

Dövlətin beynəlxalq konfranslarda, birliklərdə, görüşlərdə qatqısı, 

çıxışı  ona verilən yeri və yönətimi haqq edib-etməməsinə əsaslanır. 

Çünkü dövlət xalqı təmsil etmir, hakimiyyəti təmsil edir. 

Dış siyasət – qəyyumların inamını doğrultmaq. 

İç siyasət – qəyyumların siyasətini doğrultmaqdır. 

Gələcək – qəyyumların planını həyata keçirməkdir. 


 

11 


xxx 

Özünə  inamsız  olanda  hər  şeydən  asılı  olursan.  Özünə  inam 

insanı  mənasız  asılılıqlardan  azad  olmaq  iradəsinə  yetirir.  Yalnız 

həqiqətdən asılı olmaq, ədalətdən asılı olmaq İnsanı ruhani azadlığa 

yetirir. 

xxx 

Bu  gün  bizim  xalqın  içinə  nə  gəlirsə,  onun  mahiyyətinə  qarşı 

gəlir. Çünkü gedişat milliliyə, bəşəriliyə söykənmir. 

 

xxx 

Yaz  elə  gəlir  ki,  adamın  içini  bürüyür.  Yazın  coşğunluğu,  aşıb-

daşması, işığı, ümidi adamın halına heç bir zor göstərmədən girir. 

Yaz haqqında düşünəndə fikirləşdim ki, mənim də halım yaz kimi 

olmalıdır. İnamı verəndə yaz kimi verməliyəm. Necə ki, yaz gəlir və 

sevgisi,  şəfqəti,  işığı,  istisi  mühit  yaradır.  Mən  də  adamlarla  ünsiy-

yətdə  elə  bir  mühit  yaratmalıyam.  Gərək  onlar,  İnamın  gəlişini 

ürəyinə yazın gəlişi kimi hiss eləsinlər. Atamız Var olsun! 

 

 



 

Göylü Atalı Ataya səcdə ilə sözünə başladı: Səhhətimlə bağlı Ailə 

hesabatına  hazırlaşa  bilmədim.  Əslində  tədbirə  hazır  gəlmək  nə 

deməkdir? Ya ruhani yaşamışam, ya da yaşamamışam. Yaşamışam-

sa,  deməyə  sözüm  olur,  ömrüm  də  qurulur.  Yaşamamışamsa,  söz 

yoxdur.  Bu  gün  əslində  “Ulufərəh”  Ailəsi  iki  ayın  hesabatını 

verməlidir, – həm bu ayın, həm də keçən ayın. İki aya göz yetirəndə 



 

12 


utanc  hissi  keçirdim,  doğrudanmı  vaxtım  ciddi  şəkildə  yaşama 

çevrilməyib  ki,  gəlib  tədbirdə  hesabat  verəm.  Ayrı-ayrı  əməllərim 

olubdur. “Uluyurd  Aqibəti”  haqqında film  hazırladım.  Atanın rusca 

kitabını  bilgisayara  köçürürəm.  Saytla  bağlı  işlərim  olur.  Nurtəkin 

bacım demiş, elə bir gün olmur ki, əməllərim Ocaqsız olsun.  

Hər  gün  nəsə  bir  əməl  var  ortada.  Ancaq  mən  görürəm  ki,  bu, 

məni qane eləmir. 

Yetərsizlik var. O yetərsizlik də hardan qaynaqlanır? Yaradıcılıq 

çox  azdır.  Məsələ  çoxda,  azda  da  deyil.  Yaşamaqdadır  hər  şey. 

Ruhani  yaşamaq  davamlı  olmalıdır.  Əgər  mənim  fərəhim  nəinki 

başqasına,  öz  ömrümə  işıq  sala  bilmirsə,  deməli,  mən  ruhani  yetər-

sizliyimi düşünməliyəm. 

Bu günlərdə Soylu Atalı ilə söhbət elədik. Hünər və qüdrət tutuş-

durması  apardı  o.  Mən  anladım  ki,  ömrümdə  hünərə  layiq  əməllər 

çoxdur. Özündənkeçmə, umacaqsızlıq var əməllərimdə. Ancaq fərə-

him  bütöv  deyil.  Bu  da  ordan  qaynaqlanır  ki,  içimin  ruhani qüdrəti 

hələ bütöv deyil. Mənəviyyatla bilik bir-birinə tən deyil. Fərəhsizlik 

ordan  qaynaqlanır.  Bu  yöndə  Soylu  Atalını  özümə  örnək  görmək-

dəyəm.  Onun  ömrünü  izləyən  hər  kəs  görər  ki,  bu  insanın  əhvalsız 

vaxtı  yoxdur, sözsüz,  köksüz  vaxtı  yoxdur.  Düşünü-rəm  ki,  hər  kəs 

belə  yaşaya  bilərmi,  yaşamalıdırmı?  Bəli,  Ata  bizdən  bunu  istəyir. 

Özünə  qarşı tələb  olmayanda  insan  kökdən  düşür. Kökdən  düşəndə 

həyat gözdən düşür. 

Fikirdən artq söz demək istəmirəm.  İçimizdə Mütləq olmaq ola-

naqları var. Ata bizə ona yetmək ortamı yaradıb. Yetməyimiz gərək-

dir.  


Atamız Var olsun! 

 

Üstün Atalı Ataya səcdə ilə sözünə başladı: Bu ayımız “Yeni İl” 

mərasimi ilə başladı. Mərasim halı hələ də mənim içimdədir. Mərasi-

min gedişat yazısında belə bir qonu qoyulmuşdu: Evlad öz içini açıb 

göstərməlidir hansı keyfiyyətləri var. Onu oxuyanda həyəcan keçir-

dim  ki,  mən  özümü  necə  aça  bilərəm?  Özünü  açıb  göstərmək  üçün 

buna hazır olmaq gərəkdir. Mən mərasimə gərgin əhvalla gəlmişdim. 

Mərasimin  halı,  Yeni  il  əhvalı  içimə  axdı.  Ocaq  Yükümlüsünün, 

Günev  qardaşımızın  və  bütün  Ocaqçıların  halı  yenilənmə  gətirdi 

ömrümə. 


Atanın səfərlə bağlı fikrini qeyd etmək istəyirəm: Səfərin iki yönü 

var.  Birinci  özüylədöyüş,  bir  də  imtahan.  Sənin  orda  qarşılaşdığın 



 

13 


halların  hər  biri  sənin  üçün  imtahandır,  hər  biri  sənin  içində  bir 

imkanı aşkarlayır. Səfərdə qorxunu ötürsən, şərin üstünə yeriyirsən. 

Göylü  bacımız  düz  deyir,  biz  əslində  bu  gün  iki  ayın  hesabatını 

verməliydik. Burda da Atanın sözü doğrulur ki, hər şeyi öz vaxtnda 

eləmək gərəkdir. Artmayan, doğrudan da, azalır. Keçən aykı tədbirin 

olmaması  mənim  halımda  azalmaya  səbəb  oldu.  Ocağa,  Ocaq 

söhbətlərinə hər zaman ehtiyac var. 

 

Nurtəkin  Atalı: Biz  Ocaqda  intizamlıyıq.  Tədbirlərimiz  eyni 

vaxtda  başlayır.  Əgər  bir  dəfə  vaxtında  başlamasaq,  qırılır  sistem. 

Yaxud  tədbirlərin  ardıcıllığı  pozularsa,  sistem  qırılır.  Davamlılığı 

qorumaq gərəkdir ki, hal bütövlüyü də qorunsun. Ona görə də Ailə 

Günlərinin davamlı olması gərəklidir. 

Mən bir məqamı da  vurğulamaq istəyirəm. Bizim tədbirə hədiy-

yəmiz  var.  Göylü  bacımızın  hazırladığı  “Uluyurd  Aqibəti” ilə  bağlı 

film.  Biz  öncələrdə  də  özümüzü  ifadə  edə  bilmirdik.  İndi  də  tam 

özümüzü ifadə edə bilmirik. Həmişə Soylu Atalı yaxşı cəhətimizi də, 

çatışmayan  cəhətimizi  də  özümüzə  göstərir.  Bizi  bizdən  daha  yaxşı 

görür.  Mən  Göylüyə  gətirirəm  sözümü.  Göylünün  hünərinə  həmişə 

heyrət  eləmişəm.  Mən  “Uluyurd  Aqibəti”  görüntüsünə  baxdım. 

Yarım saatlıq görüntüdə hər bir fikir, şəkil necə incəliklə, dəqiqliklə 

seçilib,  düşünülüb.  Çox  böyük  vaxtdır,  əməkdir.  Atanın  fikirlərinin 

seçilməsi və Uluyurd Hərəkatı ilə  bağlı şəkillər. Burada o əməlin ne-

cə  başa  gəlməsini  ifadə  eləmək  olar.  Sadəcə  əməli  ifadə  eləməkdə 

çətinliyimiz var. Bəlkə bu barədə ciddi düşünək. Göylü filmi təqdim 

edir sakitcə. Ancaq necə başladı, necə sona yetdi, onu ifadə eləməyin 

özü həm Göylünü özünə, həm də bizə göstərər. Biz həmişə sonuc gö-

rürük.  Göylü  danışanda  da  deyir  ki,  yaşamadım.  Bəs  onda  bunlar 

nədir?!  Bir  şeylə  razıyam  ki,  düşüncədə  də  yetkinləşmək  gərəkdir. 

Ancaq onun gördüyü əməllər gerçək olaraq Ocağı göstərir. 



 

Türkel Atalı Ataya səcdə ilə sözünə başladı: Qeydlərimi yığcam-

laşdırıb, ixitsarlaşdırıb yazmışam. Bir neçə gündür yanında işlədiyim 

oğlanla (həm də başqa işlə məşğul olur, məndən yaşda xeyli böyük, 

mədəniyyətli,  özünə  görə  müəyyən  savadı,  dünyagörüşü  olan  birisi 

ilə)  geniş  söhbətlərimiz  oldu.  Din  məsələsi  başda  olmaqla  bir  çox 

yöndən. Söhbətlər də təsadüfdən alınmır. Mən şərait yaradıram. 

Ancaq  onu  deməliyəm  ki,  bu  cür  işləmək  və  həyatın  bir  sıra 

qayğıları məni xeyli dərəcədə gərginləşdirir. Əsəbi halımın artdığını 



 

14 


hiss  edirəm.  İçimdə  narazılıq  əhvalı  çoxalıb.  Bu  narazılıqlar  əsasən 

gerçəkliklə bağlıdır. 

“Atagün” Ailəsinin Ailə günlərinin bir neçəsini kitabdan oxudum. 

Belə  qərara  gəldim  ki,  bu  əhvalsızlıqlarımı  ya  içimdə  həll  eləmə-

liyəm, ya da Amaldaşlarımla (doğmalaşma yönündə) bölüşməliyəm. 

Ömrümün  müəyyən  məqamında  düşüncəmə,  içimə  hakim  kəsilən 

əhvalsızlıqlar hesabatıma girib yaşamımı ifadə eləməməlidir. 

 

 



 

Son  vaxtlar  xalqlaşma  yönündə  apardığım  söhbətlər  əhvalımı 

balanslaşdırıb sanki. Ayrı-ayrı adamlarla elədiyim söhbətlərdə ömrü-

mün  hansı  yola  həsr  olunduğu,  dini  nəyə  görə  qəbul  etmədiyimi 

qətiyyətlə  ifadə  eləmişəm.  Bu  söhbətlərdən  sonra  elə  bil  fərəhlə 

doluram. Demək olar ki, 15 gündür evdə işləyirəm. Onun 10 gününü 

xalqlaşma  əməlimdə  özümü  ifadə  elədiyimi  düşünüb  yenilənirəm. 

İnsanların  bəsit  düşüncələri  ilə  tanış  olduqca,  həqiqətdən  nə  qədər 

uzaq  olduq-larını  gördükcə  özümə  güvənmək  istəyirəm.  İnsanların 

həqiqətdən  bu  qədər  uzaq  olmaları,  özlərinə  yadlaşmaları,  onlarla 

daha çox söhbətlər etməyə ehtiyac yaradır. Atanın Amalından soraq 

vermək gərəkdir, insanları ayıltmaq gərəkdir. 



Yüklə 3,35 Mb.

Dostları ilə paylaş:
  1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   31




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©azkurs.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

gir | qeydiyyatdan keç
    Ana səhifə


yükləyin