Ayfer Kara hayatin iÇİnden yabancılar İçin Türkçe Metinler (A2-B1) Minsk «Kolorgrad»

karamsar
ve kırıcı olduğumu söyler.
Cimri
bir insana, “Sen cimrisin” diyebilirim. Bir arkadaşım var, adı Semih, ben ona çok 
takılır
ve şaka yapardım. En son iki yıl önce arkadaşlarla toplandığımızda ona baklava 
almasını söyledim, istemeye istemeye yarım kg baklava almış. Ben de ona, “Ne çok
baklava almışsın” deyip laf dokundurdum (Laf soktum). Tabii ki o bana 
küs
tü (gücendi). 
Buna benzer çok olay yaşadım. Bir keresinde iş arkadaşım kızının eşini azarladığından ve 
onun sözünü dinlemediğinden bahsetti. Ben de “Şimdiden böyleyse on sekiz yaşına
geldiğinde sizi döver, senin biriktirdiğin paraları harcar. Bu kızın sonunu iyi görmüyorum” 
dedim. Arkadaşım kaşlarını çattı ve bana, “O kadar da değil, sana bir daha hiçbir şey 
anlatmayacağım. O daha bir çocuk. Sen sanki sevindin benim bu hâlime” dedi. Yâni ne 

---

101 
çekiyorsam dilimden çekiyorum. 
Dilim, düşmanım benim
! Ben dedikoducu değilim, 
insanların arkasından konuşmuyorum, insanları seviyorum. 
Bilge:
Bizim bölümde çalışan araştırma görevlisi bir gençten çok hoşlanıyorum. Onun adı 
Ferit. 
Gâlibâ
ben de onun
hoşuna gidiyorum. Onu görünce yüzüm kızarıyor, 
heyecânlanıyorum, onunla sohbet ederken bacaklarımı sallıyorum. O kısa
boylu, bense 
uzun boyluyum. Ama onda sanki 
şeytan tüyü
var ve bu beni ona 
çek
iyor. Bebek suratlı, 
koyu kahverengi saçları dâimâ jöleli. Çok tatlı bir ses tonu var, çok kibâr bir adam. 
Bakarken gözlerinin içi gülüyor. Gördüğüm en parlak gözler onunkiler. Yüzünün çizgileri 
keskin ve sivri bir burnu var. Onun karakteri de çok hoşuma gidiyor, çok 
alçak gönüllü
bir adam. Çok zeki, entelektüel ve alanında bilgili. Ferit’in içinde dev bir adam var.