Aylaklığa Övgü

İrlandalI­
lar dışında bütün Avrupa uluslarına da birer rol lütfedi­
yordu. Bununla birlikte o da Cariyle gibi, görevin mut­
luluktan, hattâ toplum mutluluğundan da üstün tutulma­
sı gerektiğine inanıyordu. O, Tanrının her insanın vicda­
nına doğru olanı ilham ettiğini, yapılacak biricik şeyin, 
herkesin kendi yüreğinde duyduğu törel yasaya boyun 
eğmesinden ibaret olduğunu düşünüyordu. Törel yasanın 
neyi emrettiği konusunda çeşitli insanların gerçekten de 
birbirinden ayrılacağını ya da kendisinin insanlardan is­
tediği şeyin, aslında, başkalarının da Mazzini’nin yüreği­
nin ilhamına göre hareket etmesini istemekle aynı şey ol­
duğunu Mazzini hiç akıl etmemişti. Mazzini şu sözleriyle 
töreye demokrasinin üzerinde yer vermiştir: «Çoğunluk 
oyu, eğer yüce töre kurallarıyla çelişiyorsa, bir başına 
egemenlik kurmaya yetmez... halkın iradesi, ancak tö­
rel yasaya uyduğu, bu yasanın bir ifadesi olduğu takdirde 
kutsaldır; bu yasadan ayrıldığı zaman hükümsüz ve kud­
retsizdir, sadece gelip geçici bir hevesi temsil eder.» Bu 
aynı zamanda Mussolini’nin de görüşüdür.
O zamandan bu zamana, bu okulun doktrinlerine sa­
dece bir tek önemli öğe eklenmiştir, o da, Darwin taklidi 
bir «ırk » inanadır. (Fichte, Alman ırkının üstünlüğünü 
sadece dile bağlamış, biyolojik kalıtım bakımından ele al­
mamıştır.) Çömezlerin tersine, bir milliyetçi ve Yahudi 
düşmanı olmayan Nietsche, doktrinini sadece birbirinden

---

başka bireyler arasında uygular: o, zayıfların çoğalma­
larının önlenmesini ister ve köpek meraklılarının kullan­
dığı yöntemlerle, bir üstün-insan ırkı üretebilmeyi umar; 
öyle bir üstün-insan ırkı ki, yalnız onlar bütün güçleri 
kendilerinde toplamış olsunlar ve geri kalan bütün insan­
ların varoluşlarının biricik nedeni bu üstün-insan ırkına 
hizmet etmek olsun. Ne var ki, Nietsche’den sonra gelen, 
görüşleri ona benzemeyen yazarların hepsi de, bütün mü­
kemmelliklerin yalnız kendi ırklarına ait olduğunu ispa­
ta çalışmışlardır. İrlandalI profesörler, Homer’in İrlan­