Aylaklığa Övgü

alm am ıştır- 
Fichte so­

---

yut bir metafizikçi olarak işe başlamış, ama daha o za­
manlar belirli bir kendince ve beniçinci tutum göstermiş­
tir. Onun bütün felsefesi, «Ben benim,» önermesinden 
gelmiştir; bununla ilgili olarak Fichte şöyle der:
«Ego KEND İNİ GERÇEK K A B U L EDER ve o kendi 
kendini böyle gerçek kabul edişin bir sonucudur; ego, ey­
lemin hem etmeni, hem de sonucudur; o hem eylemli 
olandır, hem de eylemin ürettiği şeydir; BEN’im bir iş 
(Thathandlung) ifade eder. Kendi kendini gerçek kabul, 
ettiği için, EGO «V A R D IR .»
Bu kurama göre ego var olmayı istediği için vardır. 
Buradan akla hemen, Ego öyle istediği için non-Ego’nun 
da var olduğu geliyor; ama böyle meydana gelen bir non- 
Ego aslında hiçbir zaman onu gerçek kabul etmeyi iste­
miş bir Ego’nun dışında olamaz. X IV Louis, « l ’état, c’est 
m oi» * demişti; Fichte, «Evren benim,» dedi. Kant’la Ro- 
bespierre’i karşılaştırırken, Heine’nin dediği gibi, «Alm an­
larla karşılaştırıldığında Fransızlar uysal ve ılımlıdır.»
Gerçi Fichte, bir süre sonra, «B en» derken «Tan rı» 
y ı kastettiğini açıklıyor; ne var ki, okuyucusunun buna 
pek aklı yatmış olmuyor.
Jena Savaşması sonunda Fichte, Berlin’e kaçmak zo­
runda kaldığı zaman, non-Ego’yu Napoléon biçiminde bir 
gerçek olarak kabul etmekte biraz fazlaca ileri gittiğini 
düşünmeye başladı. 18Q8’de döndüğü vakit ünlü, «Alman 
Ulusuna Nutuklar»mı verdi; milliyetçilik akidesi tam ola­
rak ilk defa bu nutuklarda ortaya konmuştur. Bu Nutuk­
lar, Alman ulusunun an bir dile yalnız bu ulus sahip ol­
duğu için, bütün öteki çağdaş uluslardan üstün olduğu­
nu açıklamakla başlar. (Eskimolan bir yana bırakırsak, 
Rusların, Türklerin, Çinlilerin de dilleri andır, ama Fich- 
te’nin okuduğu tarih kitaplarında bunların adı geçmiyor­