Qoşmalar sözlərə qoşularaq aşağıdakı məna çalarlarını yaradır:
1. lə (-la
2
) qoşması adlıq halda olan isimlərə və yiyəlik halda işlənən əvəzliklərə
qoşularaq, birgəlik, vasitə mənası bildirir. Məs.: Arzu ilə imtahana hazırlaşırıq. Səninlə
işim var. Telefonla danışıram.
2. Kimi, qədər, tək, ca
2
qoşmaları adlıq hallı isimlər və yiyəlik halda olan əvəzliklərlə
birlikdə bənzətmə, müqayisə mənası yaradır: Təyyarə quş kimi uçurdu. Səni heç kəs
mənimtək sevə bilməz.
3. Üçün qoşması da adlıq və yiyəlik hallı sözlərlə işlənərək səbəb, məqsəd mənası
ə
mələ gətirir: Kitabı Əli üçün gətirmişəm. Sənin üçün darıxıram.
4. Kimi, qədər, -dək, can
2
qoşmaları yönlük halda işlənən sözlərə qoşulduqda
məsafə, bəzən də zaman mənası bildirir. Məs.: evə kimi, kəndəcən, səhərə qədər və s.
5. Sarı, tərəf, doğru, qarşı qoşmaları yönlük halda olan sözlərə artırıldıqda istiqamət mənası ifadə
edir: bağa tərəf, küləyə qarşı, evə doğru, kəndə sarı və s.
6. Dair, aid, xas, məxsus qoşmaları yönlük hallı sözlərlə işlənərək aidlik bildirir: Sənə aid ki-
tabları apar. Konfransda fəlsəfəyə dair mühazirələr dinlənildi.
7. Görə, əsasən qoşmaları da yönlük hallı sözlərə qoşularaq istinad mənası əmələ gətirir: Qərara
ə
sasən onlara güzəşt ediləcək. Direktorun tapşırığına görə şöbədə yoxlama aparırdıq.
Görə
qoşması səbəb, məqsəd mənası da bildirir: Bura sənə görə gəlmişəm.
8. Əvvəl, qabaq, sonra, bəri qoşmaları çıxışlıq halda olan sözlərə artırılıraq zaman
mənası ifadə edir. Məs.: Mən Orxandan sonra (əvvəl,qabaq) gəldim.2007-ci ildən bəri
ölkəmizdə çoxlu dəyişikliklər baş verib.
9.Başqa, savayı, özgə, qeyri, ayrı qoşmaları çıxışlıq halda işlənən sözlərlə birlikdə
fərqləndirmə mənası əmələ gətirir: Nərgizdən başqa (qeyri, savayı, özgə) heş kəsdərsi
öyrənməmişdi.
10. Ötrü qoşmaları çıxışlıq hallı sözlərə qoşularaq, səbəb, məqsəd mənası yaradır: Ana
uşaqlarından ötrü özünü oda-közə atar.
26
Qoşmalardan -tək,- dək,- can
2
,- ca
2
qoşulduğu sözlərə bitişik yazılır. lə qoşması
həm bitişik (-la, -lə şəklində), həm də ayrı yazılır. Qalan qoşmalar qoşulduğu sözlərdən
ayrı yazılır.
Qoşmalar içərisində başqa nitq hissələri ilə ortaq sözlər vardır. Tərəf sözü isim və
qoşma kimi işlənə bilir. Məs.: Bu tərəf şərqdir (isim). Sağa tərəf get (qoşma).
Doğru, qabaq sözləri sifət, zərf və qoşma kimi işlənir: Qabaq sıralar boşdur
(sifət). Qabağa bax (zərf). Bizdən qabaq gələn yoxdur (qoşma).
Sarı sözü sifər, fel və qoşma kimi işlənir: Sarı qələmi mənə ver (sifət). Yaramı
sarı (fel). Maşın mə nə sarı gəlirdi (qoşma).
Sual 28. Bağ layıcıların növlə ri və bağ layıcılarda vergülün iş lə dilmə si qaydaları
hansılardir?
Bağlayıcı – cümlə üzvlə ri və ya cümlə lə r arasında əlaqə yaradan, onları
qrammatik cəhətdən bir-birinə bağlayan köməkçi nitq hissəsidir. Sintaktik funksiyasına
görə bağlayıcılar iki yerə bölünür: tabesizlik bağlayıcıları, tabelilik bağlayıcıları.
Tabesizlik bağlayıcıları həm sadə cümlədə, həm də tabesiz mürəkkəb cümlələrdə
işlənir, başqa sözlə, sadə cümlələrin həmcins uzvlərini, tabesiz mürəkkəb cümlələrin isə
tərkib hissələrini əlaqələndirir.
Tabelilik bağlayıcıları isə yalnız tabeli mürəkkəb cümlələrin tərkib hissələrini bir-
birinə bağlayır.
Tabesizlik bağlayıcıları bərabərhüquqlu tərəflər, tabelilik bağlayıcıları isə biri
müstəqil, o biri asılı olan tərəflər arasında işlənir.
Tabesizlik bağ layıcılarının aşağıdakı qrammatik məna növləri var:
1. Birləş dirmə bağ layıcıları: və , ilə (-la
2
). Hə sə n və Akif kə ndə gedə cə klə r. Onun
getmə yi ilə qayıtmağ ı bir oldu.
lə bağlayıcısı yalnız bəzi həmcins üzvləri bir-biri ilə əlaqələndirir. Həmcins
xəbərlər və təbesiz mürəkkəb cümlələrin tərəfləri arasında işlənmir.
lə sözü həm qoşma, həm də bağlayıcı kimi işlənə bilər. Bağlayıcı kimi işlənəndə onu
və bağlayıcısı ilə əvəz etmək olur.
2. Qarşılaşdırma bağlayıcıları: amma, ancaq, lakin, halbuki, isə, fəqət. Mən
danışırdım, o isə qulaq asmırdı. Məlik bunu bildi, amma özünü bilməməzliyə vurdu.
3. Bölüşdürmə bağlayıcıları: ya, ya da, ya da ki, və ya, gah, gah da, gah da ki,
istə r, istə rsə də . Gah danış ır, gah gülür. stə r bə stə kar ol, istə r rə ssam ol.
4. ştirak bağlayıcıları: həm, həm də, həm də ki, o cümlədən, hətta, habelə,
hə mçinin, -da
2
. Meşə lə rdə ağ caqayın ağ acları da ə kmiş dilə r. Hamı, hə tta Cahan xala da
mə clisə gə lmiş di.
5. nkarlıq bağlayıcıları: nə, nə də, nə də ki. Nə yardan doyur, nə əldən qoyur.
6. Aydınlaş dırma bağ layıcılar: yə ni, mə sə lə n. Bakının zə ngin sə rvə ti, yə ni nefti
var. O,bir çox ş airlə rin, mə sə lə n, Füzulinin ş eirlə rini ə zbə r bilir.
Tabelilik bağ layıcılarının mə naca növlə ri bunlardır:
1. Aydınlaş dırma bağ layıcıları: ki, belə ki. Məs.: Evə gə lib
çatmışdıq ki, işıqlar
söndü. Hamı narazı idi, belə ki, müdirlə dil tapa bilmirdilə r.
27
2. Səbəb bağlayıcıları: çünki, ona görə ki, buna görə də, ona görə də, onun
üçün ki, ondan ötrü ki və s. Məs.: Oxumadım, çünki vaxtım yox idi. Mə n tə yinatımı
kə ndə aldım, ona görə ki orada müə llimə ehtiyac var.
3.Güzəş t bağ layıcıları: hə rçə nd, hə rçə nd ki və s. Məs.: Hə rçə nd dünyanı
qadınlar idarə edirlə r, lakin tarixçilə r ancaq kiş ilə rin adını bilirlə r (Henrix Heyne).
4.Şərt bağlayıcıları: əgər, hərgah, madam ki, indi ki, yoxsa, bir halda ki və s.
Məs.: Əgər sinəmizlə cəbhə yarmasaq... Madam ki gəlmir, demək, bizi saymır.
Cümlədə təkrarlanan həm, ya, gah, nə və s. bağlayıcılardan əvvəl (birincidən
başqa) vergül işarəsi qoyulur. Məs.: O həm oxuyur, həm də işləyirdi.
Amma, ancaq, lakin bağlayıcılarından əvvəl vergül qoyulur. Məs.: Göy guruldadı,
amma yağış yağmadı.
Təkrarlanan da,də bağlayıcısından sonra (axırıncıdan başqa) vergül qoyulur: Tatar
da, özbə k də , uyğ ur da türkdilli xalqlardır.
Mürəkkəb cümlələrdə işlənən çünki, ona görə ki, ona görə də və s.
bağlayıcılarından əvvəl vergül qoyulur: Körpə heç cür sakitləşmirdi, çünki qulağı
ağrıyırdı
.
Ki bağlayıcısı həmişə tabeli mürəkkəb cümlənin tərəflərini əlaqələndirir, ayrı
yazılır, ondan sonra vergül qoyulur.
Sual 29. Ədatların məna növləri və onların başqa nitq hissələrindən
fərqləndirilməsi barədə qısa məlumat yazın.
•
Ədat sözlərin və cümlələrin təsir qüvvəsini artıran köməkçi nitq hissəsidir.
•
Məgər bunu sizə deməmişdik?- cümləsində məgər ədatı bütövlükdə cümlənin təsir
gücünü artırır. Sən ki belə deyildin cümləsində ki ədatı sən sözünün təsir gücünü artırır.
•
Ədatlar söz və ya cümlələrin mənasını qüvvətləndirməyə xidmət etdiyi üçün onları
cümlədən çıxarsaq, mənada ciddi dəyişiklik baş verməz, həmin məna yalnız bir qədər
zəifləyə bilər. Ən gözəl qız gəlsin -Gözəl qız gəlsin.
•
Ədatların qrammatik mənası söz və cümlələrin təsir gücünü artırmağa xidmət
etməsidir.
Ə
datların mənaca növləri aşağıdakılardır:
1.
Qüvvə tlə ndirici ə datlar: ə n, lap, daha, axı, hə tta, artıq, -ca
2
, da, də , ha, düz bir,
ki, necə , nə , belə , olduqca, hə lə . Məs.: Lap baş ımı itirmişə m. Sə n bunu desə n
belə , heç kə s razı olmayacaq. Demə lisə n ha.
2.
Də qiqləş dirici ə datlar: elə , mə hz, ə sl. Məs.: Elə mə n də bunu istə yirdim. Ə sl
mə n deyə ndir. Mə hz Oqtay bu rolu oynaya bilə r.
3. Mə hdudlaş dırıcı ə datlar: ancaq, tə kcə , tə k, bircə , yalnız, bir. Məs.:
Mə sə lə də n yalnız mə n xə bə rdar idim. Ancaq sə n ona kömə k edə bilə rsə n.
4.
Sual ə datları: bə s, mə gə r, bə yə m, yə ni, -mı
4
, ki. Məs.: Yə ni sə n heç atanı
düş ünmürsə n? Mə gə r belə də iş olar? Bə s mə n bunu niyə bilmirə m?
5.
Əmr ədatları: di, qoy, bax, gəl, gör, görün, gəlin, gəlsənə, ha, -sana
2
. Məs:
Almayın hal Bax, gözlə sin ha. Gə l belə edə k
və s.
28
6.
Arzu ə datları: kaş , gə rə k, kaş ki, tə ki, barı, bircə , bir. Məs.: Tə ki sə n sə slə mə ni.
Kaş ki sə ni görə ydim. Bircə yaz tez gə lsə ydi.
7.
Tə sdiq və inkar ə datları: hə , yox, bə li, xeyr, heç, ə sla. Məs.: Hə , mə n razıyam. Heç
elə ş ey yoxdur
və s.
Ə
datların digər nitq hissələrindən fərqləndirilməsi barəsində danışarkən qisaca
onu demə liyik ki, ə datların bə zilə ri baş qa nitq hissə lə ri ilə omonim olur. Belə
hallarda bu və ya digər sözün hansı nitq hissəsinə aid olduğunu müəyyənləşdirmək
üçün onun cümlədəki roluna, məna və vəzifələrinə fıkir vermək lazımdır.
1. nə, ki, da, də, ancaq, hətta, yəni sözləri həm bağlayıcı, həm də ədat kimi islənir.
Məs.: Həsən də gəlmişdi. Bəziləri, yəni məsələni bilməyənlər susurdular - bağlayıcı;
Ağ acları sula da. Yə ni sə n bunu bilmirsə n?
- ədat.
2.-ca, tə k sözlə ri qoş ma və ə dat kimi çıxış edir. Məs.: Də ryaca ağ lın olsa... Quş tə k
uçurdu-qoş ma. Bircə manat pulumuz vardı. Tə k sə n mə nə kömə k edə bilə rsə n.-ə dat
.
3.
Düz, ə sl, tə k, artıq sözləri sifə t və ə dat kimi işlənir. Məs.: Düz yanımda dayandı. Ə sl
mə n deyə ndir. Artıq bu mə sə lə bizi çox narahat etmiş dir
—ədat. Düz sözə nə deyə
bilə rik. Ə sl müə llim və tə npə rvə r olmalıdır. Artıq kitabları aparın-
sifət.
4.
Bax, gə l, gör, qoy, gə lsə nə və s. sözlər fel və ə dat olur. Qoy sözünü desin. Gəl
birlikdə oxuyaq—ədat. Çantanı yerinə qoy. Evə tez gəl-fel.
5.
Tə kcə , yalnız, tə k, artıq sözləri zə rf və ə dat kimi işlənir: Kə ndə yalnız gə lmiş di. Qız
tə k yaş ayırdı
-zərf. Yalnız sən mənə kömək edə bilərsən. Tək sənə inanıram-ədat
Ə dat ların ə ksə riyyə ti sözdə n ayrı yazılır. Sual bildirən - mı
4
, ə
mr bildirən -sana
2
,
qüvvətləndirmə bildirən -ca ədatları şəkilçiləşdiyi üçün sözlərə bitişik yazılır. Məs.:
Bunu dedinmi? Oxusana. Bircə manat pulum qalıb.
–mı
4
sual ədatı -da, -də
bağlayıcısından (və ya ədatından) sonra ayrı yazılır. Sən də mi belə düşünürsən?
Sual 30. Modal sözlər və nida haqqında yazın.
Modal sözlər danışanın ifadə etdiyi fıkrə münasibət bildirən köməkçi nitq
hissəsidir. Modal sözlərin mənaca aşağıdakı növləri var:
1. Tə sdiq (yə qinlik) bildirə nlə r: ə lbə ttə , şə ksiz, ş übhə siz (ki), doğ rusu,
doğ rudur,doğ rudan da, hə qiqə tə n, düzü, sözsüz və s. Məs.: Ə lbə ttə ki, göz ürə yin
aynasıdır.Ş übhə siz, ə mə k insan xarakterini müə yyə n edə bilə r.
2.
Güman və ş übhə bildirə nlə r: bə lkə (də ), giiman (ki), ehtimal ki, yə qin (ki),
deyə sə n, görünür, olsun ki, olmaya və s. Məs.: Olmaya, sə n bizsiz getmə k
fikrində sə n?Görünür, onlar iş in ciddüiyini hə lə yaxş ı anlamırlar.
3.
Nəticə (ümumiləşdirmə) bildirənlər: axır ki, deməli, ümumiyyətlə, beləliklə,
xülasə , nə hayə t, bir sözlə , tutaq ki, demə k, yaxş ı, müxtə sə r və s. Məs.: Yaxş ı, indi biz
hara gedirik? Demə k, sə n mə ndə n bunları gizlə dirdin. Xülasə , hamımız getmə liyik.
4.
Sıra və ardıcıllıq bildirə nlə r: ə vvə la, birincisi, ikincisi və s. Məs.: Birincisi, mə n
özüm istə mirdim, ikincisi, bunun sə nə aidiyyə ti yoxdur.
5.
Fikrin mə nbə yini bildirə nlə r: mə ncə , sə ncə , fikrimizcə , bizcə , zə nnimcə , mə nə görə
və s. Məs.: Fikrimizcə, bu xəmir hələ çox su aparacaq.
6.
Təə ssüf bildirə nlə r: təə ssüf ki, heyif ki, ə fsus ki və s. Məs.: Heyif ki, biz onu
vaxtında tanıya bilmə dik. Təə ssüf ki, sə n Ş uş anı görmə misə n.
29
7.Bənzətmə və ya müqayisə bildirənlər: sanki, elə bil, elə bil ki və s. Məs.: Sanki
onun üstünə bir qazan isti su tökdülə r.
Modal sözlər cümlə üzvlərindən vergüllə ayrılır və cümlənin əvvəlində, ortasında
və sonunda işlənə bilir.
Görünür, deyəsən, demək, deməli, demə, görəsən və s. sözlər həm fel, həm də
modal söz kimi, xülasə sözü isim və modal söz, yaxşı-sifət, zərf və modal söz kimi
işlənə bilər.
Nida danış anın hiss və hə yə canını ifadə edə n kömə kçi nitq hissə sinə deyilir.
Nidalar insanın müxtəlif hisslərinin, hadisələrə emosional münasibətinin ifadəsidir.
Nidaların müxtəlif məna növləri var:
1.
Sevinc, heyranlıq bildirənlər: bəh-bəh, of, ura, paho, oxqay, ay can - ay can Məs.:
Paho! Ay salam, xoş gördük.
2.
Kə də r, narahatlıq, qorxu bildirə nlə r: ay aman, ah, ox, vay-vay, uf, ay dad və s.
Məs.: Vay-vay, bu nə işdi başıma gəlir? Ah, əfsus, keçdi o gözəl günlər.
3.
Çağırış bildirənlər: ey, ay, ya, hey, a, ehey. Məs.: A bala, bir bura gəl. Ehey atlılar,
xan evinə gedə rsiz..
.
4.
Nifrə t, istehza bildirə nlə r: tfu, xa-xa-xa, xox və s. Məs.: Xox, qorxdum sə ndə n. Xa-
xa-xa, get ay batandan sonra gə l, nə qə ribə iş oldu.
5.
Qə m, kə də r bildirə nlə r: of, ah, ox, oy, eh və s. Məs.: Ah, keçdi artıq o günlə r. Of,
ə
llərin qurusun, cəllad.
Bütün nidalar sözdən ayrı yazılır. Nidalar cümlənin əvvəlində gəldikdə ondan
sonra, ortada gəldikdə hər iki tərəfindən, axırda gəldikdə ondan əvvəl vergül qoyulur.
Çağırış nidaları olan ay, a, ya tək işlənmir, onlardan sonra xitab gəlir və vergül
xitabdan sonra qoyulur. Məs.: Ay uşaq, bura gəl. A kişi, bu nə işdi edirsən? Ey nidası
həm xitabla, həm də tək işlənir. Tək işlənəndə ondan sonra vergül qoyulur. Məs.: Ey,
mə nə kömə k edin.
Nidalar da bəzən omonimlik yaradır. Məs.: Vay, sən nə etdin? ─ nida;
Kəndimizdə vay düşdü─isim. Ay ana, gəl gedək ─ nida; Bir ay otuz gündür ─isim və s.
Dostları ilə paylaş: |