Azərbaycan dili haqqında ümumi məlumat

Söz vurğusu. Söz vurğusu nitqdə, əsasən, iki vəzifəni yerinə yetirir: a) sözlərdə forma gözəlliyi yaradır; b) yeni məna əmələ gətirir. Bunlardan birincisi fonetik, ikincisi fonosemantik vəzifədir.
Şifahi nitq üzərində müşahidələr göstərir ki, vurğu səhv vurulanda həm sözlərin, həm də bütövlükdə cümlələrin mənası dolaşır. Məsələn: də`ymə düşər – dəymədüşə`r, di`mdik –dimdi`k, gö`rməmiş – görməmi`ş, bağla` - ba`ğla, qı`zdır – qızdı`r, gülü`n –gü`lün, və s. kimi omonimləşmiş sözlər yalnız vurğu vasitəsi ilə fərqlənir. Sözlərdə vurğunun qüsurlu tələffüzü nitqin gözəlliyinə xələl gətirir, onun təbii gücünü azaldır, nəzərdə tutulan fikir ideya, məqsəd dinləyiciyə istənilən səviyyəyə çata bilmir.
Vurğunun düzgün tələffüzü alınma sözlərin deyilişində xüsusi əhəmiyyət kəsb edir. İşlətdiyimiz alınmalar vurğunun yerinə görə üç qrupa bölünür:
a) vurğusu birinci hecada olan sözlər;
b) vurğusu orta hecada olan sözlər;
c) vurğusu son hecada olan sözlər;
Vurğusu birinci hecada olan alınma sözlərə aşağıdakıları nümunə göstərmək olar: a`lfa, A`msterdam, a`riya, A`siya, a`mpula, Be`lçika, bo`sman, bi`rja, bu`blik, bu`nker, di`ksiya, di`ktor, do`llar, e`pos, e`ra, fa`brik, fe`ldşer, fo`rma, fi`niş, f`irma, fo`lklor, xu`tor, ka`fedra, ka`torqa, ka`ter, kli`nika, ko`deks, ko`mpas, ku`bok, le`ksika, la`kmus, la`zer, ma`ksimum, ma`mont, ma`rşal, ma`uzer, no`rma, No`bel, no`ta, o`çerk, o`pera, o`rden, o`rder, pa`lma, pa`sport, pa`sta, pa`uza, po`vest, pri`nsip, si`los, si`ntaksis, ta`bel, ta`ktika, te`nnis, te`rmin, te`rmos, te`xnikum, ti`tul və s.
Alınma sözlərin müəyyən bir qrupunda vurğu orta hecada tələffüz olunur. Məsələn: akva`rium, aku`stika, alümi`nium, Ame`rika, anali`tik, balla`da, batare`ya, dia`metr, dikta`tor, ekzo`tika, kalkulya`tor, kata`loq, kinemato`qraf, kommu`na, konstitu`siya, lotore`ya, malyari`ya, mano`metr, meta`fora, nota`rius, omo`nim, orna`ment, parla`ment, posta`ment, rea`ksiya, rema`rka, simme`triya, sino`nim və s.
Vurğusu son hecaya düşən sözlər: delfi`n, def`is, Litva`, bomba`, mane`vr, pedaqo`q, benzi`n, Saxali`n, Pari`s, İsve`ç, foye`, Moskva` və s.
Məntiqi vurğu. Cümlənin ayrı-ayrı hissələri, cümlə üzvləri kommunikativ yüklənmə əsasında düzülür. Cümləni təşkil edən sözlərin hecaları vurğuya görə fərqləndiyi kimi, cümlədəki müəyyən bir söz – kommunikativ yüklü söz də başqalarına nisbətən fərqli deyilir. Həmin söz danışanın məqsədini dinləyən və ya oxuyanın diqqətinə çatdıran bir fonetik vahid kimi çıxış edir. Bu cür kəlmə və ya söz birləşmələrinin digərlərinə nisbətən güclü deyilişi, nəzərə çarpdırılması məntiqi vurğunun vasitəsilə olur. Məntiqi vurğu cümlədə hər dəfə yeni söz üzərində düşəndə xüsusi məna çaları əmələ gəlir.
Məntiqi vurğuya riayət etməyin natiqin ifadəli oxusu, danışığı, mühazirə və söhbətlərində praktik əhəmiyyəti böyükdür. Natiq bu vurğu vasitəsilə oxuduğu hər hansı bir mətndə, eləcə də ifadə etdiyi fikirdə müəyyən sferanı, bir tərəfi - fikrin ən əhəmiyyətli komponentini ayırıb xüsusi tonla dinləyiciyə çatdırmağa çalışır. Məsələn; S.Rüstəmin “Təbrizim” şeirinin bir bəndinə nəzər salaq.
Sənin çiçəyinə, gülünə qurban,
Mənə qardaş deyən dilinə qurban.