Azərbaycan elmlər akademiyasi I. NƏSİMİ adina diLÇİLİK İnstitutu

a/ Azərbaycan dili mənşəli sözlər: ayaqaltı, alaqapı, araba, artırma, asma-tərəzi, astana, axur, açar, balınc, bardan, baca, bel, beşik, bələk, biz, binə, boya qəzən, boyunduruq, buxarı, mücrü, nal, nazbalış, qadaq, qazma, qalay, qaltaq, qamçı// şallaq// qırmanc, qantarğa, qap çaq, qarakotan, qəlib, qəlibbasma, qəlyan, qəlyan çubuğu, qəmə, qəməlti, qıyıq, qıf, qıfıl, qov, qotaz, quyu, qulp, qumrov, dabandaşı, dalan, dam, dam- daş, daraba /məh./, daxal, daxma, dəyə, dəyənək, dəyirman, dəyirmandaşı, dəngi, dəryaz, dəhrə, dibək, dinc, dirək, dırmıq, doqqaz, dol, dolab, dalabça, döyəc //həvəngağacı, döşək, döşəkcə, döşənəcək, duzaq, düyünçə, dükcə, düşərgə, Eyvan, eymə/ torba/. Eşik, əlağacı, əlarabası, əldəyirmanı //kirkirə// dəstər, əlçim, əriş, ərişlik, ərsin, külbə, təndir, yumaq, yun darağı, yurd, yuxayayan, // oxlov, yüyən, yüyürük// yürük, yük, yüküzü, kaha, zınqrov, iy /cəhrədə/. İkitəkərli araba, ilmə, iplik, it damı, yaba, yastıq, yataq, yatağan /əyriqılınc/, yem təknəsi, yəhər, yorğan, yorğan-döşək, kələf, kələfçə, kərki, kərəntə, dəhrə, kətmən, kirkit, daraq, həvə, koma, kotan, körük, köşə, köşk, külünc, kürək, kavahın, gərdək, ğlaydır, ləmə, mərək, mağar, maşa, mərəndi, miçətkən, motal, tecan, nehrə, nənni, noxta, oyma, oraq, oxlov, ocaq, ğpaz, paya, pəyə, pətək, pilə, piltə, pul kisəsi, püşti //nazbalış// qulaq balışı, rəzə, rəf, saqan, sağanaq, sallaman, samanlıq, sapand, sac, saayaq /sacayağı/, səbət, sələ, siyirtmə, sicim, ərkən, doğanaq, sarıq, sırıma, soba, süpürgə, süfrə, tavan, tağalaq, talvar, təzək, tələ, təndir, təndirxana, tənəkə, tərəcə, tərlik, tiyə, tilov, torba, toxa, toxmaq, tövlə, tuyluq, tutacaq, üzəngi, üskük, ütü, xalvar, xalxal, xaral, xaşa, xəlbir, xırxıra, xizək, xış, xurcun, heybə, həvəngdəstə, hücrə, çavıstan, çadır, çalğı, çanaq, çanta, çapacaq, çaralğa /yüyən ağızlığı/, çatı, çaxmaqdaşı, çaxçax, çəlik, çəpər, çərməki, çidar, çin, çini, çomaq, çöpük, çubuq, çuval, çul, cecim, cələ, cəhrə, ciyə, cüt, cütcü, cüt sürmək, şadara, şallaq, şan, şana, şenlik, şələ, şirçi. Gətirdiyimiz bu nümunələrin bir qismi köhnəlmiş sözlər qrupuna aiddir.

Fars mənşəli sözlər: avizə, ayna, aynabənd, atəşkeş, barı, bədənnüma ayna /ərəbcə –farca/, sərpuş, dəmkeş, dəstək, dəstərxan, dəhliz, dəhnə, dudkeş, kaman, nəcavə, kilid, kisə, gülbə, günbəz //günbənd, kürə, mala, mlakeş, miz, mum, nərdivan, palan, rəndə, rəngsaz, taxt, taxtabənd, taxça, tir, xərək, çardaq, çarx, çarhovuz, çənbər, çıraqdan, şüşəbənd.

Ərəb mənşəli sözlər: bina, qəndil, qənnadı, qəftə, qəftəçi, əmud, əsa, əsləhə, sandıq, kürsü, lüləyin, maqqaş,manqal, mahmız, mələfə, mənzil, məskən, məfrəş, məhəccər, mütəkkə, ləmə, sandıqça, təsbeh, fərş, fitə, xeymə, hasar, hacat, cəftə, şam, şatır.

Qab –qacaq adları: