Azərbaycan miLLİ elmlər akademiyasi

(Deniz Rasim, 2, səh. 13)
Yunus Zeyrəkin məqaləsində şeir aşağıdakı kimidir:
Şükür olsun yaradana çox şükür,

Bir dərdimə min dərmanı gətirdim.

İllər var ki, arzumanın çəkərdim,

Pəri-peykər növcavanı gətirdim.

Eşk-i firak edən hicran gözüdür,

Mərifət də Zəlihanın özüdür,

Sakın demə bir Türkmənın qızıdır,

Budur gözəllərin xanı, gətirdim.

Qaranlıq gecədə Qəmər doğuşlum,

Qəsdi can alıcı, peykər vuruşlum,

Məleykə sifətli, maral baxışlım,

Zülfü süsən, o reyhanı gətirdim.

Kim bilir İrfanın dərd-i dilini,

Bülbül kimi gözədirdim yolunu,

Hacil etdim Harmandarın ilini,

Ala gözlü bir Türkmənı gətirdim.

GƏTİRİR
Gəl, mənim sevdiyim, hərcayı dilbər,

Yanağın dağlardan lala gətirir.

Dolaşdım dünyayı, bulunmaz dəngin,

Qorxuram başıma bəla gətirir.

Xınalı kəkliyə bənzər səkişin,

Zay etdi ağlımı məlul baxışın,

Hər kim görsə sənin bu salınşın,

Əgər kafir olsa yola gətirir.

Qəhbə fələk, nə düşmüşsən qəsdimə!

Ya Rəbb, sən qovuşdur məni dostuma,

Sallana-sallana gəlsə üstümə,

Ölmüş İrfaniyi dilə gətirir.