§3. İnzibati hüququn yaranma tarixi
Fransa inqilabından sonra əhalinin tələblərinə cavab verə bilən,
ölkədə qanunçuluğun inkişafını təmin edə bilən hüquq sistemi elmində
yeni elm olan inzibati hüququn yaradılmasına ciddi ehtiyac yarandı.
15
inzibati hüquq konsepsiyası, inzibati hüquq normalarının mər-
kəzləşdirilməsindən ibarət olmaqla, inzibati münasibətlərin həll edilməsi
yollarını müəyyənləşdirir.
İnzibati hüququn mərkəzləşdirilməsi iki əsas məqamı özündə əks
etdirir;
Birincisi, inzibati-ərazi və kommunal peşələr üzrə hökumətin bu
təşkilatlar üzərində nəzarəti. İkincisi, coğrafi cəhətdən ölkənin
mərkəzdən tutmuş bütün regionlar və departamentləri dövlətin nəzarəti
altında olmalıdır.
Mərkəzləşmənin çox qədim tarixi vardır, hələ inqilabdan əvvəl o,
monarxiya dövründə mövcud idi. İnqilabçıların mərkəzləşməyə mənfi
münasibətlərinə baxmayaraq, bu meyillər get-gedə üstünlük təşkil
etməyə başladı.
Fransada mərkəzləşdirmə dövlət idarəetməsinin əsasını təşkil edir
ki, onun da əsasını Napaleon qoymuşdur.
Bu mərkəzləşdirmə ona görə vacib hesab edilirdi ki, inzibati
hüquq konsepsiyası daha da inkişaf etsin və hakimiyyət tərəfindən
istənilən nəticəyə nail olunsun. Bu baxımdan da Fransa dövləti digər
dövlətlərin hüquqi ərazi qurumlarından fərqlənirdi. Bu, Fransa
hakimiyyətinə ona görə vacib idi ki, dövlət öz daxilində geniş imkanlara
malik olsun.
Dövlət fəaliyyətinin əsası müəssisələrin və xırda inzibati ərazi
təsisatlarının gəlirlərinə nəzarət edilməsindən ibarətdir. Dövlətin hakim
mövqeyi isə onun suverenlik prinsipindən irəli gələn funksiyalarının
yerinə yetirilməsidir. Belə halda ən xırda kollektiv birlikləri də öz
fəaliyyətlərini çox asanlıqla tənzimləyə bilirlər.
Fransada dövlətin hakimiyyət nəzəriyyəsi yalnız XX əsrin
əvvəllərində inkişaf etməyə başladı.
Bu nəzəriyyənin mühüm elementlərdən biri ondan ibarət idi ki,
dövlət idarəetmə orqanları vətəndaşlar arasında yaranan münasibətlərin
həll edilməsində iştirak etməlidir.
Bu baxımdan inzibati ədliyyə bu münasibətlərin həll edilməsi
üçün qanuna uyğun olaraq üsul və metodlardan istifadə edirdi. İnqilabdan
sonrakı ilk illərdə ümumi hüquq məhkəmələrinə dövlət idarəetmə
sisteminə müdaxilə etmək qadağan edilmişdi. Məsələ onda idi ki, köhnə
rejimin son dövrlərində ali məhkəmələr də kral parlamentində mürtəce
xətti müdafiə edir, digər hallarda isə həyatda gedən islahatlara hər vasitə
ilə müqavimət göstərirdi.
Məhz buna görə də inqilabçılar istəmirdilər ki, yenidən belə hallar
bir daha baş versin. Ona görə də, idarəetmə işlərinə məhkəmə
16
nəzarətinin yol verilməməzliyini tələb edirdilər və bununla əlaqədar
olaraq iki normativ akt qəbul olundu.
Münaqişələr üzrə tribunal ümumi hüquq məhkəmələri ilə inzibati
ədliyyə arasında səlahiyyətlər də bölüşdürüldü. Mübahisəli məsələləri həll
edən orqan öz qərarlarını qəbul edən zaman qüvvədə olan normativ
aktlardan istifadə edirdi.
Hələ o dövrlərdə məhkəmələr özbaşına icraatlarına işlər qəbul edir
və bunların həlli zamanı vəzifələrindən sui-istifadə edirdilər.
Buna görə də, 16 və 24 oktyabr, 1790-cı ildə məhkəmə orqanları
barədə qanun verildi. Bu qanunda deyilirdi ki, hakimlər öz vəzifələrindən
sui-istifadə hallarına yol verməməlidirlər, qanundan qorxmalıdırlar,
hakimlər tərəfindən hər hansı qanuna zidd hərəkətlər müəyyən olunarsa,
onların barəsində ciddi tədbirlər görüləcəkdir, lazım gəldikdə isə hətta
cinayət məsuliyyətinə cəlb ediləcəklər. Lakin bu qanun da özbaşınalığın
qarşısını almağa kifayət etmədi. Ona görə, bir neçə ildən sonra həmin
normativ aktı əvəz edən yeni qanun qəbul edildi ki, bu qanun indiyə qədər
Fransada öz qüvvəsini saxlayır.
Həmin qanuna əsasən, məhkəmələrə özbaşına işi öz icraatlarına
götürmək qadağan edildi. Bu onunla bağlı idi ki, məhkəmələrin
fəaliyyətlərinə nəzarət edən orqan yox idi və bu sahədə boşluq
yaranmışdı. Aparılan islahatlar yolu ilə yaranmış boşluq dolduruldu.
Məhkəmələr tərəfindən belə bir vəziyyətin yaradılması hələ
inqilab dövründə üstünlük təşkil edirdi. Onların apardıqları siyasət bu
liberal prinsiplərə (insanların şəxsiyyətinə və hüquqlarına hörmətlə
yanaşma prinsiplərinə) zidd idi. Bu baxımdan məhkəmələr arasında
yaranan hüquqi boşluq Napaleon tərəfindən dolduruldu. O, idarəetmə
orqanlarının sisteminə nəzarət etmək üçün xüsusi məhkəmə sisteminin
yaradılmasına göstəriş verdi. Bu, öz-özlüyündə bir yenilik deyildi, çünki
hələ köhnə rejim dövründə də inzibati təhqiqat üzrə müəyyən prosedur
qaydaları mövcud idi, lakin bu göstəriş, sadəcə, onların inkişafına təkan
verdi.
Konsulluq və imperiya dövründə eyni vaxtda hüququn iki qolunun
ayrılıqda mövcud olmasına zəmin yaradıldı;
■
tamamilə təbiidir ki, biri yazılmış normalarla, digərləri isə
məhkəmə praktikasından olan müstəqil hüquq mənbəyinə əsaslanan
məhkəmə təsisatlan. Onların fəaliyyətləri sayəsində biri digərindən
fərqlənən iki hüquq sahəsi meydana çıxdı;
■
nəticədə isə inzibati mübahisələrə və münaqişələrə dair
mərkəzləşdirmə prosesi güclənmişdir.
Fransanın hüquq sistemi bir tərəfdən dövlət idarəetməsinin tə-
17
sisatlarmı, digər tərəfdən isə onun bəzi prinsiplərinin inkişaf
etdirilməsinə yönəldilmişdir.
Fransada hökumətin təşkilatı sisteminin yaradılması XIX əsrin
əvvəllərində meydana gəlmiş, hal-hazıra kimi qüvvədədir.
Nazirliklərin mərkəzi aparatlan, nazirliklərin tərkibində bürolar
yaradıldı və onların fəaliyyətləri müəyyən edildi.
Eyni zamanda, ərazi idarəetmə strukturları da yaranmağa başladı,
ərazi idarəetmə strukturlarına kommunalar və departamentlər daxil
edildi.
Fransada idarəetmə sistemində və inzibati hüququn əsas təsi-
satçısı olan prefektlərin də strukturlannda dəyişikliklər baş verdi. Bunun
nəticəsində Fransa hökuməti və digər idarəetmə orqanları belə bir
nəticəyə gəldilər ki, prefektlər olmasaydı, nailiyyətlər də əldə etmək
olmazdı. Napaleon bununla bağlı olaraq qeyd etmişdir ki, XIX əsrin
əvvəlində idarəetmə strukturlarında apanlan dəyişikliklərin, o cümlədən
prefektlər haqqında edilən dəyişikliklərin dünyada analoqu yoxdur. Onun
fikrincə, XIX əsrdə aparılmış, edilmiş bu islahatlar nəticəsində
prefektlərin adları dəyişilərək respublika komissarları ilə əvəz edildi.
Nəhayət, piramidanı Dövlət Şurası tamamladı, onun hüququ əsası isə
XIX əsrdə qoyuldu.
Liberal prinsiplər ilk növbədə dövlətin öz inzibati ərazi bölmələri
ilə qarşılaşdı, dövlət isə idarəetmə sistemində üstünlük təşkil etdi.
Müəyyən Desentralizasiya meyilli ərazilər üçün 1884-cü ildə
qanun qəbul edilərək ona bir sıra dəyişikliklər edildi. Dövlətin tələblərinə
əsasən idarəetmə orqanları öz səlahiyyətlərini həyata keçirərkən qarşılıqlı
münasibətlərin yaradılması prinsipinə əməl edirdilər. İdarəetmə orqanları
isə bu işdə imkan daxilində xüsusi sahibkarlardan yararlanırdılar. Həmin
qanun Fransada bu günə kimi öz qüvvəsini saxlayır.
Siyasi liberalizmin əlamətləri, yəni hələ o dövrdə mətbuata,
yığıncaqların keçirilməsinə dövlət tərəfindən verilən azadlıqlar qanun-
laşdırıldı. İdarəetmə sisteminin özündə də liberalizmin, məmurların və
qulluqçuların hüquqları təmin edilirdi. Fransada vəzifəli şəxslərin iş
fəaliyyətlərinə və həyat tərzlərinə gündəlik olaraq nəzarət etmək üçün
onların əleyhinə dosyelər açılması barədə 1905-ci ildə qanun qəbul
edildi. Həmin qanuna əsasən, məmurlar haqqında dosyeyə daxil olan
məlumatlar barədə onun özünə məlumat verilmir, onları vəzifədən azad
edəndə və yaxud vəzifələrini dəyişdirəndə dosye materiallarından
istifadə edilirdi.
İnzibati hüquqda hələ o dövrdə bir sıra prinsiplər meydana
18
gəldi. Bu prinsiplərin həyata keçirilməsi üçün 1907-1910-cu illərdə qəbul
edilmiş qərarlar böyük tarixi əhəmiyyətə malik oldu. Bu qərarlar Fransa
cəmiyyətinin həyatında mühüm rol oynadı, çünki onlar, qanunlar kimi,
hakimiyyətdə olan məmurlar tərəfindən vəzifələrindən sui-istifadə
hallarının qarşısını alırdı. O dövrdə əhali tərəfindən mərkəzi hakimiyyət
orqanlarına arası kəsilməyən şikayətlər daxil olurdu. Məsələn, şahzadə
Napaleonun işi üzrə Dövlət Şurasının 19.02.1875-ci il tarixli qərarında
deyilirdi: «Hakimiyyətin səlahiyyətləri çərçivəsində olmayan hökumət
qərarlarının, icraedici və sərəncamverici aktların bir çoxu ixtisar edilsin».
1907-ci ildə Fransa Respublikası prezidentinin dekretinə əsasən
verilmiş dekretlərin həyata keçirilməsinə nəzarət Dövlət Şurasına həvalə
edilmişdir.
Məsələn, 1962-ci ildə Dövlət Şurası respublika prezidentinin
ordonansmı qeyri-qanuni sayaraq ləğv etdi. Dövlət hakimiyyətində
çalışan məmurların qeyri-qanunsuz hərəkətlərinə görə onların
məsuliyyətləri müəyyən edildi.
Beləliklə, Fransanın tarixi inkişafı inzibati qanunvericiliyə öz
təsirini göstərmişdir. Baş vermiş dəyişikliklər iki əlamətlə özünü bü- ruzə
vermişdir:
İlk növbədə maliyyə və texnikanın inkişaf vəziyyəti,
hakimiyyətin təmərküzləşməsi, azad rəqabətin yaranması cəmiyyətdə baş
verən keçid prosesi ilə bağlı idi.
Bundan başqa Fransada və bir sıra digər ölkələrdə sosializm
tərəfdarları get-gedə genişlənir, siyasi və sosial həyatda sosializm
ideyalarının təbliğatı güclənilirdi.
Məsələn, 1936, 1945, 1968 və 1981-ci illərdə Fransada yaşanan
böhranlı hallar buna nümunə ola bilər. Bu hərəkatların bəzi çətinliklərinə
baxmayaraq, cəmiyyət irəliyə doğru gedirdi. Məhz bunun nəticəsində
inzibati hüquq da öz inkişafında dəyişikliklərə uğrayırdı. İlk öncə
islahatlar sayəsində dövlət idarəetməsinin rolu genişlənir və bu da təbiidir
ki, inzibati qanunvericiliyə təsir göstərirdi. Dövlət bölmələrinin yerlərdə
genişlənməsi təkcə iqtisadiyyatda deyil, sosial sahədə də müşahidə
edilirdi. 1982-ci ildə sənaye və ticarət xidmətlərinin sayı xeyli artdı. Eyni
zamanda, sosial xidmət sahələri, digər fəaliyyət növləri, sosial sığorta və
təminat sistemləri dövlətə tabe edildi. Dövlət aparatı qulluqçuları,
həmkarlar ittifaqları birləşdilər və onlara tətil etmək hüququ da verildi.
Dövlət idarəetmə xidmətlərinin fəaliyyətləri, o cümlədən sənaye
və kommersiya xidmətləri xüsusi hüquq normaları ilə tənzimləndi.
19
Xüsusi sahibkarlıqla məşğul olan təşkilatların sayının äürətlə artması ilə
əlaqədar xüsusi hüquq ümumi hüquqla birləşdi.
Bunun nəticəsi olaraq isə inzibati işlər üzrə məhkəmələr
təcrübədə bir sıra problemlərlə üz-üzə qaldılar.
Dövlət Şurası isə yeni problemlərlə üzləşdiyindən, onların həlli
yolları axtarılırdı. Lakin elə problemlər də olmuşdur ki, onlar müasir
dövrə kimi öz həllini tapmamışdır. Bu problemlər həm iqtisadi, həm də
sosial sahələrə aid idi. Yaranmış problemləri aradan qaldırmaq üçün
dövlət mütəmadi olaraq idarəetmə orqanlarının fəaliyyətinə nəzarət
edirdi. Bu məqsədlə bir sıra normativ aktlar qəbul edilmiş və hökumətin
proqramına əsasən, bəzi dövlət strukturları sahibkarların sərəncamına
verilmişdi. Məsələn, avtomobil yollarının tikintisi və istismarı xüsusi
sahibkarların sərəncamında idi. Bu tədbirlər 1981-ci ilə kimi davam
etmişdir. Həmin ilin may ayının 10-da hökumət nəqliyyatı, sənaye
müəssisələrini, maliyyə idarələrini öz sərəncamına götürdü. Bununla
inzibati hüququn dairəsi yüngülləşməyə başladı. İnzibati hüquq milli
birliyi qoruyub saxlamaq məqsədilə cəmiyyətin bütün strukturlarında
vahid davranış qaydalarına əməl edilməsinin normativ qanunlarla
tənzimlənməsini tələb edirdi. İnzibati hüququn əlamətləri hüquqi
normalarla müəyyən edilmişdir. Doktrina və sənədlər inzibati hüququn
alətləri hesab edilir.
Doktrina dedikdə, hüquq elmində möhkəm təcrübəsi və idarəetmə
nəzəriyyəsindən ibarət olan mürəkkəb birliklər kompleksi başa düşülür.
İnzibati hüququn kursu onun ümumi nəzəri hissəsi ilə şərh edilir.
Bu kurslar iki kateqoriyaya ayrılır: Birinci kateqoriyaya
universitet proqramlarına uyğun olan və öz həcminə görə qısa kurslar,
dərsliklər və dərs vəsaitləri aiddir.
İkinci kateqoriyaya isə ixtisaslaşdırılmış elmi əsərlərdə,
dissertasiyalarda, jurnallarda və bir sıra tədqiqatlarda və dərc edilən
məqalələrdə öz əksini tapan müddəalar aid edilir. 1974-cü ildə professor
M.Valinin şərəfmə «Hakim və ümumi hüquqa dair 40-dan çox məqalə
dərc edilmişdir.
Bir sözlə, Dövlət Şurasında qəbul edilmiş rəylər təkcə idarəetmə
aktı deyil, həm də doktrinanın tərkib hissəsi hesab edilirdi. Ona görə də,
inzibati hüquq normaları və prinsipləri təhlil edilir, əhali arasında izahat
işi aparılırdı ki, bu da mühüm təsir qüvvəsinə malik idi.
Azərbaycanda, o cümlədən Sovet İttifaqı dövründə inzibati hüquq
1949-cu ildə meydana gəldi və həmin ildə hüquq sisteminin bir
20
fənni
kimi
məktəblərdə
öyrənilməyə
başlandı.
Azərbaycan
Respublikasının və habelə SSRİ-nin tərkibinə daxil olan dövlətlərin
özlərinin inzibati hüquqları yox idi, ona görə də, SSRİ alimləri tərəfindən
tərtib edilmiş inzibati hüquq bütün respublikalarda tədris edilirdi.
18 oktyabr, 1991-ci il tarixindən etibarən «Azərbaycanın dövlət
müstəqilliyi haqqında Konstitusiya Aktı»na əsasən Azərbaycan hüquq
sistemində böyük dəyişikliklər baş verdi.
İnzibati hüquq Azərbaycan Respublikasının hüquq sisteminin
geniş sahələrindən biridir və onun təyinatı sosial sahənin çoxtərəfli
cəhətlərini özündə cəmləşdir dövlət idarəetmə sahəsində, icra
hakimiyyətinin fəaliyyəti sahəsində müxtəlif ictimai münasibətləri
nizama salmaqdan ibarətdir.
İnzibati hüquq respublikamızın hüquq sistemində xüsusi yer tutur
və hüququn digər sahələrindən təkcə özünün nizama salma predmetinə
görə fərqlənmir, o, həm də özünün ən çox çevikliyi ilə, eləcə də geniş
nizama salma sahələrinə malik olması ilə xarakterizə olunur.
Bununla əlaqədar olaraq, ictimai münasibətlərin hüquqi
tənzimlənməsində inzibati hüququn rolu və əhəmiyyəti böyükdür.
Azərbaycan Respublikasında aparılan hüquqi dövlət quruculuğu
prosesində ölkədə yaranmış şəraitdə buna daha çox ehtiyac vardır. Ona
görə ki, inzibati hüquq normaları vasitəsilə dövlət idarəetməsi sahəsində
aşağıdakı məsələlər həll edilir:
■
dövlət idarəetmə sahəsində daha məqsədəuyğun ictimai
münasibətlər nizama salınır və möhkəmlənir;
■
hüquqla nizama salınan ictimai münasibətlər mühafizə edilir;
■
müasir şəraitə cavab verməyən ictimai münasibətlər dövlət
idarəetmə sahəsindən sıxışdınlıb çıxarılır;
■
yeni ictimai münasibətlərin yaranmasına və inkişaf etməsinə
köməklik edilir.
İnzibati hüquqi nizamasalmanın bu istiqamətləri müasir dövrdə
son dərəcə xüsusi əhəmiyyət kəsb edir. Çünki Azərbaycan
Respublikası özünün müstəqilliyini bərpa etdikdən sonra,
respublikamızda aparılan hüquqi islahatlar nəticəsində bazar
münasibətlərinə keçirilməsi, idarəetmə sisteminin, iqtisadiyyatın, digər
mədəni və həyat fəaliyyətinin digər sahələrinin idarə edilməsi
metodlarının yenidən təşkil olunması üzrə qəbul edilmiş normativ-hüquqi
aktlar yeni idarəçilik münasibətlərinin nizama salınmasına və inkişaf
etdirilməsinə yönəldilmiş inzibati hüququn çoxsaylı normalarını özündə
birləşdirir.
21
Azərbaycan Respublikasının hüquq sistemində inzibati hüququn
xüsusi yeri və əhəmiyyəti bir daha ondan ibarətdir ki, inzibati hüquq
normaları vasitəsilə dövlət idarəetmə sahəsində vətəndaşlann hüququ
statusu, icra hakimiyyətinin, dövlət orqanlannm hüquqi vəziyyəti və
vətəndaşlarla onların qarşılıqlı əlaqələri müəyyən edilir. İnzibati hüquq
normaları özünüidarəetmə orqanlarının, qeyri-hökumət təşkilatlarının
(inzibati birliklər və fondlar) hüquqi statusunu, eləcə də dövlət
qulluqçularının və qeyri-hökumət təşkilatlarının qulluqçularının inzibati
hüquqi statusunu müəyyən edir.
Dostları ilə paylaş: |