Ailənin pedaqoji-psixoloji əsasları və funksiyaları Ailə

6. Tərbiyə üsulunun qeyri-sabitliyi. Tərbiyə üsulunun, tər­bi­yə priyomlarının sərt şəkildə dəyişilməsi son dərəcə sərt bir hə­rəkətə keçiddir. Burada emosionallıqdan daha çox yeniyetmənin xarakterindəki fərqlərlə bağlı məqamlara diqqət yetirilməlidir. Al­man psixiatrı P.Leonqardın müşahidələrinə görə, belə bir üsul elə cə­hətlərin formalaşmasına təsir edir ki, onlar inadkarlığı və yaxud nüfuzlu insana qarşı sərt davranmağı nəzərdə tutur. Valideynlər, adə­tən, yeniyetmələrin tərbiyəsindəki belə tərəddüdlü cəhətləri eti­raf edirlər, lakin bu qüsurları çox vaxt nəzərə almırlar. Valideyn dav­ranışının neqativ xüsusiyyətləri, uşaqların davranış normaların­dan kənara çıxmaları onların əsəbi vəziyyəti üçün əsas səbəbdir. Yeniyetmə ailənin diqqət mərkəzində olduğundan valideynlər onun tələblərinin maksimum dərəcədə təmin olunmasına can atırlar. Tər­bi­yənin belə tipi yeniyetmədə isteroit xarakter xüsusiyyətlərin in­ki­şa­fına kömək edir. Hiperhimayəçilik zamanı yeniyetmə daim va­li­deyn­lərin diqqət mərkəzində olur və belə halda yeniyetməni müs-təqillikdən, özünüidarəetmədən kənar edir, ona güc, vaxt sərf edir və çoxlu sayda qadağalar, məhdudiyyətlər qoyurlar. Belə tər­bi­yə hipertim yeniyetmənin zəif xüsusiyyətlərini daha da gücləndirir.