DƏDƏ QORQUD ARAŞDIRMALARI
dünya, varlıq və yoxsulluq, əvvəl və sonluq məsələləri üzərində
dayanan şair deyir: “Hərgiz müsəlman olmaz, bağrı dönmüşdür
daşa”. O, hamını insanlığa, insanpərvərliyə, hər cürə pisliklərdən
uzaq olmağa, xeyirxahlığa səsləyir. Yunus İmrə şeirlərində cavan-
lıq, qocalıq, fani dünyaya özünəməxsus fəlsəfi yanaşma var. Yol
gedən şair yola uzanmış yaraşıqlı köklü, qollu-budaqlı ağac gö-
rür. Onun nə üçün belə uzandığı, “həqdən” nə dilək dilədiyi, nəyə
möhtac olduğu ilə maraqlanır. Ağac artıq qocaldığını, vaxtının
keçdiyini heç kimə lazım olmadığını səbəb gətirir:
Ağac qarır, dövran dönər, quş budağa bir gəz qonar,
Dəxi sana quş qonmamış nə gögərçin, nə xud turac
Bir gün sana zəval irə, yücə qəddün enə yerə.
Budaqların oda girə, qaynaya qazan, qıza sac.
Şair dünyanın fani,etibarsız, yalan olduğunu, bir tərəfdən
boşalıb, bir tərəfdən dolduğunu dərk etməyə, səsləyir.İnsanları
“silkələyir” qalx, oyan, bu dünya heç kimə qalmayıb sənə də qal-
mayacaq, Həqiqətə,mərhəmətə,mərifətə,sevgiyə çağırır.
Bilirəm mən səni – yalan dünyasan
Şahları taxtından salan dünyasan,
Qaçmaqla qurtulsa quş qurtulardı,
Şahin qanadını yolan dünyasan.
“Nə qədər yer üzərində xeyirxahlıq, insanlıq, həqiqət və
mərifət, gözəllik və nəciblik var, Yunus İmrə də var, insanı ucal-
dan bu gözəl insani keyfiyyətləri başa düşüb dəyərləndirmək var.
Yunus İmrə də var”.Görkəmli şairimiz Bəxtiyar Vahabzadənin
içindən gələn qüdrətli qələmindən süzülən bu sözlərə bunları
əlavə etmək yerinə düşərdi. Əlbəttə,şairin ruhundan üzr istəyərək.
|
