Folklor, Mifologiya, Etnoqrafiya şairlərin yaradıcılığına önəm vermiş və faydalanmışlar. Varisliyə
söykənən Nizami xalq müdrikliyinə Yunis İmrə Nizamiyə, Füzuli
isə hər üçünə söykənmişdir.
Azərbaycan şairlərindən təsirlənən Yunus İmrə yaradıcılığı
Azərbaycan şairlərinə də təsirsiz qalmamışdır. Əgər əllərindən
gələrsə, onu bu bəladan qurtarsınlar, sözləri varsa, ona -
“məşuqəyə” desinlər. Şair bu işdə günahsızdır: Yunus İmrə aşiq
olduğuna görə onda eyib axtaranlara üz tutub aşiq olmasının
səbəbini onda yox, məşuqəsində olduğunu söyləyir.
Ey bəni eyibləyən, gəl bəni eşqdən qurtar Əlündən gəlməz isə söyləmə fasid xəbər. Heç kimsənə kəndündən haldan-hala gəlmədi, Cümləmüzün halini məşuq edər müqərrər. Aşiqlərin hər hali məşuq müqərrər qatında bitər Sözün var ona söylə, bənim aradə nəm var? Nə əfif oqıdum, nə elm varlığındadır kələcim. Bilməyə yüz bin münəccim, taleyim nəediz bəndən gəlir. Füzuliyə də aşiqliyinə görə tənə edirlər. Şair bunu ona eyib
tutanların məşuqəsinin surətini görəndə ona haqq qazandırıb uta-
nacaqlarını deyir.
Deyildim mən sənə mail, sən etdim əqlimi zail, Mənə tən eyləyən qafil, səni görcək utanmazmı? İ.Nəsimi Mənsur Həllacı sevmiş, ona böyük məhəbbət
bəsləmişdir. Elmi ədəbiyyatda Nəsiminin Mənsur Həllaca olan bu
məhəbbətindən söz açılıb. Şeirlərində şair Mənsurun adını böyük
hörmət və sevgilə çəkmişdir:
