DƏDƏ QORQUD ARAŞDIRMALARI Ey könül, Mənsur ənəl həqq söylədi, Həqq idi, həqqi dedi, həqq söylədi. Mərifət sirrini mütləq söylədi Arif amənna-vəsadət söylədi. Təəssüf ki, bəzi tədqiqatlarda sadalanan sufi şairlərin sırasın-
da Yunus İmrənin adı çəkilmir.
Mənsur Həllacdan sonra yaşayan Yunus İmrə də həqq de-
miş, həqq söyləmişdi. Şübhəsiz ki, Yunus İmrə kimi ömrü boyu
həqq demiş, həqq söyləmiş Nəsimiyə Yunus İmrə yaradıcılığı da
təsirsiz qalmayıb.
Nəsiminin “Mən mülki-cəhan” qəzəli Yunus İmrənin
“Mənəm” qəzəli ilə səsləşsə də, məsələyə tamamilə başqa baxış
bucağından yanaşmış, ağırlığı aradan qaldıraraq əruzun oynaq
bəhrində daha təsirli əsər yaratmışdır.
Yunus:
Əvvəl bənəm, axır bənəm, canlara can olan bənəm, Azıb yoldan qalmışlara hazır mədəd irən bənəm. Xəlq içində dirlik düzən, dört kitabı toğru yazan, Ağ üstünə qara dizən, ol yazılan Quran bənəm. Ol qadiri - “kün-fəyəkun” lütfedici rəhman bənəm, Kəsmədin rizqini verən cümlələrə sultan bənəm. Nütfədən adəm yaratan, yumurtadan quş dürədən, Qudrət dilüni söyləyən, zikr eyləyən sübhan bənəm. Kimini zahid eyləyən, kimini fasiq eyləyən, Eyblərini örtüci ol dəlilü bürhan bənəm. Bir quluna atlar verüb, avratü mal, siftlər verüb, Həm yoq birinin bir pulı, ol rəhimü rəhman bənəm. Həm batinəm, həm zahirəm, həm əvvələm, həm axirəm, Həm bən olam, həm ol bənəm, həm ol kərimi xan bənəm
